Morgunblaðið - 09.09.1966, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ
Fðstudagur 9. sept. 1966
JUtfqpmÞIitfrifr
Útgefandi: Hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Sigurður Ejarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
P.itstjórnarfulltrúi: Þorbjörn Guðrnundsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Knstinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Áskriftargjald kr. 105.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 7.00 eintakið.
NORDURLÖND
OG VARNARSTEFNA
ÞEIRRA
¥Tm það ríkir enginn ágrein-
ingur að þjóðir Norður-
landa séu tvímælalaust í hópi
friðsömustu þjóða veraldar.
Þessar þjóðir hyggja ekki á
árásir eða illindi við nokkra
aðra þjóð. Þær eiga enga ósk
heitari en að fá að lifa í friði
og halda áfram uppbyggingu
þjóðfélaga sinna, skapa fólki
sínu félagslegt og efnahags-
legt öryggi.
En þrátt fyrir þessa afstöðu
hinna norrænu þjóða tókst
þeim ekki að komast hjá
beinni og óbeinni þátttöku í
síðari heimsstyrjöldinni. Sov-
étríkin réðust á Finnland og
nazistar hernámu Danmörka
og Noreg. ísland var hernum-
ið af Bretum og síðar tóku
Bandaríkin að sér hervernd
landsins. Aðeins Svíþjóð
tókst að halda sér utan við
styrjaldarátökin, með naum-
indum þó.
Síðan síðari heimsstyrjöld-
inni lauk hafa þjóðir Norður-
landa orðið að marka nýja
stefnu í landvarnarmálum sín
yjn. Fyrir styrjöldina höfðu
þær allar lýst yfir ævarandi
hlutleysi. En beisk reynsla
sannaði algjört gagnsleysi
þess. Niðurstaðan varð sú, að
þrjár Norðurlandaþjóðanna,
Norðmenn, íslendingar og
Danir gengu í Norður-Atlants
'hafsbandalagið, varnarsam-
tök lýðræðisþjóðanna, en Sví
ar treystu enn sem fyrr á
eigin varnir. Hafa þeir lagt
mikið kapp á að efla varnir
sínar sem mest þeii mega og
lagt á sig þungar efnahags-
legar byrðar í þeim tilgangi.
Finnar hafa hinsvegar haft
algera sérstöðu vegna afstöðu
sinnar til hins volduga ná-
granna síns í austri.
Kommúnistar á Norðurlönd
um hafa að sjálfsögðu ham-
ast gegn hverskonar þátttöku
þjóðanna í vestrænu varnar-
samstarfi. Þeir hafa allt í
einu þótzt vera orðnir einlæg
ir „friðarsinnar“. íslending-
um er þó t.d. í fersku minm
að á sínum tíma hvöttu ís-
lenzkir kommúnistar unga ís-
lendinga til þess að taka þátt
í Spánarstyrjöldinni. Komm-
únistar töluðu jafnvel fyrir-
litlega um vopnleysi lands-
manna. Hlutleysi íslands
töldu þeir einnig hina mestu
fjarstæðu. Á árinu 1938 orð-
aði Einar Olgeirsson það
líka, að til mála kæmi að ís-
lendingar óskuðu herverndar
Bandaríkjanna, Sovétríkj-
anna og fleiri ríkja.
Allt þetta sýnir og sannar
að kommúnistar hafa snúizt
hér á landi eins og hanar á
burst í afstöðunni til varnar-
mála. Þeir hafa fylgt þeirri
stefnu sem þeir hafa talið
hentugasta hinum alþjóðlega
kommúnisma og forusturíkj-
um hans á hverjum tíma.
Lýðræðissinnar á Norður-
löndum hafa hinsvegar mark •
að nýja og raunhæfa stefnu
landvarnarmálum. íslending
ar hafa í þeim efnum fylgt
fordæmi Dana og Norð-
manna og gerzt aðilar að
varnarsamtökum vestrænna
þjóða. Yfirgnæfandi meiri-
hluti íslendinga aðhyllist
þessa stefnu í dag, enda hef-
ur reynslan sannað að batn-
andi friðarhorfur og öryggi í
Evrópu er fyrst og fremst að
þakka Atlantshafsbandalag-
inu og stefnu þess, sem einnig
hefur haft heillavænleg áhrif
til eflingar heimsfriðnum yf-
irleitt.
