Morgunblaðið - 06.12.1969, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 6. DESEMBER 1909
Óli Bang,
—Minning
MEÐ fráfalli Ola Bang er horf-
inn af sjónarsviðinu einn ágæt
asti borgari Sauðárkróks. Hann
var danskrar ættar, fæddur í
Árósúm 23. marz 1905. Foreldrar
hans voru hjónin Ingeborg og
Axel Bang yfirkennari þar.
Hann nam lyfjafræði og lauk
kandidatsprófi 1932. Árið áður
hafði hann eignazt Sauðárkróks-
Apótek, en fengið mann til að
annast rekstur þess þar til hann
gat sjálfur tekið við, en það var
sama árið og hann útskrifaðist.
Oli Bang var ekki með öllu
ó;kunnugur íslandi því hann
dvaldist hér á landi um eins árs
slkeið (1929) og stanfaði þá í
apótekum í Reykjavík og í Hafn
arfirði. Með komu Bang til Sauð
árkróks hófst lífsstarf hans og
því lauk þar 17. nóv. sl., en að
kvöldi þess dags varð hann bráð
kvaddur á heimili sínu. Hann
var jarðsunginn frá Sauðárkróks
kirkju 25. s.m. að viðstöddu fjöl-
menni.
Skoðanú okkar á mönnum og
málefnum mótast að sjálfsögðu
mjög af persónulegri reynslu.
Þegar ég tek mér penna í hönd
til að minnast með nokkrum orð
um Ola Bang hlýtur viðhorf
mitt að mótast m.a. af því, að
hann var næsti nágranni minn í
meir en aldarfjórðung. Eitt af
því fyrsta, sem ég man eftir er
tengt Apótekinu og fólkinu þar.
Þannig minnist ég bjartra sum-
ardaga í garðinum við Apótekið
lyfsali
~ ■'jm
Móðir okkar og aimma,
Jústa Benidiktsdóttir,
andaðist 4. desember.
Halldóra Sigurðardóttir,
Benedikt Sigurðsson,
Kristens Sigurðsson,
Sigríður Stefánsdóttir.
Hjartkær eiiginmaður minn og
faðir okkair,
Guðmundur Gíslason,
skipstjóri
frá Ólafsfirði,
lézt að heimili sínu, Álfheim-
um 16, Reykjavík, að kvöldi
4. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jónína Jónsdóttir
og dætur.
Útför m.annosins míns,
Sunnlaugs Sigjónssonar,
Marargötu 5,
sem lézt 29. nóvembeir, fer
fram frá Fossvogskirkju mánu
daginn 8. þ.m. kl. 13.30.
Sigríðuir Jónsdóttir.
Þökkum samúð og vinanhug
við andlát og útför
Guðrúnar Högnadóttur.
Kristín Halldórsdóttir,
Högni Helgason,
Ketill Högnason,
Hildigunnur Daviðsdóttir,
Hildur Högnadóttir,
Gylfi Guðmundsson,
Ilaukur Högnason
þar sem drukkið var kaffi eða
límonaði í sólskininu og hús-
bændumir léku tennia við vini
og kunningja. Þetta var okkur
krökkunum framandi og bar
með sér dálítinn andblæ frá út-
landinu. Og ég man líka, að jól-
in voru örugglega ekki á næsta
leiti fyrr en Bang hafði skxeytt
búðina og stillt út margvíslegum
jólavörum, sem komu víst beint
frá útlöndum og fengust hvergi
á íslandi nema í Apótekinu á
Sauðárkróki. Þá var hátíð í
nánd og gaman að lifa. Þetta eru
bernskumyndir frá löngu liðn-
um tíma, þegar allt virtist óum-
breytanlegt — bæði fól'kið og
umhverfið.
Á þessum árum bjó hinum
megin við götuna annar dansik-
ur maður, J. F. Michelsen. Hann
var mikill og einlægur áhuga-
maður um velferð og heill stað-
arins. Á Sauðárkróki hafa búið
nokkrir Danir, sem skilið hafa
eftir sig óafmáanleg spor í sögu
hans. Góðra áhrifa þeirra hefur
gætt með ýmsum hætti þótt ekki
verði farið nánar út í það hér.
