Morgunblaðið - 17.12.1969, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. DES. 1Ö6'9
25
Minning:
Þorleifur Einarsson
Stykkishólmi
F. 14. nóv. 1895. D. 8. okt. 1989.
Kallið er komið, komin er
sÉimdin.
Þennan sálm heyrum við sung
inn á flestum heimilum við jarð
arför 8. október var hann Leifi
frá Fjarðairhorni kallaður frá
heimili sínu og ástvinum. Fyrir
okkar löingu og góðu kynni og
samvinnu á sjó og landi vil ég
kveðja hann með nokkrum orð-
um.
Þegasr staðið ar andspænis
dauðanium, brestur oft orð.
„Mjög er mér tregt tunguna að
hræra“, kvað Egill. Mig brestur
líka orð til að minnast Leifa
vinar míns eins og verðugt er.
Oflof kann ég alltaf illa við,
bæði um lífs og liðna. Mun ég
því forðast það í þessum lín-
um.
Þorleifur fæddist að Köldu-
kirrn í Haukadal í Dalasýslu.
Foreldrar harus voru Karitas
Jónsdóttir og Einar Helgason,
hjón þá búandi í Köldukinn.
Þaðan flutti hann með foreldr-
um sínum að Skriðukoti i sömu
sveit, árið 1905. Að Hrísakoti í
Helgafellssveit 1910, og þar hóf
ust kynni okkar. Ég er sjö ár-
um yngri en hann. Þó tók hann
mér sem jafninigja sí nuim.
Sumir drengir, aem komnir
«ru yfir fermingairaldur, telja
aig nokkuð hafna yfir það að
leggja lag sitt við dreng á átt-
unda ári. Þannig var Leifi ekkL
Hann gerði aldrei neinn manna-
mun. Ungur byrjaði hann að
stunda sjóróðra í Breiðafjarðar
eyjum, og á skútum frá Stykk-
ishólmi. Svo réðst hamn vinnu-
maður til Brandar Bjamasonar
frá Lá í Eyrarsveit. Hann var
þá búsettur á Hellissandi.
Buandur var talinn í röð
fremstu sjómanna við Breiða-
fjörð. Veðurglöggur og góður
stjómandi. Hjá honum lærði
Leifi verklegar sjóvinnuaðlferðir.
Hann minntist Bnandar ætíð með
vinsemd og virðingu..
Árið 1920 kom Leifi til for-
eldra sinna í Hrísakoti. Var ég
þá vinnumaður hjá Kristjáni
bróður hans. Endumýjaðist þá
okkar félagsskapur. Næsta vet-
ur fórum við báðir á netavertíð
í Grindavík, vorum við á sama
báti þar í nokkrar vertíðir.
Þótt lítið væri um hvíld og
svefn, þegar gæftiir voru og vel
aflaðist, gat hann alltaf létt öðr
um störfin, með gamansemi.
Hanin hafði sérstakt lag á því,
að koma mönnum í gott skap,
láta þá gleytma erfiðleikunum.
FYRSTA FLOKKS FRA FONIX
Þrýstið á hnapp og gleymið svo upp-
þvottinum.
Fyrir það þótti öllum gott að
eiga hann fyrir félaga.
Hann byrjaði búskap með
heitkonu sinni, Guðrúnu Matt-
híasdóttur á Örlygsstöðum í
Helgafellssveit. Þaðan fluttu
þau að Fjairðarhorni í sömu
sveit. Þair var ég heimilismað-
ur hans í fjögur ár. Með Guð-
rúnu eignaðist hann 6 börn, sem
öll em á lífi. Þau slitu samvist-
um. Giftist hann eftirlifandi
konu sinni, Guðrúnu Torfadótt
ur frá Garðsenda í Eyrarsveit.
Lengst af hafa þau búið í
Stykkishólmi. Þau eignuðust 2
börn, en misstu annað.
Nú hvílir hann í Stykkis-
Ceratri-Matic
sér um hann, algerlega sjálfvirkf, og
(afsakið!) betur en bezta húsmóðir.
• Tekur inn heitt eða kalt vatn
• Skolar, hitar, þvær og þurrkar
• Vönduð yzt sem innst: nylonhúðuð
utan, úr ryðfríu stáli að innan
• Frístandandi eða til innbyggingar
• Látlaus, stílhrein, glæsileg.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
ÉG er sölumaður oe þræffi bjóffveeina, oe ée er afskaplega
einmana á kvöldin. Ég átti „vini“ viff veginn, áffur en ég
varff kristinn. Nú eru nætumar ömurlegar. Getiff þér gefiff
mér ráff?
AF orðum yðar mætti ætla, að kristið trúarlíf sé hálfgerð
harðneskja, en ég véit, að það vakir ekki fyrir yður.
Spuming yðar er góð og er sprottin af einlægni.
Þér segizt hafa átt marga „vini“ við vegina, áður en þér
urðuð trúaður. Þér eigið vonandi ekki við, að kristinn
maður geti alls ekki eignazt vini? Það er ekki til það þorp 1
eða sú borg, þar sem ekki eru einlægir, kristnir menn,
sem bíða þess albúnir að rétta trúbræðrum hönd til sam-
félags og vináttu. Ég seldi bursta, þegar ég var ungur
maður. Ég man, að ég leitaði ekki fyrir mér meðcd fjöld-
ans, heldur leitaði ég kristins samfélags, og alltaf fundum
við það. Ég vil því ráðleggja yður, þegar þér eruð ein-
mana við þjóðvegina, að þér leitið uppi söfnuð og stofnið
til kynna við trúaða menn á þeim slóðum, sem þér eruð.
