Morgunblaðið - 08.03.1969, Blaðsíða 3

MOKGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8, MARZ 3969.
3
Morgunblaðið heimsœkir tvo skipverja
á Hallveigu Fróðadóttur, sem fengu að
fara heim af sjúkrahúsi í gœr
Sex skipverjanna á Hall
veigu Fróðadóttur, sem
lagðir voru inn í Borgar-
sjúkrahúsið, í fyrrakvöld,
með kolsýringseitrun,
fengu að fara heim til sín
í gærdag. Höfðu þeir allir
náð sér nægjanlega, að áliti
lækna, en eiga þó að halda
sig heima fyrir næsta hálfa
mánuðinn og fara vel með
sig. Tveir liggja enn í
sjúkrahúsinu, en eru þó á
góðum batavegi.
Þessir átta menn voru
allir í lúkarnum, þegar eld
urinn kom upp þar frammi
í togaranum, og sluppu
naumlega upp. Morgun-
blaðið heimsótti í gær tvo
þessara manna og fjölskyld
ur þeirra, og fékk hjá þeim
lýsingu á atburðinum.
asti maðurinn, sem komst upp
úr neðri lúkarnum, en hins
vegar varð ég var við, að ein
hverjir komu á eftir mér út
úr þeim efri. Klefafélagar
mínir tveir voru næstir á und
an mér.
notuð þegar kalt er í veðri;
hún er notuð að sta'ðaldri, og
reyndar eina kynditækið, sem
þarna er fyrir hendi.
Allt gerðist þetta með svo
snöggum hætti, að ég er vart
farinn að átta mig á atburð-
inum ennþá, heldur Garðar
áfram. — Við önduðum að
sjálfsögðu miklum reyk að
okkur á leiðinni upp úr lúk-
arnum,og vorum æ'ði dasaðir
þegar upp kom.
VISSI EKKI UM AFDRIF
EIGINMANNSINS FYRR EN
HRINGT VAR FRA SJÚKRA-
HtJSINU.
Við röbbuðum einnig stutt-
lega við eiginkonu Gar’ðars,
Valgerði Bjarnadóttur, og
spurðum ‘hana hvenær hún
hefði haft fréttir af athurðin-
um.
— Ég frétti af þessu strax í
gærmorgun, en vissi þá
ekkert, hvort Garðar væri
SÍÐASTUR UPP ÚR NEÐRI
LÚKARNUM
Garðar Bjarnason mun hafa
verið síðastur hásetanna, sem
komust upp úr neðri lúkarn-
um. Við heimsóttum Garðar í
gær, þar sem hann býr að
Háaleitisbraut 123 ásamt konu
sinni, Valgerði Bjarnadóttur
og þremur dætrum.
— Við vorum þrír saman í
klefa í neðri lúkarnum, þegar
eldurinn kom upp. Ég var sof
andi, og varð ekki var við
neina sprengingu, heldur var
það klefafélagi minn, sem
vakti mig. Hann hafði fundið,
að reyk lagði inn í klefann,
þrátt fyrir að klefadyrnar
voru kyrfilega lokaðar. Eng-
inn asi var á okkur þrátt fyrir
reykinn, og ég gaf mér t.d.
tíma til að klæða mig áður
en við freistuðum uppgöngu.
En strax og við opnuðum
klefapn gaus reykurinn á
móti okkur, og fram á gang-
inum þurftum við að vaða
koldimman reykjarmökkinn
til að komast upp. Ég held,
að ég hafi örugglega verið si’ð
Agúst með fjölskyldu sinni. Móðir hans, Guðfinna Jensdóttir, situr hægra megin, faðirinn,
Hjalti Ágústsson, stendur fyrir aftan og til hægri eru systurnar Sólveig, Agústa og Sigríður,
en Maria litla var úti að Ieika sér í snjónum.
Nei, ég varð ekki var við
neinn eld, enda var ekkei't
hægt að sjá fyrir reyknum. En
eldurinn hlýtur að hafa verið
þarna einhvers staðar í nánd
við ganginn, því að þar var
reykurinn mestur. Og ég
held,, a'ð varla sé um annað
að ræða en hann hafi verið í
miðstöðvarklefanum. Ég vil
taka það fram, að ekki er
rétt að miðstöð þessi sé aðeins
Við vorum átta lagðir inn í
Borgarsjúkrahúsið vegna kol-
sýringseitrunar. og vorum þar
í nótt. Ekki taldi læknirinn
hana þó alvarlegs eðlis hjá
okkur flestum, svo að við
fengum að fara heim í dag.
Mér var sagt að hafa hægt um
mig í hálfan mánuð, en þá á
ég aftur að vera fær í flestan
sjó, segir Garðar að lokum.
I Garðar Bjarnason ásamt konu sinni, Valgerði Bjarnadóttur og tveimur dætrum, Söndru í faðmi
( móður sinnar) og Lilju. Elzta dóttirin, Þyrí, var í skóla og er því ekki með á myndinni.
(Ljósm. Mbl. Ól. K. M.)
einn mannanna sex eða ekki.
