Morgunblaðið - 12.08.1969, Side 14

14
MOBGIHSnBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 12. ÁGÚST H9Ö9
Úfcgefandi H.f, Arváfcuir, Heykjavík.
Franakvœm.dástj' óri Haraldur Sveinsson,
•Eitstjórar Sigurðxir Bj'amason frá Vigur.
Matthías Jokanness'en.
Eyj'ólfur Konr'áð Jónssion.
Bitafcj'ómarfullfcrúi Þorbjöm. Guðmiundfíson,
Fréttaistjóii Bjöim Jóíhannfíson!.
Auglýsirágiaistjóri Aini’ Garðar Krisifcinsson.
Ritstjórn og afgreiðsla Aðalstræti 6. Sími 10-109.
Auglýsingaa? Aðaistræti 0. Sínoi 22-4-80.
Asfcriftargjald kr. 150.00 á mánuði innanlands.
I lausasjöiu fcr. 10.00 ein.tafcið.
GRÍMAN FELLUR
' Kurt Georg Kiesinger, kanzlari V-Þýzkalands, er um þessar mundir staddur í Washington til
I skrafs og ráðagerða við Nixon, Bandaríkjaforseta. Hér sjást þeir er Nixon bauð Kiesinger vel ý
kominn til Hvíta hússins sl. fimmtudag.
Hagvöxturinn meiri en
aðstoðin við vanbróuðu löndin
ÍZ ommúnistar hérlendis eru
nú í óða önn að varpa af
sér þeirri sauðargæru, er þeir
reyndu að sveipa um sig eftir
innrás Rússa og fylgiríkja
þeirra í Tékkóslóvakíu. Þrír
framámanna þeirra sneru ný-
verið heim frá ríki Ulbrichts
og höfðu nú ekki lengur geð
í sér til að mæla þvert um
hug sinn.
Á blaðamannafundi gaf
María Þorsteinsdóttir, formað
ur svonefndra „Menningar-
og friðarsamtaka íslenzkra
kvenna“, eftirfarandi yfirlýs-
ingu: „Ég fordæmdi innrásina
í Tékkóslóvakíu áður en ég
hélt á friðarþingið, en ég for-
dæmi hana ekki lengur, ég sé
vissar forsendur fyrir henni“.
Torfi Ólafsson, formaður
Menningartengsla Islands og
Ráðstjómarríkjanna (M.I.R.),
hafði þetta að segja um inn-
rásina, orðrétt: „Ef hætta er
á, að þessi öfll (þ.e. heims-
valdastefnan eða kapítalism-
imn) n/ái að festa rætur, þar
sem sósíalisminn ríkir fyrir,
er nauðsynlegt, þótt það sé
bæði sárt og slæmt, að grípa
til slíkra afskipta sem innrás-
arinnar í Tékkóslóvakíu í
þágu friðarins“.
Athygli skal vakin á því, að
hér tala formenn tveggja
samtaka, sem starfa í nánum
tengslum við sjálfan Komm-
únistaflokkinn, enda er starf-
semi þeirra og stjóm nánast
óaðskiljanlegur hluti af
flokksstarfinu. Greinilegt er,
að þau María Þorsteinsdóttir
og Torfi Ólafsson eru sann-
færð um réttmæti þeirrar
fcenningar yfirboðara síns
Brezhnevs, sem gerir kröfu
til íhlutunar um málefni ann-
arra kommúnistaflokka og
landa. Enginn skyldi draga í
efa, að ísland og íslenzk mál-
efni em þar ekki undanskilin.
Hugsunarhátturinn kemur
berlega fram í ummælunum,
er þau höfðu eftir einum full-
trúanum á „Heimsfriðarþing-
inu“: „Guð gæfi að við hefð-
um getað kallað á Rússia“.
Þessi heita ósk var hermd
upp á grískan fulltrúa. Til-
efnið var það, að komrnún-
istamir á blaðamannafundin-
um fullyrtu, að Tékkósló-
vakía hefði verið komin
á fremsta hlunn með að verða
fasismanum að bráð líkt og
Grikkland. Þessa afstöðu hins
gríska fulltrúa fannst for-
manni „Menningar- og frið-
arsamtakanna“ og formanni
M.Í.R. ekkert athugavert við,
og vafalaust bærist hin sama
ósk í brjóstum þeirra og
margra annarra kommúnista.
