Morgunblaðið - 21.11.1967, Blaðsíða 28

Morgunblaðið - 21.11.1967, Blaðsíða 28
28 MORGUNBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 21. NöV. 1907 MARY ROBERTS RINEHART Loksins tókst mér að fá vinnu! — Olafía min. — Þú átt að mæta klukkan 7 í fyrramálið! ar Bessie kom, hefði það verið í fjárplógserindum. Hann hristi höfuðið. — Svona fólk er ekki að súta peningana, sagði hann. — Hér liggur eitthvað annað og meira að bakL Vitanlega nefndi hann ekki Lydiu á nafn og Amy var stór- hney-ksluð þegar bann fór. Hún hafði sjálf verið skotin í honum árum saman og ékkert farið í launkofa með það. O, þetta fólk, sem er ástfangið í laumi og von- laust, hversvegna hefsit það ekki eitthvað handa? HveTsvegna drepur hann ekki bara hann Don Morgan. Það ætti þó að vera hægðarleikur! — En hvað þá um þig sjálfa? Þú hefur verið skotin í honum árum saman og ekki hefur þú ennþá kálað henni Lydiu! — Það þýðir ekki sama sem, að mér hafi aldrei dottið það í hug, sagði hún. — Snúðu þér nú og lofðu mér að nudda á þér bakið. Einu sinni eða tvisvar meðan á þessu stóð, leit Bessie inn til mín. Hún kom að dyrunum mín- um opnum og sá mig siitjandi upp við dogg í rúminu, upp við ljós- rauða koddann hennar Maud, og þá kom hún til mín og spurð- ist fyrir um líðan mína, til þess að segja eitthvað. En áhugi hennar beindist ekki að mér sj'álfri. Hún spurði mig aftur og aftur um slys mitt, rétt eins og hún héldi, að ég hefði legið á einhverjum hluta af sannleikan- um. — Þú hlýtur að bafa ýtt stólnum frá, sagði hún. — Hann var þarna áður og ég sá hann með eigin augum. — Það gerði ég ekki. Stóllinn var þarna alls ekki. Eftir að hún hafði stagazt á þessu oftar en einu sinni, fór mig að gruna, að hún hefði sjálf, flutt stólinn til. Vitanlega var það hlægilegt. Hvernig hefði hún getað vitað, að Roger vildi komast út að næturlagi? Og, ef út í það var farið: hvaða áhuga gat hún haft á því að meiða mig eða drepa? Hamingjan mátti vita, að hún var sæmilega til- finningalaus, en mér hafði aldrei dottið í hug, að hún væri bein- línis grimm. En óróleg var hún 23 — um það var akki að villast. Það var rétt eins og eitthvað hefði komið fyrir, til þess að rugla vandlegum fyrirætlunum hennar, og ihún var jafn ófróð um það og ég var sjálf. Meira að segja sagði hún það berum orðum, næst þegar hún kom inn til min. — Datztu virkilega ofan á einhvern? sagði hún. — Eða bættirðu þvi bara við, til þess að gera þetta sögulegra? — Til hvers hefði það verið? Ég var ekkert að reyna að gera einhvern reyfara úr þessu. — Þú sást ekki hver það var? sagði hún og horfði fast á mig. — Nei, það leið bara yfir mig, og annað veiit ég ekki. — Ekki hefurðu verið í yfir- liði alla nóttina? Amy hafði heyrt þetta inn í næsta herbergi og kom nú .inn og það var harka í augnaráðinu. Af einhverri ástæðu hafði hún batað Bessie, frá þeirri stundu, er hún kom í húsið. Nú rak hún hana út og skellti hurðinni grimmdarlega á eftir henni. — Ég ætla mér að halda þess- ari skepnu burtu frá þér, þó að ég gera ekki annað, hvæsti hún. — Hver skrattinn gengur eigin- lega að henni? Hvað er hún að snuðra hérna? Ég skal bölva mér uppá, að hún hefur eitthvert, bellibragð í huga sjálf. Og það fannst mér seinna vera vægt orð yfir það, sem Bessie hafði i huga þá og seinna. Mér leið stundum bálfilla. Tony hafði verið virigjarnlegur, síðan þetta kvöld í leikhúsinu, en um leið eitthvað fjarlægur. Hann gat setið við rúmið mitt og skrafað um einskisverða hluti, eða jafnvel verið þöguH, tímunum saman. Ég fór að velta því fyrir mér, hvort hann hefði verið að drekka og eitt kvöldið var ég viss um það. Hann sofn- aði í stólnum og Amy átiti fullt í fangi með að vekja hann, og láta hann standa upp. Þegar hún kom aftur, var ég að nugga aug- un. Hún leit hvasst á mig. — Vertu nú ekki svona ræfill, sagði hún. — Lofaðu honum að gleyma þessari konu sinni, ein- stöku sinnum. Hvað annað viltu láta hann gera. Fara að skæla kannski? En hann gerði þetita nú ekki oftar og ég varð ekki fyrir neinu ónæði meðan mér var að batna, að undanteknum heimsóknum Bessie. Blóm og kort dreif að og einn daginn, föstudag, kom helj- armikil askja með rósum frá Don Morgan, ásamt spjaldi, sem hann hafði sýnilega skrifað á sjálfur: „Flýttu þér að láta þér batna, elskan. Hún Lydia saknar þín svo mikið“. Ég hrærðist nú dálítið af þessu, en Amy