Morgunblaðið - 15.07.1965, Page 13

Fimmtudagur 15. júlí 1965
MORCU N BLAÐIÐ
13
Libanon að verða eitt eftir-
sóttasta ferðamannaland við
IVIiðiarðarbaf
EFTIR
ÞORBJÖRN GUÐMUNDSSON
1 HLIÐUIVI Líbanonsfjalla suð
ur af Beirut stendur mikil
kastalaborg, Beit-Eddine, stór
brotinn og listrænn minnis-
varði um þá byggingarlist,
sem hæst bar austur þar fyrri
hluta nítjándu aldar. Hinn
mikli emir Bechir, sem var
einvaldur í landinu í meir en
fimmitíu ár (KV.8-1840), lét
reisa kastala sinn í litlu þorpi
með upphækkuðum palli þar
sem emírinn sat, þegar þegn-
ar hans gengu fyrir hann,
reifuðu mál sín og hlýddu á
sektardóm sinn eða sýknu.
Sérstakur salur var fyrir gesta
móttöku, annar fyrir ráðstefn-
ur og inn af honum lítið her-
bergi, þar sem emírinn ræddi
oft einslega við ráðgjafa sína,
einn eða fleiri í einu. í því
herbergi er sagt að flestar
ákvarðanir hafi verið teknar
Táknræn mynd frá fjallaþorpi í Líbanon.
ar í hlíðinni, þá fáið þér
vatn.“ Eftir að emírinn hafði
hugleitt málið fór hann að
þessum ráðum — og það
dugði. Einn mannanna kom
niður á vatnsæð, sem síðan
hefur ekki þrotið.
• HRIKALEGT
LANDSLAG
Hliðar Líbanonsfjalla liggja
snarbrattar niður að Mið-
jarðarhafinu og víða sundur-
skornar af djúpum giljum,
sem gera landslagið næsta
hrikalegt. Þorp og bæir eru
FJÖRÐA GREIN
FRÁ LIBANON
arfjarðarvegurinn, en hann er
þó ryklaus. Nokkrir hjarð-
menn voru þarna með geitur á
beit. „Við höfum not fyrir
þær, þar sem lítið er af kúm
í landinu," sagði Jreissati,
einn af framkvæmdastjórum
ríkisferðaskrifstofunnar, sem
var þá með okkur, „okkur
veitir ekki af mjólkinni úr
þeim. Við flytjum árlega inn
mikið magn af þurrmjólk, að-
allega frá Hollandi^ og Dan-
mörku og mestallt smjörið er
frá Dönum.“
Óhemju mergð bíla var á
þjóðvegunum um helgina, sem
við vorum í Líbanon. „Það
eiga margir sinn eigin bíl
hér,“ sagði Jreissati. „Senni-
áður en yfir lauk til fyrri eig-
anda.
Um miðnætti, þegar við yf-
irgáfum staðinn var undur-
fagurt að horfa yfir lygnan
flóann. Lengst í suðri sést
bjarminn frá ljósunum í Beir- «
ut, en hátt upp í hlíðunum er
upplýst líkneski Harissu —
verndargyðju Líbanon. Mynd
hennar er ekki stór að sjá héð-
an, en ef til vill hvarflar hug-
urinn oft til hennar og veitir
huggun þeim, sem reynt hafa
í spilavítinu hve gæfan er
hverful.
• TABARJA BEACH
Sjórnin er heitur við strend
ur landsins jafnvel þótt kom-
Hallargarðurinn í Beit-Eddine.
Útimatsölustaðir eru víða í Líbanon.
og settist þar að, en síðan
reistu synir hans þrír hver
sína höilina þar fast við.
Þetta er dæmigerður austui
lenzkur kastali víða fagurlega
skreyttur móaik, útskurði, lit-
ríkum teppum og listaverk-
um. Fyrst er gengið yfir stór-
an forgarð, þar sem áður fyri
voru haldnar sýningar og ann
ar mannfagnaður átti sér stað,
en síðan í höllina um salar-
kynni arabahöfðingjans, sem
hafði örlög heillar þjóðar í
hendi sér í hálfa öld. Her-
bergin eru ekki ýkja stór en
allt er þarna með sérstæðum
blæ og framandi andrúmslofti.