Af yfirlýsingum hins svo-
nefnda „Heimsfriðarráðs“ má
marka, hvað átt er við með
„friður“. Þar er sannarlega
ekki átt við þá 'merkingu,
sem venjulegir menn leggja í
hugtakið. í augum kommún-
ista geta blóðsúthellingar,
stríð, hemám og múgmorð
verið í fyllsta samræmi við
það, er þeir nefna „frið“. Með
því eiga þeir aðeins við þann
dag, er þeir Iiafa náð að
smeygja einræðishlekkjum
sínum yfir gjörvallt mann-
kynið. Þangað til unna þeir
mannkyninu ekki friðar. Tak-
mark þeirra er að hneppa
manninn í fjötra bandingjans,
það er þeirra „friður“.
NÝTING
VATNSAFLSINS
/Arkustofnunin hefur nú
^ skýrt svo frá, að stefnt
sé að því að Ijúka forrann-
sóknum á virkjun 27 þúsunda
af þeim 35 þúsund gígwatt-
stundum á ári, sem heildar-
vatnsmagn íslands er talið
gefa. Það eru ekki ný sann-
indi, að helzti orkugjafi Is-
lands er fólginn í fallvötnun-
um og eru Búrfellsvirkjun og
álverið glögg dæmi um,
hvaða möguleikar eru fyrir
hendi, ef áræðni og framsýni
fá ráðið.
En gildi náttúruauðlinda
fær ekki staðizt til eilífðar.
Nýir orkugjafar koma til sög-
unnar og aðrir úreldast. Orku
stofnunin mun leggja drögin
að því, hvernig haganlegast
má nýta meirihluta vatns-
magnsins, og nú verður það
verkefni stjómvalda að
tryggja þá nýtingu með nýj-
um stórátökum í atvinnulíf-
inu.
Enginn veit með vissu, hve-
nær sá dagur rennur upp, að
vatnsaflsvirkjanir standist
öðrum orkugjöfum ekki
snúning. Framfarir í nýtingu
kjamorkunnar hafa verið
hraðar og enda þótt margir
meinbugir hafi komið á dag-
inn í þedm efnum, má telja
víst, að hún sigrist að lokum
á öðrum orkugjöfum. Þá gæti
svo farið, að orkuinnflutn-
ingur frá kjamorkuverum í
nágrannalöndum yrði okkur
hagkvæmari en virkjanir ís-
lenzku ánna.
íslendingar hljóta því að
láta vamaðarorð sinna fær-
ustu vísindamanna sér að
kenningu verða og gæta þess
jafnframt að láta ekki lítil-
siglda úrtölumenn stinga sig
svefnþorai.
EFNAHAGSAÐSTOÐ iðnaðar
landa við vaniþróuðiu löndin
á áninu 1968 var efciki meiri
en svo, að mianikið sem Sam-
eiwuðu þjóðirraar baifa seitt
®ér var fjariægara en áður,
seigir í nýbirtri skýnsiu frá
saimtökunium.
Lán, fj'árfesitinigar og gjafir
frá löndiuim, sem búa við
.. marlkaiðisba'gikerfi, niámu á
árinu 1968 samtallis 11.200
miilljóniuim dolliana. Er þar um
að ræða 7 prósetnit aukninigu
miðað við árið á wndam. En
á saima sfceiðá jóbst brúttó-
þjóðiarfraimleiðsla þessara
landa uim 8,5 prósanlt.
Senini'leg ^ afleiðinig þessa
verður, aið því er segir í
'skýrisiuininii, að hluttfailliið miUi
fj ármagrasstr aiuimisine tál van-
þróuiðu l.andainina og brúttó-
þjóðartfriaimiLeiðski iandanna
sem veita hjálp verður iægra
en árið 1967, en þá var það
að meðaitali 0,68 prósemt.
í deisemlber 1968 setti Alls-
'herjarþinigið þaið takmark, alð
hvent hinraa iðinivæddu aðild-
arrlkja skyldu lagigjia fram
fjiárihagisaðstoð til vaniþróuðu
lamdanmia, seim næmi 1 prósent
atf brúttó-þjóðarframleiðsiu
þeima.
