Morgunblaðið - 19.11.1967, Síða 11

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. NÓV. 1967
11
Sing Out, America!
ÞETTA er fyrirsögn á forustu-
grein í einu víðlesnasta tíma-
riti heiimsins, Reader’s Digest,
maí 1967. Hvernig eigum við
að íslenzka þessi orð? Lát til
þín heyra — eða Sing fullum
rómi, Amerika! Þessi ensku orð
skilja reyndar allir nú. Grein-
in flytur markvert og skemmti
legt mál.
Á miðju sumri 1965 stóð yfir
æskulýðsráðstefna í aðalstöð
MRA-hreyfingarinnar (siðferð-
isviðreisnarinnar) á eyjunni
Mackine í Bandaríkjunum. Til
gangur ráðstefnunnar var að
gefa æskumönnunum markmið,
hugsjón, lífsfylling og gera þá
ábyrga og þjóðholla þegna
landsins, einnig að búa þá und
ir forustuhlutverk. Fræðarar
þeirra á ráðstefnunni voru:
stjórnmála-menn, foruistumenn
viðskipta, vísindamenn, uppeld
isfræðingar og Iþróttaimenn.
AHt í inu reis upp mennta-
skóla-námsmær. Hún var sjá-
leg og tápmikil, og henni var
sjáanlega mikið niðri fyrir.
er búin að fá megnustu óbeit
á mynd þeirri, sem bítnikar,
uppþotalýður, óspektarseggir,
brennuvargar og mótanælagos-
ar hafa brugðið upp af æsku-
lýð Bandaríkjanna".
Bftir ofurlitla málhvíld hélt
hún áfram: „Þið vitið ein-s og
ég, að þessi furðulýður getur
ekki talizt spegitmynd okkar
ungu kynslóðarinnar. En veit
almenningur það? Og veit fólk
an-narra landa það? Við verðum
að aðhafast eittbvað róttækt
tií þess að breyta þessari af-
skræmismynd“. Viðbrögð til-
heyrndanna voru eldsnögg.
Námsmenn frá gagnfræða- og
menntaskólum stóðu upp hér
og þar í sa-mkomusalnum. 1-
þróttagarpur frá ríkishá-skóla
Iowa sagði: „Hinn háværi og
letjandi minnihluti æpir um,
hverju hann s-é mótsnúinn. Því
sýn-urn við ekki á leiksviðinu,
hvað við viljum?
Næst talaði einn af fræður-
um ráðstefnunnar, guHmethafi
Olympíuleikanna og benti á, að
ætti að takast að framkvæma
hið nuðsynlegsta, að v-ekja
an á vegum MRA samið 300
söngva og sungið þá á meðal
48 þjóða víðs vegar um heim.
Undirritaður heyrði þá eitt
sinn syng-ja á íslenzku. Þeir
voru n,ú fengnir til að gera
söngleikinn ,3ing-out ’65“. Þeir
gen-gu frá eins konar Holly-
wood-samningi, sem orðaður
var eitthvað á þessa leið: „Ef
við getum hjúlpað til við það,
enskur leikri-tahöfundur, Henr-y ;
Cass, þjálfuðu svo lei-kflokkinn j
um vikutíma, se-m gekk svo um '
borð í lystisnekkju til þess að
hefja herferðina .á ýmsum :
stöðum meðfram ströndu
Cape Cods. Strax varð þe'tta
glæsileg sig-u-rför. Fyrstu leik- !
gestirnir var mannfjöldinn á
heimssýningunni í New York.
Næst lék flokkurinn við m-ikla
aðsókn í Washin-gton. M-eðal
hvatamanna var voru 95 þing-
menn.
I
Næst var för um Landið þvert ;
í vögnum, sem merktir voru
„Sing out ’65 Express“. í Holiy
blun-dndi, kærulausan og væru
kæran alm-enning og gera h-eim
inum Ijóst, að ekki stæði á
sarna um morgun-daginn, yrði
að hrópa það hvellum róm-i í
söng til fjöldans.
Þe-tta hitti í mark. Kjörorðið
varð, „sing out“ og þar með
lykillinn að framkvæmd. Var
nú snúið sér að því, að gera
1-eikrit, sem flutt gæti í söng
um landið þvert o,g endilangt
kall til þjóðarinnar um holl-
ustu við Guð og fóstu-rlandið.
