Morgunblaðið - 08.12.1967, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 8. DES. 1967
Björn Guðmundsson
byggingam. - Kveðja
Fæddur 11. ágfúst 1905.
Dúinn 30. nóvember 1967.
HAJNN Björn afi minn og nafni
er horfinn. Ég veit ekki af
hverju hann fór eða hveri hann
fór.
ATi minn, ég sakna þín mikið
og þrái að þú komir aí’ur til
mín. Bros þitt var svo fagurt,
handtak þitt svo hlýtt og mildi
þín svo innileg og hrein. Þegar
litlu lófarnir mínir leituðu þinna
stóru og vinnuhrjúfu, en traustu
og hlýju handa, þá tókst þú svo
ljúft á móti þeim og mér leið
svo vel og ég var svo öruggur
og glaður. Þegar ég sat á hnjárn
þér og sögur þínar og frásagnir
opnuðu mér nýja og áður ó-
þekkta heima æfintýra og gam-
ans, þá var svo gott að hlusta
að hjúfra sig að brjósti þér.
Afi minn ég skil svo lítið í
tilverunni, kannski skil ég það
þegar ég er orðinn stór. Hefðir
þú ekki farið svona fljótt frá
mér, er ég viss um að þú hefðir
útskýrt þetta allt fyrir mér. Þá
hefðir þú sagt mér svo margt,
sem lítill drengur þarf og vill
skilja og vita, með þinni miklu
ró, fallega brosi og ást augum,
ást til litla nafna þíns og að
eilífu stóra vinar.
Hann afi minn er horf'rn. en
nafni hans er til. Ég ætla mér
að láta þig vera til svo lengi
Faðir minn, tengdafaðir og
sonur
Kristján A. Ágústsson
prentari,
andaðist 6. desember að heim-
ili sínu Öldugötu 2.
Ágúst Kristjánsson,
Sigurlaug Jónsdóttir,
Agúst Jósefsson.
Móðir mín
Jónína Tómasdóttir
fyrrum húsfreyja í Siglufirði,
andaðist að kvöldi 5. þ.m.
Jón Kjartansson.
Maðufinn minn og faðir okk-
ar
Halldór Jónsson
frá Munaðamesi,
Strandasýslu,
vefður jarðsunginn frá Föss-
vogskirkju laugardaginn 9.
des. kl. 10.30 árdegis.
Jóna Jónsdóttir,
Garðar Halldórsson,
Jón Halidórsson.
sem ég lifi, með því að lík.jast
þér, vera góður og mildur,
vinnusamur og heiðarlegur. Með
þvi að byggja upp eins og þú,
ef ekki stórar byggingar eða
mannvirki, þá ætla ég >' þínu
nafni að byggja upp allt sem er
gott og fagurt, og mannbætandi.
Ég vil vera, eins og þú, ríkur
af góðvild, hjartagæzku o
hjálpsemi og vinna öll mín verk
í þögulli ró af drengskap og
festu.
Afi minn, ef ég efni allt þetta,
má ég þá ekki áfram bera þitt
fallega og karlmannlega nafn?
vera áfram nafni þinn og taka
upp merki þitt og bera það fram
til sigurs? Og ég er sem ég sjái
þitt játandi' svar í broímildu
augunum þínum, fullum aí ást
og samúð með litla drengnum
þínum. Ég heyri eins og í fjarska
óm af rödd þinni, hvetjandi mig
til dáða og manndóms til fagurs
lífs og vináttu við menn og mál-
leysingja. Ég skal reyna afi imcn
að feta í fótspor þín, enda þótt
að mínir litlu fætur eigi í byrj-
un erfitt með að feta í þín stóru
spor, þá mun ég stækka og von-
andi vaxa að vitzku og krafti
þar til ég get staðið í þeim og
fyllt þau.
Afi minn, hvar sem þú ert og
hvert sem þú ferð, megi sá er
sólina skóp, vera verndari þinn
og vinur, þess biður þinn ein-
lægur dóttursonur Björn.
