Morgunblaðið - 18.04.1967, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. APRÍL 1967.
Útgefandi:
Framkvæmdastjóri:
Ritstjórar:
Ritstjórnarfulltrúi:
Auglýsingar:
Ritstjórn:
Auglýsingar og afgreiðsla:
í lausasölu kr.
Áskriftargjald kr. 105.00
Hf. Árvakur, Reykjavík,
Sigfús Jónsson.
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Þorbjörn Guðmundsson.
Árni Garðar Kristinsson.
Aðalstræti 6.
Aðalstræti 6. Sími 22480.
7.00 eintakið.
á mánuði innanlands.

A FRAMFARALEIÐ
i
Mao Tse Tung
eftir John Roderick
Tókýó, (Associated Press).
ATBURÐIR þeir, sem gerast
í Rauða Kína í dag, Mkjast
'helzt einvígi, sem háð er í
myrkri. Það hefur engin áhrif
'hversu Maó Tse-Tung hegg-
ur og leggur til óvina sinna,
það er eins og sverð hans lendi
aldrei á neinu föstu.
Fyrir sex mánuðum tók for
maður kínverskra kommún-
ista að reyna af öllum kröft-
um að hreinsa stjórnankerfi
RauðaKína af öllum fylgjend
um og stunðingsmönnum Liu
ShaoChi forseta.
Ef reiðiyrði gætu skaðað,
væru líkamir þeirra þaktir
sárum, en hin merkilega stað-
reynd er sú, að Liu er ennþá,
— a.m.k. að nafninu til —,
forseti Kína, og margir manna
hans halda enn háum em-
bættum sínum.
Hvenær falia þeir? Hvernig
geta þeir, — eins og sjálf áróð
ursvél Maós viðurkennir —,
varizt stöðugt?
Svarið við fyrri spurning-
unni er, að langt getur orðið
þangað til. Etf til vill í lok
þessa árs. Kannski næsta ár,
ef að falla merkir að missa
stjórnartitla og flokksstöður.
Þeir geta haldilð áfram og
barizt, vegna þess að sverð
Maós hefur deigar eggjar og
sníður ekki hreint og kunn-
áttulega.
Ef Maó kysi að kalla á vett
vang her frelsunarinnar, en
flestar sveitir hans virðast
fylgja honum að málum, gæti
hann vafalaust lagt Liu og
menn harts að velli með nokkr
um fljótum höggum sveðju
sinnar.
En Maó er fæddur siðbótar-
maður. Takmark hans er ekki
Mao Tse Tung
að láta refsinguna hæfa
glæpnum heldur að setja for-
dæmi öllu æðra svo að heim-
urinn geti séð. í>að er ekki
nóg, að óvinir hans gefist
upp, þeir verða að gerast ný-
ir menn.
Til að koma á þessari bylt-
ingu mannlegrar náttúru hef-
ur Maó horfið til þess, sem
hann kallar „Hina miklu
menningarbyltingu öreig-
anna“, en styttra og Ijótara
nafn hennar er hreinsun.
Tæknin, sem beitt er, er að
gagnrýna menn og ndður-
lægja þá. Menningarbyltingin
er sannkölluð veizla gagnrýni,
sem beint er út og inn á við.
Gagnrýnir villuráfandi flokks-
meðlim, sem síðan er látinn
gagnrýna sjálfan sig. Þegar
þetta heldiur áfram er gagnrýn
andinn gagnrýndur og gagn-
rýnir sig sjálfur.
Allt þetta tekur tíma. Og
það verður greinilegt, að ef
þeir, sem gagnrýnin beinist
að, væru fjarlægðir af sjón-
arsviðinu, mundi það fljót-
lega binda endi á byltinguna.
Hún þarf að nærast á fórnar-
dýrum.