SJÖNVARPIÐ
ví verður ekki neitað að
Keflavíkursjónvarpið hef-
ur notið mikilla vinsælda ís-
lenzkra áhorfenda, þótt nýja-
brumið eigi sjálfsagt sinn
þátt í því. Það var því eðli-
legt að yfirmaður varnarliðs
ins tilkynnti ríkisstjórninni
með nokkrum fyrirvara þá
ákvörðun sína að draga úr
sendiorku sjónvarpsins vegna
þeirrar erfiðu afstöðu, sem
Keflavíkursjónvarpið yrði í
við efnisútvegun, ef það
þyrfti að keppa við íslenzka
sjónvarpið.
Á sama hátt var það auð-
vitað sjálfsögð yfirlýsing ís-
lenzku ríkisstjórnarinnar, að
hún væri ekki mótfallin því
að úr sjónvarpssendingunum
væri dregið. íslendingar hafa
aldrei óskað eftir því, að
varnarliðið sæi þeim fyrir
dægrastyttingu og stækkun
sjónvarpsstöðvarinnar á sín
um tíma var einmitt heimiluð
í trausti þess, að sjónvarps-
sendingarnar mundu ekki ná
til mikils hluta þjóðarinnar.
Bandaríska sjónvarpið er
fyrir varnarliðið, og mikil-
vægt að varnarliðsmenn geti
haft það og það sé sem bezt.
Að þvúhlýtur yfirmaður vara
arliðsins að keppa, og því
eðlilegt, að hann dragi frem-
ur úr orku sjónvarpssending-
anna en beri ábyrgð á því, að
sjónvarpsefni til varnarliðs-
manna verði lítið og lélegt.
Um sjónvarpið hafa venð
miklar deilur, og hafa bæði
andstæðingar þess og fylgj-
UfZ YMPU
Biblían sjaldséð í Sovétríkjunum
Rússneska biblían fágæt orðin
og eftirsott af sofnurum
BIBLÍAN hefur ekki birzt
á prenti í Sovétríkjunum
síðan 1955 og nú er svo
komið að þau 20.000 ein-
tök sem þá voru prentuð
eru orðin fágæt og eftir-
sótt af söfnurum. Þessi út-
gáfa sem prentuð var af
Biblíunni 1955 hélt orða-
lagi fyrri Biblíuprentana
og fornri leturgerð og er
ólíklegt talið að sú hefð
verði í heiðri höfð áfram.
Sovézki rithöfundurinn Zen
on Kosibovsky sagði um
Biblíuna að hún væri „bók-
menntalegur minnisvarði sem
endurspeglar líf ótal kynsióða
þjóða mannkyns til forna“ og
þetta virðist vera almenn skoð
un manna í Sovétríkjunum nú
á Bibliunni. Sjálfur fékk Kosi
bovsky svo mikinn áhuga á
Gamla testamentinu er hann
las það að hann tók sig til og
endursagði það í smásögu-
formi og kallaði Biblíusögu’-
og gaf út. Þessum Biblítisög-
um var svo vel tekið, að. af
þeim seldust nær 100.000 ein-
tök þegar í stað og bókabúðir
í Sovétríkjunum gera var-a
betur en anna eftirspurninm.
Fyrir tveimur áratugum
gerðu margir sér vonir um að
kirkju og kristni í Sovétríkj-
unum yrði veitt meira frelsi
og kirkjunnar mönnum yrði
heimilað að láta prenta Biblí-
ur og dreifa þeim um landið
Ein helzta ástæðan til þess að
aldrei hefur þó orðið af þessu
er hin stranga pappírsskömmt
un sem verið hefur í Sovét-
ríkjunum og miklar innflutn-
ingshömlur, svo og að erlend
Biblíufélög hafa hvorki mátt
senda þangað pappír né
prentaðar Biblíur.
Stalín var einhverju sinni
spurður að því, hvers vegna
stjórn hans leyfði ekki prent-
un á Biblíunni og svaraði því
til að Biblíulestur væri lúxus
og því rangt að ýta undir
annað eins. í>ví er það að
milljónir æskufólks í Sovét-
ríkjunum hafa vaxið úr grasi
án þess að kynnast Biblíunm
að nokkru, hvorki á trúarleg-
um forsendum né bókmennta-
legum — en hin mikla sala á
Biblíusögum Kosibovskys er
gott dæmi um það hvern á-
huga hin sígilda saga Biblí-
unnar megnar að vekja.