Leitað var til hinna alkunnu
Colwells bræðra, sem ei-tt sinn
voru afreks leikanar og söngv-
arar í Hollywood, en hafa síð*
að vekja kynslóðin-a til þess
að gera heiminn betri, getið
þið reitt ykkur á okkur“.
Ur þúsundum ungmenna,
sem- sóttust eftir þátttöku í
söngleiknum „Sing Out“, voru
valin 130, hljóðfæraleikarar og
sön-gva-rar, frá 68 gagnfræða-
og menntaskólum úr 41 ríki
Bandaríikjanna. Þessi hópur, á-
sam-t sérfræðingum í Leiksviðs-
tillhögun, afsalaði sér skóla-
styrkjum og atvinnutilboðun,
seldi bíla sína og tæmdu spari-
sjóðsbækur sínar til þess að
geta gripið þetta sérstæða og
ólaunaða starf.
Colwells-bfæður og kunnur
wóod Bowl sön-g flokkurinn
framrni fyrir 15 þúsundum til-
heyrenda og 7 þúsundu-m á
íþróttasviði í Los Angeles. Þar
um slóðir höfðu þá verið hin ill
ræmdu kynþáttauppþot. Leik-
flokkurinn var því fenginn til
að syngja fyrir þúsundum
blökku-un-gmenna. Á eftir
sagði einn eftirli'tsmannanna:
,,Þið haifið orkað meiru til góðs
á þessu harHeikna ófriðar-
svæði, en okkur hefur tekizt
fram að þessu“. Ungur negri,
sem átt hafði hlut í uppþotinu,
sagði: „Ég bar líf mitt saman
við það, sem þetta unga fólk
sýnir, og skam-maðist mín. Ég
fór til sölulbúða, sem ég ha-fBi
rænt og bauðst til að borga fyr
ir það sem ég hafði tekið þar.
Nú vil ég stuðla að því, að
hei-murinn geti séð nýja m-ynd
af byggðarla-gi mínu og um-
hverfi“. S-köm-mu síðar fékk
hann unga námsmenn í lið með
sér til að búa til „Sing Out Los
Angeles", og varð sá heima-
ieikflokkur þrótbmikill.
„Up with People"! Upp, góð-
ir henn, heitir einn söng-leik-
urinn og hefur hann verið á-
hrifaríkur og mjög vinsæll. A1
kunnur k-vikmyndafrömuður,
Walt Disney, sagði eitt sinn um
hann: „Þtta er það markviss-
asta og ágætasta, sem ég hef
til þess að túlka það, sem
Am-eríka helzt vill vera“. Þeg-
ar leikflokkurinn söng í U.S.
Naval Academy ættaði fag-nað-
arlátu-n-um aldrei að linna og
varð einum þá að orði: „Þið
túlkið það í lífi þjóðarinnar,
sem mest er vert að standa
vörð u-m“.
Áhrifavald sitt á „Sing-Out“
tvennu fyrst og fre-mst að
þakka: hljómlistinni, hjarta-
gióð og hinu einstaka lítfsfjöri
leikendanna. Flestir söngvarn-
ir eru frumsamidir, ýmist af
Colwells-bræðrum eða öðrum í
söngflokknum. Lögin eru l'étt
og fj-örug og hrífa tilheyrendur
til þátttöku. Efni söngvanna
vegsamar yfirleitt þjóðbollustu
og hinar algildu dyggðir mann
dóms og drengskapar, grund-
vallaðar á heilbrigðri guðistriú,
og hvetur m-enn til að lifa því
sem sabt og sómasamlegt og
dýrmætast hverju mannfélagi.
Auðvitað hrífur það fló-lk að
heyra og sjá glaðan æskulýð,
magnaðan lifsfjöri og tápi
hvetja menn í hrífandi sön-g og
leik til að lifa heiðar-legu og
dyggðugu lífi, því að það sé
hinn eini haldgóði grund'völlur
friða-r og velgengni þjóða.
Þegar leikflokkurinn kemur
á nýjan stað, streymir þetta
unga fól út úr flugvélunium
Framhald á bls. 1,2.

