Morgunblaðið - 30.12.1969, Page 23

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 30. DESBMBER 11960
23
Þorfinnur Magnússon
Hæðargarði-Minning
GÓÐVINUR og gEtiainmi dkkiair
Killaiuisitiuirlbúia uim tuigi áir, Þor-
ffiiraruur MaigniúsBom Ibómdi í Hæð-
lamgiairiSi í Lainidlbnoitá léat á Þor-
llálksmiesou tæpl. 83 áira gaimiall,
fæddlur 2. jiamiúiair 1S87 á Hömgis-
öiandi á Síðu. M'ál var bcxnium
oriðið á fhivildJijniná og Ikiæirlkioimiiin
laiuan úr likiaœniafjlötinuimi, því ,að
mljlög viair tomm feriinm. að (beilsu
og biDi)n:d)ujr (hiirn siðuisitu ár. Nlanjit
tomn þá, eáms og naiuoair laílfliam
sam!biúðartoimia þeirra, imiilkiils
dlugniaðiair og eljiu og lumiöniniumiair
konu sinmiair, Júlíöniu Magmiús-
dióttur firiá Háitúmum, sieim (hamm
gieflklk að eiga 4. jiúinií 1932. Vonu
þau þá viminiulhjú á Klaustri, ern
Eiinmur (srvo viar hianin jiafmiam
miefndiur) var fræmdd og æstou-
leitolbróðár Lárusiar. Var með
þeim, og sffitein þeim Lánusson-
um, toær vinátta og ónofaitiryggð
á báða bó@a.
Poneldinar Fimmis vonu Magmús
hineppsttjóri Þomllákssom Bergisisiom
ar á Sfléttalbóli, vel gieifinm miymid
ainmlaður og Imgáigeirður Jómiadióitt
ir Stígssoniar fmá Fljótum, ainin-
áluð toomia fymir gDiafimdfldi og
Ihjiantagæztou. Þau toljuiglgu lemigsit
af á Posisi (miðlbæiniumi). Sysit-
toiná Fiinins vomu 4: Heflgi amiið-
ur í Múflataoti, dláimm 1910, Sflgiur-
Theodóra
Daðadóttir
— Kveðja
Aldnei diaruiðimm okikuir flsetur
eitbhvað vita um herfang sitt.
Sú sem mœidd að ’mior'gni grætur
mnililt um tovöfld við brijóstið.sátt
flhiuggar hanm og hieitir fró
hjáip og Mton í Dnottimis nó.
í formiöld áttir uppi að vena
einstök hetja í Víkingsþjóð.
Þú áttir margt til brummis að bera
blííð og fögur, hlý og góð.
Bn sijútodóimiseymtd er ertfið tojör
aftra möngum sigunför.
Ventu sæil, þú væmia konia
veiti Guð þér lítom og Skjófl.
Ó, við vorum öfll að vomia
þú yrðir hjá oss þessi jól.
En veröi Drottiinin vifljinm þinm
og veit oss tnú í hjöntun imm.
Guðrún Jórunundsclóttir.
— Laufey
yeflg löomia Guiðmumidar Ólalfs'om-
air tfirá Bmattlanidi, dláim 1969, eft-
irlifa tvær systuir: Riaminivieig,
etokjla Þorfcefls Magniússomia'r í
BeykjiaiVák og Jóhiaminia, etokja
Jólbammig Siiguirðisgomiar á Nlúpuim
í Öllfiusi.
Óir fiöðlurhúsiuim fiór Finmiuir í
vist tlil Fáfls Heflgasonar á Fossi,
þaðam til bró'ðuir hiainis Lámuisiar
á Klaustri. Síðam var hamm llenlgi
hjá Jólhiaininii rnáigi sínuim, fynst ó
Bineiðalbólstað, síðam á Klaiustri.
og lotos á Núpum í Öflflusi. En
þaðam þriáði þessi nótgmómi Stoafit
flelliniguir afituir -að toalda í auist-
uinveig og réðlsft nú að nýju til
Láriusar og Elímair á Kllausltiri þar
,sieim hiainm var, unz þau Júlíamia
Ikaypitu jörðina Hæðairigiairð og
(hlófiu þar toústoap vorið 1937. —
Þaiu hiafia eilgmiast einm som, M'aigm
ús, sem ætíð hiefiuir dwaflið í
hieiimialtoúsaim.
Ingólfur Einar Sigur-
jónsson — Minning
Framhald af bls. 22
hve órofia tryggð þeinra var
sterto.
Mér virtist beimilið að Reyk-
holti, standia méir og öðmuim, gesti
og gainigamidi ávalllt opið til lengiri
og skemimri dvaflar og etoki sízt
þeim, er skóslitnir voru aí lainigri
harðsporagönigu.
Noktouð mun stumdum hafa
verið mianmmargt á þeinra
hieiimili auta dætna þeirtna sjö, em
það eru ekki þeix sem ammrítoaist
eiga sem úthýsa.
Góðar hiei'mildir toefi ég fyrir
því, að fratm í byrjun þessa síð-
asta mámiaðar sinma sevidaga,
'gekk hún seim fynr að imni heim-
ilisþjóniustu, afllt þar til að að-
vönuin kom og hún fór til sjútora-
•hússims á Blönduósi og síðam á
Lanidspítaliamm í Reykjaivík.
Henmar veika hjarta virtiat
þar hresgaist og enm átti húrn
eftir, að vera veitamdi, koma
heim til sinmia hér í bong á ai
fangadagskveld, gfleðjast þar
með glöðuim og gegnum símann
með manni sínuim og sínu heima
og þiggja fylgd sinrna ástvina að
sínum stundarbeði á Landspít-
alanum, hlýða messu biskupsins
og sofna síðan svo sem þreyttum
er ljúft eftir lamigt og toeilílarálkt
dagsvedk. Laufey var einn af
þeim fenðafélögum, er við öll
sem nutum, þökkuim fyrir sam-
fylgdina og söknuim.