Fyrst er komið í réttarsalinn
— og oft hafi þeim, sem úti
fyrir biðu, verið heldur órótt
innanbrjósts á meðan á leyni-
fundunum stóð. — Þá er í höll
inni mjög haganlega gert bað,
sem á sinum tíma þótti taka
öllum öðrum slíkum fram að
hugviti og þægindum þótt það
þætti kannski ekki gjaldgengt
í dag.
Sú saga er sögð að fyrst í
stað hafi þurft að flytja allt
vatn til hallarinnar 16 km.
leið. Emírinn hafði svo eitt
sinn orð á því við hirðfífl sitt,
hve mikil óþægindi væru að
þessu. „Yðar hátign“, sagði
fíflið, „látið hvern mann yðar
grafa sína eigin gröf hér of-
utan í brattanum eða upp á
hæðunum. Hver stallurinn,
þar sem bændurnir yrkja jörð
ina, tekur svo við af öðrum.
Aðstaðan virðist erfið, en
moldin er frjó.
Á leiðinni upp til Laklouk
gafst okkur gott tækifæri til
þess að sjá efstu fjallabyggð-
ina. Hús bændanna eru ekki
stór en traustbyggð eftir því
sem séð verður og allmikið
um nýbyggingar. Trén eru
nokkuð þétt neðantil, en þeg-
ar ofar dregur gisin, grænir
díiar i hvítu berginu, eins og
hersveit, sem sækir á bratt-
ann.
• FLYTJA INN MJÓLK
Hér malbika þeir ofan á
malarveginn. Að vísu er sá
vegur ósléttur eins og Hafn-
Her tok eminnn á moti gestum sinum i Beit-Eddine.
lega erum við ekki mjög
heimakærir, því fólk leggur
mikla áherzlu að komast út
úr borgunum, hvenær, sem
tækifæri gefst. Bíll er mönn-
um meira virði en mikill íburð
ur á heimilunum, ef því er að
skipta.“
• CASINO DU LIBAN
Spilavítið Casino du Liban
stendur við lítinn flóa skammt
norður af Beirut. Það er að
sögn eitt stærsta sinnar teg-
undar i heimi. í sambandi við
það er stórt leikhús/ sem þó
er ekki starfrækt nema hluta
úr ári — og byggist sú starf-
ræksla eingöngu á gestaleik.
Flestir leikflokkarnir eru
fengnir frá Frakklandi.
Þögulir sitja menn við græn
spilaborðin og peningarnir
skipta fljótt um eigendur.
Stórar upphæðir eru lagðar
undir, en svo eru í öðrum
sölum spilakassar þar sem
áhættan er ekki eins mikil og
hægt að spila um minni upp-
hæðir. Eg reyndi einn kass-
ann og hafði fljótt þrítugfald-
að PLpeninginn minn, en þeir
30 silfurpeningar fóru aftur
ið sé fram í nóvember. Fyrir
sunnan Beirut er allmiklar
baðstrendur, en norðan við
borgina skammt frá Casino du
Liban er að rísa upp nýr og
glæsilegur sjóbaðstaður, Tab-
arja Beach. Þar hafa verið
reist fjöldi motela, sem leigð
eru út. Þar geta menn sjálfir
séð um matreiðslu, ef þeir
vilja. Hægt er að baða sig í
sjónum eða stórri suncþaug.
Þá er þar og stórt hótel og
þjónustan framúrskarandi
góð. Sá staður er eins tilval-
inn og hugsazt getur til þess
að leita sér hvíldar frá önn
dagsins um lengri eða
skemmri tima.
• SÍVAXANDI FERÐA-
MANNASTRAUMUR
Ferðamannastraumurinn til
Líbanon hefur aukizt mjög
hin síðari ár — og í landinu
er unnið kappsamlega að því
að veita honum móttöku. Stað
ir eins og Laklouk, Tabarja
Beach og fjöldi nýrra hótela
og skemmtistaða eru þess tal-
andi tákn. Þá má geta þess
að Helau, núverandi forseti
landsins, var áður forstjóri
Framh. á bls. 15
„HALDIÐ
A SÖMU BRAUT