Morgunblaðið - 17.12.1969, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. DES. 196*
Hálfdán Helgason
Minning
F. 8. júní, 1916.
D. 8. desember, 1969.
Ó sæl, ó hve sæl, er hver
leikandi lund!
En lofaðu engan dag, fyrir
sólarlagsstund.
(M.J.)
I>essar ljóðlíniur urðu mér ofar
lega í huga, þegar mér barst til
eyrna andlatsfregn starfsbróður
irúns Háifdáns HelgasonaT.
Hann sem glaður og hress hafði
umgengist starfsfélaga sína
kvöldið áður, auðnaðisf ekki
með nýjuim degi að hefja dags-
verk á m.eðal okkar.
Han.n var kailaður burt frá
ástvinum og samstarfsmönnum,
kallaður til nýrra starfa og
æðra lífs.
Sláttumaðurinn mikli hefir
verið þunghöggur í hóp bifreiða
stjóranna á B.S.R.. Á síðastliðn
um fimmtán mánuðuim hafa þrír
legið í valnum, al'lit menn á
bezta aldri. En það þýðir ekki
að deila við dómarann mikla.
Hálfdán var fæddur á Litla-
Kollabæ í Fijófshlíð, 8. júní 1916.
Ungur fiuttist hann. að Deild í
«ömu sveit og ólst þar upp.
Fram til ársins 1941 vann hann
við ölil algeng störf í heimasveit
sinni, en eftii það fluttist hann
til Reykjavíkur og hóf akstur á
t
Móðir okkair og tenigdamóðir,
Svava Jónsdóttir,
leikkona frá Akurtyrl,
andaðist i Landspítailanium að
morgnd 15. desember.
Börn og tengdabörn.
t
Móðir mín,
Rakel Sigríður Elíasdóttir,
lézt á Hrafniistu 16. desember.
Bjarni P. Jónasson.
t
Eiginkoona min, móðir, temgda-
móðir og amma, .
Torfhildur Níelsdóttir,
Gunnarssundi 1, Hafnarfirði,
andáðist í St. Jósepss'pítala,
Hafniarfirði, 15. desember.
Þórarinn Gunnarsson,
Þorbjörg Ólafsdéttir.
Emil Guðmundsson,
Ólafur Emilsson.
t
Útför eiigimkoniu minnair og
móðuir okkar,
Mögnu í. Guðlaugsdóttur,
Birkimel 8,
fer fram frá Nesikiirkiu föstu-
daginin 19. desiemiber kl. 10.30.
Blóm og kramsar atfþaikkaíðir,
en þeim, sem vildu minmast
hinnar iátnu, er vinsamlegast
bent á Krabbamieimsfélagið.
Þorleifur Björnsson
og synir.
B.S.R. og vanm þar til hinztu
stundar.
Um svipað leyti og hanii flutt
ist til Reykjavíkur hóf hann bú
skap með konu sinnd Dagbjörtu
Jóhannesdóttur, eignuðust þau
fimm börn, það elzta er gift en
yngsta fimm ára að aldri. Einn-
ig ól hann upp eina stjúpdóttur.
Leiðir okkar Hálfdáme l'águ
fyrst saman fyrir nær tuttugu
og tveim árum síðan, en frá
þeim tíma höfum við starfað sam
an á B.S.R.. Kynni mín af þess-
um heiðursmanni hafa öll verið
á einn veg. Mi!li okkar var góð
vinátta sem enginn skuggi féll
á. Hann var traustur og góður
samferðamaðxir. hafði ákveðnar
skoðanir á þjóðmálum og félags-
málum, fylgdi skoðunum símum
vel úr garði, án þess að kveða
upp harða dóma i garð þeirra
sem hann deildi við.
Hann var eðlisgreindur, sann-
gjarn, athu.gulil og hógvær og
brást ekki því trausti sem hon-
um var sýnt.
Dulur var hanm að eðlisfari
og hlédrægur. Kvartaði ekki þótt
móti blési, hann var ekki heilsu
hraustur og gekk ekki alltaf
heill til skógar.
Bjartar mimnim'gar um göfug-
an dreng er veganesti s.em
aldrei þrýtur.
Hálfdán var mjög handlaginn
maður og hefði getað orðið góð-
ur smiður í einhverri iðngrein
ef hann hefði getað helgað sig
slíku starfi, en slíkt lá ekki
laust fyrir á uppvaxtarárum
hans. Mikinn áhu.ga hafði Hálf-
dán á knatispyrnu og einnig á
öðru íþróttalífi, enda var hann
tíður áhorfandi á velinum.
