Morgunblaðið - 30.11.1968, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. NÓVEMBER 1968
23
Oru.stustöðum með börnum sín-
um. Þá fór jörðin í eyði eftir að
hafa verið byggð í 123 ár, aetið
af sömu aettinni eins og rakið
er hér að framan.
Er Sigurlaug brá búi, var Ein-
ar sonuir hennar kominn yfir
tvítugt, f. 20. júlí 1926. Aldrei
hafði hann að heiman farilð og
eikki notið annarrar menntimar
en lögskilinnar bamafræðslu.
Uann gerðist vinn-umaðux í
Múlakoti á Síðu hjá Sigurveigu
Kristófensdóttur og Bjarna kenn-
ara Þorlákssyni og var þar
næstu átta árin. Hann var trúr
í starfi og lj-úfur á heimili í allri
umgegni og kom sér því vel við
aRa, sem hann átti nokkuð sam-
an við að saelda. Hann hafði erfit
músikgáfuna frá föður sánum og
spilaði á harmoniku, sem kom
sér ved í fábrotnu félags- og
síkemmtanalífi sveitarinnar.
Árið 1057 fluttist Ei-nar að
auistan sutður í Kópavog, þEir sem
móðir hans bjó með þeim börn-
um sínum sem ekki höfðu stofn-
að sín eigin heimili. Þá lá leið
Ein-ars á sjóinn, sem hann stund-
aði á ýmsum fiskibátum til
dauðadags.
Er Einar Magnússon fluttist
hingað suður skildu leiðir okk-
ar og fylgdist ég ekki með ferli
hans eftir að sjómennskan tók
við af sveitastörfunum. En ekki
efa ég það, að einnig þar hef-
ur þessi góði drengur komi'ð
fram af þeirri prúðmennsku Og
hæversku, sem einkenndu hann
og allt hans dagfar. Ekki finnst
mér ótrúLegt, að hann sé einn af
þeim sem eiga fyrirheitið: Sael-
ir eru hógværir, því að þeir
munnu landið erfa. — Með þeim
orðum skal hann kvaddur um
leið og minning hans er blessuð
og samúðarkveðja og þökk fyr-
ir góð og gömtá kynni send
aldraðri móður hans og ástvin-
um öllum.
G. Br.
Helgi Kristinsson
„Þey: Hvað er að? er borfin „Gullna Vonin“,
og hafiið þið misst hinn tm-ga vaska soninn?
Er þetta sagan — allra vorra vona,
veraldarsaga feðra, mæðra, sona?
Hann gekk á skip með glöðu föruneyti,
og -gildri sveit ei -finnst -þót víða leiti“.
Þannig fcvað séra Matthías.
Erindi þetta kom í huga minn,
þá er ég frétti hið snögga andlát
frænda míns Helga Kristinsonar
stýrimanns á vélbátnum „Þrani“
N.K. 70 frá Neskaupstað", en
talið er að báturinn hafi farizt
undan Suðurströndinni hinn 5.
þm. Fer minninigarathötfn fram
í dag frá hinni fiomu sóknar-
Qdrkju Vestmannaeyinga, um
hina látnu.
Hel-gi Krisltinson var fæddur
12. nóv. 1945, í Vestmannaeyjum.
Sonur hjónanna frú Heligu Jó-
hannesdóttur hjúkrunarkonu
Kristinssonar við Sjúkrahús
Vestmannaeyja, ættaðri frá Sölv
hóli í Reykjavík og manns henn-
ar Kristins fyrrum skipstjóra
Magnússonar, ritstjóra, skálds og
skipstjóra, kenndan við Sólvanig
Jónssonar, en Magnús og syst-
kini hans voru af hinna þjóð-
kunnu Deildartuniguiætt.
Helga var snemma í æsku,
vegna veikinda möðurinn fcomið
í fóstur til valinfcunnra sæmdar-
hjóna þeirra frú Kristínar Helga-
dótur í Sólvangi Jónssonar, og
eru þau bræðraböm Kristinn
faðir Helgu og Kristín, og manns
hennar Hara-ldur vélsmiðS Sig-
urðssonar og stendur heimáli
þeirra að Hvítingavegi 2. í skjóli
þeirra og mikils ástríkis var
hann alinn upp, en í stöðugu sam
bandi við foreldra sína og glað-
væran hóp systkina. Hann stund-
aði niám við barna og gagn-
tfræðaskóla Vestmannaeyja. Að
því loknu fór hann til frekara
náms við Menn.taskólann á Akur
eyri og eftir tveggja vetra nám
þar sneri hann aftur til Vest-
mannaeyja, hugur hans var allur
við sjóinn, þar vildi hann starfa,
Ævintýraiþráin brann í hjarta
hans. Til iþess að geta betur helg-
að sig störfum sjómannsins sett-
ist hann í Sýrimannasfcólann í
Vesbmannaeyjum og lauk þaðan
prófi m-eð góðum vitnÍEfouxði
1966. Elftir það starfaði hann
eingönigu á sjónum og nú síðast
á ,,Þráni“.
