Morgunblaðið - 16.06.1965, Blaðsíða 23

Miðvikudagur 16. júní 1989
MORGUNBLADID
23
Þráinn Bertelsson og Kristinn Ragnarsson.
• Dúx
— Gaudeamus
Framhald af bls. 10
stundu og beina þeim orðum
til nemenda í 3. bekk og 4.
bekk máladeildar að þeir
leg.gi rækt við efnafræði, en
stúdentspróf í þeirri náms-
grein er tekið upp úr 4. bekk.
Ég kærði mig nefnilega koll-
óttan í fjórðab ekk og nú spill
ir einkunnin í efnafræðinni
fyrir heildareinkunninni.
— Hvernig fer það saman,
Markús, að gegna embætti
inspectoris og stunda námið?
— í>að fer vel saman að
minum dómi. í>etta er að vísu
umsvifamikið starf, en mér
er óhætt að fullyrða, að ég
hafi grætt á því, þótt námið
hafi setið á hakanum. Það er
mikil reynsla fólgin í því.
— Hvað hyggstu svo leggja
stund á í nánustu framtíð?
— Það verður áreiðanlega
lögfræði. En í sumar verð ég
blaðamaður hjá Morgunblað-
inu, eins og raunar undanfar-
in sumur.
Nú birtist unnusta Markús-
ar, Steinunn Ármannsdóttir
og minnir hann á myndaök-
una í Menntaskólanum. Þau
hafa verið saman í bekk und-
anfarin tvö ár, og á laugar-
daginn verða þau gefin sam-
an í hjónaband í Dómkirkj-
unni.
Þeim er ekki til setunnar
boðið, en Markús segir við
okkur að iokum:
— Menntaskólaárin voru
vissulega skemmtilegt tíma-
bil, — en samt er svo miklu
meira sem bíður framundan.
1 Átta komma
núll núll
Við tökum tali eina ungfrú
þetta niður?
— Varst þú í blönduðum
bekk, Geirlaug?
— Já, mjög blönduðum og
skemmtilegum.
— Hvað fékkstu í aðaleink'-
unn?
— Átta komma núll núll.
— Vel af sér vikið. Og við
hvaða námsgreinar hefurðu
— Þau voru ósköp misjöfn
að gæðum. Líklega veltur þetta
allt á því, hve maður er hepp-
inn.
— Hvað finnst þér um upp-
lestrarleyfið?
— Það er slæmt fyrirkomu-
lag, eins og það er nú. Það
fer svo mikill tími til ónýtis,
af því að fríið er svo langt í
til, að Arndís var 100. kven-
stúdentinn, sem útskrifast úr
Verzlunarskólanum. Fyrstu
stúdentar úr Verzlunarskólan-
um voru útskrifaðir 1945, og
nú, að 20 árum liðnum, færðu
þeir skólanum að gjöf mál-
verk af Vilhjálmi Þ. Gísla-
syni, útvarpsstjóra, þáverandi
skólastjóra Verzlunarskólans.
Steinunn Armannsdóttir og Markús Örn Antonsson — hann hyggnr á lögfræðinám, hún er
óráðin, hvað nema skuli. Að loknu stúdentsprófi ganga þau í hjónaband.
nú tekið mestu ástfóstri?
— Ensku og latínu. Af þvi
að kennararnir voru svo ynd-
islegir. Gunnar Norland og
Jón Júlíusson.
— Hvað hyggstu nema í
nánustu framtíð?
•— Það er alls óráðið. Eg
í hópnum, Geirlaugu Magn
úsdóttur. Geirlaug er dóttir
' ' ;■ ■■■" ;■ ■■ ■ ' ■ ■■ " ■■■■'■■■■■■
í einu — þú skilur, hvað ég á
við? Það þyrfti að skipa próf-
unum jafnt niður, eins og i
Verzlunarskólanum og hafa
hæfilegt frí milli prófanna.
— Varstu kvíðin í prófun-
um?
- Ég var bara furðulega
hress. Það var helzt í frönsku
Og latínuprófinu, að ég var
kvíðin.
— En segðu okkur nú, Geir-
laug, hvað þú ætlar að gera
í sumar?
— Já, blessaður komdu því
að, að mig vantar atvinnu . . .
-— Sjálfsagt.
— En þá máttu helzt ekki
birta mynd af mér!
• 10 í hegðun
Kristin Ragnarsson hittum
við um það leyti, er mynda-
tökunni í Hljómskálagarðin-
um var lokið. Við kroppuðum
í öxl hans og báðum um stutt
viðtal, sem hér fer á eftir.
— Voru prófin erfið, Krist-
inn?
— Já, og leiðinleg líka.
-— Af hvað leyti?
•— Þetta tekur á taugarnar.
— Gekk þér ekki vel?
— Þolanlega.
— Ertu ánægður?
— Fullkomlega. Ég fékk 10
í hegðun.
— Hvað hyggstu fyrir?
— Nám í arkitektur.
— Hvar?
— Aachen í Þýzkalandi.
Mér er fortalið, að þar sé
prýðis menntastofnun.
— Saknarðu skólans?
— Ég lí| til baka með tárin
í augunum.
Málverkið gerði Sigurður Sig-
urðsson, listmálari, og það
kom í hlut Arndísar að af-
hjúpa það.
Þess má enn geta, að Arn-
dís er 8. stúdentinn, sem hlýt-
ur ágætiseinkunn frá Verzlun-
arskólanum og 4. stúlkan.