Það er eins og hið óraun-
verulega andrúmsloft alls
þessa verði enn óraunveru-
legra vegna þeirrar einkenni-
legu staðreyndar, að ekki í
eitt skipti í öllum þeim orða-
flaumi, er streymir frá hinni
opinberu Fréttastofu Nýja
Kína, Pekingútvarpinu, Dag-
blaði alþýðunnar og raunar
hvergi í neinu málgagni hins
opimbera, hefur Liu Shao-Chi
veri'ð lýst sem helzta óvini
Maós.
Nöfn nökkurra manna á
sviði bóikmennta, lista og
menntamála hafa verið nefnd
og á þá hefur verið ráðizt. En
nöfn manna, sem eru jafn
háttsettir Liu, Teng Hsiao-
Ping aðalritara flokksins, Lo
Jui-Ching fyrrum yfirmanni
herforingjaráðs landhersins og
Peng Chen fyrrverandi borg-
arstjóra í Peking og Lu Ting-
I menntamálaráðherra, sem
fallinn er í ónáð, eiga enn
eftir að birtast á hinum opin-
beru listum yfir syndaspli,
sem eru mótsnúnir flokknum
og and-sósíalistískir.
Svo er veggtilkynningum
fyrir að þakka, að allir innan
Kína sem utan þeíkkja samt
nöfn þeirra. Veggtilkynning-
arnar hafa gert stórborgirnar
að upplýsinganámum, en
stundum eru upplýsingarnar
villandi.
Jafn áreiðanlegur heimild-
armaður og menningarfulltrúi
Rauða Kína í París hefur tek-
ið mönnum vara fyrir því að
taka veggtilkynningarnar of
alvarlega. Ef í þeim er ráð-
izt að emíbættismanni flokks-
ins, þýðir það ekki endilega,
að hann sé dottinn úr náð-
inni, segir hann.
Gagnrýnin kemur í öldum,
sbundum brýzt hún fram í of-
beldi, en stundum lægir hana.
Framhald á bls. 19
að vakti nofakra abhygli í
úbvarpsuimræðunum á dög-
unum, að stjórnarandstæðing
ar, Framsóknarmenn og
kommúnistar, virbust leggj a
megináherzlu á, að sannfæra
þjóðina utn, að hér vaeri allt
á niðuíleið, atvinnuvegirnir
í kalda kdli og hinar mestu
hörmungar blöstu við, ef
stjórnarandstæðingar kaem-
ust ekki tiil valda á ný. Það
er í sjálf'U sér abhygiisvert
að mennirnir, sem gáfust upp
fyrir vandamálunum í des-
ember 1958 skúli nú telja, að
fólik sé svo fljótt að gleyma,
að þeim sé óhæbt að halda
sLíku fram. Menn hljóta einn-
iig að velta því fyrir sér, hvort
þessum áróðri er haldið á
lofti af ásettu ráði eða hvort
stjórnarandstæðingar eru
svo gjörsam'lega biindir á þó
framfaraþróun, sem ríkt hef-
ur hér á landi í tíð viðreisn-
arsbjórnarinnar, að þeir trúi
sjálfir þessurn fáránlega
áróðri.
Einstaka sinnum kemur
það að vísu fram í hópi stjórn
arandstæðinga, að surnir
þeirra a.m.k. gera sér grein
fyrir þeim framförum, sem
orðið hafa hér á landi á síð-
usbu árum, og l'jóst er, að þeir
harma þá þróun eins og bezt
sést af því, þegar einn
helzti forustumaður komm-
únista nú harmaði það að
„búksorgir“ væru orðnar
fjarlægar ísHendingum en í
ræðu á Aliþingi sagði sami
maður, að Íslendingar
þyrftu ekki að blygðast sín
fyrir efnahagsþróunina að
undanförnu.
En á sama tiíma og stjórn-
arandstæðingar halda uppi
þessu svarbsýnisvæli, tala
staðreyndirnar sínu máli.