Hann gladdist innilega af sigr
um en kunni líka að tapa. Hálf-
dán var góður söngmaður og
naut þess að taka lagið í góð-
vinahópi. Á væmgjum Ijóðis og
lags sveif hugur han.s í æðra
veldi.
Þegar stofnaður var karlakór
t
Móðir okkiar og tangdamóðir,
Agnes Pálsdóttir,
Bergþórugötu 8,
andaðist að Sólvamigi 15. des.
larðairförin ákveðin 23. des.
(þorláksmessu) firá Fossvags-
kirkju.
Börn og tengdabörn.
t
Systir okkair,
Sesselja Halldórsdóttir,
Lyngbergi,
verðuir j ar ðfeiumigim frá Hatfn-
arfjaæðankirkju föstudiaigimn
19. desetnber kl. 2 e.h.
Guðmundur Halldórsson,
Helgi Halldórseon.
t
Útför systur okkair,
Jóhönnu Þórðardóttur,
Stigahlíð 28,
verðuir gerð frá Fossvogs-
kirikju fimmtudiaginm 18. dies-
ember kl. 10.30.
Jónas Thordarson,
Ingibjörg Þórðardóttir,
Fríða Þórðardóttir,
Sigríður Þórðardóttir,
Guðrún Þórðardóttir,
Helgi Þórðarson,
Guðbjörg Þórðardóttir,
Steingrímur Þórðarson.
B.S.R. fyrir nokkrum árum var
hanm sjáltfkjörinn einn af stofn
endum hans. í kórnum sýndi
hann mikla árvekni og álhuga og
er hams nú saknað sárt af söng
félögumium. Þar er skarð fyrir
skildi, sem var.dfyllt mun verða.
HáKdán hafði gaman af, að
ferðast og skoða landið á fögr-
um suimardegi. Tvisvar lágu leið
ir okkar saman í hópferðum.
Eitt atriði úr annarri ferðinni
er mér sérstaklega minnisistætt,
en sú ferð var farin inn í Þórs-
mörk. Hópurinn hafði gengið
upp á hæðarbrúnina ofan við
Húsadalinn, litast þar um góða
stumd en haldið síðan til baka.
Við urðum síðastir við Hálf-
dán og dvöldum liengur á brúrn-
inni. Þá sá ég þennan félaga
mi'nn í alveg nýju Ijósi, nú
varð honum létt um mál, hanm
fór að útskýra fyrir mér allan
fjalilahrinifínn hvert sem litið
var, hverja gnípu, hvenn tind,
hvern hnjúk og hvert fell, hér
þekkti hann allt, því nú var
hann kominn á heimaslóðir. Svip
ur hans var allur svo hýr og
bjartur, hversdagsgríma féll til
hliðar, hér fékk im.nri m.aðurinn
mál. Við krupum niður og hann
fór mjúkum og m.ildum höndum
um blómin og gróðurinn.
Mönkin hefur upp á mi'kið að
bjóða, ihnandi blágresi, angandi
birki, þar sem þrösturinm hopp
ax grein af grein, sæll og glaður
í þessari íslenzku paradís.
Tveir fu'llorðnir misnn, urðu
aftur litlir drenigir, gagniteknir
af fegurð náttúrunnar, grósk-
unni og gróðrinum, en síðan var
haldið niður í Húsadalimm aftur
og sameinast hópnu.m á ný.
Morguminn eftir var Háldfán
t
Móðir okkar, tengdamóðiir og
amirna
Guðný María Árnadóttir
frá Skuld við Framnesveg 31,
verðiur jörðuð fimimitud'aigimm
18. des. kl. 10.30 ámdegiis frá
Dómikirkj urnni í Reykjavík.
Blóm aflþökkuð, en þeim siem
vildu minnaist hemmar er bemt
á líkmiaæstoifmiamár.
Rósa Pálsdóttir
Hrefna Jónsdóttir
tengdabörn og barnabörn.
t
Útför
Ólafs V. Davíðssonar
fer fram frá Dómkirkjummi
föstudaginm 19. des. kl. 2.
Blóm atfþökkuð, em þeirn, sem
vildu mimniast hims látma, er
vimsiaímiliegast bernt á Mknar-
stotfmamir.