Vinimir, sem þér funduð, áður en þér tókuð sinnaskiptum,
komu ekki til yðar. Þér urðuð að leita að þeim einhvers
staðar. Mín reynsla er sú, að sannkristið fólk er vingjam-
legasta fólk, sem til er. Ég minnist þess, þegar ég snéri
mér til Krists, að sá vondi vildi telja mér trú um, að nú
mundi ég ekki eignast neina vini. En sannleikurinn er sá
að ég hef aldrei vitað, hvað vinátta er, fyrr en ég varð
kristinn. Nú á ég þúsundir vina víðs vegar um heiminn.
hólmskirkjugarðL við hlið 111-
uga sonar síns, sem hann missti
svo sviplega í blóma lífsins.
hjónin. „DTottinn gefur, drott-
Það var þungt áfall fyrir þau
inn- tekur“ Hann gaf þeim elsku
lega dóttur í stað sonarins þeim
til huggunar.
Þau eru mörg sporin, og mörg
ánatogin, sem við áttum saman.
Ég fullyrði að hann hafi verið
einn af þeim fáu, sem sjaldan
skiptu skapi. Hvort heldur g?kk
vel eða illa. Sjóinn stundaði
hann fram yfir fimmtugsaldur.
Hann undi sér vel á sjónum, og
var eftirsóttur til þeirra verka.
Lengst af eftir að hann hætti á
sjónum, starfaði hann í Hrað-
fcystihúsi Stykkishólms.
Þar ávann hann sér hylli
vinnufélaga sinma og atvinnu-
rekenda. Til merkis um það,
hve vel hann var kynntur þar,
og vel metin verlk hans. Þá
var það ósk kaupfélagis-
ins að sjá um útför hans, af
miklum myndarskap. Þetta eir
óvanalegt að verkamaður sé
heiðraður svo fyrir störf sín. Þó
hann væri hversdagslega gam-
ansamur og gáskafullur var
harun alvörumaður. Hann trúði
einlæglega á æðri máttarvöld og
líf eftir þetta líf. Á þeim stund-
um, er við raeddum um þau
mál, komst engin gamansemi að.
Lengst af var hann fátækur af
þessa heims auði, en seinni ár-
in fór hagur hans batnandi.
Hann var hamingjusamur á sínu
heimilL Elskaði litlu dóttur sína
og langaði til að lifa fyrir sitt
heimili.
Ég átti tal við hann, eftir að
hann kenndi þess sjúkdóms, sem
dró hann til dauða. Þegar hann
sá að engin von var um heilsu-
bót, bjó han<n sig undir hinzta
kallið, sem við verðum öl að
gegna.
Hann var lengi og trúlega bú
inn að hlýða köllun lífsins, en
gerði sér fulla grein fyrir þvl
að nú vair annair sem kallaði.
Ég þakka þér vinur fyrir all
air samverustundimar. Trúi því
fastlega að við hittumst aftur.
Þó að sorgarskxuggar svífi fyrir
sjónum ástvina, þá skin sól og
vor uipprisutnnar gegmuim þá.
Jesús sagðl: „Ég lifi, og þét
miunuð lifa“.
Öllum ástvinum hans votta ég
samúð mína.
Geymum minninguna um góð
an dreng.
Á.L.
Úrvab
Vill fella niður
ákæruna
gegn Calley
Fort Benning, Georgíu,
16. des. — AP
LÖGFRÆÐINGUR William Call
evs lautinants, sem hefur verið
ákærffur fyrir morff á 109 víet
nömskum borgurum í My Lai,
sagffi í dag að hann mundi fara
fram á þaff aff ákærumar yrffu
felldar niffur á þeirri forsendu aff
Calley væri haldið í hernum meff
ólöglegum hætti. Lögfræðingur
inn sagði í viðtali aff hann væri
þeirrar skoffunar að engiu rétt-
arhöld ættu að fara fram, en ef
hjá þvi yrði ekki komizt yrði
sambandsdómstóll aff fjalla um
málið. Hann sagffi að ummæli
Nixons forseta um fjöldamorðin
hefffu haft gífurleg áhrif á al-
menningsálitið.
Munið Jólasöfnun
Mæðrastyrks-
nefndarínnar á
Njálsgötu 3
Útgerðarmenn
Til sölu mjög góðir toggálgar á 80—200 tonna skip. sam-
byggðar fótrúllur
Uppýlsingar í síma 99-1459.
i
ALLTAF FJOLGAR
VOLKSWAGEN
ALLT ÞETTA KEMST í HANN
Hleðslurýmið er 177 rúmfet, svo er hann mjög auðveldur
í akstri og þarf lítið meira rúm á götu en Volkswagen 1300.
Þess vegna er hann tilvalinn i borgarösinni. Bílstjórahúsið er
rúmgott, alklætt. Sætin sérlega vönduð og þaegileg. Renni-
hurð á hlið og stór afturhurð.
Volkswagen varahluta- og viðgerðaþjónusta.
S(MI 2 44 20 — SUÐURGÖTU 10
Laugavegi 78 — Sími 11636
Laugavegi
170 172