Frá 1959 og til síðustu ára
hefur raunverulegur þjóðar-
auður íslendinga aukizt mffli
40—50%. Á sama tíma hef-
ur eign landsmanna í ýmis
konar atvinnutækjum aukizt
um nokskuð yfir 50%. Þjóð-
arbekjur á mann jukust um
þriðjung frá árinu 1959 fram
til ársins 1966 og á árinu
1965 urðu þjóðartekjur á
mann hérlendis með þeim
allra hæstu í heiminum. Á
þessu sama bímabili hafa ráð-
stöfunartekjur kvæntra fjöl-
skyldumanna í fjölmennustu
launastétbum, þ.e. ails al-
mennings aukizt um 47%.
Eftir að júnísamkomulagið
1964 var gert hefur kaup-
máttur tímakaupsins aukizt
mjög verulega samkvæmt út-
rei'kningum Efnahagsstofn-
unarinnar, þannig að sam-
vegið verkamannskaup hef-
ur að meðaltali hækkað að
kaupmætti samkv. vísitölu
framfærsí'ukostnaðar um tæp
25% eða sem næst' fjórðungi
frá árinu 1963 ti'l 1966.
En jafnvel þótt menn líti
ekki á þær óhagganlegu stað
reyndir, sem þessar tölur
sýna, er hverjum manni ljóst,
sem svipast um í íslenzku
þjóðfélagi í dag og man þá
tíma, þegar vinstri stjórnin
var hér við völd, að á síðustu
8 árum hefur framfarasókn
þjóðarinnar orðið svo mikil
að næsta ótrúlegt er. Hinn
bætti hagur og mi'kla velmeg-
un almennings kemur glögg-
lega fram í stórauknum fjár-
ráðum, milklum og myndar-
legum íbúðabyggingum,
geysilegri aukningu bifreiða-
eignar, sívaxandi ferðum
landsmanna til útlanda og
svo mæbti lengi tolja. Þegar
á allt þetta er litið gegnir
það furðu, að stjórnarand-
stæðingar skuli reyna að telja
fóLki trú um, að það sé blekk
ing ein, sem hver maður hef-
ur kynnzt og getur séð af eig-
in raun. En slífcur áróður er
vissulega ebki sfcaðlaus.
Hann getur haft þau áhrif að
diraga kjark úr fólfcinu, sem
á undanförnum árum hefur
af ótrúlegum dugnaði stuðl-
að að því og unnið að því að
skapa sjálfu sér og þjóð sinni
sambærileg lífskjör við það
sem gerist með auðugustu
stóilþjóðum veraldar. Þess
vegna vinna þeir menn sem
fyrir sliku svartsýnisvæli
standa, mikið óþurftarverk
og er vissulega ástæða til
þess að sýna þessum mönn-
um það svart á hvitu, að al-
menningur kann ekki að
meta slíkan áróður, lætur
ekki blekbjast af slífcu svant-
sýnistali, gerir sér grein fyr-
ir þeirri lífskjarabyltingu,
sem orðið hefur á íslandi í
tíð núverandi rikisstjórnar.
ATVINNUVEGIR
í ÖRRI UPP-
BYGGINGU
Cá áróður sbjórnarandstæð-
^ inga, að atvinnuvegirnir
séu að komiast á vonarvöl
gegnir heldur ekki neinu
gagnlegu hlutverki, því að
staðreyndirnar tala hér einn-
ig sínu máli. Með stefnu-
breytingu viðreisnarstjórnar-
innar 1960 var athafnaþrá
þjóðarinnar leyst úr læðingi
eftir haftatímabil vinstri
stjórnarinnar með þeim
árangri, að fjármunamynd-
unin hjá atvinnuvegunum
hefur aukizt yfir 50% á
þessu tímabili.
