Morgunblaðið - 11.09.1969, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. SEPT. 10-60
Menn, hey og velar
áferöogflugi -
Suðurlandsbændur / heyönnum I gær
Sigurður Björgrvinsson bóndi á Neistastöðum tætir úr heybing á túninu „Milljón", sem hann
sagði nú vera eins og drullusokk í beðju. Ljóam. Mbi. Ámni Jotesiecn.
VIÐ renndum um Suðurland í
gær tii þess að fylgjast með við-
brögðum bænda á langþráðum
þurrkdegi. Hvarvetna var unnið
af krafti í heyskap. Menn voru
ýmist að slá, hirða í hlöður eða
setja í galta. Brakandi þurrkur
var ,en bleyta á túnum. Bænd-
Þessi litla hnáta undi sér vel í
ilmandi heyinu.
ur voru mishressir, en allir sögðu
sig hressari við þurrkinn. Við
fórum um Ámessýslu og Rang-
árvallasýslu og alls staðar var
sama sagan, heyskapur hjá
bændaþjóð.
Við brugðiuim okk'uæ fyrst að
Neistastöðum í Villingaholts-
íhreppi og hittuim þar að máli
Sigurð Björgvinission bónda.
Si'gurður var úti á túni ásamt
börnum sínum og vann við að
dreifia út heyi úr lön. Sagði hann
Hieyið hafa veirið slegið uim Verzi
unairmannahelgina.
„Á ég ekki að selja þér hay,
ódýrt vinuránm", sagði Sigurður.
Ég hváða. „í>að eir sko þetfca
hérna, svo til ónýtt, góurinn",
sagði hann og benti á hrakið hey
ið sem hann hafði verið að dreifa.
Bg vildi þá fá kýrnar líka, en
þá dró Sigurður seiminn.
„Annars er þetta merkilegt
með túnið hérna“, hélt hann á-
fram, „það heitir Milljón og á 10
áruim hef ég aðeins einu sinni
náð óhröktu heyi af því. Túnið
heitir milljón af því að ég kosit-
aði geysi miklu til þess að rækta
það upp, en það hefúr verið bölv
anlegt að eiga við það“.
„Hefur þú slegið nýlega",?
sputrði ég.
„Ég sló 3 hektara í gær“, svar
aði Siguirðujr. „En þefcta eir bödiv-
að í handargagni. Rigningarmok-
ið í sumar liggur svo í þessu enn
þá að bleðlarnir eru _ eins og
drullukaka í beðju. Ég stend
ekki í þessu helvítá áfram ef
þetta verður svona til framtoúð-
ar. Ég er búinn að fásf við land-
búnað alla mína æfi, utan nokk
ur ár sem ég hljóp úfcundan mér
og fór til sjós í ja, 10 ár, en þessi
ruddi er alveg niðudrepandi“.
„Hefur þú von um að ná inn
því heyi sem tii búsins þarf“,?
spurðli ég.
„Ég nœ væmtaniieiga imm því
sem ég á eif hamm vætiir ekki
umidir aRt, em þó a’ð svo gamigi
væmtiair mig miikdð af heyi. Þiettia
hafuir veirið böiivaðuir skætimigur
í sprieifctummiL Ég var mieð 25
kýr mjálkamdi síðiasta ár og er
með aiuk þess 16 káMa og þess
hiáttar „ruisi“ og óg sé eklki friam
á hey hiamida iþesisum stocfni. Em
niú ar biíðia oig eif til viflJl nætist
eitthivað í áittimia“, sagði Siiguirð-
uir um ieáð og beykviisttlim þaiuit í
iömlinia oig þefcta „ódýrta" sveitf á
mótd niorðjanigöliuinmi. Siguir'ðuir
sagðiist nú hresis þráitt fyriir alHt,
en hamm hafíði éhyiggjuir af öllu
því fjánmagni sem tifl. þyrfti að
kiomia fyiriir fóðumgjiöf á komiaindi
vetri oig það eiru víst fleiiri en
hainm sem haifla áhyglgijiuir af því.
„Það eiinia sem boirtgair siig í kúa
búskiap miú er að heyja ekkert og
fairga ötttium kiúnium á haiusitin og
kaupa svo nýjam stoifln á voiriin,
en það fcæmi baira eklki eims vel
út ef sivo færi yfiir allia líniuiraa.
Anmiaris iíðst eimium og einum
sérvilbriiinigi þetta,“ siagði Siguirðuir
um iaið og hamm héttt af sfcað
heim á ileið í kafCi. „Ég vil“, héit
hanm áfonam, „iáfca glema tliriaiumiir
m'eð hraðlþuiririkum, eða eimhveirn
fjiamidiamm, þetta giemigur ekiki
áfriarn í þasisiairi óviasu".
