Morgunblaðið - 20.11.1968, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, MHJVIKUDAGUR 20. NÓV. 1968
íslendingar á matvælasýningu í París
Frakkar hrifnir af Isl. grásleppuhrognunum
Vilja sérvörur eins og kindaheila og skötusel
Edgard Faure, fyrrverandi landbúnaðarráðherra og núverandi
kennslumálaráðherra Frakka, kemur í íslenzku sýningardeild-
ina og heilsar Guðmundi Ingimarssyni.
(ÍSLENDINGAR tóku að þessu
sinini þátt í hinni miklu alþjóð-
legu matvætasýni'ngu, SIAL,
sem hal'din var í Parísarbong diag
ana 27. október til 4. nóvember.
í frekar Mitluim en srrte'kiklegum
sýniingiairbás, sýnidiu þrjú íslenzik
fyrirtæki framleiðslu sína, þ.e.
Söluimiðstöð hraðfrystihúsainna,
bæði sjá viaraf urðadeild oig bú-
vörudeild SÍS og fiskiðjan Arc-
tic á Akranesi. Auk stórra miynda
fná íslandi, bæði úr sjávarútvegi
og landbúnaði, með áletrunium
um gæði lambaikjöts og fiskaf-
urða, höfðu fyrirtækin eiinkum
til sýniis umbúðir framlieiðslu
sinniar. Guðmundur Imgimansson
hjá Fiskifélagi ísfands sá um sýn
inguma, sem var á vagum Vöru-
sýn :t gam'c'fn d-ar, og veittiu hann
og Huldar Smári Ásmunidsson,
sem er liektor í Frakklandi, upp-
lýringar. Af háifu ís’jenzka sendi
ráðsins nutu lýnendur góðrar að-
stoðar .Sveins Sv. Björtrassonar.
.Gu'ðmundur var mjög ánægð-
ur með undirtóktir, því margir
tugir innflytjenda í Evrópu
sýndu alvarlegain áhuga á þess-
um islenztku vöruim. Eln á þessa
miatvælasýnimgu koma eirakum
innflytjendur og óreilfendur mat-
væla víðsvegar að úr heiminum.
Sagði HiuldaT, að lan'gme'St hefði
verið spurt um íslenzkara ikaviar
eða jgrálsileppuhrogn, hjuimar og
svo inmmifflt, eins og nýru og lif-
ur. Eiininig um „dehka'tessur“,
eins og liaxahrogri, silun.gaihrogn,
urriða og bleikju og kindaheila,
sem þykja mikið hnossgæti. En
því miður fara heilaxmir forgörð-
um við slátrun á ísl-andi með þvi
að haiusarnir eru sviðnir og síð-
an klofnir.
Auk íslenzku sýningardeildar-
innar va-rð rnaður var við íslenzk
grá'i'leppuhrogn í sýningardeild-
um frankra imnfljdj'enda. Með
sýninigarskrá'nni, sem um 300
þúaund sýningargestir keyptu
sér, var stór auglýsinigamynd frá
fyrirtækinu Petrossian, sem flyt-
ur inn góðgæti eiras og. kaviar
frá Rússlandi og þar nmá'tti sjá
íslenzku ignáirleppuhrognií'n, sem
í ísfenzkum palkkninigium Saim-
ban'ds isl. samvinraufé'liaiga nefn-
ast „Perles du Nord“, Oeufs de
hump Produi't d’I'sl'ande“, en fyr-
irtækið Pehrossiara he.fur árum
saman verið aðalinnflytjandi grá
sieppuhrogma í þesi iu.m umibúð-
um. Hjá fvrirtækinu Geonges
Moreau & Co., sem ílytur inn
sérrétti frá ýmsum löndum, voru
líka till sýnis íslenzik rækja og
grásleppuh rogn í íslenzkum
pakningum frá Arctic á Aikrainesi.
Voru báðar þessar dósir eiimnig í
íalenzku deildimni, Undirrituð
kom líka í sýninigardeild fyrir-
tækisins Kiapiisch, því þamgað
hafði Bjarni Maignúson sagt, að
SÍS seldi lí'ka grásleppuhrogn.
í>ar voru hrognim í fröraskum
pakningum og ekki geitið um ann
að en pökkumarstað. Er ég spurði
hvort þetta væru íslenzibu grá-
lieppuhrognin, svaraði stúlkan
að svo væri, en þau kæmu í tun-n
um frá ísiandi. Væri því engin
ástæða til að geta um uppruna-
stiað á umibúðunium.