Hvert sem litið er, verður
mönnum l'jóst, að gífurleg
framþróun hefur orðið í upp
byggingu atvinnuveganna á
þessu tímabili. Fiskiskipa-
flotinn hefur vaxið hröðum
skrefum og má í því sam-
bandi benda á, að í árslok
1958, þegar vinstri stjórnin
fór frá völdum var bátaflot-
inn samtals 28,070 rúmlestir,
þegar fyrra kjörtímabili við-
reisnarstjórnarinnar lauk var
bátafloti landsmanna orðinn
41,797 rúmlestir og um síð-
ustu áramót var hann orðinn
að rúmlestatölu 54.573 en á
þeim thna voru í smíðum
bátar samtals 10,810 rúm-
lestir.
Á viðreisnarárunum hafa
atvinnufyrirtækin ábt þess
kost að byggja nýbt og rúm-
gott húsnæði yfír starfsemi
sína og afla nýrra og ful'lkom
inna véla og með stóreflingu
stofnlánasjóða atvinnuveg-
anna hefur hið opinbera leit-
azt við að auðvelda atvinnu-
vegunum þessa miklu fram-
þróun. Hvar sem komið er
um landið má sjá iðandi at-
hafna- og atvinnuLíf, og hvar
vetna blasir við allt önnur
mynd af atvinnuvegunum en
stjórnarandstæðingar hafa
reynt að draga upp.
Einstakar atvinnuigreinar
hafa átt við erfiðleika að
etja, en það er ekfcert nýtt
fyrirbæri á íslandi og rfkis-
stjórnin hefur sýnt í verki,
staðfastan vilja sinn til þess,
að t.d. togaraútgerð leggist
ekki niður á íslandi og hefur
nú áfcveðið að stuðla að kaup
um þriggja til fjögurra ný-
tízkulegra sbubtogara, jafn-
framt því, sem hún hefur á-
kveðið að beita sér fyrir í
samráði við samtök frysti-
húsanna endurskipulagningu
frystihúsaiðnaðarins, sem
vafalaust er orðin tímabær
og miðar að því að gera hann
samkenpnisíhæfari og hag-
kvæmari í rekstri.
Þannig blasir sú staðreynd
við í öllum málfllutningi
stjórnarandstæðinga, að þeir
vinna stöðugt að því með
svartsýnistali að draga kjark
inn úr athafnaþrá og dugnaði
fólksins í landinu. Með siik-
um áróðri vinna þeir meira
óþurftarverk en þeir e.t.v.
sjálfir gera sér grein fyrir,
en þeir munu einnig komast
að raun um, að Íslendingar
eru stórhuga og bjartsýn
þjóð, sem gerir sér grein fyr-
ir því, að mifclum árangri
hefur verið náð á viðreiisnar-
tímabilinu og lagður hefur
verið öruggur og trausbur
grundvöllur að enn stórfel'ld-
ari framfarasókn abvinnuveg
anna og almennings í land-
inu til m'ifcil'la lífskjarabreyt-
inga á næstu árum.
KAMMERMÚSIK-
KLÚBBURINN
10 ÁRA
¥ Tm þessar mundir eru 10 ár
llðin frá því að nokkrir
áhugamenn stofnuðu Kamm-
ermúsíkklúbbinn. — Marfc-
mið kl'úbbsins hefur ver-
ið frá upphafi flutningur
stofutónlistar eða kammer-
músfk og fjölmörg tónverk
verið frumflubt hór á landi
á vegum klúbbsins, bæði eflt-
ir erlend og innlend tónsfcáld.
Starfsemi Kammermúsfk-
klúbbsins hefur auðgað mjög
tónlistarlif höfuðborgarinnar
og þeir sem fyrir henni hafa
staðið eiga miklar þafckir
skyldar fyrir það. Það sem
starfsemi á borð við þessa
ríður mest á er áhuga fólks-
ins á henni og vonandi verð-
ur hann efcki minni í fram-
tíðinni, en hann hefur verið
þennan áratug sem Kammer-
músíkkliúbburinn hefur starf
að. —