Morgunblaðið - 15.08.1969, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16, ÁGÚST 1S«9
Laufey Árnadóttir
— Minningarorð —
í dag íer fram frá Fríkirkj-
unni í Hafnarfirði útför Laufeyj
ar Árnadóttur frá Grund í Garða
hreppi. Hún lifði stutta ævi, en
fagra og fcjarta. Foreiarar henn
ar voru hjónin, Jóhanna Jóhanns
dóttir, sem lifir dóttur sína. og
Árni Magnússon bóndi á Nýjaba
í Garðahreppi, sem nú er látinn
Laufey var fædd 11. október
1927 á Nýjabæ og ól þar allan
sinn aldur til fullorðinsára, unz
hún giftist eftirlifandi eigin-
manni sínum, Jóni M. Guðmunds
syni, hinn 30. október 1948, en
þá fluttust þau að nýbýlinu
Grund í Garðahreppi, þar sem
þau höfðu byggt bústað sinn.
Á Grund áttu þau sínar yndis
stundir á samhentu heimili, þar
sem þau ólu börnin sín sex.
Laufey útskrifaðist gagnfræð-
ingur frá Flensborgarskólanum í
Hafnarfirði vorið 1942. Hún tók
þátt í ýmsum félagsmálum, og
var meðal annars í stjórn Kven-
félagsins í Garðahreppi og einn
af stofnendum þess. Einnig unni
hún söng, og söng um nokkurt
skeið í kirkjukórum í Bessastaða
og Garðakirkju, og síðast í Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði.
t
Eiginkona mín,
Þóra Möller,
Efstasundi 87,
anda'ðisit í Bongaffspítalamum
aðfarainótt 14. þ.m. Jarðar-
föffin auglýsit síðar.
Jón Þórhallsson.
t
Fóstuffmóðir min,
Helga Davíðsdóttir,
lézt að Hrafnistu 13. ágúsit.
Fyrir hönd vaindamanina,
Elín Kristg-eirsdóttir.
t
Maðuirinm minm, faðir, temigda-
faðir oig afi,
Jens Ögmundsson,
Austurbrún 6,
andaðist að Hrafnistu 13.
ágúst.
Sigriður Magnúsdóttir,
börn, tengdabörn
og barnaböm.
t
Jarðarför móður minnar og
tengdamóður,
Margrétar Hjálmsdóttur
frá Þingnesi,
fer fram frá Bæjarkirkju í
Bæjarsveit laugardaginn 16.
ágúst kl. 2 e.h.
Bílferð verður frá Umferð-
armiðstöðinni í Reykjavík kl.
10 árdegis sama dag.
Björn Sveinbjörnsson,
Rósa Loftsdóttir.
Mér er ljúft að þakka þær
yndislegu samverustundir, sem
fjölskylda mín naut með henni
það tiltölulega stutta skeið, sem
kynni okkar stóðu. Heimilið á
Grund stóð vinum og vandamönn
um ávallt sem opinn faðmur, því
gestrisni og góðvild húsmóður-
innar var frábær.
Þegar fregnin barst um skyndi
leg veikindi hennar, vonuðu vin
irnir mörgu, að komast mætti
fyrir þau og hún mætti lifa með
oss glöð og hress sem áður, en
örlögin höguðu því þannig, að
hún varð að kveðja þessa ver-
öld. Hún andaðist á Ríkisspítal-
anum í Kaupmannahöfn fimmtu-
daginn 7. ágúst síðastliðinn eftir
fárra daga sjúkravist.
Þegar svo mikilhæf kona, sem
Laufey var, er kvödd hinztu
kveðju, vakna ótal bjartar minn
ingar í brjóstum okkar, sem
þekktum hana.
Mikil eftirsjá er nágrönnum
hennar í Garðahverfinu eftir
hana, sem allir voru henmar rót-
grónu vinir. En sárastur er þó
söknuður nánustu ástvina henn-
ar, eiginmannsins, móðurinnar,
barnanna og tengdasonarins, sem
hún vildi allt gera fyrir, sem
hún gat, á meðan kraftar og
stai’fsþreik emtiust.
t
Föðuirsystir mín,
Guðbjörg Jóhannsdóttir,
Hátúni 23,
sem amdaðisit 7. þ.m. að ERi-
og hjúkruinaffhieimilimi Grund,
veffður jarðsunigiin frá Foss-
vogs/kirkju lauigardagimm 16.
