Morgunblaðið - 21.08.1966, Blaðsíða 10

10
MOkGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 21. ágúst 196ð
ic MÝVATNSSVEIT er einn
þeirra fáu staða á íslandi,
sem rigning og þungskýjað
loft fá ekki gert leiðinlega og
ljóta, — þó að sjálfsögðu
dragi mikið úr náttúrufegurð.
Því þó ekki sé víðsýni fyrir
að fara, geta menn huggað sig
við, að hraunið er fallegra í
vætutíð en í þurrki, mosinn
litríkari og ilmur birkikjarrs-
ins yndislegri. Engu að síður
dregur vætan verulega úr
straumi ferðamanna, þegar
hún er langvarandi — eink-
Komið að Reykjahiíðarþorpi, fremst er Hótel Reykjahlíð.
„Mývetningar eru ágætir menn
og mikilvirkir í félagsmálum"
— Skipzt á nokkrum orðum við hótelstjórana,
Arnþór Björnsson og Guðrúnu SigurÖardóttur,
Jón bónda Sigurðsson í Reykjahlíð og sr. Örn
Friðriksson á Skutustöðum
um innlendra, því það er nú
einu sinni svo, að íslending-
um eru yfirleitt öllu Ijúfara
að vökna að innan en utan.
Og veðurfarið í sumar hef-
ur verið heldur óhagstætt
hóteleigendunum í Reykja-
hlíð og Reynihlíð við Mý-
vatn, erlendir ferðamenn hafa
að visu sótt þangað töluvert,
en innlendir síður og tjald-
búðalíf hefur verið fábreytt-
ara en mörg undanfarin sum-
ur. —
Blaðamaður Mbl. átti leið
um Mývatn fyrir skömmu og
hitti þá m.a. Arnþór Björns-
son, hótelstjóra í Hótel Reyni-
hlíð. Arnþór er ungur maður,
ættaður úr Vopnafirði. Hann
kvæntist árið 1956 Helgu Vai-
borgu Pétursdóttur, dóttur
Péturs Jónssonar, hrepp-
stjóra í Reynihlíð, og hafa
þau hjónin síðan annazt _að
mestu rekstur gistihússins. Ég
hafði heyrt því fleygt, að þau
hefðu sérstaklega lært til gisti
Kristján bóndi Þórhallsson frá Björk
myndir hjá sr. Erni Friðrikssyni.
í Vogum skoðar nýjar
húsareksturs, — en það
sagði Arnþór ekki rétt, —
„hinsvegar höfum við auðvit-
að reynt að kynna okkur
ýmislegt varðandi gistihúsa-
rekstur, bæði í Reykjavík og
annarsstaðar, en ekki verður
sagt, að við höfum stundað
nám í þeirri grein“.
Arniþór sagði, að hótelið í
Reynihlíð gæti í senn tekið
fjörutíu gesti í gistingu og
hefði veri'ð upppantað í allt
sumar — „mest hafa það ver-
ið erlendir ferðamenn, sem
höfðu pantað með löngum
fyrirvara. Hinsvegar hefur
umferðin að öðru leyti verið
lítil vegna veðráttunnar og
mjög dregið úr rekstrinum.
Við byggjum að verulegu
leyti á matsölu, — það er
ætlast til þess að við getum
annað mikilli umferö og höf-
um við því miðað allt við það,
m.a. ráðum við fólk með til-
liti til þess. Því kemur þetta
dálítið illa við okkur. Hér
vinna í sumar yfir 20 manns,
mest aðkomufólk".
Hótel Reynihlíð er opið
frá því síðast í maí og fram
í október — „fer eftir veðri
og vegum. Á veturna er ekk-
ert um að vera, nema hvað
við höfðum í fyrravetur mat-
sölu fyrir fólkið, sem var að
vinna við kísilgúrframkvæmd
irnar“, sagði Arnþór.
Hann sagði mér einnig, að
auk hótelrekstursins væri
starfandi í Reykjahlíðarþorp-
inu steypufyrirtæki, sem nefn
ist Léttsteypan hf. Er Arniþór
gjaldkeri þessa fyrirtækis,
sem starfar árið um kring,
framleiðir holsteina og milli-
veggjaplötur. Er framleiðslan
seld til Akureyrar, Húsavíkur
og austur á land. Hráefnið er
hvarvetna í nágrenninu, þeir
nota hraunmöl, hjallmöl, sem
er þurrkuð og hert í gufu.
