Morgunblaðið - 21.08.1966, Blaðsíða 24

24
MORGU N BLAÐIÐ
Sunnudagur 21. agúst 1966
FÁLKAFLUG
(
EFTIR DAPHNE DU MAURIER
Mér datt nú í hug einn að-
ili, sem hafði verið að missa
andlitið undanfarnar þrjár
klukkustundir og það var vin-
kona mín, Carla Raspa. En ef til
vill var hún of hörð af sér til
að viðurkenna það. Þessi mis-
heppnaða tilraun hennar til að
fá vilja sínum framgengt, yrði
lögð mér til lasts en ekki henni.
Sama var mér. Henni var vel-
lomið að koma með hvaða skýr-
ingu sem hún vildi á þessari
tregðu minni.
— Já, vel á minnzt, sagði ég.
— Það var hringt til þín frá
Róm um klukkan hálf ellefu.
— Nú? sagði Aldo.
— Það var frú Butali og
henni virtist vera mikið niðri
fyrir. Rektorinn heimtar að
fara heim, og mér skilst það
standa í einhverju sambandi við
þetta, sem kom fyrir á sunnu-
dagsnóttina var.
— Hvenær kemur hann?
spurði Aldo.
— Það nefndi hún ekki. Þér
satt að segja, þá lagði ég sím-
ann meðan hún var enn að tala.
Hún hélt sig vera að tala við
þig, og ég lét það gott heita.
— Það var heimskulegt af
þér. Ég hélt, að þú værir betur
viti borinn en svona.
— Fyrirgefðu.
— Þessi fregn hafði gert hann
órólegan. Ég sá hann renna aug
unum til símans. Ég tók það
sem bendingu og stóð upp.
— Og að minsta kosti..........
sagði ég...... — þegar Butali
fréttir það, sem gerðist í kvöld,
Þá......
— Hann fréttir það bara ekki,
tók Aldo fram í fyrir mér. —
Hvað heldurðu, að við Rizzio
og Elia höfum verið að ræða
fram yfir miðnætti?
— Nei, honum kann ekki að
verða tiikynnt það formlega,
sagði ég, — en reyndu ekki að
segja mér, að hann frétti það
ekki eftir öðrum leiðum.
Bróðir minn yppti öxlum. —
Þá áhættu verðum við auðvitað
að taka.
Ég færði mig út að dyrum.
Mér hafði orðið nákvæmlega
ekkert ágengt með því að fara
hingað og bíða eftir Aldo, ann-
að en grunurinn, sem var að
kvelja mig. Og að láta hann vita,
að ég vissi allt.
— Ef rektorinn kemur heim,
hvað gerir hann þá? spurði ég.
— Hann gerir ekkert Það er
enginn tími til neinna aðgerða.
— Tími?
Aldo brosti. — Rektorar eru
við kvæmir, eins og aðrir menn
og þeir geta misst andlitið, eins
og aðrir dauðlegir. Beo.....
— Já?
Hann tók upp dagblað, sem lá
á stól við dyrnar. — Sástu
þetta?
Hann sýndi mér fréttina, sem
ég hafði lesið við morgunverð-
inn. Viðburðir dagsins höfðu
sópað því algjörlega burt úr
huga mínum.
— Þeir hafa náð í morðingj-
ann, sagði ég. — Guði sé lof fyr-
ir það.
— Þeir hafa náð í þjófinn,
tók hann fram i, — en það virð
ist ekki vera eitt og það sama.
Það var hringt til mín frá lög-
reglufulltrúa í morgun. Náung-
inn sem stal peningunum, held-
ur fast við framburð sinn. Hann
— Jú, þér komist áreiðanlega heim fyrir jól — en þér megið bara
ekki borða hrísgrjónabúðing, rjúpur, hnetur, súkkulaði eða
marsipan.
fullyrðir, að Marta hafi þegar
verið dáun þegar hann tók af
henni seðilinn og lögreglan er
tilleiðanleg til að trúa, að hann
sé að segja satt.
-□
47
□----------------□
— Þegar dáin.... ? En þá....
— Þeir eru enn að leita morð-
ingjans, sagði hann, — og það
getur verið óheppilegt fyrir
hvern, sem hefur verið á labbi
um Sikileyjarveg síðla miðviku-
dagsnætur, eða að minnsta kosti
óþægilegt. Hann klappaði mér á
kollinn og ýfði á mér hárið. —
Hafðu engar áhyggjur, Beato,
þeir ná ekki í þig. Og þó svo
færi, mundu þeir strax sleppa
nverf sem| þér 1 ariö /Iwenærsei mþéi faríð
hvern ligsen 1 þé rfer hivf ALMENNAR / UlOl TRYGGINGAR M V i>8mr
ferðaslysatrygging
SMYRJIÐ MEÐ
SMJORIÐ
þér. Sakleysið skín svo út úr
augunum í þér.