í hu-g og hjarta ættingja og
vina Hel-ga Kristinssonar, geym-
ist minning um ungan mann sem
átti afl og hreysti. Hann átti
þrá afreksmannsins Saga hans
varð otf stutt, en geymir þó stóra
og fagra mynd. Yfir henni er
merki manndóms, þar brosir vor
m-inniniganna. Hann var sterkur
og hreinn í hjarta. Með sinni
glöðu lu-nd bar hann sólskin í
bæinn.
Nú þegar hann hefir svo
skyndilega verið kallaður til
þjónustu í æðri heimi, þá bið
ég -honum blessunar í hinum
nýju heimkynnum.
Eg bið fóreldrum hans, fóstur-
foreldrum, systkinum og dóttur
hans Kristínu sem missir nú
föður sinn aðeins tveggja ára,
Guðs bles'sunar og styrktar.
Helgi Vigfússon.
Kveðja til skip-
verja á Þráni NK
ÞAÐ er 5. nóv. 1968. Grímunni
er svipt frá atburði líðandi dags.
í morgunskímunni, undir þung-
um skýjum, í ólgandi sjó og á-
liggjandi sterkum stormi af suð-
austri, sigla Eyjamenn af austur-
miðum áleiðis heim, á v/b Þráni
NK. Heim-a bíða þeirra vanda-
menn og vinir. Báturinn líður á-
fram í sælöðri og veðurgný, en
allt í einu hefur sig upp stórsjór
og ríður á honum og færir hann
niður í hafdjúpið. — Mennirnir
aem jafnan hafa fært björg í bú
sitt og sinna og þjóðarinnar allr-
ar eru nú keyrðir niður í sjávar-
ins dauðadjúp. Kallið er komið.
IÞað er sorglegt en nú verðum
við að kveðja þessa góðu drengi,
sem ávallt verða í okkar augum
betjur og aðdáunarverðir menn.
Mennirnir sem sóttu björg í
greipar ægis, en guldu svo líf
sitt fyrir að lokum.
Oft horfði ég á ykkur hugs-
andi Vestmannaeyjasæfara þegar
að þið siglduð út á hinar skjálf
andi dætur ránar um næturtíð,
í myrkri, kulda og stormi, sem
nauðaði við öldunnar þunga fall.
Æðrulausirog jafnhugaðir fóruð
þig og þannig komuð þið aftur.
En enginn má sköpum ráða, þó
hins bezta óski og hér hefur nú
ægir höggvið stórt sk-arð í ykkar
raðir. Níu menn á bezta aldri hafa
verið burt kvaddir. — Það hefur
oft gefið á báta þeirra Eyjamanna
án þess að kjarkur þeirra dvínaði
og svo mun enn verða.
Dagur kemur eftir dag og mað-
ur eftir mann. Mundir bind-a um
sár. Það er ekki sami dagur eða
sami maður, sem koma að nýju,
en sömu mundirnar geta bundið
um sárin, dag eftir dag og mann
eftir mann. Við -skulum vona að
þessar mundir bindi nú hér um
svöðusár, svo að gróa megi, þó að
viðkomendur verði sér jafnan
meðvitandi um að hafa kennt
þeirra. Enda er svo um sumt að
það má aldrei gleymast. Það sem
er dauðansþraut í dag getur síðar
orðið ljúfsár minning.
Ykkur sem sukkuð í hið dökkva
sjávardjúp með v/b Þráni NK.,
óska ég friðar Guðs, en vanda-
mönnum ykkar hans huggunar.
Hallgrimur Jónsson.
Þórir Jóhannsson
húsvörður — Minning
SÍÐASTLIÐINN sunnud-ag, er ég
fékk hringingu þar sem mér var
sagt að hann Þórir væri látinn,
>á var það fyrsta sem koan mér
í hug, getur þetta verið, er það
vi-rkileg^ rétt að hann hafi ver-
ið kvaddur á burt í blóma lífis-
ins, hvemig má það vera að slík-
ir menn hverfi á braut, svo lífs-
glaðir, sem eiga svo mikið ógert?