í mínum huga er Oli Bang og
J. F. Michelsen næsta ólíkir
menn, en viðhorf þeirra til um-
hverfisins og samferðamann-
annna þó hið sama. Báðir vildu
þeir duga íslandi vel og það
tókst þeim.
Eftir að Oli Bang settst hér að
hóf hann fljótlega þátttöku í
félagslífi, því að hann var félags
lyndur maður. Ekfci miun hann
hafa óskað eftir að gegna þar
forystuhlutverkum, en hjá því
gat ekki farið, að til hans væri
leitað af ýmsum aðilum. Þeim
málum, sem hann tók að sér,
þótti vel borgið. Hann naut allra
trausts. Á síðari árum dró Bang
mjög úr þátttöku sinni í félags-
lífi nema á vettvangi Rotary, en
á málefnum þess félagssikapar
hafði hann mikinn áhuga.
Það er grunur minn, að Bang
hafi hin síðari ár ekki ætíð geng
ið heill ti'l skógar en um það tal-
aði hann ekki. Starf hans sem
lyfsala jókst stöðugt og tók mest
an tíma hans. Hann var frábær
reglumaður í starfi og kunnugir
hafa sagt mér, að rekstur hans
á Apótekinu hafi verið til fyrir-
myndar. Um einkahag Bangs
veit ég ekki, en álit manna var
að hagur hans stæði föstum fót-
um. Víst er um það að hann
naut sérstaks trausts allra sem
við hann óttu Skipti. Velgengni
sína átti hann meðfæddu við-
skiptaviti og miklum dugnaði
Þökkum hjairtanlliega auðsýnda
samúð og hlýhuig vegna and-
láts og j ar'ðairf'arar
Óla Bang,.
lyfsala,
Sauðárkróki.
Fyrir hönd dætra og tenigda-
sona,
Minna Bang.
Þökkum inniiliega auðsýnda
samúð við andlát og jarðar-
för föður okfcar, tengdaföður
og afa,
Sigurðar Hjálmarssonar
frá Rekavík.
Guðrún Sigurðardóttir,
Geir Runólfsson,
Sigríður Sigurðardóttir,
Júlíus Halldórsson,
Björg Sigurðardóttir,
Jón Jónsson
og barnabörn.
að þakka, samfara einstakri sam
heldni fjölskyldu hans. Á Sauð-
árforóki átti Oli Bang alla tíð
heima á sama stað. Húsið var
ekfki nýtt þegar hann eignaðist
það og mun það efcki hatfa verið
ga'Hi í hans augurn. Hann unni
því, sem var gamalt og gott,
hvort sem það var á sviði and-
ans eða efnisins. Hann vildi láta
nýjungarnar sanna ágæti sitt áð-
ur en þær hlutu viðurkenningu.
Það má eklki skilja þessi orð svo,
að hann hafi verið aftunhalds-
maðUr — öðru nær. Hann gladd
ist yfir framförum, en íhalds-
maður var hann í fallegustu og
beztu merfcingu þess orðs. Ég
heyrði Bang einhvern tíma tala
um að byggja sér nýtt hús, en ég
áíeit það ekfci alvöru hans, enda
kom það á daginn. Hann stæfcfc-
aði og bætti gamla húsið og í
sameiningu skapaði fjölgkyldan
í Apótekinu heimili, sem rómað
er fyrir smekkvísi, fegurð og
gestrisni.
Er þá komið að þeim þætti í
lífi Ola Bang sem skipti hann
mestu og reyndar öllu máli, en
það er fjölskylda hans og heim-
ili. Á því leikur enginn vafi, að
gæfan í lífi Ola Bang var Minna
Elísa Lauersen. Hún var æsku-
vinkona hans og henni kvæntist
hann 15. júní 1935. Frú Minna
er um margt fágæt kona. Með
óvenjulegum hætti sameinar hún
margt það bezta sem eina konu
má prýða. Þetta eru stór oæð,
en þeir sem til þékkja vita að
þau eru sönn. Þau hjón eignuð-
ust fjórar dætur: Birgit, Inge
Viböke, Anne Lise og Eddu
Marianne sem allar eru búsettar
á Sauðárkróki.