En það, sem hann hafði verið
að segja mér, eyddi allri sálar-
ró minni. Allur hryllingurinn
£ sambandi við morðið hvíldi
enn á mér. Og ég sem hélt, að
hann væri gleymdur og grafinn.
— Hvað á ég að gera? spurði
ég í örvæntingu minni. — Á ég
að fara í lögregluna?
— Nei, gleymdu því bara öllu
saman. Komdu á fundinn hjá
mér á morgun og gerztu sjálf-
boðaliði. Hér er aðgöngumiðinn
þinn. Hann rótaði í vasa sínum
og dró upp litla plötu, með fálka
haus á. — Strákarnir hleypa
þér inn á þetta, sagði hann. —
Aðgangur að hásætissalnum
klukkan níu. Og komdu einn
þíns liðs. Ég ætla mér ekki að
fara að halda neina skemmtun
fyrir ungfrú Raspa né heldur
kuningja þína úr Mikyálsgötu
24. Sofðu vel!
Hann ýtti mér frá dyrunum
og út á götuna. Klukkan velt
orðin yfir eitt og alis staðar var
myrkur og kyrrð. Ég hitti eng-
an á allri leiðinni heim. Nr. 24
var kyrrt alveg eins og öll hin
húsin, sem voru með hlera fyr-
ir gluggum. Dyrnar voru ólæst
ar og ég komst til herbergis
míns, án þess að ónáða neinn,
en af mannamáli frá herbergi
Pasquales mátti ráða, að heill
hópur stúdenta hefði safnazt
þar saman og ætti nú í hörku
umræðum. Á morgun mundi ég
frétta, hvort þeir hefðu verið
viðstaddir á Carlotorgi.
Ég vaknaði klukkan fimm, þó
ekki af neinum draumum eða
martröð, og heldur ekki með
neina mynd fyrir augunum af
höfðingja V og H-deildarinnar,
sitjandi í aumkunarverðri nekt
undir stallinum, sem bar stytt-
una af Carlo hertoga — heldur
vaknaði ég við endurminningu
um nafnið sem hafði valdið mér
svo miklum heilabrotum í bóka
safninu — Luigi Speca. Hann
hafði skrifað nafnið sitt hjá
nafni föður míns í skírnarbók-<
ina, þegar Aldo var skírður. Ég
hafði séð það í bókinni, sem ég
fékk að skoða í skrúðhúsi Cypri
anusarkirkj unnar.
15. kafli.
Klukkan átta var barið að dyr
um hjá mér, og áður en ég fékkí
ráðrúm til að svara, kom Paolo
þjótandi inn, og Caterina á hæl-
unum á honum. ,
— Afsakaðu, sagði hann, er
hann sá að ég var ekki nema
hálfnaður að raka mig, — en
ég vildi bara vita, hvort þú
vilt koma með okkur. Öll V og
H-deildin ætlar að skrópa úr
tímum, og við ætlum 1 kröfu-
göngu heim til Elia prófessors.
— Út af hverju? spurði ég.
— Þú veizt það. Við sáum
þig, sagði Caterina. — Þú varst
í bil með þessum Raspa-kven-
manni. Við sáum ykkur fara
út úr hótelinu og aka til Carlo-
torgsins. Þú varst þarna í miðj-
um hópnum.
Ég lagði frá mér rakvélina og
seildist eftir handklæði. — Ég
sá ekkert, sagði ég — nema hóp
af prófessorum kring um stytt-
una. Það var þar afskaplegur
fyrirgangur og æsilegar viðræð
ur, og svo báru þeir einhvern
eða eitthvað burt. Kannski hef-
ur það verið sprengja. , ,,
— Sprengja? æptu þau. ' *
— Þetta er nú það bezta enn
sem komið er, sagði Caterina,
— meira að segja getur þetta
verið rétt hjá honum. Þeir hefðu
getað bundið Elia við sprengju,
sem svo hefði sprungið eftir svo
eða svo margar mínútur.
— Jæja, hvað varð af henni?,
— Hvers konar sprengja?
Þessar æsilegu viðræður, sem
sjálfsagt höfðu teygzt fram eft-
ir nóttinni, virtust nú ætla að
hefjast aftur, og það í svefn-
herberginu mínu. , ,
Hafnarfjörður — nágrenni
ÞVOTTAHÚSIÐ AÐ HRAUNBRÚN 6 getur nú tekið
á móti fatnaði í ÞURRHREINSUN. stykkjaþvottur,
blautþvottur og þurrhreinsun. — AUt á sama stað.
SÆKJUM og SENDUM. — SÍMI 51368.
Ferðaföskur og
handtöskur
nýkomið mikið og fallegt úrval.
Geysir hf.
Nýkomnir!
ítolskir kvensnndnlor,
inniskór — útiskór,
margir litir, margar gerðir.
SKÓVER
Skólavörðustíg 15. — Sími 14955.