Ólafur Ásgeirsson
klæðskeri — Minning
„EINS hef ég beðið Drottin, það
eitt þrái ég (öllu fremur), að
ég fái að búa í húsi (samfélagi)
Drottins, alla ævidaga mína“. —
Orð Davíðs.
„Mig langar til að fara héðan
og vera með Kristi, því að það
væri miklu betra“. — Orð Páls.
„Þegar ég er farinn burt og
hef búið yður stað, kem ég aftur
og mun taka yður til mín, til
þess að þér séuð þar sem ég er“.
— Orð Krists.
Sú er huggun harmi’ostinna
vina Ólafs Asgeirssonar: Frels-
arinn hefur tekið hann til sín.
Hann er farinn héðan til þess að
vera með Kristi — eilíflega.
Ólafur fæddist á ísafirði fyrsta
apríl 1891. Foreldrar nans voru
Kristín Benediktsd. og Ásgeir Ás
geirsson, sjóomaður. Þegar bátur-
inn, sem faðir hans var á forst
með allri áhöfn, var Ólafur að-
eins 6 ára gamall. Hann ólst upp
hjá móður sinni. Þegar hann
hafði aldur til tók hann að nema
klæðskeraiðn á ísafirði. Ungur
bjó hann sig undir ævistarfið og
farnaðist vel.
Tvítugur að aldrj sigldi hann
til Skotlands og ílentist þar
næsta áratug, 1911 til 1921. Hann
Utför
Jóns Þórðarsonar
frá Höfn, Vestmannaeyjum.
\
sem andaðist í Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja 1. desember,
fer fram frá Landakirkju
laugardaginn 9. desember kl.
10.30 fyrir hádegi.
Aðstandendur.
Maðurinn minn
Ásmundur Jónsson
Dal, Borgarnesi,
sem andaðist 4. þessa mánað-
ar verður jar’ðsunginn frá
Borgarneskirkju þriðjudaginn
12 þ. m. kl. 13.30. Bílferð
verður frá Umferðarmiðstöð-
inni, Rvík kl. 8.00.
Jónína Kr. Eyvindsdóttir.
Björn Guðmundsson
trésmíðameistari,
Skaftahlíð 8.
sem andaðist 30. nóvember sl.
verður jarðsunginn frá Há-
teigskirkju í dag 8. desember
kl. 10,30 f. h.
Sigrún Kristjónsdóttir,
Gerður Björnsdóttir,
Guðrún Björnsdóttir.
Jón G. Zoéga.
var ósérhlífinn dugnaðar msður,
vann einkum að iðn sinni en fór
einnig til sjós og var í sigling-
um á fyrr.i heimsstyrjaldar árum.
Siglingar landa og heims^lafa á
milli, voru þá hættulegur atvinnu
vegur. Skipi, sem Ólafur var há-
seti á var sökkt, en hásetar björg
uðust með naumindum.
Ólafur kom heim aftur til fs-
lands 1921 og vann þá að iðn
sinni um eins árs skeið á ísa-
firði, en fluttist síðan til Reykja
víkur. Þá réðist hann sem tilskeri
hjá fyTirtæki Vigfúsar Guð-
brandssonar og vann hjá honum
um tíu ára skeið, eða þangað til
hann stofnaði eigin saumastofu.
Eftir að hafa starfrækt hana
nofekur ár fluttist hann búferl-
um til Akureyrar. Þar vann hann
fyrst á saumastofu Gefjunar, en
síðar sem tilskeri hjá Kaupfé-
lagi Verkamanna.
Ólafur Ásgeirsson var afar
vinsæll maður enda ekki ofsagt
að hann hafi verið hvers manns
hugljúfi, þeirra sem honum
kynntust. Þeir sakna nú vinar í
stað.
í sambandi við það ska! þoss
getið, að hann komst ungur til
lifandi trúar og að hann í sam-
félagi trúaðra fann sér sam-
hentan lífsförunaut og fjöimarga
sinna beztu vina.
