Morgunblaðið - 12.08.1969, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 12. ÁGÚST 1969
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Gerðu ráS fyrir dálítið ójþtegileguni degi.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Gættu vel að smáatriðunum, þar sem sennilegt er að leynist villur.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Það getur verið, að 1>Ú verðir að eyða meiru, en þú gerðir ráð fyrir.
Krabbinn, 21. júní — 22. júli
í dag skaltu vinna öll verkin einn.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Veldu vini þina með varúð, því að þeir eru ekki allir þar sem
þeir sýnast.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
I dag er eins og þú getir ekkert gert, án þess að það kvelji aðra.
Vogin, 23. september — 22. október.
Þér verður vel launað að vera ekki með fýlu.
Sporðdrekinn, 23. október. — 21. nóvember.
Reyndu að vinna jafnt og vel og gerðu ekki ráð fyrir neinu sér-
stöku.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Leggðu það á þig að ganga dálítið undir sjálfumglöðum manneskj-
um i dag. Það borgar sig seinna.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Það sem þér finnst vera fullkomlega í lagi er það e.t.v. ekki. Ein-
hver ýtir óþægilega við þér. Láttu fjármálin eiga sig i bili. Þér geng-
ur ilia að fá skilafrest á einhverju láni.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Vinir þinir eru góðir, en allir aðrir á móti þér.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Þér skilst málið nægilega vel til að vera óþægilegur.
taldir hafa gert, féll þeim ekki
alls kostar vel í geð. Þeir ýttu
báðir á grindurnar. Nú létu þær
talsvert undan, en komust samt
ekki svo langt út, að hægt væri
að skríða undir þær. Þeir voru
enn að bisa við þær, þegar þeir
heyrðu dyrnar opnast og síðan
dýrsleg fagnaðaróp. Tuck
er slökkti á lampanum og tók
aftur til við grindurnar með
Pont. Þeir strituðu nú af öllum
maébtí og heyrðu ura leið fótatak
í stiganum.
Einstök ljós og skuggar færð-
ust inn í herbergið, frá berum
kyndlunium úti fyrir. Þeir beittu
ölluim kiröíluim símum við grind-
urnar, um leið og skríllinn rudd
ist inn í herbergið. Það var um
seinan. Tucker og Pont snerust
til varnar með hnífa sína í hönd-
XIV.
Fyrst staðnæmdust mennirnir
rétt innan við dyrnar, um
sex talsins. Öskrin í þeim urðu
að tauti, er þeir þreif-
uðu fyrir sér í myrkrinu, eftir
þessum tveim Evrópumönnum.
Hvíturnar í augum þeirra sáust
greinilega í dökkum andlitunum
og það var líkast því sem þær
hérugju í laiusu iofti í myrfcrkuu.
Þeir komu auga á Tucker og
Pont, sem sneru baki í vegginn,
en nú, er þeir stóðu augliti til
auglitis við þá var rétt eins og
þeir hikuðu örlítið. En það
gerðu ekki hinir, sem að baki
þeim stóðu. Öskrin í þeirh færð-
ust í aukana og foringjunum var
ýtt áfram af mannfjöldanum að
baki þeim. En þeir fáu, sem
fremstir voru, virtust í óvissu
um, hvað gera skyldi, og það
lá við, að Pont ætlaði að fara
að semja við þá ,þegar stóri dólg
urinn með rauða vefjarhöttinn,
sem sá þetta hik á hinum, kom
þjótandi inn í herbergið og öskr
aði hástöfum. Hann benti á
mennina og hellti úr sér fúk-
yrðum, froðufellandi.
Foringjunum ,sem enn voru
tregir, var ýtt áfram og nú
komu tvö blys og lýstu upp
herbergið, og þeim var haldið
hátt svo að birtan skein á hóp-
inn, sem var eins og hrærigraut-
ur af óðum djöflum í-rauðleitum
bjarmanum, sem skein á hrædd
morðingjaandlit og gerði ástand
ið ennþá hræði’egra en verið
hafði.
Stóri dólgurinn bablaði og i
æpti enn og húðskammaði fél- /
aga sína. Hópurinn tók dýfu J
fram á við, og hver brint’ öðrum,
vopnaðir prikum og bareflum.
Og nú vissu ofsóttu mennirnir
tveir, að enginn jarðneskur kraft
ur gat lengur haft hemil
á skrílnum.
Nú geystist hann fram og
barði í allar áttir. Sumir í hópn-
um virtust samt enn hik-
andi, en' höfðu hvorki vit né
tækifæri til þess að draga sig
í hlé. En mörg höggin í þessari
árás voru illa hitt og jafnvel
viljandi. En þessu gat samt ekki
lengi farið þannig fram. Tucker
neytti ekki hnífsins, og langaði
heldur ekki til þess, nema helzt
að reka hann í stóra dólginn,
en dólgurinn tók engan þátt
sjálfur í barsmíðinni og var held
ur ekki innan seilingar en hélt
áfram að æpa og bölva. Hans
Hlæið
bara!
en þetta eru þægileg-
ustu sokkabuxur sem
þér getið fengið.
v8$
crépt /

með styrktum hæl og
tá, ein stærð sem pass-
ar öllum, reynið nýj-
ungar og sannfærizt.
