Morgunblaðið - 10.09.1967, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. SEPT. 1967
5
Bragi Ásgeirsson:
Tvær sýningar
FARIÐ er að kólna í lofti, fyrstu
merki haustsinis eru greinrleg,
skólar opna dyr sínar ag málar-
ar fara á kreik með sýningar
eftiir hlé sumansins. Það fellur í
hlut tveggj a ungra málara að
vera fyrstir til í haust og jafn-
framt eru þetta fyrstu einkasýn-
inigar þeirra. Er hér um að ræða
þau Arnar Herbertsson og Ragn-
hildi Óskarsdóttur. Siltthvað hef-
ur sézt eftir þau áðiur á sam-
sýningum og þó meira eftir Arn-
ar. Sýning 'hans í Ásmundarsal
er fyrir marga hiluti at-
hygli&verð. Hann býr yfir sér-
kennileigum hsefileikum á
þröngu sviði, sem hann vinn-ur
vel úr ag af alvör.u. Heildairsvip-
ur sýningairinnar er mjög jaifn,
myndum vel fyrir fcomið. Hóg-
væ-rðin er aðall sýningari'nnar
og þangað sækir sýningin styrk
sinn. Alhorfandinn kemur ekki
auga á mdfcia óstýriláta skapgerð
æskumannsins á bak við mynd-
ir þessair, því hér er listrænn
agi furðu snemma á ferðinnd. Er
það mikill kostiur fyrir heildair-
svip sýningarinnar og vonandi
einnig fyrir framhaldandi þrosika
Arnars- Þótt hann leggi ekki út
í tvísýnu um meðferð forma og
lita með dirfsku æskumainnsins
er þó yfdr myndum hans fersk-
leiki byrjandans. Atlhygli skal
vakin á því að slíkar sýninigar
eru frekar sjaldgæfar í þjóðfé-
lagi voru og er þetta því nokk-
ur listviðiburður, sem ek'ki má
fara fram hjé á'hugaifólki um
mynd'listt.
Sýningin sikiptist í þrennt:
Olía á pappa. Kolteikninigar og
Grafík (raderinigar). í fllestum
þessum myndum kemur fram
fjöldi smáatiriða, sem Arnari
tekst furðu vel að samiræma í
eina heild án þess að vera of
dekoratívur. Þetta kemur sér-
lega vel fram í olíumyndunum,
siem sumar búa yfi.r litrænu
samræmi, sem kallar fram
óvæmna fegurð, t.d. í myndun-
um nr. 1, 7, 11 og 18. En þarna
eru einnig tvær myndir þar sem
Arnar fer út í tækni, sem er
honum framandi og hann ræð-
ur ekki við (nr. 3 og 4), en þær
hafa yfh sér annarlegan blæ.
Kolteikningar Arnars eru einnig
blæfallegar margar, en þó held
ég að raderingair hans séu at-
hy.g'l'isvierða ri, þrátit fyrir litla
neynslu Arnars á því sviði. Það
virðist liggja vel fyrir Arnairi að
halda áfram i grafíktækni, því
þar á hann ónumið land, sem
býður upp á mikil tækifæri og
heillandi. Mynd nr. 32 er drjúgt
spor í rétta átt. Arnar geitur ver-
ið ánægður með þessa sána
fyrstu sýningu, er gefur tilefni
til að ætla að hér sé á ferðinni
efni í mjög sérstæða>n Iista-
mann.
Líitium svo á sýningu Ragn-
hildar Óskarsdóttur, sem hefur
tekið sér listamannsnafnið
Róska. Sýning hennair er alllt
annars eðlis en sýning Arnars,
og er lærdómsríkt að hafa þær
til samanburðar. Ragnihildur
færist mikið í fang með huig-
dirfskiu æskunnar, sem nálgaist
ofdirsku, því oft ræður hún
engan veginn við við'fanigsefni
sín og er þá eins og hún hætti í
miðjum leik, einmitt er manni
virðast átökin vera að hefjaet.
Verða myndir hennar því oft
likt og hálfkveðin vísa — þessi
samlíkinig er ekki út í hött því
Ragnihild'Ur treður miklu af bók
m. e n nt a t il r au n u m d a -da-.is t an na
í myndir sínar. Töluverður
bóheimasvipur er yfir sýning-
unni svo jafnvel minnir á þann
fræga kvenmann Novellu Parigi-
ani, sem allir þekkja í Róm, því
Ragnihildur virðisit vera gefin
fyrir að vekja atíhygli og hún er
einnig ágætlega sensúal í mynd-
uim sínum og er þó eins og eitt-
hvað haldi þar einnig aftur af
henni, svo hún nýtiur sín ekki
til fulls. Hæfileika hefur hún
óneitanliega en þó væri æskilegt
að hún agaði sig frekar — tak-
markaði sig við ákveðið svið,
því tækni hefur hún ennþá ekki
nóiga — og þó tseknin sé ekki
einhlýt — og oft heyrist á ung-
um listamönnum að hún sé bara
til trafala, þá veit ég ekki um
einn einasta framúrskarandi
listamann, sem tæknin ekki
prýðiir. Tækni kemur fram sam-
fara sterkri lífstjáningu í beztu
verkum Ragnihildar og við það
væri æskilegt að hún legði meiri
rækt. Helzt vöktu atihyigli mína
myndir eins og nr. 21 og 8, þar
sem hvít tilbrigði eru áberandi.