Svo leið og beið og nokkru
eftir hádegið hringdi bróðir
minn skelfingu lostinn, hafði
lesið fréttina í Vísi, en ég gat
ekkert sagt honum nánar. Síð
ar um daginn reyndi ég svo að
grennslast frekar um afdrif
mannsins míns, og fékk þá
þær fréttir, a'ð búið væri að
hafa samband við alla að-
standendur hinna látnu. Ég
þóttist því fullviss um «ð
Garðar væri ekki í hópi
þeirra, en hins vegar fékk ég
engar áreiðanlegar fregnir af
honum fyrr en hringt var frá
Borgarsjúkrahúsinu, og mér
tjáð að hann lægi þar í lyf-
lækningardeildinni, sagði Val-
gerður.
VAKNAÐI VIÐ REYK OG
HRÓPAÐI A HINA
Ágúst Hjaltason, 19 ára skip
verji á Hallveigu Fróðadóttur,
hafði verið í sjúkrahúsi eina
nótt og var nýkominn heim í
gær, er við náðum tali af hon
um. Fjölskyldan var heima,
faðirinn Hjalti Ágústsson og
mó'ðirin Guðfinna Jensdóttir
og systurnar fjórar, sem «am-
sinntu því að þær væru
fjarska góðar við stóra bróð-
ur þann daginn.
Ágúst kvaðst sæmilega bú-
inn að ná sér, ætti bara að
fara varlega næsta hálfa mán
uðinn, en hann þurfti að fara
gegnum mikinn reyk upp úr
skipinu.
Hann kvaðst hafa verið niðri
í stjórnhorðslúkar, þar sem
þeir voru fimm saman í káet
unni. Hann og annar piltur
voru farnir að sofa, og vökn-
uðu vi'ð reyk þar inni, en
höfðu ekki heyrt sprengingu.
Hinir þrír, sem ekki voru
farnir að sofa, höfðu ekki orð
Framhalð á bls. 31
STAKSniAIAR
ískrið og Kristján
Kristján Benediktsson, borgar
fulltrúi Framsóknarflokksins, er
mjög hugsjónaríkur stjórnmála-
maður eins og berlega kemur
fram á borgarstjórnarfundum,
enda lætur Kristján áhugamál
sín ekki liggja í láginni. Um þess
ar mundir er eitt helzta á-
byggjuefni Kristjáns bundið
strætisvögnum borgarinnar. Á
hljóðlátum kvöldum í úthverfun
um heyrir hann ískur í brems-
um vagnanna, þar sem hann sit
ur og hlustar á íþróttafréttirn-
ar í útvarpinu. Að sjálfsögðu
lætur svo kappsfullur málafylgju
maður ekki við það sitja að
hlusta á ískrið, heldur flutti
hann langa ræðu á borgarstjórn
arfundi í fyrradag af þeirri eld
legu íþrótt sem honum er lagin,
um þetta mikla vandamál. Og
vissulega er hér um vandamál
að ræða enda var Kristján upp-
lýstur um það á fundinum, að
fleiri hefðu heyrt iskrið og ráð-
stafanir væri verið að gera til
þess að ráða bót á þessu þjóð-
félagsböli. Standa vonir til að
það hverfi fljótlega svo að það
raski ekki ró Kristjáns í fram-
tíðinni, þegar hann situr á hljóð-
látum vetrarkvöldum yfir áhuga
málum sínum. En baráttumál
Kristjáns Benediktssonar í borg
arstjórn Reykjavikur eru þótt
undarlegt sé, ekki eingöngu
bundin iskrinu í bremsum stræt-
isvagnanna. Hann hefur líka
þungar áhyggjur af því að nýju
strætisvagnarnir verði lítt
keyrsluhæfir í snjó og að mikill
kostnaður muni fylgja því að
ryðja verði snjó af götum borg-
arinnar til þess að hann og vagn
arnir komist leiðar sinnar. Borg-
arbúar taka allir sem einn mað-
ur þátt í raunum Kristjáns Bene
diktssonar, enda eru þær meiri
en liægt er að leggja á svo kyrr
látt geð.
Hann skammaðist sín
Guðmundur Vigfússon, helzti
talsmaður kommón:sta í borgar-
I stjórn Reykjavíkur lætur sér
j ekki allt fyrir brjósti brenna,
en greinilegt var af fasi og orð-
um borgarfulltrúans, að hann
skammaðist sín, þegar hann stóð
upp á fundi borgarstjórnar í
fyrradag til þess að flytja til-
lögu um vítur á borgarstjóra
vegna þess að Reykjavíkurborg
hefur fylgt þcirri reglu í launa
málum að greiða laun í samræmi
við það sem gerist á almennum
vinnumarkaði. Ræða Guðmund-
ar Vigfússonar fyrir þessari en
demistillögu var ekkert ann-
að en óstöðvandi afsökunarrolla
yfir því að hann flytti slíka til-
lögu. Svo skömmustulegur var
þessi borgarfulltrúi vegna þessa
tillöguflutnings síns að aðrir
borgarfulltrúar kenndu í brjósti
um manninn. Var bersýnilegt, að
honum var þvert um geð að
standa í þessu verki en að
flokksmenn hans hafa pínt hann
til þess. Guðmundur Vigfússon
þarf á að halda að sýna að hann
sé ekki eftirbátur annarra í sín-
um flokki. Hann var nefnilega
felldur úr miðstjórn Kommún-
istaflokksins á síðasta lands-
fundi hans og beitir nú öllum
brögðum til að endurreisa sjálf-
| an sig, en þó mun aigengara að
aðrir sjái um slíkar athafnir í
Ivommunistaflokkum en þeir
sem í hlut eiga enda eiga þeir ó
hægt um vik, þar sem þeir eru
ijaldnast í tölu lifenda. J
•C
M