Hjónaband Minnu og Ola var
traust og farsælt. Þau voru au-
fúsugestir hvar sem þau komu og
að þeim var sómi hvar sem þau
fóru.
Oli Bang fylgdist vel með því,
sem var að gerast hvort sem það
var í næsta nágrenni, eða úti í
hinum stóra heimd. Hann hafði
mifcinn áhuga á þjóðmálum og
hafði á þeim fastmótaðar sfcoðan
ir. Hann var frábitinn því að
líta á stjórnmál, sem einfcamál
ákveðins hóps manna en almenn
ingur ætti ekki að koma nálægt
Inniliegar þakkir fyriir auð-
sýnda samú'ð og vinaffíhiug við
amdflét og bálför mannsins
míns og föður okkar,
Flafliða Þorsteinssonar.
Guðrún Jónasdóttir,
böm hans, tengdabörn
og barnabörn.
Okkar inniil'egusitu þakkir fær-
uim við öiiuim þeim, eir sýndu
samúð og vinainhug við amd-
lát og jarðarför bróðuir okkar,
Einars Grímssonar,
bónda,
Gröf, Laugardal.
Sérstaktega þökfcium við öll-
um þeiim, er veittu aðstoð við
lieit að honium.
Systkini hins látna.
til að óhreinka sig ekki. í hans
augum var það sfcylda hvers
manns að kynna sér þjóðmál og
mynda sér slkoðanir á þeim til
þess að geta verið hlutgengur
þátttafcandi í lýðræðisþjóð-
félagi. Oli Bang var einstaklings
hyggjumaður, en hann hafði
ríka samrkennd með meðbræðr-
um sínum. Hann var manna fús-
astur til að rétta hjálparhönd ef
á þurfti að halda. Skapgerð hans
kom í veg fyrir, að hann stæði
á torgum og gatnamótum og pré-
dikaði umihyggju sína fyrir vel-
ferð samnborgara sinna en góð-
vild hans og réttsýni var þrátt
fyrir það öllum kunn. Við flokks
bræður hans söknum nú vinar í
stað. Hann var í stairfS sínu fyrir
Sjálfstæðisiflakkinn heill og sann
ur.
Oli Bang var enginn hávaða-
maður í lífi sínu. Framkoma
hans var hógvær og hlý. Hann
virtist eiga afar auðvelt með að
uimgangast fólk og fór þar aldirei
í manngreinarálit, en þó hefi ég
grun um það að i eðli sínu hafi
hann verið feiiminn. Það var eðli
Ola Bang að eiga vinsamleg
samsikipti við alla menn, en það
táknaði ekfci a’ð honum féUi
hvað eina sem gert var. Hann
gagnrýndi það, sem honum þótti
miður fara en gerði það af með-
fæddri kurteisi. Áreitni eða
hvöss ádeila í annarra garð var
honum fjarri skapi.
Oli Bang var danSkur maður,
eins og áður segir. Hann kom
hingað til lands í blóma lífsins
og vann hér lífsstarf sitt. Danir
og fslendingar eru skyldar þjóð-
ir, en um margt ólíkar. Á ýmsu
hefur gengið í samdkiptum
þeirra. Aukin samvinna og bróð
urthugur þessara þjóða glöddu
Bang mjög. Hann var einlægur
föðurlandsvinur, en einnig trúr
og traustur þegn íslands. Hon-
um heifur nú verið búin hinzta
hvíla í Skagfirzkri mold. Fegurð
Skagafjarðar mun ríkja yfir leg-
stað hans. Samborgarar Ola Bang
þakka honum samifylgdina. Þeir
munu í þafcklátum huga geyma
minninguna um vamimilausan
mann og góðan dreng.
Kári Jónsson.
Ágúst Jónsson
Minning
F. 5.8. 1891 — D. 1.12 1969
í dag er til moldar borinn
Ágúst Jónsson, Varmahlíð í Vest
mannaeyjum. Ágúst var Rangæ-
ingur að uppruna, en fluttist til
Eyja á yngra aldri, nam þar tré
smíði, festi ráð sitt og bjó í Eyj-
um æ síðan, þar til hann lézt
1. desember síðastliðinn á sjötug
asta og níunda aldursári.