Þessar upplýsinigar og ýms-
ar fieiri varðamdi fjárframlög
aiþjóðastofnamia, fjámiaign,
sem runrnið hefur til vanþró-
aðra ianda og tæfcnilhjálp til
þeirra ásaimt upplýsiinigiuim uim
hi’ötitfluitmin'g fjámi’agins og
venkfeuninláttu frá vantþróuiðu
lönduniuim er að finraa í bráða-^
birgðaákýrslu sem fraim-
kvæmdastjóri Sameinuðu þjóð
ararua hefu.r genigið frá og ber
heitið „International Flow of
Lomg-Terim Capitai and Offis-
ia'l Dona'tioras, 1904—1968“.
Þessi bráðatoirgðasfcýnsila
ásamt ítarlegra ytfiriiti yfir
fjármaignisstraumiinm á tíma-
bilinu 1963—-1967 var tekin til
meðferðar á sumairlþinigi Efna-
hags. og féliagsmá'laráðsins,
sem hófst í Genf 14. júlí sl.
ALÞJÓÐASTOFNANIR
Framlögin frá meiiriháttar
aliþjóðileguim lána- og hjálpar-
stofniunum voru lægri árið
1968 en 1967, einlkamlega
vegna mun iægri greiðslmia úr
Aliþjóðlega þróuniarsjóðnum
(IDA). Á árinu 1968 greiddi
IDA 201 miiljón dloilaira, en
árið áður 352 milljóndr doli-
ara. Lækfcuinin kom einfcum
fram í greiðslum til Indiamds
(úr 227 mil'Ijóraum doliara ár-
i'ð 1967 niður í 96 milljónir
1968) og Pafcistan (úr 71
milljón 1967 niður í 42 millj-
óniir 1968).
Samaniiagt greiddu alþjóð-
legar stofnanir eirns og Al-
þjóðlegi enidurreisnar- og þró-
uinarban'kiran (IBRD), Alþjóða
fjárfestingarstofnuiniin (IFC),
Þróunaráætium Sameinuðu
þjóðaninia (UNDP) og fleiri
947 mil'l'jóniir dollara til mairg-
víslegra verlkeifna á sviði etfna-
hags- og féliagsmála árið 1968,
en árið á unidan raam hlið-
stæð upphæð 1028 miffljónium
dalllara.
Alþjóða/banlkinin lagði frarn
hæstu upphæðinla árið 1968,
536 milljórair doilara, sem var
8 prósenit meira en árið 1967,
og féklk eradurgreiddar sam-
ta'Is 222 miiljónir dollara.
í skýrsiunmi er greinit frá
stóraubnum umsviifum svæðis
bundinna banka. Sam-'amer-
íski þróuniarbankinm átti met-
ið og greiddi samtailis 165
milljóniir doilaria, em Þráunar-
bankinm fyrir Asíu veitt sam-
taL's lán sem námu 42 mifflj-
ónuim doffliara.
f gkýrslurani kemur ennfrem
ux fraim, að þrátt fyrir óhag-
stæðari viðskiptaijöfnuð en
mörg ■uindamifarin ár hafi vamr-
þróuðu löradurauim aiuðnazt að
au'ka aillþjóðlega varasjóði
síraa um rúmlaga 1000 milljóm
ir dollaxa. Hér var um að
ræða 'gul'Morða, gj aildgeragan,
erlenidan gjal’deyri og yfirdrátt
arheimildir hjá Alþjóðagjaid-
eyrissjóðmium fyrir þau lönd,
sem eLga aðild aið haraum.
Hjá 34 löndum í Afrítou,
Asíu og RómöraSku Amieríku
niárnu samaimlagðar endur-
grei'ðslur á lánium 860 milljón-
um doLIara árið 1968 og
greiðslur aif fjláxtfieistimguim
rúmlega 4000 miilljónum doll-
ara. Nálega helminigur fjár-
festinigargróðainis var greiddur
af þremur hélzltiu oflíuúttflutn-
inigslönduim heims, íran, írak
og VeraezúeLa.
Umrædd 34 lönd fienjgu í
niettóigreiðdlum — þ. e. a. s.
nettáframlögum í mynd gjatfa
og Lanigdrægra lámia að frá- ,
dre'gnium igreiðslum atf fjár-
festinigum — samtals 91 miifflj-
ón doifiara. Er hér um að ræða
Framhald á bls. 19