Nr. 21 er með álímdu puntustrá'i,

Arnar Herbertsson
S. Ú. M. félagar
siem veikir beildina því það er
of mikið utan á. Sterkara 'hefði
verið að mála það einfafldlega
beint á flötinn. Myndin „Reve.n“
nr. 7, er sennilega sterkasta mál
verkið. Himinninn er sérstaklega
vel málaður og í honum mikil
litræn dýpt, hann stendur al-
gjörlega fyrir sínu sem máliverk
og hefði verið óþarfi að Mma
úrklippurnar neðan til í mynd-
ina — og þó þær séu þarna sé
ég enga>r bókmenntir í þeirri
mynd. En Ragnlhildi hætitir til
endurtekninga', sem geta orðið
leiðiig'ja.rnar, því þær missa oft
marks. Teikningar hennar búa
stundnum ýfir sterkum tilfinn-
ingum í undarlegum afskræmd-
um formum. Heimur Rósku er
tonskiilin og óaðgengilegur flest-
um og því nauðsynlegt að hafa
yfir góðri þebkingu að ráða á
fyrir'bærinu til að vera með.
Stunndium kemuir fram þjáning
í myndum hennar og þá er eins
og að hún njóti sín einna bezt,
t.d. í myndinn-i ,,Tárið“ og tveim
öðrum, sem ekkert númer er á
— í þesisu sambandi vil ég bæta
við, að það er ógjörningur fyr-
ir ókunnulga að fylgjast með
þroska Rósfcu vegna þesis að ár-
töl vantair í skrá og á margar
myndir — og þnátt fyrir að sýn-
ingarsfcráin sé stór og eftir því
rúmgóð en frámunalega óþjáll,
þá hefur hið einfaidasita gleymzt,
sem gerir áborfandanum óþarf-
lega erifiitt fyrir. Nöfn gefa mynd
unum stundum óvænt líf, sem
maður rnundi annars ekki upp-
götva. Ti'ltekti'r l'íkt og fugla-
hræðan og glingrið í stiganum
mis'sa marks og slíkt getur ekki
bætit u.pp á þann sfcort á lisit-
rænuim aga sem er full áberandi
á sýningunni. En sýning Rósku
er ekki daglegt brauð í borg
vorri og er að því leyti forvitni-
leg til skoðunar um leið og hún
kann að situgga við ýmsum. Verð
ur fróðlegt að fylgjast með því
sem hún leggur til málanna í
framtíðinni.
Það er ánægjulegt að vita til
þess hve lifandi þessi félags'skap
ur S.Ú.M. ætlar að verða, en
slíkir hiópa.r (grúppur) eru mjö'g
algengir erlendis, þó þeim hafi
gengið illa að festa rætur hér-
lendis. Þó er þetta ekiki a.Iveg
nýtt fyrir'bæri því flestir muna
eftir Septembermönnunum eftir
stníð, og árin þar á eftir. Svo
munu ýmsir hafa haldið vel
saman þó efcki gæfu þeir fé-
lagS'Skapnum opinbert nafn eða
sýndu samiftn að staðaldri. Væri
ánægjuilegt ef flsiri hópar kæm.u
fram og ekkert því til fyrinstöðiu
að menn, séu félagsbund'nir ann-
ars staðar, því slík samtök þjóna
ákveðnum tilgangi, aðhyliaist
ákveðin lisf.form, sem þau halda
fra.m, en eru engin allsiherjiar-
samitök.
Bragi Ásgeirsson.
# KARNABÆR
TÍZKUVERZLUN UNGA FÓLKSINS — TÝSGÖTU 1. — Sími 12330.
Hausttízkan komin
Lítil
síldveiði
f FRÉTT frá LÍÚ um síldveið-
arnar, sem Mbl. bar.st í gær, seg-
ir á þessa leið:
iHagstætt veður var á síldar-
miðunum SV af Svalbarða sl,
slóarlhring, en síldin stóð djúpt
oig því llítil veiði.
All's tilkynntu 5 skip um afla,
680 lestir.
Þesisi skip tilkynntu afla til
Raufar'hafnar:
Guðbjörg ÍS
Barði NK
Snæfell EA
Til Dalatanga
aflla:
Sóifari AK
Bár a SU
180 lestir
230 —
80 —
tilkynnt-u um
100 lestir
90 —
og væntanleg í þessari viku
Mikið úrval lierra- og dömufatnaðar komið
og væntanlegt. — Allra nýjasta tízka frá
London — París — Kaupmannahöfn.
Við leggjum aðaláherzlu á að vera með nýjustu tízku-
vörurnar úr sem beztum efnum beint frá tízkumið-
stöðvum unga fólksins.
GJÖRIÐ SVO VEL AÐ LÍTA í GLUGGANA.
DÖMUDEILD — IIERRADEILD.
PÓSTSEIMDUHf UIVi LAND ALLT