Morgunblaðið - 13.09.1969, Blaðsíða 24

24
MORGUN'BLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1(3. SEPT. 1909
— Ekki skil ég, hvað þeim finmst
við þessar ímynduðu tígrisdýra
veiðar og bardaga.
— Mér þykir gaman að veiða
tígrisdýr, sagði Heirmine, sem var
tíu ára og nœsitum eins stór og
Graham. — Það er gaman að
elta tígrisdýr yfir sykurakrana.
— Þú áfct við að þykjast vera
að elta þau?
— Er það ekki það sama?
— Hvernig getur uppgerð ver-
ið samia og raunverulei’ki?
Hermine yppti öxium .— Mér
finnst það að minnsta kosti vera
það sama. Og ég hef garnan af
að synda í tjörninni. Hvers
vegna lærirðu ekki að synda?
— Ég hef enigan áíhuga á slíku,
sagði bróðlr_ hennair og kveink-
aði sér. — Ég hef gaman af að
lesa og leika á fiðlu, og tala við
‘hr. Hiemens.
— Og svo eitt enn , skríkti
Heirmine.
— Hvað áttu við? Hvað fleira?
Bieinair stúllkuir, siaigði Heir-
mine. — Heldurðu kannsiki ekki,
að ég hiaifi séð þig, þegar þú ert
að kíkja á ambáttirnar baða sig
hérna í gilinu?
Graham roðniaði og urraði:
— >ú hefur þá verið að njósna
um mig?
— Já, og þú uim þær, eklki satt?
Graham gekk burt frá henni,
og í áttina til hússins .Hermine
Wó og fór síðan að leika að
Dirk og Jakob.
Noikkrum dögum eftir áttia ára
afmæli Dirks, gafst Demerara
upp fyrir Brefum, því að Hol-
land og Bretland áttu í ófriði,
og enn varð ástandið í nýlend-
unurn bvísýnt.
Skömmu fyrir komu brezku
skipanna, hafði það frétzt, að
van Batenburg væri í höndum
Breta. Skipið, sem var að flytja
hann til Hollands, hafði verið
tekið af Bretuim í Ermasiuindi. Ein
að því er allar fregnir hermdu,
höfðu Bretar tekið van Baten-
burg sem góðum gesti, en ekki
sem fanga, og orðrómurinn
henmdi, að hann væri væntan-
legur til að gerast aftur lands-
stjóri í Berbice.
— Við skuluim vona ,að þetta
verði síðusbu stjórnarskiptin hjá
okkur , sagði Prknrose. Þetta
hlýtur að rugla svo fyrir honum
John veslingum. Hamn hefð átt
að sigla frá Englandi í síðasta
mánuði, en ég er alveg viss um,
að þetta hræðilega stríð hefur
sett allar áætlanirnar hans út
um þúfur
— Ég er alveg viss um, að
hann John lætur ekki setja sig
úr jafnvægi, sagði Wilfred. Þeir
Storm voru inni í stóra svefn-
herberginu sunmfantil í húsinu,
og sátu hjá Primrose, sem var
rúmliggjandi. Hún hafði þjáðzt
af einhverri nýrn.aveiki undan-
farið. — Nú, þegar hann er orð-
inm útsfcrifaðiur, (hlýtlur (hianin .að
vera eftirsóttur af dömuimum, ha?
Hvað? Hí, hí! Ert þú ek'ki þar á
siaimia miá'lli, Stloirm
— Jú ,sjá’lfsagt, sagði S’torm
láigt oig feilt á Primroisie, siem várt-
ist óróleg. Storm visisi, að þessi
orð muindu orka illa á bana,
vegnia þess að Primrose gat ekki
hiugsað sér Joihn hrifinn af
nieinni kvenpersómu nema henni
sjálfri. Storm bætfi við: — Ég
Ihieflid niú samlt, að Joton sé eiklkierf
álhirilfagjiaimf. Þa® ©r vaifasaimt, að
hann komi heim með konu með
sér.
Primrose tók aftur gleði sína,
og sagði: — Ég er nú alltaf að
segja honium Wilfred, að John er
róliegur drengur. Hann mundi
ekki fara að flana út í nedtt ó-
heppilegt hjónaband.