VOGUE-búðirnar
hlutverki var lokið, og hann
beið nú aðeins eftir að sjá,
hvernig færi. Tucker barði frá
sér eftir mætti, en hafði högg-
in snögg og lág, en þá var eins
og heilinn í honum væri að
springa og sársaukinn var af-
skaplegur, svo að sem snöggv-
ast hélt hann, að höfuðið á sér
hefði klofnað, og hann hneig
niður innan um veifandi fætur
og hendur. Svo vissi hann ekki
meira af sér.
Þeir voru að reyna að sökkva
honum í gröf hans, áður en hann
var almennilega dauður. Það lá
eittlhrvað þumigt á brjóstiimu á hon-
uim, og hálf-mieðviitiuindarlauBiuim
fannst honum, sem verið
væri að troða ofan á sér. Ein-
hver hafði sparkað í höfuðið á
honum — nei, nú mundi hann,
að einhver hafði klofið það. Það
virtist einnig svo sem þeir hefðu
reynt að brenna hann, því að
hann gat fundið sviðalykt og
hitinn var afskaplegur, kokið
var eins og loðið af reyk og
það, ásamt þunganum sem á hon
um hvíldi, olli því. að hann gat
varla andað. En það voru ein-
mitt þeseir erfiðleikar á öndun-
inni, sem hristu hann aftur til
meðvitundar, því að hann átti
erfitt með andardrátt og sem
barn hafði hann einmitt alltaf
verið hræddur um að kafna. Og
það gerði illt vei-ra, að einhver
hélt fyrir munninn á honum og
þá greip hann eitthvert æði, er
andardrátturinn varð erfiðari
með hverju augnablikinu, sem
leið.
Hann reyndi að hreyfa hend-
urnar til þess að rífa
þennan þunga ofan af sér og
losa um ginkeflið og brölta á
fætur. Hann vissi, hvað hann
vildi gera, en heilinn í honum
var enn meira en hálfdofinn, og
gat ekki sent limunum nein boð.
En svo fannst honum hann vera
að deyja og tók á öllum sínum
viljakrafti til þess að rífa sig
upp. Loks komst hann til með-
vitundar, liggjandi máttlaus. En
þegar hann ætlaði að rífa frá
munninum á sér, fann hann, að
allur þunginn hvíldi á brjóstinu
á honum. Hann brauzt um fast
og þunginn valt ofan af honum
og hann greip andann á lofti.
Nokkra stund lá hann þannig
másandi en þakkaði um leið guði
fyrir, að hann gat andað.
Hann verkjaði í höfuðið, en
það var nú fyrir sig: Hann gerði
sér það ljóst ,að það, sem legið
hafði ofan á honum var manns-
líkami. Nú fór hann að sjá svo-
lítið betur og hann gat séð flökt-
andi ljósgeisla á gólffjölunum
og undir hurðina. Herbergið var
að fyllast af reyk, en logarnir
virtust ekki ná almennilega taki,
enda þótt þiljurnar þarna virt-
ust annars sæmilega eldfimar.
Pont! Tucker rak frá sér oln-
bogann, en þá var næstum liðið
yfir hann við þessa snöggu
hreyfingu. Nú mkmtist hann
alls þess, sem gerzt hafði. Hvar
var allur skríllinn? Hann brölti
upp á hnén og leit í kringum sig
í herberginu, sem var upplýst
af logum, en þeir voru eins og
hræddir við að sýna sig, og svo
djarfaði líka fyrir gluggunum í
morgunskímunni. Loftið var svo
þungt þárna ,að hann gat varla
dregið andann, en nú, þegar
hainin vair valknaðiur, var það
samt þolanlegra en áður. Það
hefði átt að koma loft
inn um gluggann, en þegar hann
leit þangað ,sá hann, að glugga-
umgerðin hafði verið felld í aft-
ur. Skrílinn hafði lokað honum
áður en hann fór af staðnum.
En hvar var Pont?
Tueker þurfti ekki lengi að
leita. Hann fann til þess í hrædd
um huga sínum, að það hefði
verið Pont ,sem lá ofan á hon-
um. Hann þuklaði á líflausum
manninum og fann brátt andlit-
ið. Hann varð sjálfur jafn lif-
laus og Pont, er hann fann blóð,
og hjarta hans var næsturn hætt
að siá. Hann þuklaði á slagæð-
inni, en fann enga hreyfingu.
um.
Ferðafólk
Hinar vinsælu eins dags hringferðir í Þjórsárdal eru á sunnu-
dögum og miðvikudögum.
Meðal annars er komið í Gjána, að Stöng og Hjálparfossi,
sömuleiðis er ekið að útsýnisstað yfir virkjunarsvæðið við
Búrfell. Á austurleið er komið að Skálholti.
Upplýsingar gefur B.S.I., Umferðarmiðstöðinni, sími 22300.
LANDLEIÐIR H.F.
Einbýlishús til sölu
Nýtt 6 herbergja i Árbæ. Nýlegt 5 herbergja i Garðahreppi.
Nýtt 5 herbergja á Álftanesi.
Öll laus fljótlega. Skipti möguleg.
RANNVEIG ÞORSTEINSDÓTTIR, HRL.,
Laufásvegi 2. Simi 19960.