Fyrsta sporið til trúarlegs aft-
urhvarfs taldi hann sig hafs tek-
ið í Edinborg. Það var á úti-
samkomu KFUM manna að ung-
ur maður skotskur tók hann tali,
og hvatti hann til þess að ganga
Jesú Kristi á hönd. Þegar þessi
ókunni ungi maður kvaddi, sagði
hann: Hér eftir mun ég biðja
fyrir yður“. Þeim orðum gat Ólaf
ur ekfei gleymt.
Næsta sporið tók hann við
messu í Dómkirkjunni í Reykja-
vík. Það mun hafa verið nokkru
eftir að hann fluttist til Reykja-
víkur að hann vaknaði sunnu-
dagsmorgun einn við mikla lík-
amlega og sálarlega vaniíðan.
Honum datt þá í hpg að leita sér
fróunar í míssu hjá séra Bjarna.
Og það brást ekki. Honum fannst
sem hvert orð prestsins væri til
sín talað og hann vera einn í
kirkjunni.
Þriðja sporið á leið Ó'afs Ás-
geirssonar til lifandi trúar var
það, að samstarfsmaður hans hjá
fyrirtæfei Vigfúsar Guðbrands-
sonar hvatti hann til þsss að
koma með sér á samkomu hjá
K.F.U.M. í Reykjavík. Það var
upphaf þess að hann gekk í íé-
lagið og síðar einnig Kristniboðs
félag karla. Hann var í nokkur
ár mikils metinn, virkur með-
limur í þeim félögum báðum.
Hann hafði ágæta söngrödd, trúr
vitnisburður hans var heitur og
einlægur.
Sjómannastofan í Reykjavík
var þá starfandi undir stjórn
hins mikilvirka áhugamanns, Jó-
hannesar Sigurðssonar. ólafut
tók einnig þátt í því starfi. Og
þar kyntist han eftirlifandi eigin
konu eini, Sigrid, bróðurdóttir
Jóns Helgasonar, prentara. Móðir
hennar var norsk og í samfélagi
trúaðara í Noregi hafði hún gef-
izt Frelsara sínum. Ólafur kvænt
ist henni 23. des. 1925. Fjöru-
tíu og tvö ár lifðu þau í ham-
ingjusömu hjónabandi, samhuga
og samstarfi í kristilegu samfé-
lagslífi, bæði í Reykjavík og á
Akureyri. Þeim varð ekki b.arna
auðið. En tvær stúlkur kornung
ar íóku þau að sér og ólu upp
sem sín eigin börn, við mikið
ástríki. Þær voru á’.argeisli
heimilisins. Önnur þeirra, Mar-
grét dó ung, en hin, Svandís, lif-
ir og syrgir nú hjartkærar, xöð-
ur.
Ólafur fluttist með fjölskyldu
sinni aftur til Reykjavíkur 1949
Hann hóf skömmu síðar starf
hjá klæðagerðinni Últími *n
hætti þar í júní s.l. Ólafur gat
ekki hugsað sér að hætta störf-
um þótt aldur færðist yfir og
þrekið minkaði. Hann hvarf aft-
ur að verki hjá því fyrirtæki,
seim hann hóf starf sitt hjá í
fyrstu þar var honum fagnað.
Með sínu ljúfa viðmóti ávann
hann sér vináttu samverkamanna
og forstjóra.
Frú Sigrid Ásgeirsson bjó
manni sínum og dætrum gott og
fagurt heimili. Hjá þeim var g-est
kvæmt. Hjónin góð heim að
sækja. Hver heimsókn til þeirra
varð ógleymanleg gleðistand. Ég
er einn þeirra sem minnas* þess
með þakklátum huga. Þar sem
Drottinn blessar heimilið er gott
að koma.
Ólafur Ásgeirsson og Sigrid
kona hans hafa í mörg ár verið
virkir meðlimir í Hvítasunnu-
söfnuðinum í Reykjavik, Fila-
delfíu. Frá þeim söfnuði verða
nú fluttar hinztu kveðjurnar
yfir börnum hans. En allir trú-
aðir, sem Ólaf þekktu, munu
sameinast þakklæti til Guðs
fyrir hánn og bæn um blessun
eftirlifandi ástvinum til handa,
— í Frelsarans Jesú nafni.
Ólafur Ólafsson.