En þamnig er það, dauðinn boð-
ar ekki sína komu.
langa fjarveru frá þeim og sinni
fjölskyldu.
Þegar þa-nn skugg-a bar a*ð
garði fyrir tveimur árum, að
Þórir heitinn veiktist, en þau
veikindi urðu hans banamein,
reyndist Gréta kona hang hon-
um dygg stoð í þeirri veikinda-
baráttu. Henni mun fljótleiga
hafa verið ljpst að þau veikindi
gátu fyrr en seinna svitft hana
eiginmanni og synina föður, en
hún fór dult með og gerði allt
til að uppörfa h-anm.
Þegar menn á bezta aldri
hverfa á braut, og ástvinimir
sjá á eftir eigmmanni og góðum
föður, þá er harmurinm mi-kilil.
En minningin um ástríkan heim-
ilisföður og þær hamingjustund-
ir sem hanm veitti, er þeim nokk
ur hu-ggun í þeim þunga harmi.
Hinir ungu synir eiga fram-
tíðina fyrir sér, og góð móðir
mum verða eins og ætíð, stoð
þeirra á lífsbra-utinni.
Megi hamingja og styrkur
fylgja ykkur í fram-tíðinni, og
góður guð styrkja ykkur í þun-g-
um harmi.
Eyj. Sig.
Þórir Jóhannsson var fæddur
í Vestmanmaeyjum 11. maí 1922.
Foreidrar hams voru hjónin Ingi-
björg Þórarinsdóttir og Jóhamn
Björnsson, sem bælði er látin,
alkunn sæmdarhjón.
Hann ólst upp í föðurhús-u-m,
og eins og Vestmannaeyimgum
er vamt, þá hótf hamn lífsstartf sitt
á sjónum. Síðan var hanm um
nokkur ár ýmist á sjó eða við
fiskvinmslu í landi.
Seinna fluttist hann frá Vest-
manmaeyjum til Keflavikur og
dvaldi þar um nokkurt skeið,
unz hann fluttist austur á Sel-
foss og gerðist búsvörður hjá
Mjólkiurfoúi Flóamanna, en því
stiarfi g-egndi hann til dauða-
daigs.
Hann gitftist etftirlifandi konu
sinni, Margréti Magnúsdóttir frá
Vestmannaeyjum, árið 1950. Þau
eigmuðust þrjá syni, Jóhann 18
ára, Erlend 11 ára og Magnús á
þriðja ári.
Oft hafði Þórix það að orði, að
þáð hetfði verið mikil hamingja,
þegar hann gekk í hjónaband,
og sú varð raunin á, að samibúð
þeirra var hamingjurík.
Þórir var hneimskilinn og -góð-
ur drengur. Hanm gat verið
byrstur, þegar honum fannst
gengið á hlut þess sem miinni var
og lítilsmegnugur, en hafði einn-
ig -þolinmæði til að hlusta á aðra.
Hann var góður félagi, lítfsigilaS-
ux og fjörkélfur í vinahópi.
Hann reyndist systkinum sínum
og öðru skyldfólki sín-u góður
bróðir, og gat aldrei hu-gsað sér
Jólaljósasamstæður
6 gerðir litaðar ljósaperur, allt á gamla
verðinu, selt í dag meðan birgðir endast.
Opið til kl. 4 í dag.
RAFBÚÐ, Domus Medica
Egilsgötu 3 — Sími 18022.
Lionsklúbbur
K jal arnes þings
heldur fjáröflunarskemmtun í Hlégarði í kvöld, laug-
ardaginn 30. nóvember, kl. 21.
Danssýning, Heiðar Ástvaldsson og
Alli Rúts með nýtt prógram.
Happadrætti, margir góðir vinningar.
Stercotríóið leikur fyrir dansi.
Fjölmennið og takið með ykkur gesti.
Opið til klukkon 4 í dag
(xedníncj'i/
Húsmœður ?
Óhreinlndl og blettlr, svo
sem fitublettlr, eggja-
blettlr og blóSblettir,
hverla ð augabragði, ef
notað er HENK-O-MAT I
forþvottinn eða til að
leggja í bleyti.
Síðan er þvegið á venju-
legan hðtt úr DIXAN.
HENK-O-MAT, ÚRVALS VARA FRÁ