Wilfred ætaði eittlhvað að
fara að lamidimiællia þesgu, en tófc sclg
á er Storm lagði höndina á hné
hans. Hann hóstaði, iðaðii og leit
svo allf í einu út um gluggann
út í sólskiniið, og sagði held'ur en
ekki neitt: — Ég held við æflum
að fá þrumiuveður í kvöld. Hamn
veifað hendi að andlitinu á sér.
— Þessi hifi er bókstaftega óþol-
andi!
15
John kom ekki fyrr en í janú-
armánuði næsta ár o,g áður en
hann kom, uæðu tvö dauðsföl'l í
ættimmi.
í nóvember barst sú fregn, að
Huibertus frændi væri látinn í
Kaywaniahúsinu. — Við Luise
voru bæði viðstödd, "i’ 1 faði Ed-
ward, — og andlé ns var
mjög friðsælt. Hann aó alveg
eins og ég hafði svo oft buigsað
mér að hanm mundu deyja. Hamn
var hugsii, og hætti til að vera
heimsipekilegur í tali, en hann
brosti oft og virtisf ekkert óró-
leguir.
Wilferd var varla búinn að
jafna sig eftiir dánarfregn Hu-
bertusar frænda og kominn í sitt
gaimla góða skap aftur , þegar
Plrimrose dó, viku fyrk jól. En
Wilfred virtist nú einhvern veg-
inn vera orðinn hertur gegn
öffllu silífciu, svo a@ laindilát Prim-
rose orkaði ekki eins sterkt á
hann og Huibeirbusar hafði gert.
Hamn var orðinn rólegri, ekki
sízt vegna þess , að læfcnirimn
hafði sagt þeirn öfflluim, miolkfcrium
vikuirn áður, að Primrose mundi
tæpast ná sér aftur.
— Ég hainmia það baira, saigði
Wilfred, — að hún skyidi ekki
lifa það að sjá JOhn koma heim
Það hefði orðið henni mikil hugg
un.
En eitthvað hálfum mánuði
seinna , þegar skipið kom með
John, datt Wilfred í hug, að ef
til vill hefði það nú verið eins
gott að Primrose skyldi vera dá-
inn, því að John var með konu
með sér — hávaxna stúlku með
ljósjarpt hár og blá augu. Hún
vaæ að mánnista boislbi tveimiuæ
þumlunigum hærri en Jolhn, en
jafn feimin og óframfærin og
hann.
— Ég hafði nú huigsað mór að
láta Mairy fkomia ylklkur á
óvart sagði John. — Ég eæ alveg
viss um, að hún mamma hefði
orðið hxifin af henni. Það viæt-
ist koma illa við hann að frétta
lát móður sinnar, en samt vaæ
hann búinn að jafma sig af því
eftir klufckustund. Hann var
mjöig ástfanginin af konu sinni,
og það var sýnilegt ,að það eitt
hefði getað bætt upp jafnvel
verstu fréttiir, sem honum hefði
borizt.
Wilfred var undir eins sifcór-
hrifinn af tenigdadóttur sinni.
— Þú minnir mig svo á hama
systiucr miínia, isaigðii ihianin, — Bfliess
unina hana Rosialind sélugu.
Jaifnlhá, sömiu aiuigun og saima
yndisliaga 'finaimlkiomian.
Mary virtist vera mjög ánægð
hljlá þieiim oig lagiaiðli silg afitiiæ Ihiin-
um nýju lifniaðai'háttum án nokk
urrar fyrirhafnar. Hún varð upp
álbald barnanna — að minnsta
kosti Grahams og Hermine. Dirk
leit hana tortryggni'augum.
Hann forðaðist hana, eftir föng-
um, og hún tók eftir þessu. Einn
morgun eftir morgunverð hitti
hún hann útd í húsagarðinuim,
rétt hjá appelsínutrjánum, og
sagði: — Hvert ertu að fara,
Dirk? Komdu og gakktu með
mér niður að ánni.
— Það er kialJliaigS @:1 en efcki
á. Canjegilið.
Hún hló. — Þakka þér fyrir
að leiðrétfa mig. Víltu komia með
mér?
— Því miður. Hr. Hemens
verður kominn eftir augnablik.
— Þykir þér gamah að læra?
Það hefði mér ekki getað dottið
í hug.
— Nei, það þykir mér ekki.
En maður verður nú að læra að
lesa og skrifa.
Hún hikaði og starði á hann.
Hanin svairalði í samia — ögrarudli
kuldalega.