Magnús
Minning
HANN andáðist snögglega á
heimili sínu, Ingólfsstræti 7 A,
þann 1. desember. Jarðarförin
fer fram í dag frá Fossvogs-
kirkju.
Magnús fæddist 10. apríl 1915.
Hann var eitt af börnum þeirra
hjónanna Guðrúnar Magnús-
dóttur og Þórðar Magnússonar
bókbindara í Ingólfsstræti 7 (Of-
anleiti). Þar ólst hann upp með
systkinum sínum.
Ekki fór Magnús alveg var-
hluta af mótlæti lífsins. Árið
1929 misstu systkinin móður
sína. Þá var Magnús 14 ára, og
3 árum síðar dó Páll bróðir
hans, sem var elztur systkinanna,
af slysförum, hinn mesti efnis-
maður, og var það mikið áfall
fyrir hann.
Magnús var mjög vinnugef-
inn og duglegur verkmaður á
yngri árum, en þegar starfsork-
an var að ná hámarki, veiktist
hann af ólæknandi höfuðsjúk-
dómi. Hann fór til Kaupmanna-
hafnar til að leita sér lækninga,
en það bar engan árangur. Von-
svikinn kom hann heim. Var þá
Ijóst að hverju stefndi. Þó kvart
áði hann ekki, enda var hann
dulur um tilfinningar sínar, og
örlögum sínum tók hann með
mestu stillingu.
Magnús kvæntist Þóru Þor-
steinsdóttur, en þau slitu sam-
vistum fyrir nokkrum árum.
Þau eignuðust tvö mannvænleg
böm. Þau eru: Páll, sem er að
ljúka vélstjóranámi, kvæntur Jó-
hönnu Rögnvaldsdóttur, og Lilja,
gift Páli Bergssyni flugmanni.
Þórðarson
Magnús unni mjög fæðingar-
stað sínum, Ingólfsstræti. í loft-
herbergjunum í litla, vinalegá
húsinu Ingólfsstræti 7 A, þar
sem hann bjó, undi hann bezt
sínum hag, þó að einstæðingur
væri.
Kæri mágur. Þú varst vanur
að koma hingað á heimili mitt
um hádegisbil á hverjum
sunnudegi. Siðasta sunnudaginn
komst þú ekki. Þú, sem varst
svo árvakur, hafðir sofið yfir
þig aldrei þessu vant, sofnað
skyndilega svefninum langa í
herbergjunum, sem þú hafðir lif-
að í meginhluta ævi þinnar og
þér þótti svo vænt um.
Það var hljótt hér á heimilinu
þennan sunnudag. Við söknuðum
þín öll, og allir, sem þekktu þig
bezt, munu áreiðanlega sakna
þín á sama hátt.
R. Þ.
Njósnori fær
að lora heim
Haag, 6. desember. NTB.
STARFSMAÐUR pólska verzlun
arskrifstofunnar í Hollandi, Stef-
án Staszczak, sem vísað var úr
landi í Lúxenrborg og sendur til
Hollands í síðustu viku, grun-
aður um njósnir, er nú kominn
til Varsjár, en fjölskylda hans er
enn í Hollandi. Staszak var hand
tekinn eftir að staðhæft hafði
verið að hann hefði tekið við upp
lýsingum frá óþckkturn manni
um NATO-herstöð í Vestur-
Þýzkalandi.
Talsmaður innanr-íkisáðuneyt-
isins í Hollandi sagði íynr helgi
að hollenzika öryggislögreglan
vissi, að maðurinn hefði tekið
þátt í njósnastarfsemi í Hollandi,
en ekki voru gerðar neinar ráð-
stafanir með hann þegar hann
kom til Hollands frá Luxemborg.
Pólska sendiráðið í Haag segir
að hér sé um „ögrun“ að ræða.
Hjartanlegar þakkir fyrir auð
sýnda samú'ð og vinarhug við
andlát og jarðarför
Helgu Einarsdóttur
er fram fór 5. þessa mánaðar.
Fyrir mína hönd og annarra
vandamanna
Agnar Sigurðsson.