Hjá Léttsteypunni starfa að
jafnaði sex menn.
„Það er því yfirleitt nóg að
gera hér nú orðið“, segir Arn-
þór, „þáð var miklu daufara,
meðan ekkert var annað en
hótelreksturinn — og nú
breytist enn til batnaðar með
tilkomu kísilgúrverksmiðj-
Arnþór Björnsson og Helga V
alborg Pétursdóttir, sem stjórna
Hótel Reynihlíð.
unnar. Hún ætti að auka at-
vinnu fyrir fólkið hérna, bæði
framleiðslan sjálf og ýmiss
konar starfsemi og þjónusta,
sem alltaf fylgir í kjölfar
slíks atvinnureksturs.
Guðrún Sigurðardóttir, sem
stýrir hinu hótelinu á staðn-
um — Hótel Reykjahlíð, á-
samt systur sinni, Svövu Sig-
urðardóttur, hefur sömu sögu
að segja og Arnþór. Veður
hefur dregið úr viðskiptun-
um, enda þótt alltaf hafi verið
fullsetin gistiherbergi. Hótel
Reykjahlfð getur tekið um
20—30 manns í gistingu í
senn. Þar starfa í sumar níu
manns.
Úti á túninu við Hótel
Reykjahlíð gekk ég fram á
tvo garpa við slátt og mund-
uðu báðir orf sín fimlega.
Nokkur aldursmunur var á
kempunum, kvaðst hinn
yngri heita Sigurður Baldurs-
son, hinn eldri Jón B. Sigurðs
son, bóndi í Reykjahlíð, bróð-
ir þeirra Guðrúnar og SvÖvu.
Hann býr félagsbúi með
bróður sínum Óskari, sagði
þá hafa um 270 fjár og kýr til
heimilisnota. „Hér á gömlu
Reykjahlíðarjörðinni búa nú
a.m.k. fimm fjölskyldur, sér-
stökum búum. Er jörðinni
skipt, en beitiland sameigin-
legt, þó segja megi, að orðin
séu á því nokkuð hefðbundin
skipti“. Jón minntist á, að
ekki hefði alltaf þótt lífvæn-
legt þar um slóðir — sú var
tíðin, að þeir, sem hér bjuggu,
tóku sig upp og fóru til
Ameríku — en við skulum nú
ekki fara út í þá sálma núna.
Ég þarf að ljúka við að slá
þessar þúfur í snarheitum —
já, já, sláttur hefur gengið
vel — spretta var furðugóð
miðað við tíðarfarið og hey-
skapur vel á veg kominn.
þetta eru aðeins eftirhreyturn
ar, sagði Jón bóndi Sigurðs-
son.
★
í lei'ðinni frá Reykjahlíðar-
þorpinu komum við sem
snöggvast við á prestssetrinu,
Skútustöðum, hjá séra Erni
Friðrikssyni, sem þar hefur
gegnt embætti í u.þ.b. þrettán
ár og er sálusorgari á fjórða
hundrað manna; íbúar munu
vera um 234 í Skútustaðasókn
og 156 í Reykjahlíðarsókn,
miðað við áramótin siðustu.
sagði sr. Örn.
Séra Örn er maður ungur að
árum og mér varð á að
spyrja hann, hversvegna
hann hefði sezt að í Mývatns-
sveit á sínum tíma. — Það
vildi svo til, sagði sr. Örn, að
Mývatnssveit losnaði um þær
mundir, sem ég var að ljúka
námi. Ég hafði þær spurnir af
Mývetningum, að þeir væru
ágætir menn og mikilvirkir í
félagsmálum og hraðaðf mér
því sem ég mátti í prófið til
að ná í brauðið. Mér er víst ó-
hætt að segja, að áhugi hér
um slóðir á félagsstarfi ýmiss
konar sé einstakur og afar
virðingarverður, því oft er
erfiðleikum bundið fyrir fólk-
ið að koma samán sökum
snjóa og ófær’ðar. Ég hef oft
dáðst að því, hve fólkið hér
hefur lagt hart að sér til að
komast á milli — einkum þó
áður fyrr, þegar það var
miklu erfiðara en nú. Það er
víst oft svo með mennina, að
þeir meta hlutina því meira,
sem þeir þurfa að leggja harð
Framhald á bls. 17.
Hótel Reynihlið.
F