Ágúsit lifði ekki viðburða-
ríku lífi í þeim skilningi, að
ævintýr drifi á daga hans. En
hann var þeim góða eiginleika
gædduir að sjá haf í dropanum
og tilbreyting í önn hversdags-
ins. Uppvaxtarár hans voru að
sönnu viðburðarík, en ekki að
sama skapi erfiðislaus, því Ágúst
missti ungur föður sinn og skipti
oft um verustað upp úr því.
Misjöfn hafa þau heimili verið
Og atlæti upp og ofan. Sjaldan
eða aldrei minntist Ágúst þó
nema björtu stundanna frá upp
vax tarárunum og gat engra
manna nema að góðu.
Á æskuárunum eignaðist hann
vini, sem hann hélt stakri tryggð
við síðan, þó vík skildi á milli,
eftir að hann fluttist til Eyja.
Vildi hann ógjaman láta líða
svo mörg áir, að hann vitjaði
ekki fornra slóða til að hitta þá
smástund, hvern og einn. Ágúst
hlakkaði til þeirra ferða Og
helduir betur lyftist brúnin á
fomvinum hans, þegar hann birt
ist, karmski alóvænt, og ætíð til
skammrar stundar, því Ágúst
vildi ekki tefja of lengi, þar sem
hann kom. Var þá tekið að
spjalla um gamla og nýja tíma
og hvorki sparað glens né gam-
anyrði. Stundum barst talið að
hestum, og var þá ekki komið
að tómum kofunum hjá Ágúst,
því hestar voru líf hans og yndi.
Og ekki átti hann aðrar kærari
minningar frá æsku en fjörugar
útreiðar á sléttum grundum í
fylgd með kátum félögum.
Hestamannamót sótti Ágúst,
þegar hann kom því auðveldlega
við, og munu fáir hafa fylgzt bet
ur með því, sem fram fór á þeim
samkomum. Sagði hann kost og
löst á hverjum gangvara, svo
unun var á að hlýða, jafnvel
fyrir þá, sem höfðu annars lítið
vit á hestum.
Ágúst hafði næma kímnigáfu,
einkum þar sem um var að ræða
fólk og atburði frá eldri tíð,
mundi hana betur en seinni tíma,
eima og titt er, þegar aldur fær-
ist yfir. Var gaman að hlusta á
hann segja sögur af skrítnu
fólki og kátlegum kringumstæð-
um. Slíkar sögur sagði Ágúst út-
skýringalaust, en svo áhevrilega
og hressilega, að í minni hlaut
að festast. Sérstaklega hafði
Ágúst gaman af að segja frá
óvenjulegum og margræðum til-
svöirum, og voru honum framar
öðru hugstæðar persónur, aem
kunnu að bregða yfiæ sig gervi
einfeldninnar, en reyndust svo
klókari en í fljótu bragði sýnd-
ist.
Ágúst átti lengst af fyrir
stórri fjölskyldu að sjá. Hann
vann svo lengi sem kraftar
leyfðu, virti vinnuna sem siíka
og hafði vökulan áhuga á iðn-
grein sinni.
Sá, er þetta ritar, kynntist
Ágúst ekki fyrr en á efri árum
hans, en á þó margar minning-
ar frá þeim kynnum og allar
skemmtilegar og hugljúfar. Ég
þakka honum traust hans, tillit-
semi, glaðværð og góðvild og
minnist með ánægju smáferða-
laga okkar — svo og allra ann-
arra samverustunda.
VELJUM ÍSLENZKT
EJ
Hjairtantega þabka éig ölliuim,
sem heimsótitiu miig á áttræðis-
afmæli miíniu 20. nóveimiber.
ÉG þakka brióður og syisitur-
böimiuim mínium. Ég þakka
firæniduim og vinium góðar
gjafir, blóm og sfceyti.
Gleðiteg jól og farseeilt bom-
aindi ár ósfca ég ykltaur öfflium.
Guð bdeissi ykíbuir ÖIL
Guðrún Jónsdóttir,
Laugavegi 74, Reykjavík.