þ.m. kL 10.30.
Fyrir höind vamdiammamnia,
Sigurður Einarsson.
t
Móðiir oikkar og tengdiamóðir,
Kristín Gunnarsdóttir,
Auðunarstöðum, Víðidal,
sem lézt að heimili sínu mánu
daginm 11. þ.m., verður jarð-
sumigim frá Víðddiailisbuinigu-
kiirkju liauigardiaginm 16. ágúsit
kl. 2 e.h.
Börn og tengdabörn.
t
Þökkuim inmiltagia auðsýnda
siaanúð og viinarhug við amdllát
og útför eigin/koniu miinmar og
sygtuir okkair,
Sigurbjargar
Steingrímsdóttur.
Axel Jóhannesson,
böm, tengdaböm, barnaböm
og systkin.
Þau blessa nú minningu henn-
ar, þakka henni björtu árin, sem
liðin eru, og biðja algóðan Guð
að vaka yfir henmii í aflmætti
sínu.
Ég votta þeim innilega samúð
mína og fjölskyldu minnar um
leið og ég bið henni blessunar,
sem var ljós á vegi fjölskyldu
sinnar og vina. Við kveðjum
hana í þeirri trú, að hún sé okk-
ur jafn nálæg og áður, þótt í
annarri mynd sé.
Bragi Benediktsson.
Þegar rniér var sagit, alð Laurfey
á Grumd hefði verið flutt út til
Kaupmiamnahafnar til alvarlegr-
ar læknisaðgerðar, vax vart ég
gæti trúað því, hún sem var allf
af svo hraust og full af lífsþrótti
og átti mikJu starfi ólokið í þessu
lífi, að allra áliti.
En erfiðara er að trúa því að
Ihiúin sé látán. Lautfey Ármiadióft-
ir var fædd 11. okt. 1927 og and-
aðist á Ríkisspítalanium í Kaup-
miammahötfm 7. áglúlsf sL
Laufey var ein af þeim kon-
uim, sem vöktu athygli míma er
ég fyrir nokkrum árum gekk í
Kvenfélaig Garðalhrepps, hún
var sérstaklega glæsileg kona og
hafði f'allega fr amkomu.
Þær mæðgurnar Laufey og
móðár hennar Jóhanna voru ein
ar af stofnendum Kvenfélags
Garðahrepps, og er mér sagt af
þeim konium sem mieð þeim störf
uðiu þá, að þæir ihaifi verið boðn-
ar og búnar til að vinma sem bezt
að stofnun félagsins, og hefuir sú
tryggð við félagið haldist síðan
enda hefur Laufey setið í stjóm
þess síðastliðim 3 ár.
Jón Björnsson frá
Hóli — Minning
Jón Björnisson fæddiist á Hóli
í Lundarreykjaddal í Borg-
arfjarðarsýslu þann 5. júní 1898,
sem elzta barn sinna foreldra,
er voru Steinunn Sigurðardótt-
ir, ein af kunmum Efsitabæjar-
sysfkinum og maður hennar
Bjöm Jóhannesson bómdi á
Hóli. Þar ólst hann upp við
mi’kið ástriki, sérstaklega móður
sinnar, enda bar hanm nafn kærs
bróður hennar, er farizt hafði
af slysförum nokfcru áður en
Jón fæddist.
Þrettán ára gamall fór Jón í
Flemsborgarskólann, og sóttist
námið vel, enda góðúm gáfum
gæddur. Mjög stóð hugur hans
til firamhaJdismiámis, en vorið sem
hann laufc prófi í Flensborg var
mjög hart, lambdauði mikill og
óihuigur í mönnum um nokk-
ur stórræði, eins og skólaganga
var á þeim tímium. Það varð því
að ráði að Jóm fór heim að Hóli
að loknu gagnfræðaprófi um vor
ið, og vann á búi föður síns um
3 ára Skeið, en fór þá aftur til
Reykjavíkur og settist nú í
Verzlunarskólann, og lauk það-
an burtfararprófi vorið 1920.