Arndís er tvítug að aldri, eða
einu ári yngri en samstúd-
entar hennar, en það stafar af
því, að hún kom í Verzlunar-
skólann eftir að hafa lokið við
1. bekk gagnfræðaskóla. Hún
er gift Ottó Schopka, við-
skiptafræðingi og býr að
Kaplaskjólsvegi 29.
Við tókum hús á Arn-
disi í gær og spjölluðum við
hana um stund. Þegar við
höfðum óskað henni til ham-
ingju með hinn glæsilega
námsárangur, spurðum við,
hvort henni hefði veitzt prófin
erfið.
Hún sagði:
— Sum prófin voru óneitan-
lega erfið. Hin voru auðveld-
ari, þegar í hlut áttu náms-
greinar, sem ég hef áhuga á.
— Á hverju hefurðu mestan
áhuga?
— Tungumálum, sérstaklega
þýzku.
— Hyggurðu kannski á
frekari nám í þýzku?
— Ef ég legg út á þá braut
að læra tungumál, býzt ég
við, að þýzkan verði fyrir val-
inu, sem aðalmál. Og þá vænt-
anlega franska eða enska sem
aukagreinar.
— Þú hefur starfað talsvert
að félagsmálum í skólanum?
— Já, ég ritstýrði Verzlun-
arskólablaðinu 1963. Það er
stórt og mikið blað og kemur
út á Nt-mendamótsdaginn.
— Þið eruð allar í hvítum
drögtum, stúdínurnar frá
Verzlunarskólanum. Finnst
þér þær hæfa betur en svart-
ar dragtir?
— Það finnst mér. Þetta
varð að hefð, þegar ég var í
1. bekk. Fyrst i stað var ég
ákaflega mótfallin þessu og
ætlaði aldeilis að vera þá ein
í svartri dragt, þegar að því
kæmi, — en sá smekkur hef
ur aldeilis breytzt.
— Og að loknum prófum
farið þið í ferðalag. Hvert er
ferðinni heitið?
— Fyrst höldum við til
Frakklands, en síðan liggur
leiðin til Ítalíu.
— Hvernig getið þið stað-
ið straum af kostnaði við svo
dýrar reisur?
— Við höfum haft verzlun
í skólanum, selt mjólk, vínar-
brauð Oig gosdrykki. Við höf-
um líka fjölritað glósur og
selt, staðið fyrir dansleik o. fl.
— Er þetta hefð að fara 1
utanlandsreisur?
— Já, það hefur verið það
í mörg ár. Fyrst í stað voru
ferðirnar ekki jafn stórar í
sniðum. Þá var farið utan með
Gullfossi, yfirleitt til Þýzka-
lands. Nú fljúgum við allar
leiðir.
— Hvað viltu svo að lokum
segja til gamla skólans þíns,
Arndís, eftir sex ára vist þar?
— Skólinn hefur verið ann
að heimili okkar öll þessi ár,
og þess vegna verður skarðið,
sem hann lætur eftir vand-
fyllt. Ég vona, að við munum
öll standa við þær vonir, sem
við okkur eru bundnar og
vera verðugir fulltrúar skól-
ans okkar. Að lokum vil ég
þakka skólanum og kennurum
hans fyzúr þá þolinmæði, sem
þeir hafa sýnt við að koma
okkur áleiðis á menntabraut-
inni. Ég óska svo skólanum
alls góðs í framtíðinni og mun
ætíð verða stolt af að segja:
Ég er stúdent frá Verzlunar-
skóla íslands.
Magnúsar Víglundssonar og
Ragnheiðar Guðmundsdóttur,
læknis, og það vildi svo
skemmtilega til, að Ragnheið-
ur átti 30 ára stúdentsafmæli,
þegar dóttir hennar útskrif-
aðist. Geirlaug var með nokkr
ar bækur undir hendinni. Við
bentum á þær og spurðum:
— Verðlaunabækur vænt-
anlega?
— Já, segir hún brosandi
og skáskýtur á okkur augun-
um: Fyrir frábæran námsár-
angur í latínu, ensku og
þýzku. Ertu annars að skrifa
held ég hafi ekki hæfileika í
neitt.
— Á hverju hefurðu mestan
áhuga?
— Málum, þ.e. tunigumálum
auðvilað.
— Ætlarðu utan?
— Ekki núna í haust, —
seinna.
— Úr því þú ert nú svona
mikill málagarpur, — hefurðu
dvalizt eitthvað erlendis?
— Já, í Englandi, Ameríku,
Spáni, Frakklandi .......
— Þetta er nóg. Fannst þér
prófin erfið?
Við höfum hér að ofan
spjallað við nýslegna stúdenta
úr Menntaskólanum í Reykja-
vík. En auðvitað má ekki
gleyma því að þennan sama
dag brautskráðust 24 stúdent-
ar úr Verzlunarskóla íslands.
Hæstu einkunn á stúdents-
prófi í Verzlunarskólanum
hlaut Arndís Björnsdóttir, 1.
ágætiseinkunn, 7,57, en þess
skal getið, að í skólanum er
gefið eftir einkunnakerfi heit-
ið eftir Örsted og er hámarks-
einkunn 8,00.
Það vildi svo skemmtilega
Arndis Björnsdóttir hlaut hæstu einkunn á stúdentsprófi frá
Verzlunarskóla íslands. Dr Jón Gislason, skólastjóri, afhendir
henni verðlaunabikar.