LESBÓK RA.RNANNA
Ævintýri úr þúsund og einni nótt
Sagan af Maruf skósmið
21. Um kvöldið, þegar
Maruf kom inn til prins-
essu sinnar, fórnaði hann
höndum og gagði: ,Eng-
inn nerna sjálfur Allah
getur bjargað mér frá
smán“.
„Hvað amar að þér?“
spurði prinsessian. „Ég
minnkast mín fyrir að
eiga engar gjafir að gefa
þér og ambáttum þínum.
Ó, að við hefðum beðið
moð brúðkaupið, þar til
úlfaldalest mín kom“.
„Settu það ekki fyrir
þig“, svaraði prinsessan,
„þú skuldar ekki neinum
neitt og gjafir þínar
munu verða eins vel
þegnair þótt síðar verði“.
Svo bjuggu þau sam-
an í gæfu og gengi og
voizlan var framleugd í
tuttugu daga, meðan Mar
uf fann ennþá peninga í
gullhúsi soldánsins til að
deila út meðal fólksins.
| 22. Tuttugasta og [
fyrsta daginn sat soldán-
inn á ráðstefnu með stóir
. vezírnium, J»egar fjár-
RÖÐ MYNDANNA:
ÞIÐ hafið va-falaust
raðað myndunum, sem
birtist í síðu-s'tu Lesbók
barnanna, rétt. En hér
málaráðgjafinn kom og
tilkynnti, að gullhúsið
væri tómt.
Þá fyrst gat vezirinn
ekki vnrLst að hailmæla
Maruf opinsikátt. Hann
hafði að vísu ýjað að
því fyrr, að Maruf væri
ekki að treysta- en sol-
dáninn þá ekki viljað
hlusta á hann. Nú tók
soldáninn sjálfan að
gruna, að ekki væri allt
moð felldu um Mairuf og
úlfaldaiest hans.
„Hvernág geturn við
komizt að því sanna?“,
spurði hann vezirinn.
„Það er bezt að þú fáir
dóttur þína til að veiða
upp úr honum leyndar-
málið um hans fyrri
ævi“, svia-riaiði westírinm.
„Það skal ég gera“, sagði
soldáninn, „og reynizt
hann svikari, skal hann
engu fyrir týna, nema
kemur lausnin: Fyrst
kemur myn-d B, næ-st
mynd A, þá mynd E,
síð-an mynd C og loks
mynd D.
lífinu“.

21
tmrnfttm
1
11. arg. Ritstjori: Kristján J. Gunnarsson 19. nov.
KEISÁRlNN
0G HERMAÐU RINN
PÉTU-R kieisari vildi
alltaf fýlgja-st með öllu
í ríki sín-u. Oft flór hann
í vedkamannsgalla og
gekk um göturnar. Hann
hlustaði á orðróma og
tók þátt í samræðum
fólksin-s.
Dag n-okkurn kom
han,n inn í krá. Það va-r
frí-dagur og staðurinn
yfirfuill-ur. Fólk sa-t í
hópum og talaði saman.
En við borð n-ofckurt
úti í horni sat hiermað-
ur ei-nn að drykkju.
Pétu-r gekk til h-ans og
spurði:
„Hvaðan ert þú son-
ur sæU“?
„Ég er frá Kost-
rotna“, svaraði hermað-
urinn.
„Nú, við erum þá
sveitungar", sagði Pét-
ur og brosti.
Hermaðlurinn bauð
nú Pétri u-pp á glas.
Pétur þáði það.
„Hvaða atvinnu
stundar þú“? spurði
bermaðurinn.
„Eg er trésmiður“,
sagði Pétu-r.
„Já ein-mitt“, sagði
h-ermaðurinn. „Ég hél;t
þet-ta. Við eruim fl-e^P
ir trésmiðir í Kost-
rama“.
Þeir töluðu
drukku og hermaður-
inn tók að gerast ölv-
aður. Hann bað uim
meira vín, en Pétuir
n-éitaði. „Ég á ek-ki
m-eiri peninga“, sagði
hann.
„Það gerir nú ekkert
til“, sagði h-erm-aður-
i-nn, „við veðsetjuim
bara sverðið mitt“.
En Pétur reyndi að
og