— Kanntu ek'ki vel við mig,
Diirk, er það ek'ki?
Dirk stirðnaði upp. Hann
yppti öxlum og gefck burt. — Þú
er't ©kfcd nieiinn vain Gæicisnwieigefl,
saigði Ihiaimn. — Till Ihveæs ætti ég
að kunna vel við þig.
Jóbn varð mjöig viiniaælil hjá
fólkinu við gilið og Berbice-ána.
Frá fyrstu byrjun hafði hann
nóg að s.tarfa, því að þarna var
mjög lítið um lætona ,og flestir
treystiu fákunnandi bartskerum,
eins og þeir voru kafllaðiæ. Þessir
barltslkí'riaæ voinu óllæirðir, oig dHiest-
ir læknuðu sjúklinga sína með
happa og glappa að'ferðúim.
John og Maæy fóru með Storm
og Elísabetu á dansleikinn í
liainid'sisitjiórniairlhúsiiniu í jiúniímiárDuiði
þetta ár .Það var í júní, sem van
Babenburg kom aftur til að taka
við landsistjóraembættinu, en nú
undir brez-kri yfirstjórn. Enda
þótt hann og kona hans vææu
káit eins og forðum, mátti sjá á
þeim þrautir umliðins árs. Þau
voru magrari og fölvari, og van
Batenibung hætti til að sleppa sér
út af smámuniuæn.
Það var skömrnu eftir þennan
danisleik, að mikilvægt bréf baæst
frá Edard. Þar sagði, að Hu-
beæt frændi hefði arfleitt þau
— ætlaði að halda honum í fjöl-
Luise að Kaywania-búgarðinum,
og að hann — af ræktarsemi
slky'ldummi, enidia þótt það yr@d ©rf
ibt a@ ngfcia hiamin jia'finlhlliiðia Ihians
eigin búgarðd á auisturströnd
inni.
— En ég bef nú ssmt tryggt
mér trúverðugan ráðsmann, svo
að ég beld ég þurfi ekkert að
óttaist, að mi.nnsta kosti næstu
tvö áæin eða þrjú.
— Og nú ,kæri Storm og Elísa
bet, keim ég að viðfcvæmu en
opistsvoLD onsisvoLo onmvoLD
HOTf L /A«A
SÚLNASALUR
mm BJABMSON DG HLJOMSVEIT
W~T
mm
BORÐPANTANIR I S!MA 20221 EFTIR KL. 4. GESTIR AT-
HUGIÐ AÐ BORÐUM ER AÐEINS HALDIÐ TIL KL. 20.30.
OANSAÐ TIL KLUKKAN 2.
OPIÐISVOLD OriDISVOLD OriDÍSVÖLD
J

IIKI ÁiARM/YITNN
41
imm

Oo Iíi2.|,þ
við setui"”1 ‘
SSKUR
BVÐUR
YÐUK
GIiÓÐARST. GRÍSAKÓTELETl’LTR
giiillaða kjúki jnga
ROAST BEEF
gi/)ðarstl;ikt lamb
IIAM BORGARA
DJÚPSTEIKTAN FISK
xmhirlaml-ibmnt i{
ítími 38560
r
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Vertu aðgengilegri fyrir félaga þína, og reyndu að fylgjast með.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Nú verðurðu að reyna að forðast allar fjöiskylduerjur.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Þér reynist auðveldara að umgangast ókunnuga en góðvini.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí
Komdu þér að staðreyndunum í dag, og reyndu að koma hlutun-
um í rétt horf.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst. •
Smáatriðin skaltu láta afskiptalaus, en einbeita þér að því, sem
miklvægara er.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Þú ferð að nota meiri tíma í nýja starfsemi, og ljúka því sem
þú áttir ógert.
Vogin, 23. september — 22. október.
Fylgdu fast eftir, og athugaðu vandlega allar aðstæður.
Sporðdrekinn, 23. október. — 21. nóvember.
Samningar ganga vel, ef þú ert ekki of aðgangsharður.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Gamlar aðferðir borga sig, þótt þær séu timafrekar.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Semdu nú við tengdafólkið, gerðu framtíðar- og ferðaáætlanlr og
samninga.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
I'ér er ráðiegt að skipuleggja kaupin i framtíðinni.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Reyndu að ákveða, hvernig þú átt að snúa þér í augnablikinu.