Sölustjórar fyrirtækjanna í
London, þeir Bjarni Maignússon
frá SÍS og Ólaf'Ur Guiðmiumdsison
frá SIH komiu til Parísar meðan
á sýnimgunrai stóð og hitti ég þá
snöggvaist í ís'lenzku sýmimgar-
deildinni, og spurði um útfkiítn-
ing þeirra fyrirtækja tiil Fraikk-
lands.
Sérstáklega var Bj'ami spurð-
ur um lambakjötsútfluitnirag til
Frakklands, þar sem lamba'kjöt
er dýrt í Frakiklandi og þykir
fínn rébtur. Hann saigði, að inn-
fluitniragskivótinn fyrir lamba-
kjöt í Fra'kkland'i væri mjög lít-
ill. Út á þátttöku í þessari mat-
væl'asýningu hefði fengizt leyfi
fyrix 10.500 tonnum. Verðið væri
miklu hærra en fenigizt í Bret-
landi, 5 frankar á kg, og þyrfti
það kjöt því litla niðurgreiðslu.
En magnið væri bana svo lítið,
ofurlítið í fyrra og aftur í ár.
Afltur á móti væri leyfður inn-
fliutningur til Fralklklands á
ófrosrau kjöti, sem íslendingar
geta eklki notfær.t sér. Ekki væri
hægt að amnast slíkt nema hafa
á hendi stöðugar ferðir kæli-
skipa. Þess má igeta, aið Júgósllav-
ar flytja ófrcnsið 'kjöt með kæld-
um jiánnbrautarvögnum alla 'leið
til Bretlarads. Bj'amii saigði, að
Frakkar mundu kaupa nýru,
hjörtu og kindaheila, ef við hefð
um slíkt á boðstólum. Bn hjörtiun
eru notu’ð á heimiamarkaði og
heila nýtum við ekiki.
Af frosnium fiislki salgði Bjarni,
að aðallega færi til Fraik'klands
frosin sííd. Og Frakkar vildu
kiaupa frosinn skötuseil, sem þyik
ir mikið sælgæti. Kvaðst Bjarni
sj'álfur hafa smiakikað hann og
væri hann glóðasiteitobur hreiin-
asta sælgæti. En þaö sem aðal-
leiga stæði útfluitningi tifl. Fraikik-
lands fyrir þrifum væri tvenint:
hár verradairtoílur og samgönigu-
fleysi. Þan'ga'ð væru enigar sam-
göragur, sem tryggöu jafnia fflfskip
un. Ef korni pönitun til ísiarnds,
væri kanraski 'hæ.gt að afgreiða
haraa eftir 1Y2—3 vilkiur. Það
tæki því e’kki að vinraa upp mark
að, sem 'færi forgörðum af þess-
um sökuim. En verðið rébtlætti
isölur til Fraibkflands. Um grá-
sl'eppuhrognin sagði Bjami, að
miairbaðurinn fyrir þau hefði flar-
ið úr Skorðum í Frak'kilianidi fyrir
2 árum, og þá hefðu söLur nær
dottið niður. Nú væri hann af-tur
á uppleið.
Óliafur Guðmundsson sagði, að
Sölumiðstöðin flyt'ti líiti'ð miagn
a'f íslenzkum afurðum tifl Fralkk-
larads. Einn góður viðskiptavin-
ur í París fengi þó afl'lt þa'ð magn
af hrognram, sam hægt væri að
láta hanra hafa, í þeirn stærðar-
fllokki sem hann notar, og það
fyrir hæsta verð sem fæat í heim
iraum fyrir þau. En það er milli-
stærðin ög þau hrogn, sem svo
vel eru meðflarin að hægt er að
reykja þau. Þá sagði Ólafur, að
af frystum fiski fllybti SH mest
af frosinrai síld t'il Fraklkilamds,
era hún er bundim innflutnirags-
leyfum þar. Br síl'dira reyflot.
Áður en ég fór frá París, kom
ég svo í íslenzka isemdiráðið og
veitti sendiherramra, ÍHenrik Sv.
Björnsson, fúsilega upplýsiragar
um viðskipti fsilaraids og Fflaikk-
larads. M.a. sagði haran:
— Áður var talsverður mark-
aður fyrir íslenzkiara freðfisk í
Frak'kliandi, en á síðari árum hef
ur dregið úr þeim viðsikiptum.