Árið eftir fór hann svo til
Þýzkalands og sótti Verzlumar-
háskóla í Berlín um tveggja ára
skeið, einn af fáum íslendingum
er það hafa gjört. Var það á
hrunárunum miklu í Þýzkalandi,
þegar markið féfll, gíðiast nær
daglega, og gátu útlendimgar þá
lifað mjög góðu lífi fyrir mjög
litla peninga þar í landi, voru
rau/nar allir forríkir. — Að miámi
lókmu dvaldi Jón síðan áfram í
Þýzflcalamdi, utan eitt suroar er
hann var hér heimia, á Siglu-
firði og kynmtist þar síldveiðum
og síldarsölu.
En sumarið 1927 sendi frændi
hans, Guðmundur Jónsson á
Hvítárbakka honum skeyti út
t
Hjairtans þakkiir fyrir auð-
sýnda samúð við amdlát og
útför
Sigurðar Jósafatssonar
frá Krossanesi.
Börn, tengdaböm
og bamaböm.
t
Inmifliegair þaikkitr fænum við
öllum, sem sýndu okfcur sam-
úð við andlát ag útför föður
okkar,
Ármanns Sigurðssonar
frá Urðum.
Bömin.
og bauð honium forstjórastöðu
við Sláturfélag Borgfirðiniga í
BorgcU-niesi, er þá rak þar eitt
stærsta sláturhús landsins, og
kom Jón þá alkomimn heim og
tók við þeirri sitöðu. Vainm hanm
í 3 ár sem forsitjóri þess fyrirtæk-
is, eff þá hatf&i um hiaustmiáinuðSjnia
tugi rmanmia í þjóniuistu skrni, og
var það allra mianm.a mál að hanm
gegndi þeirri stöðu með mikilli
prýði, og naut mikilla vinsœlda
í Borgarnesi. — En árið 1930
var Sláturfélag Borgfirðimga
samieinað Kaupfélagi Borgfirð
inga, og mó þá segja að staða
Jóns hafi verið lögð niður, en
ekki mun hanm hafa sótzt eftir
að verða kaupfélagsstjóri,
hvorki þá eða síðar, meðal ann-
ars af stjórnmálaástæðum.
Leið Jóns lá nú til Reykja-
víkur og starfaði hann fyrst um
skeið hjá Kárafélaginu í Viðey
sem bótohaldari, og batt hann
ævilanga tryggð við suírua sam-
starfsmemn sína þar. En er fé-
lagið hætti störfum réðst Jóm
sem bók'haldari til Natíham og
Olsiem. Em Ih airm 'kummd efldki við
sig í þeirri Reykjavík kreppu-
áranna, er þá stóðú yfir, og
nejdti fyrsta tækifæris í stríðs-
byrjun til að sigla utan, og nú
•táfl Lomdion, þar sem hainn amm-
aðist inmkaup fyrir ýmsa, aðal-
lega á húsgögnum og listaver'k-
um endia var hann alla ævi mik-
ill smekkmaður og fagurkeri.
Eftir stríð fór h<anm svo til Dan-
mieirkluir sörrnu erimdia ag dvaflidlist
síðan um nokkurt skeið í Fær-
eyjum við verzkmarrekstur. En
á þeim árum fór heilsan að bila,
ag má segja alð etfitir það hatfi
hainin sj'aldiam verið alveig heflil-
bráigðúr, gefldk umidáir miairiga og
stóra uppStourðfl bœði faér hieima
og í Dammiörlku, ag gigldi margair
ferðlir á næstu árum til Þýzika-
lands og Auistuirríkis til að teyta
sér ihieálsuibótar.
Jón var vinmargur alla ævi
og mjög vinsæll, enda gæddur
óvenjulega góðú/m gáfum og var
með afbrigðum skemimtilegur í
góðra vina hópi, enda mjög eft-
irsóttur félaigi í öllum gleðskap
hvar sem hann fór. Hann var
skemmtilega hagmæltur þó
hanm flíkaði lítt skáldskap sín-
um og naut orðheppni hans sín
þar vel , mun hann um skeið
hafa ort eitthvað fyrir Sþegil-
inn, en mest þó aðeins til að
Skemmta kunmingjum á góðri
stundu. Lítt mium Jón hafa hald-
ið þessum slkáldsikap tii faaga
sjálfur, og gætti þess j'afnvel
vandlega að aðrir lærðu hann
ekiki. Mun því rnikið af honum
glatað nú.
