Morgunblaðið - 23.03.1967, Page 8

8
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUÐAGUR 23. MARZ 1967.
Hljóðfæraleikarar
Áríðandi fundur í Fél. ísl. hljómlistar-
manna í dag (skírdag) kl. 13,30 að Óðins-
götu 7.
Fundarefni:
SAMNINGAR :
a. Sjónvarp b. Pólýfónkórinn.
STJÓRNIN.
ÚTBOÐ
Tilboð óskast í byggingu fjölbýlishúss á
lóðunum nr. 1 og 3 við Dalaland í Foss-
vogi, alls 12 íbúðir.
Útboðsgagna má vitja á skrifstofu vora
Sóleyjargötu 17 miðvikudaginn 29. marz
gegn 1000.00 kr. skilatryggingu.
Tilboðin verða opnuð á sama stað þriðju-
daginn 11. apríl kl. 11.00.
H.f. Útboð og samningar.
Til fermingargjafa
veski og skinnhanzkar.
Seðlaveski með nafnáletrun.
Hljóðfærahus Reykjavíkur
Hafnarstræti 1 — Sími 13656.
Enska — Þýzka
Franska — Spánska
ítalska — Rússneska
Lærið nýtt tungumál.
Byrjið strax í dag.
Fæst á 34 tungumálum.
Linguaphone-umboðið.
Hljóðfærahus Reykjavíkur
Hafnarstræti 1 — Sími 13656.
EFTIR
INGVA HRAFN JÓNSSON.
Það var einn sólfagran sumar
dag sl. sumar, að ritstjórinn
kom til mín og bað mig að fara
til Sandgerðis og skrifa þar um
nýtt og glæsilegt fiskiskip, sem
útgerðarjöfurinn Guðmundur
frá Rafnkelsstöðum hefði
verið að fá nóttina áður. Ég ját-
aði förinni, feginn að fá tæki-
færi til að losna úr lognmoll-
unni á ritstjórnarskrifstofunum
og geta rétt úr bakinu og andað
að mér tæru sjávarloftinu og
ekki sízt ræða við Guðmund,
þó að ég hefði aldrei hitt hann
sjálfan, hafði ég heyrt svo mik-
ið um hann að ég var full viss
um að ég græninginn í blaða-
mennskunni gæti orðið margs
vísari eftir af viðræðum við svo
þjóðkunnann mann.
Eftir stutta en leiðinlega öku
ferð eftir sléttum Keflavíkur-
veginum og hæfilegan holu-
hristing frá Kfcf1 avík til Sand-
gerðis blasti M.b. Kristján
Valgeir við, þar sem hann lá
glæstur, fánum prýddur við
hafnargarðinn í Sandgerði.
Rétt áður en ég lagði af stað
frá Reykjavík var mér fengin
myndavél og skipað að taka
góðar myndir af bátnum og
þeim mönnum, sem ég ætlaði
að ræða við. Myndir hafði ég
aldrei á ævi minni tekið áður
en Svenni Þormóðs sagði að
það væri enginn kúnst og tók
mig í 5 mínútna kennslustund
í myndatöku og sagði mér síð
an að hypja mig, Þegar ég svo
var kominn til Sandgerðis hugs
aði ég mér gott til glóðarinnar
með myndavélina og spígspor-
aði sperrtur fram og aftur um
bryggjuna og smellti af ótt og
títt, og reyndi eftir beztu getu
að herma eftir þeim Svenna og
Óla K. Ætlaði ég með þéssum
aðgerðum að skapa mér virð-
ingu sjóaranna, sem litu mig
tortryggnisaugum þarna á
bryggjunni.
Þegar ég svo var næstum
búinn að taka á alla filmuna 32
myndir vippaði ég mér létti-
lega um borð og labbaði inn í
brúnna, sem var full af fólki.
„Góðan daginn herrar mínir,
ég er tfrá Morgunblaðinu".
Nokkrir viðstaddra litu undr-
andi á mig, en snéru sér von
bráðar að manni, sem stóð
þarna í brúnni og virtist vera
að halda ræðu og dró ekki af.
Ég hallaði mér að næsta manni
og spurði í fávísi minni hver
þetta væri. „Svo að þú ert blaða
maður við Morgunblaðið og
þekkir ekki Guðmund frá Rafn-
kelsstöðum". Ég lét sem minnst
fyrir mér fara og sagði ekki
orð, en hlustaði eins og hinir.
Jú það gat ekki nokkur vafi
leikið á um að þetta var Guð-
mundur. Mér hafði verið sagt,
að hann væri nokkuð komin til
ára sinna, en það var ekki að
sjá á þessum manni, sem stóð
þarna hnarreistur og lífsorkan
skein úr hverjum andlitsdrætti.