Hulda Davíðsson,
Elín Davíðsson,
Rósa Sigfússon.
t
Jarðarför eigimmamms míms og
föður okkaæ,
Garibalda Einarssonar,
fler flram frá Fossvogskir'kju
miðvikudagimm 17. dies. fcl. 3
síðdegis.
Elín Konráðsdóttir
og böm.
snemma á fótum. Þanm dag gekk
hann einn víða um Mörkina.
Ka-nmiski hefur hann verið að
kveðja hana í síðasta sinn.
Við förum ekki fleiri hópferð-
ir um öræfi íslands, því nú ert
þú fluttur á hærra og fuililkomn
ara svið og farinm að ka.nma líf-
ið á bak við tjöldin.
Söngfélagar þínir hafa beðið
mig að flytja þér sínar hinztu
kveðjur. Þín er s-akmað úr hópm
uim, því þú varst einm af máttar
stólpum þeirra bæði í starfi og
söng.
Þegar við félagar þínir á
B.S.R. kveðjum þig eftir löng
og góð kynni þá er mar'gs að
minnaist og sízt skyldi þá gleym.t
að þú varst trauistur og sterkur
hlekkur í samtökum okkar. Við
söknum þím allir sem þekktum
þig bezt og óskum þér góðrar
ferðar til fyrirheitna landisins.
Ég samihryggist fjölskyldu
þinmi og bið algóðam guð að
veita henni styrk í þungri raum.
Vinur og starfsbróðir vertu sæill
Við sjáumst aftur þó seinna
verði. Jakob Þorsteinsson.
Mánudagimm 8. des. andaðist
hér í borg Hálfdám Helagson
bifreiðastjóri á Bifreiðastöð
Reykjavíkur. Hann veiktist
skyndilega á mánudagsmorgun
og m.un ekki hiafa komizt alla
leið á sjúkrahús, er hamm var
látinn, svo snöggt bar umskipt
in að. Hverjum hefði dottið í
huig, sem hittu hann glaðan og
reifan að störfum á summudags-
kvöld, að svo stutt væri til sam-
veruislitanna? Það hefur eflaust
engum flogið í hug, en dauða-
stundina flýr enginn.
Hálfdán var fæddur 8. júní
1916 í Kollabæ í FljótshMð. For
eldrar hans voru Heligi Sigurðs
son og Pálína Pálsdóttir. Þriggja
ára fluttist hanm að Deild í
sömu sveit og ólist þar upp til
fuillorðinsára hjá þeim hjónum,
Sigurgeiri Jakobssyni og Guð-
rúnu Markúsdóttur, sem bæði
eru látin. Hálfdám fluittist til
Reykjavíkur árið 1941 og hófþá
bilfreiðaakstur, sem var aðal-
starf hans upp frá því, auk þess
sem hann vann u.m árabil við
Bókaútgáfu Guðjóns Ó. Guðjóns
sonar.
Eftirlifandi konia Háilfdáns er
Dagbjört Jóhannesdóttir. Þau
eignuðust fimm börn, sem öll
eru á lífi og hið yngsta fimm
ára.
Það voru nálægt 28 ár, sem
við Hálfdán vorum sams'tarfs-
menn á B.S.R. og á kunnings-
skap okkar hefur aldrei slegið
minnsta skugga. efXaust höfum
við ekki alitaf verið sammála,
em aldrei sá ég hann skipta
skapi. Hálfdá.n fór ekki með
hávaða og bægslagamgi gegnum
lífið, hann var hlédrægur og
naut þess að vera með góðum
vinum og var þá hrókur allis
fagnaðar. Hann var ákaflega
greiðvikinn og barngóður, og
mitt í brauðstritinu, sem oft hlýt
ur að hafa verið strangit með
stóra fjölskyldu, var eins og
hann hefði aMtaf tíma aflögu til
að leggja öðrum Mð og hjálp-
andi hönd. Siíkir menm eru al'lt-
of fáir í þessum kaldranalega
heimi.
Jólin, hátíð barnanna, nálgast
nú óðum. En það hvílir skuggi
yfir heimilinu að Njálsgötu 57.
Eflaust hefðu jólaljósin verið
bjartari og hljómu.r klukkinanna
------- ....................... .
t
Jarðarför föður okkiar,
Jóns H. Gíslasonar,
múrara,
Bergstaðastræti 17,
fer fram frá Fosisrvogiskirkju
föstudaginm 19. dieis. M. 13.30.
Gíslína Jónsdóttir
Ólafia Jónsdóttir,
Guðjón Björgvin Jónsson,
Ingibjörg Jónsdóttir Þór,
Sesselja Jónsdóttir,
Svava Jónsdóttir.