þrátt fyrir íækbaðan toll eftir til
komu hirns sameiiginiega ytri toils
Efnahagábaindalags Evrópu. Ein
ástæðan fyrir þassu er viafalitið
sú, að íslenzíkir útflytjeradur hafa
að undanförniu l'agt meiri áherzlu
á aðra freðfiskmiarkaðd. Þá hef-
ur það að sjálfsögðu torveldað
freðfisiksöl'ur til Frak'klarads, að
ökki eru beiraar siglinlgar þang-
að frá íslaindi, og gildir sama
reyndar um öll viðskipti okkar
við það land.
— Af öðrum útflutrainigsivör'Um
okkar til Frakklands miá nefraa
síldarmjöl, síldar'lýsi og hrogn
(fryst eða söltuð), em igrásleppu-
hrogn okfcar þykj'a mjög l'júfeng
í Frakklaradi. Þá get ég bent á,
að á þessu ári hefur V'erið unnið
að undirbúniragi á sölu lopa frá
Ál'afoss-verksmiðjunni á fr'anisk-
an markað. Má að lí'kindum
vænita sér góðs áranigurs í því
efni.
— En hvað um lambalkjötið?
— Kindakjöt er teyfisvara í
Fraklklandi. Siamikvæmit gildaradi
viðgkiptalsamniragi okikar við
Praklkland, höfum við innfllutn-
i'ngskvóba fyrir ísíerazku kinda-
kjöti. Leyfisveitinlgin er hins
vegar háð frönsku lágmiarksverð
'kerfi, sem í reyrad getur komið
í veg fyriir innflutnirag þessarar
vöru frá íslaradi. Um a'M'ara út-
flutnirag dkkar til Frialkklands
gildi'r, 'að þar er að mæ'ta harðn-
andi samkeppni frá a'ðildarríkj-
um Efniahagsbandffllags Evrópu,
sökum þess, að tollfrelsis gætir
nú á batndffllagssvæðimiu.
— En hvernig er þá með iran-
flutning íslendiniga frá Fnakk-
landi?
Hann hefur aulkizt á uradian-
förnum ánum, enda er haran nú
að hei'ta má aiigerlega frjáts.
Helztu vörur, sem Frakk'ar selja
okkur, eru vínförag, véiar, bi'f-
reiðar og 'Skiófa'tmiaður. Fratbbar
hafa nú sérstakan viðsikiptafull-
trúa vdð frarasíba sendiráðið í
Reyikj'aví'k og er aðalhliutvierk
haras að sjálfsögðu að stuðla að
au'knum útfkrtrairagi frá Frakk-
laradi till íaiands. Á starf haras
vafalaust ekiki lítiran þátt í
auikningu þessara viðskipta.
— í þessu sambaindi get ég
eklki stillt mig uim fflð benda á,
sagði Hemrik ennfiremur, — að
ég og ýmsir starfsbræður mínir í
íslenzku uibamríkisþjónuistumrai,
höfum oft bent á þýðingu þess,
að íáta við:ikiptafulltrúa starfa
við sendiráð okikar, er þyrfftu
ekki að sinna öðrum störfum en
greiða fyrir sölu íslenzkra aif-
■uirða á erl'enidum ma'rflciaði. Því
miður hafa þessar til'lögur enn
enigan hljómgi uran feragið.
— Er ekki lí'ka gagn að þábt-
töku í svo stórri m'aitvæiasýn-
iingu sem SIAL?
— Vafalaust er miikið igaign að
þáttöku í'Slendiraga í mffltvæla-
sýningu sem þessari. Fralklkar
kuntraa vel að meta góðan mat,
Eiem 'kunraugt er. ’Þrátt fyrir erf-
iða samkeppnisaðstöðu æbtum
við að hafa afll góða möguteiika
á að 'aiukia útfiu’tnimg okltoar til
Fraiklklands, en í því sambanidi er
auðvitað raauðsynlegt að leggja
ríka áiherzlu á vörugæði og
smekfclegar umbúðir.
Vegna þess að ailþjóðlega mat-
væliaisýninigin SIAL er í Paris og
Framhald á bls. 15
Stór litmynd og auglýsing um fínan lúxusmat frá fyrirtækinu Petrossian fylgdi öllum sýning-
arskrám. Þar má sjá islenzku grásleppuhrognin, merkt Perle du Norrd, Produit d’lslande.