Morgunblaðið - 13.09.1969, Blaðsíða 15

MORGUNBLA.ÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. SEPT. 1960
15
líorg án fólks.
TVÆR Berllínarborgir, and-
spænis hvar aninarri, við gráan
ömuirlegan .múr. 'Hvor ium sig
er sérstakur hteknur. Fyrir
fóllkið í Austur-iBerlín, er
þeirra hluti, raunveruleiiki
sem það verður að isætta sig
við. en getur dklki vanizt
f dag, átta áruma eiftir að
Ikotmmúnistar reistu múrinn,
eru mangir Berlínarbúar sam-
mála ungu kionunni, sem isegir
að henni finnist múrinn „ótrú-
legux“. „Oikikur finnst við vera
hjálparvana. Vonlauis lílka.
f>etta er hræðilegt. Slkammar-
legt. Við töluim oft um þetta.
Við eruim að berjast við óleys-
aniegt vandamál. Við erum
reið, en reiði cikkar er gagns-
laus“.
fbúar Austuir-Berlínar, bera
yfir'höfuð litla virðingu fyrir
íhinum ikcmmúnistíslkiu yifirboð
urum sínum. Jafnvel sú ákvörð
un þeirra að leyfa fóllki aem er
eldra en 65 ára, að iheimsælkja
Vestur-Berlín, hefur ékfeert
aulkið á vinsældir þeirra.
Yrugra fólíkið er bara reitt
yfir óiréttlætinu ,sem bitnar á
þeim sem ekki eru orðnir 65
ára, og þeir sem 'kominir eru yf-
i fimimtugt, geta varla beðið
efti • að verða 65.
„Ég vildi að ég væri 65 ára í
dag“, sagði einn þeirra. „Þá
gæti ég farið oig fundið frið
einlhvers staðar í vestri“. En fyr
ir Ikoimimúnistana sem þyggðu
mú: inn, ihefur hann gefið góða
raun. Hann stöðvaði t.d. flótta
þjá'Hfaðra ver&amanna, iðnaðar
manr.a og annarra, seim var að
legsja etfoaihag Austiur-Þýzka-
lands í rúst. Frá 1946-1961,
flúðu ifjórar milljónir manna
frá austri til vestuns, þar á með
al margir af bezt menmituðu
feennuiruim landsinis, tæfeni-
mönnum og vísindaimiönnum.
, Með því að stöðva að rniestu
leyti flóttamaninastrau'minn,
hiefuir rnúrinn neytt flesta íbúa
Aul i'.U'r-Bierlínar til að 'lifa í
eimæðis-þjóðfélagi. En skömm
in og dapunleikinn er alltaf fyr
ir hendi, þótt minna sé um það
talað eftir því sem múrinn verð
ur eldri.
Hópur ungra manna í Aust-
ur-Berlín, benti á að þótt þeim
væri illa við múrinn, hetfði
hanin óneitanlega bætt kjör
fóllkisinis í landinú. „En þrátt
fyrir það, er hann sferetf aiftur
á bafe. Við hötum hann allir.
Móðir mín býr í Vestur-Ber-
lín. Ég ihef elklki séð hana í átta
ár. Ef ég bið um leytfi til að
heiimisæfeja 'hana, vei'ður svarið
nei. Ég veit hvens Vegna. Ég
er eklki heimsfeur. Hvað Mýtur
efeiki heimurinn að hugsa um
austur-þýzika kammúnista, sem
verða að múra isig inni til að
byggja sitt svonefnda sósia'l-
ista þjóðfélag?“
Hvað heimuiriinn hugsar um
austur-þýzka Ikommúnista,
heífiur að sjáliflsögðu verið slkjal
fest oftar en talið verður. Á síð
ustu átta árum hafa hundruð
þúisiuindia rnanina ifirlá Ntarlðlur- og
Suður-Aimerííku, Evrópu, Alfr-
ílku og Asíiu feomið til Berlínar,
og virt fyrir sér þetta frægaista
tákn kamimúniarnans. !Þeir hafa
snúið aftur, sannfærðir um að
múrinn hafi rænt fólfeið í Aust
ur-Þýzlkalandi sjálfsvirðingu
þess og hamingju.
Vestur-Berlín hins vegar er
alger andstæða, þar rílkir bjart
sýni og velmegun. Sem borg,
er Vestur-Berlín í hröðum
vexti og uppgangi. Fóillkið hér
býr við betri (kjör en fólfcið í
Austiur-Berlín, og bilið breiJkfe
ar stöðugt. Síðan 1961, hafa
120 ný iðnifyrirtælki risið í Vest
ur-Berlín, en aðeins tfá fyrir
auistain múrinn. Árið 1968 var
heildanframleiðslan í Vestur-
Berlln fimm milljarðar dollara
í fyreta slkipti, og elftir því
sem hagfræðingar segja verð-
ur hún jafnvel enn meiri 1969.
Ves'tiur-Berlín tapaði 50 þús-
und vinnandi mönnuim, þegar
kcimmúnistar reistu múrinn.
Það voru menn sem daglega
'fóru til vinnu sinnar frá Aust-
ur-Berlín og vestur fyrir. 100
þúsund Vestur-IÞjóðverjar,
sem vinna í boriginni, hafa
meira en jafnað þetta upp, og
aulk þess eru þar uim 10 þúsund
menn og konur frá Júgóslavíu,
Tyrklaindi, Ítalíu, Spáni, Portú-
gal og Grikiklandi. Þrátt fyirir
þetta vantar 31 þúsund manns
í ýmsar stöður.
Hlutverfe Vestur-Berlínar,
seim eyju frelsis í haifi koimm-
únismans er slílfelllt að verða
meira og víðtælkara. Borgin
deilir nú auðætfum sínum með
þróunarlöndum eims og Asíu,
Afríku og Suðu'r-Ameríku.
Vestur-Berilín er í dag mið-
depill hjálparstarfiseminnar við
þessi lönd, gegnum ýmiss kon-
ar námSkeið sern útBÍkirifa
Framhald á bls. 10
Dauðalinan.