ákærari, hefði hann fengið að
vera með fjölskyldu sinni á þess
um jólum. En enginm má sköp-
um renna, og sorgin gleymir eng
uim.
Þeim fækkar nú óð'urn Ramgæ-
ingunium á B.S.R., sem í eina tíff
voru margir og raunar uppistað-
an í þílstjórahópnum. Það er
ekki langt síðan við sáum á eft-
ir Karli Jónssyni frá Ey í gröf-
ina og nú Hálfdáni Helgasyni.
Hver verður næstur, veit eng-
inn. En minningin um þessa
góðu drengi gleymist ekki, þótt
þeir hverfi sjónum okkar.
Það er ekki mjög bjart yfir
veröldinni í dag. Viðsjár með
mönnum og þjóðúm, og hér á
norðúrslióðum ríkir skammdegis
nóttin lömg og dimm, en fram
umdan er risandi sól vors og
gróanda. Megi hún þerra tár
allra þeirra, sem syrgja og um
sárt eiga að binda. Sú er ein-
læg ósik mín til bamda ástvimum
Hálfdáns, konu hans og börnun
um fimm. Og að leiðarlokum
þakka ég þér samstarfið. Það er
öllum hollt að kynnast mömnum
eins og þér, og ég veit, að huig-
heilar kveðjur og þakkir frá
starfsfólkimu á Bifreiðasitöð
Reykjavíkur fyigja þér út ytfir
liamdamerkin, út yf ir gröf og
dauða. Far þú í friði, félagi og
vinur.
Blessuð sé minmimg þín.
Erl. Jónsson.
Laugardaginn 5. desember síð
astl. ók Hálfdám mér að Foss-
vogskapellu, ekki datt mér þá í
hug, að hann myndi falla í val-
imn tveim dögum seinma.
Kynni okkar Hálfdáns hófust
fyrir hér um bil 12 árum — og
féll mér alll.taf betur og betur
við hann eftir því sem þau
kymmi urðu rmeiri og nánari.
Seinuistu ánm má segja að
Hálfdán hafi verið fastur starfs
maður hjá okkur. Hamm sá um
allan skurð á pappír, en það er
vinna sem krefst mikilliar ná-
kvæmmi, ef vel á að fara, og
hygg ég að fáir hafi verið Hálf-
dáni snjallari eða nákvæmiari í
því starfi. — Þó var hann ekki
búinm að leggja aksturimn á hill
uma, ók hann bíil sínum á morgn
ana áður en hamm kom tiil vinnu
sinnar og svo á kvöldin er
vinnutímia lauk í prentsmiðj-
unni.
Margar ferðir fór Hálfdán
með mig austur að suimarbústað
mínum og minnist ég margra á-
næigjulegra stumda úr þeim ferð-
um.
Það sem mest var áberandi í
•fari Hálfdáns var stundvisi og
samvizkusemi ásamt hlý’hug og
góðvild til a'l'lra, sem hanm um-
gekkst. Alltaf átti harnn til gam
anyrði til að létta skap þeirra
sem í kringum hann voru.
Hálfdán var sérstakur persónu
leiki, nokkuð dulur í skapi,
en þó hrókur all's fagmaðar í
vinahópd og margar eru þær á-
nægjustundirnar sem við vinnu-
félagar hans minnumst mieð þakk
læti.
Það er skaði fýrir hvert þjóð
félag, þegar úrvalsmenm falla
í valinn fyrir aldur fram, það
tjón verður seint baett, en eng-
inn má sköpum remna, maður-
inn með ljáinn spyr engan leyf-
is, þegar hann reiðir til höggs.
Ég og starfsfóllk mitt kveðjum
þig, kæri vinur, og þökkum þér
samverumia. Við munum ávallt
minmast þín sem frábæTs félaga
og góðs dren-gs
Kon.u þinmi og börm.u'm vottum
við samúð okkar.
Nú er Hálfdán horfimm
hetja í gleði og þraut.
Gakktu af góðviild þinni
guðsríki á braut.
Gúðjón Ó og starfsfólk
■ n i ,.
t
Þökkum ininilega auðsýnda
samúð og hlýhuig við amdlát
og jarðarför móður okkar og
temigdiairnóður,
Messíönu S.
Guðmundsdóttur.
Einar Einarsson,
Ragnheiður Jóhannesdóttir,
Guðmundur Einarsson,
Sigurjóna Steingrimsdóttir.