varð bálvond. — Þetta var honum líkt, sagði hún. — Hringir eftir blómum og lætur svo Lydiu borga þau! Mikill bjáni gait hún verið að taka við honum aftur og hjúkra honum. Hjúkra honum, þó, þó! Ég er viss um, að hann lifir hana árum saman! Svona ræflar geta ekki drepizt. En þar skjátlaðist henni. Don Morgan varð ekki eilífur. Öðru nær! Þarna átti hann ekiki nema nokkrar klukkustundir ólifaðar. Það var á laugardag, sem Maud hélt fyrsta kvöldboðið sitit eftir veikindi sín. Þetta var ekki nema svo sem tugur gesta, en allir skemmtu sér ágætlega. Hún var ánægð á svipinn, þegar hún var að segja miér frá því. — Tony ætlar í klúbbinn, sagði hún. Hann hatar bridge. Ég veit ekki um Bessie. Hún ráðstafar sér venjulega sjálf. Og það gerði Bessie. Amy stóð á öndinni, er hún horfði út um gluggann þá um kvöidið og sagði mér frá því, sem hún hafði séð. — Geturðu hugsað þér annað eins? sagði hún. Hann kunningi þinn var að leggja al sitað í bíln um þegar þessi eiturnaðra kom út og steig upp í hjá honurn. Og uppábúin! Þér er betra að láta þér batna í löppinm, Pat! Hún er í veiðihug. Ég hallaði mér aftur á bak. Ég gat ekkert tjónkað við Tony og heldur ekki Bessie. Ég gat hugsáð mér, hvernig nú gengi til þarna niðri: Pierre æpandi á frönsku til eldhússtúlknanna, húsið állt uppljómað og blómum prýtt, bílar að koma og fara. Ég gat heyrt skellina, þegar Gus var að lok-a þeim, og var farin að vorkenna sjálfri mér, þegar Margery Stoddard kom upp til mín. — Ég hef ekki nema eina mín- útu, sagði hún. — Afsakaðu það, en mér fannsit svo eyðilegt þarna niðri þegar þig vantaði. Ég reis upp við olnboga. — En sá indæli kjóll! sagði ég. — En þú hefur borazt, er það ekki? — Ég? Ég er alltof horuð. En ég er með afleitan höfuðverk og ætla að koma mér heim eins fljótt og ég get. Sannast að segja leit hún út fyrir að verá með hitasóitt. Hún notaði aldrei ltinnaroða, en í kvöld var hún með rauðan blett á hvorri kinn. Amy horfði á eft- ir henni þegar hún gekk út. — Ef ég ætti að telja upp alla þá, sem ég hef séð hérna og eru eitthvað utan við sig, mundu fingurnir ekki nægja mér, sagði hún spámannlega. — Hvað geng- ur eiginlega að öllum? Þeitta var laugardaginn 23. Að þvd er ég bezt vissi, var enn ekkert á ferðum, sem spáði neinum sorgaratburðum. Hólbú- ar voru hættir við golf og beknir til við dýraveiðarnar, veðrið hafði verið þurrt vikum saman, svo að laufin voru þegar tekin að falla, og niðri í þorpinu var Don Morgan á batavegi, var meira að segja farinn að ganga um úti við eða sitja í sólinni á bekknum, sem vissi út að ánni. Amy sagðist hafa séð hann einu sinni úti á götu, fallegan og vel klæddan, en áberandi sjúkan samt. Það skyldi ekki bregðast, að Don gamli væri með malacca staf í hendinni, Og Audrey við hliðina á honum og studdi við olnbogann á honum. Það krakka kvikindi vekur mér viðbjóð. Fyrsti forboðinn hjá mér var þegar Lydia hringdi mig upp, rétt undir miðnætti þetta kvöld. Amy var þá farin að sofa í næstu herbergi, en dyrnar voru lokaðar. — Var ég að vekja þig, Pat? spurði Lydia. — Nei. Það er smáiboð hérna í kvöld, og einhverjir þeir út- haldsbeztu eru einmitt að fara. — En Tony þarna? — Ég hugsa, að han sé ekki kominn aftur. Hann borðaði í klúbbnum. Hvað er að, Lydia? Hún lækkaði röddina. — Ég er voðalega áhyggjufull, sagði hún. — Og vil ekki láta hana Audrey heyra til mín. Don er ekki íherberginu sínu. — Kannski hefur hann verið andvaka og farið út að ganga? — Ég er búin að fara út. Og svo var hann í náttfötunum, og kemst ekki lengt, þannig klædd- ur. Heldurðu, Pt.....Hann hef ur verið svo niðurdreginn dög- um saman, og svo er áin hér al- veg hjá. — Vertu ekki með þessa vit- leysu. Það mundi hann aldrei september í fyrra. gera. Sjáðu til, ég held að hann Bill Sterling sé enn ekki farinn héðan. Hann kom í sætið henn- ar Margery við spilaborðið, eftir í mínum hópi er það svo eðlilegt með Marlboro. Marlboro hefir það sém við viljum: Eðlilegan, ófilteraðan keim. Hvar sem glæsileiki, yndisþokki og hæfni mætast, þar er Marlboro! Alls staðar sömu gæðin, sem gert hafa Marlboro leiðandi um allan heim: Amerískt tóbak - Amerísk gæði, úrvals filter. Filter • Flavor • Flip-Top Box snittur Í BR AUÐ1 smurt brauö IHOLLINI braudtertur LAUGALÆK 6 )opið frá kl. 9-23:30 9t SÍMI 30941bílastæðii

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.