Stefán Jónsson frá útvarpinu
stóð við hlið Guðmundar og var
að reyna að fá Guðmund til að
skýra sér frá kaupverði skips-
ins. Það er ef til vill ekki rétt
að tala um að reyna, því að
Guðmundur er þekktur fyrir að
segja það sem honum býr I
brjósti, án þess að draga þar af.
„Jú ég get ósköp vel sagt ykkur
að skipið kostar 13 milljónir
króna fullgert". Og hvað þarf
skipið að fiska til að útgerðin
beri sig? „Það þarf að fiska vel“
Hvað átt þú við með vel? 60-70
þúsund tunnur af síld í sumar.
Er það ekki nokkuð djarft teflt
að kaupa skip fyrir þetta verð,
sem þarf að fiska slík reiðarinn
sem þarf að fiska slík reiðinn-
innar ósköp. Sjáið þið bara
Jón Garðar og Eggert Gíslason
með sitt skip. í þessu skipi eru
nákvæmlega sömu tæki og að-
staða til að fiska og ef menn
ekki geta fiskað á þetta skip,
þá geta þeir hreinlega hypjað
sig í land, því að þá hafa þeir
hreint ekkert að gera til sjós.
Það hafa margir sagt við mig
í sambandi við þetta skip, að
nú væri karlinn orðinn snar-
vitlaus og þetta myndi loks
setja mig á hausinn. Ég get sagt
ykkur að ég er ekki orðinn vit
laus og þetta skip mun ekki
setja mig á hausinn. Ég veit
ekki hvað hægt er að gera
betra hér á landi, en að kaupa
stór og fullkominn fiskiskip
sem færa mikinn afla að landi.
f fyrra flutti Jón Garðar 28000
þúsund tunnur af síld hingað
til Sandgerðis og fór allur afl-
inn í vinnslu og skapaði þjóðar
búinu og byggðarlögunum hér
í kring gífurlegt verðmæti, ekki
sízt vegna þess að þá var hér
algerlega dauður tími sunnan-
lands. Ef að þetta eru ekki
bjargráð þá veit ég ekki hvað
það er, og þá má fjandinn hirða
þetta allt saman mín vegna.
Viðstadda setti hljóða við
þessi óhrekjanlegu rök. ilg
græninginn stóð með opinn
munn og starði á ræðumann.
Þetta var maður, sem kunni að
segja álit sitt svo ekki væri um
að villast. Hann gekk nú um
brúna og benti á hin ýmsu
tæki, sem þar voru um allt og
sagði „Stjórn- og leitartæki
þessa skips kosta tvær milljón
ir króna og það þarf að fiska
til að borga þau“. Ég vorkennc’'
hálfpartinn skipstjórunum á
Jóni Garðari og Kristjáni Val-
geiri, sem báðir voru viðstadd
ir, en það var ekki að sjá á
þeim að orð útgerðarmannsins
féllu þeim ekki í geð. Þeir hafa
eflaust gert sér fulla grein fyr-
ir gildi orða hans.
Stuttu síðar fóruiyi við allir
úr brúnni og upp í kaffistofu
í húsi Guðmundar, þar sem
ríkulegar veitingar voru bornar
fram. Þar átti ég viðtal við Guð
mund, sem birtizt í Morgun-
blaðinu og því ekki ástæða til
að endurtaka það hér. Astæðan
fyrir því að ég rita þessi orð, er
einfaldlega sú, að það var mér
mikils virði að hitta mann sem
Guðmund á Rafnkelsstöðum og
ég varð margs vísari af viðræð
um mínum við hann. Hann tel
ég hiklaust einn af litríkustu
persónuleikum, sem ég hef hitt
um dagana og þakka ég honum
samskiptin, sem við höfðum
átt síðan við fyrst kynntumst.
Hitt veit svo allur landslýður
að Kristján Valgeir fiskaði ekki
neinar 70 þúsund tunnur sL
sumar hvað sem því nú olli og
Guðmundi tókst ekki að halda
skipinu. En maðurinn var jafn
beinn í baki, er hann skýrði frá
því að hann hefði selt skipið +il
Vopnafjarðar, þar sem það
væntanlega á eftir að færa
björg í bú. Takist það veit ég
að eftirsjá Guðmundar eftir
þessu skipi, sem ber nafn lát-
ins sonar hans, verður minni,
því að hann er slíkur maður að
gleði hans yfir velfarnaði ann-
ara er ekki minni, en þegar
hann sjálfur á í hlut. Það vita
líka allir að skipið setti ekki
Guðmund á Rafnkelsstöðum á
hausina.
Til sölu
er stórglæsileg sjávarlóð. Tilboð merkt „Sól og
sumar 2008“ sendist Mbl. fyrir 1. apríL