Morgunblaðið - 06.05.1966, Blaðsíða 14

14
MORCU N BLAÐIÐ
Föstudagur 6. maí 1966
Útgefandi: Hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Ritstjórnarfulltrúi: Þorbjörn Guðmundsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstraeti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðaistræti 6. Sími 22480.
Askriltar-gjald kr. 95.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 5.00 eintakið.
GLEÐITÍÐINDI
TVómurinn sem kveðinn var
^ upp í handritamálinu í
gær, kemur engum á óvart,
sem lítur hlutlaust og sann-
gjarnt á málavöxtu. En hann
er þó gleðilegur vitnisburður
um það þroskaða réttarfar
sem danska þjóðin býr við.
Nú hefur dómstóllinn undir-
strikað sjálfsagðan rétt
danska Þjóðþingsins tii af-
hendingar handritanna, og þó
málinu verði af andstæðing-
um afhendingarinnar enn vís-
að til hæstaréttar, er ekki
ástæða til að ætla að hann
hafni þeim dómsniðurstöðum
sem fyrir liggja og ákvörðun
danska Þjóðþingsins.
En hvað sem því líður líta
íslendingar svo á,'að málið sé
úr sögunni sem þrætuepli
milli þessara tveggja vina-
þjóða og afgreitt af þeirra
hálfu. Málarekstur fyrir dóm-
stólum í Danmörk er danskt
innanríkismál, sem getur vart
haft áhrif á endanlega af-
greiðslu málsins, því engum
dettur annað í hug en þjóð-
^þingið með sínum mikla
meirihluta sé húsbóndi á sínu
eigin heimili. Þannig hafa ís-
lendingar litið á málin, og þó
illa hefði farið væri engin
önnur leið fyrir dönsk stjórn-
arvöld en sú að láta málið
ganga fram, áður en upp væri
staðið. Samningarnir eru und
irritaðir og staðfestir af
stj órnarvöldum beggja landa
og það sem meira er: íslend-
ingar hafa þegið og þakkað
veglega þjóðargjöf Dana, sem
að vísu er íslenzk menningar-
leg eign frá fornu fari.
Ekki verður hér farið út í
forsendur dómsins, enda má
lesa þær annars staðar í blað-
inu. Á hitt skal lögð áherzla
að nú hefur enn einn áfangi
náðst á leið handritanna til
gamla heimalandsins. Margir
góðir menn hafa átt þátt í
þeirri ferð og þá ekki sízt stór
hópur danskra forystumanna
í stjórnmálum með ríkisstjórn
Danmerkur í broddi fylking-
ar. Verður þessum mönnum
aldrei nógsamlega þakkaður
skerfur þeirra til lausnar
málsins, hlýhugur þeirra og
v vináttuþel í garð íslendinga.
Handritafrumvarpið var
samþykkt í danska þjóðþing-
inu 19. maí í fyrra með glæsi-
legum meirihluta, eða 104
atkv. gegn 58, 3 þingmenn
sátu hjá, en 14 voru fjarver-
andi. — Var það í annað
sinn sem þjóðþingið sam-
þykkti handritafrumvarpið
o£ þekkja allir þá sögu. í
fyrra skiptið var það sam-
þykkt 1961, með 110 atkv.
gegn 39. Af þessum tölum
sést að ekki þarf að fara í
grafgötur um hug þjóðþings-
ins — og þá um leið meiri-
hluta dönsku þjóðarinnar —
til handritamálsins.
K. B. Andersen, kennslu-
málaráðherra Danmerkur,
hefur sagt: s,Ég horfi með á-
nægju fram til þess dags er
íslenzku handritin, sem af-
henda á, eru komin til Reykja
víkur“. Þetta eru drengileg
orð þessa ágæta forvígis-
manns afhendingar handrit-
anna. Þau verða seint þökkuð.
Þau eiga hljómgrunn í brjósti
allrar íslenzku þjóðarinnar.
Og nú fer að styttast í þann
áfanga.