Jón kvæmtist aldrei og mátti
ef til vill heimfæra upp á hamn
danska máltækið: Steinar á
hreyfimgu safna ekki mosa, en
þeir fágast. — Hann varð aldrei
mosavaxinn í neinurn sitað, en
saifnaðfl rffloufliegri lífsineynsiliu oig
vimium.
Síðuíiiu árin dvaldist Jón þmort-
inn að heiflisu en andflega hriess
að Hrafnistu, og andaðist í Borg
Margar ánægjulegar minnimg-
ar á ég í sambamdi við söngstarf
okkar við Bessastaðakirkju og
síðar í Garðakirkju, en Laiufey
hafði miMa ánægju af sönig og
tónfliiist.
Lautfey min, ég vil fyrir hönd
okkar allra félagskvetnma þakka
þér samstarfið á liðnum árum, og
megi ljós trúar þinnar veita þér
Guðs blessun.
Mi’kill barmur er, þegar mynd
arleg húsmóðir, ástrík eiginkoma
og móðir kveður svo skyndilega,
en við slíkan atburð megna orð
svo lítils.
Ég vil flytja eiginmammi Lauf-
eyjar, ibörnum hetnmair, móðuir,
tengdiasyni og dóttursyni, inni-
legar samúðarkveðjur frá mér
og fj'öflskyildlu miinmi, og við biðj-
um Guð að bfliessa ykflaur og
styffkjia.
Nanna Helgadóttir.
arsj úlkffialhúsáinu eifltir féirira diagia
legu þanm 6. þ.m.
I.B.
f dag verðuff til moldar bor-
inn frændi minm, Jón Björns-
son, frá Hóli í Luindarreykja-
dial, fæddur 5. júní 1898. Jón
var elztur fjögurra systkina
hjónanna Steinunmar Sigurðar-
dóttur frá Efsta-bæ í Lundar-
reykjadal, og Bjöms Jóhamnes-
sonar, bónda. Hin þrjú eru
Kristinn Bjömsson, yfirlæknir,
Hildur, er býr á Akranesi, og
Jóhanmes, bóndi á Hóli.
Að loknu námi í Flensborgar-
skóla, 1914, stefndi hugur Jóns
til langskólanáms, en ek'ki varð
þó af því, að hann settist í
Menntaskólanm. Sineri hann þá
heim til Hóls, og var þar næstu
4 árin.
Hugur Jóns hneigðist ekki til
búsbapar, og því hóf hamn nám
í Verzlumarskólanum, og lauk
því tveimur árum síðar.
Síðam hélt hann til Kaup-
miannahafnar, og gerðist skrif-
ari konumgsritara, Jóns Svein-
björnsson. Þetta var fyrsta utan
landsferð Jóns, en ekki sú síð-
asta. f Kaupmannahöfn, og síð-
ar við nám í verzlunarháskóla
í Berlín, tileinfcaði hann sér þau
lífsviðhorf, sem mér fannst gæta
svo mjög í fari hans.
Jón vann við viðskiptastörf, á
meðan 'honum entist heilsa, starf
aði um tíroa hjá SíldarútvegB-
nefnd, og fór víða í viðskipta-
erindum, bæði til Vestur- og
Austur-Evrópu, og var skrif-
stofuistjóri Kárafélagsins, etftir
1930.
Það var fyrst, er líða tók á
ævi Jóns, að ég kynntist hon-
um að marki, þá nágranna, sem
hedmsótti okkur hjónin oft,
stumdium daglega. Hann vamm
stöðugt á við þá kynmingu.
Bókamaður vax hann, eins og
fleiri í hans ætt, víðlesinn og
Hjairtams þafckir til alllira
þeirira, sem heiðruðu miig á
70 ára afimæfli miírnu 8. ágúst
með heknsóiknum, gjöfum og
heilliaskieytum.
Nils NiLsen.