Einn hængur er þó á um
framtíð Biblíunnar í Sovét-
ríkjunum jafnvel þótt nú
fengist leyfi til áð prenta
hana og dreifa þar og hann
er sá að rússneska Biblían
hefur ekki verið endurskoðuð
í heila öld og byggir að miklu
leyti á fornum slavneskum tn
vitnunum sem nútíma Rússar
skilja lítt eða ekki.
Til þess að ráða bót á þessu
tóku nokkrir rússneskir fræði
menn í útíegð í París sig sam-
an og þýddu Nýja testamentið
yfir á nútíma rússnesku með
aðstoð brezkra og bandarískra
fræðimanna. Þessi þýðing er
nú í prentun í London og
verður bráðlega tilibúin til
dreifingar í Sovétríkjunum ef
leyfi fæst hjá yfirvöldunum.
Um það veröur ekkert sagt að
sinni, en rétt er að hafa í
huga að rússnesk-kaþólska
(orþódoksa) kirkjan er skuid
bundin að halda í heiðri hefð-
bundinni Biblíuþýðingu sinni
og sömuleiðis á Biblían ekki
upp á pallborðið hjá yfirvöld-
um í Sovétríkjunum — og
skiptir þá litlu hver gerðin
er. —
endur tínt til margháttuð rök,
þótt stundum hafi málið ver-
ið sótt af óþarflega miklu
kappi. Þessum deilum ætti
nú að linna og er það út af
fyrir sig gott, þótt margir
muni sjálfsagt sakna Kefla-
víkursjónvarpsins, en ís-
lenzka sjónvarpið kemur þó í
þess stað. Allt kapp ber að
leggja á að gera það sem bezt
úr garði og gera þjóðinni
allri sem fyrst kleift að njóta
þess.
ÞRÖNGSÝNIN
UPPMÁLUÐ
son. En í grein þesSari hafði
hinn merki og aldni rithöf-
undur lýst þeirri skoðun
sinni, að hann hvorki kærði
sig um íslenzkt sjónvarp né
heldur óttaðist hann að Kefia
víkursjónvarpið riði -íslenzkri
menningu að fullu. Hann lét
einnig í ljós þá skoðun, að hin
mikla velmegun hér á landi
hefði ekki holl áhrif á alla.
Þessi ummæli túlkar Al-
þýðublaðið þannig í ritstjórn-
argrein sinni í gær, „að gagn-
rýnandi Morgunblaðsins“ hafi
heimtað: „Ekkert íslenzkt
sjónvarp, bara Keflavík. Of
mikil velmegun, hér vantar
fátækt“!
Alþýðublaðið á erfitt með
að dylja þröngsýni sína
og músarholusjónarmið í af-
stöðunni til íslenzkrar blaða-y
mennsku. í gær ræðst það t.d
á Morgunblaðið fyrir útvarps
gagnrýni eftir Þorstein Jóns-
son, rithöfundinn Þóri Bergs-
Þessi túlkun er svo fárán-
leg, fram úr hófi heimskuleg
og rakalaus, að engu orði er
að henni eyðandi. En það eru
einmitt svona viðbrögð og
málflutningur hjá Alþýðu-
blaðinu, sem gefa skýringu á
því hvernig komié er fyrir
þessu blaði og hverjar eru
orsakir þeirra stöðugu kvein-
stafa, sem drjúpa úr penna
ritstjóra þess í tíma og ótíma.
Góðir gestir
- Á FÖSTUDAGINN sl. kom
landbúnaðarráðherra Ingúlfur
Jónsson ásamt Herman Höcherl
landbúnaðarráðherra V-Þýzka-
lands og fylgdarlið þeirra að
Elli- og dvalarheimilinu Ási í
Hveragerði. Var heilsað upp á
vistfólkið og farið í nokkur hús,
og gróðurhúsin í Neðra-Ási skoð
uð. Þótti okkur vænt um þessa
heimsókn.
Nú í dag hefur sendiherra fs-
lands í Þýzkalandi, Magnús V.
Magnússon, afhent mér rausnar-
lega peningagjöf frá Herman
Höcherl með kveðjum hans og
árnaðaróskum til vistfólksins og
starfsfólksins.
Þykir mér vænt um þann hlý-
hug sem þessi gjöf ber með sér,
og bað sendiherrann að færa
beztu kveðjur og þakkir.