LÁGKÚRULEGT
ATFERLI
¥ andsmenn hefur að vonum
furðað mjög á atferli
próf. Ólafs Jóhannessonar í
sambandi við umræður um
gerðardómsákvæði álsamn-
inganna, og ekki bætti úr
skák, að hann skyldi enn
við lok útvarpsumræðnanna
halda sér við sama heygarðs-
hornið og ráðast á iðnaðar-
málaráðherra, vegna sinna
eigin yfirsjóna í þessu máH.
En af því tilefni ræðir Morg-
unblaðið þetta mál enn einu
sinni, en mun reyna að hlífa
prófessornum við frekari um-
ræðum um það.
Próf. Ólafi Jóhannessyni
voru sýnd frumdrög að ál-
samningnum, þar sem ráða-
gerðir voru um alþjóðlegan
gerðardóm, þar sem rætt var
um það, að ríkisstjórnin væri
reiðubúin til að ræða þann
möguleika að notfæra sér hag
ræði alþjóðlegs gerðardóms.
Prófessorinn bendir ekki á
að hann sjái neitt athugavert
við gerðardómsákvæðið á því
stigi, né heldur síðar, fyrr en
samningarnir eru framlagðir
eða stjórnarandstöðunni ljóst
um það. Þá ræðst hann að
iðnaðarmálar.áðherra.
Morgunblaðið hefur lýst
þeirri skoðun sinni að próf.
Ólafur Jóhannesson hefði ör-
ugglega aðvarað íslenzku
samninganefndarmennina, ef
hann hefði talið gerðardóms-
ákvæðin jafn fráleit og niður-
lægjandi og hann nú vill vera
láta. Honum er ekki ætlandi,
að vilja vera við það riðinn
að íslendingar semdu af sér,
m.a. vegna þess, að hann lét
undir höfuð leggjast að benda
Þessi koná heitir L. Masich, og hefur helzt unnið sér það til frægðar að vera fyrsta konan,
sem „flogið“ hefur á eftir flugvél með því að halda í taug. Á efri myndinni sézt hún „fljúga“
á eftir flugvél á flugsýningu, sem nýlega var haldin í Alma-Ata, höfuðborg Kazakhatan í
Sovétríkjunum.
Þessir tveir menn eru John Ridgeway, kapteinn og Chay B!y th, ilðþjálfi, báðir úr fallhlífa-
sveitum brezka hersins. Þeir hyggjast róa þessum bát yfir Atlantshafið í sumar. Bátinn á
að flytja til Boston í Bandaríkjunum, en þaðan þyggjast þeir leggja upp og róa til Engl
ands í júní nk. Á myndinni eru þeir að reyna farið, sem ber nafnið „English Rose IH“
á, að verið væri að ganga und
ir eitthvert „jarðarmen“.
En framhjá hinu verður
ekki komizt, að próf. Ólafur
Jóhannesson hefur ekki stað-
izt þá freistingu að fórna
fræðimannsheiðri sínum
vegna pólitísks ofstækis og
ímyndaðra hagsmuna flokks
síns. Því miður mun þetta
framferði lengi við hann loða,
og ekki síður hitt að hafa ekki
manndóm til að játa þessa
yfirsjón sína, en ráðast þess í
stað með strákslegum svívirð
ingum að dómsmálaráðherra.
STÖRI VINNING-
URINN
TTjörtur Eldjárn Þórarinsson
þingmaður Framsóknar-
flokksins gat þess í ræðu á
Alþingi, að íbúar Norður-
lands yrðu að taka vel kísil-
grein fyrir þýðingu þeirra
gúrmálinu og fagna fram-
gangi þess „ekki sízt þar sem
þeir hefðu nú misst af stóra
vinningnum, álbræðslunni,
því að sama væri, hvað um
hana væri sagt, hún yrði til
atvinnulegrar uppbyggingar
hvar sem hún væri“.
Vissulega er það ánægju-
legt, að stór hluti Framsókn-
arflokksins skuli gera sér
stórmála á atvinnusviðinu,
sem unnið hefur verið að og
nú munu rísa. En þungur er
sá áfellisdómur, sem Eysteinn
Jónsson og Ólafur Jóhannes-
son og aðrir afturhaldsmenn
í Framsóknarflokknum hljóta
frá fjölda þeirra eigin flokks-
manna ekki síður en annarra
framsækinna íslendinga.