Á bæmium Mikiatholtáheili í
Hriaunigerðisíhir'eppi búa bræðurn
iir Eimair oig Bj'a/nni Eiirilksisyniir.
Þeir siögðluist vera búiniir að
þuirrkia ailit hey sem þeir þyrfltu,
eða sivo gofct siem. Þeiiir hræðuir
hafa 7'0 hottldamiault, em emigar kýr.
1000 hiæmiani hafia þeiir og. Þeir
bræðuir voru að setja það síð-
aisfca sem þe'ir áttu af hieyi á tún
um í galta, en það sem þeir eiiga
ósflieigiið eru bafrair sietm eiigia að
fairia í vofchey. Þeir bnæiðtuir sögðu
kartöflurækt létagia í ár, enda
tíðin óhagsfcæð fyrir þamn bú-
skiap.
Á bæoium Þjótanda í Ellóa var
heimiatfólk að hirða bey sem hatfði
verið slegið um Vorzttiuiniairmiammia
helgiiraa. Og var gemigið sniarlega
til veriks. Frænidfóik viar komið
að og hjálpaði til við heysfcap-
inin. Fólk vair hressfc í bnaigði,
enida flylklksaðist heyið inm í hlöð
urnia og það er jú forðinm fyrir
bústofnimm'. Elísalbet Jóhammisdótt
ir húsfirieyjia á Þjó‘jam/da gatf ekk
ert eiftir í að dirífa heyið á vagn
inm og þarmia var raofcað gamia
lagið og beyinu rufct upp með
beyigöffliutm. Soniur Eiísaibetar, Ro
bert MailJsiland var í óða önm að
siá með drátfcairvölmmii, em hann
saigði að vonit væri að eiiga við
þötta: „Þeltfc'a er orðið svo gamalt
igrais og taalinigslegt og sivo er það
lika háOlfpairtinm daubt í girasrót-
inia“, saigði hanm. „Fjiamidi emfitt
og þetta Mtur ekki vel út eins
og steniduæ. En ég vi'l hvengi vera
aniniains staðair en í sveit og þ-að
þýðir eklbert að klória í svörðimm
mieð hælumum og vekna, þetba
la'gaist“.
Frá þeisisum uiniga og etfnileiga
bórada hélldum við aus'.iur yfir
Þjóröá og imin í Raragárvaiiaisýslu.
Við renindum í hlað á Þjórsár-
túrai, en attll't heimiafóiik var í hey
ákap á túni við Anniarstaði
skammit frá Sellfossi, en Ölveæ
bóradi Karissom leigir það tún.
Við ákváðum því að hitta Ölver
í bafcattieiðimni og héldium áfram
aiuistur urn. Hvarvefcam var fólk
við he'yskap í veðurbliðummi, en
það var eil'í'ið ainidkalfc. Kýr voru
á beit og mo'kkuið af fé í sjómurð,
en rét'tir fara að hefjast á raæst-
ummi.
Á þæmluim Húsiurn I, siem er
eyðlbýii hitfcuim við að miáli
hs'imiafóttlk frá Borigairlhóii sem
vair að naka siamiam og setljia í
larair. Borgarlhólli heýjiar þá jörð-
inia 'að Húsum, en jiörðim að Hús-
um II er byggð. Árni Kristintssom
írá Bomgianlhiöliti sagðii að þau
aetitiu akki etfbir að sfllá'niemia iítið
eiltlt, ©n slanigur af heyi væri
úfci eininlþá. Árrai lét vett atf þuirrlk-
imiuim.
Guðjóm þóinidll Siigutrðissoin í
Hvolshoiiti í Vi'ÍliiragathoMishreppi
var að setjia bey á vöiriuibíl þegar
■oiklkur biair iað. Hamrn saigðdst
þunfa 'þuinrk æviliamigt, ef hamm
ættf að niá inm þvá 'heyi sem
Ölver Karlsson bóndi á
Þjórsártúni.
hanm þyrflti, svo það var auið-
heynt að banm ælttlair elkki að
hæillta búslkiap í bráð, emidia rnieð
miyradanbú. Guðljióm hafði síðiasba
Framhald á bls. 27
Elísabet húsfreyja á Þjótanda mundaði heygaffaiinn snarlega
við að konia heyinu í vagninn.
Ami Kristinsson frá Borgarholti setur í lön.
Róbert Maitsland sggðist hver gi vilja vera nema í sveit.