Ingþór Sigurbj.
í Hæðarigairðli hiafa þiau Finruuir
og Júflíanja toúið stnotnu toúi og
gagnsömiu atf þeiirri stæirð sem
Ihiæifði þessari litilu hiarðlbiaflajlarð.
Fimmiur vair 'bæði góðlur toúmiaðúr
og fiór aÆbiriaigðs vel mneð aflflar
stoepmiur. Sérstatot yndi haiflði
hiamm iatf sauðlfé og uan féinað og
fijláipmiemnstou toaflðd gamiain að
tnaaða. Hæðaingarðiur toeiflur tékið
miklum staktoadkliptium í toústoap-
artíð Fimms. fibúðar- olg peminigs-
hús öll reist að mýjiu, Hæðar-
fllæWur viifcjiaðiuir til raiflortau,
lanidið mælkfað og igflnt.
Fintmur í Hæðangairðii var miað-
uir miiinmiuigur oig fróðlur, grieiindlur
Og ,góður toaim ,að sæíkjia. Bærfan
í þjlóðlbiriaiuit þar sem mætaslt ieið-
ir um Lainidbinolt og oflam yfir
Stoalftá. Þatmia er því tfj'öilifiarið og
marigam gest toer jiafnam að garðli.
Firaniur fyíllgdlist vefl mleð marania-
flarðúm um Hæðina meðan sjóm
toains var toeiil. Það viar toomium
naiutn að flá toeknisólkniir og
flréttir <atf m-öininum og máfleifinium
og miðfla öðnum atf fnóðflleik sín-
um. Mamgma slíkra stuinidia er nú
gott að mininiaist edinis og allra
fltynmia aif þessium gó'ðu Ihjómium
firá möngum samveriuárum.
Fyrir það allt ákafl miú þalklkiað
um leið og Finmiur í Hæðamgarðli
er kivaddlur toinmzitu toveðlju oig
eftirlniflanidi koniu hamig og synii
þeinra senid iininiiffleg samúðar-
kveðjla.
GBr.
Fæddur 27. júní 1898.
Dáinn 23. október 1969.
Þótt noktour tími sé nú liðinn,
flrá amdffláti Inigófflfs á Reynistað
í Leimu, þá tal ég miér eigi að
síður skyfflt að minnasit hams með
örfláum orðum,
IngóMur . var fæddur Seyðfirð
ingur. Foreldxar hans voru hjón
in Sigurjón Einarsson og Kristín
BrynijóMsdóttir. Hann var elztur
6 -systkina, sem upp toamiust. Af
þeim eru mú 3 bræður emm á lítfi.
Árið 1901 fluttist Ingólflur með
foréldrum sínum til Keffflavíkur.
Þar var ha-nm tekimm í tóstur
af flöðurforeldrum sfaum, hinum
kunnu merkiisihjónuim, Einari Ein
arssyni, koparsmið og Guðrúnu
Jónsdóttur, konu hams.
Hjá þeim ólst hann upp og áltti
þa,r heimáili ti,l flulflorðimsára.
Ingólfur stumdaði nám við
barna- og umigl'ingaskólanm í
Keflaivílk. Var hann vel greind-
ur og niámjsmaðuæ góður. Á suimr
in stumdaði hamn ýmiiss konar
vinmui, sem tiil fléfll toverju sinni.
Mörg sumur var hann í vega-
vininu með föður sínum, sem var
fllokksstjóri og síðar verikisitjóri
við vegagerð víða uim Suðurnes.
Hinn 31. október árið 1918
gefck IngóMur að eiga Önmu Guð
jónsdóttur frá MoShvoli í Rang-
árvalfflasýslíu. Þau settust að hjá
flósturfore'Mrum Eimars í Keflia-
vik og .bjuggu þar 2 fyrstu árin.
Eftir það áttu þau heima á ýms-
um stöðum, bæði í Reykjavíta og
Haifnanfirði. Og um fjöguinra ára
stoeið bjuiggu þau auistuir í Rarng-
árvaillasýSIu. En miörg síðustu
árim áttu þau heima að Reyni-
stað í Leiru.
Þau eignuðust 9 börn. Tvö
Gísli Hilmar Hansen
Fæddur 2. júní 1927
Dáinn 28. ágúst 1969
Frá eiginkonu og sonum. —
Er harmur hug minn særir
og hjartastrengi bærir
sú myndim mætust er.
Hér saðl við sarnian urndurn
til songar emgrar fumdum.
Em örlög breyta ýmsu hér.
Já, þú varst dáða dremgur
og dýrsti lífs míms femgur
var eimlæg ástin þín.
Því orðin aldrei lýsa,
er öldur harmsins rísa,
og byngja í skyndi sölar sýn.
þú ástkær eiginmaður,
svo indæll, hraustur, glaður,
þær gjafir gafstu mér.
Minn heiti hjartans óður,
þér helgast vinur góður
og blessun enn þá berst þér frá.
Þín sakna ungir sveinar
því sælustundir hreinar
S. Helgason hf.

LEGSTEINAR
MARGAR GERDIR
SÍMI 36177
Súðarvogi 20
þeir áttu oft með þér.
Þeir skilja ei heimsins harma
en hlýju föðurarma
og þöglir flytja þökk frá sér.
Þanin guð sem gæðin veitir
í gæfu sorgum brieytir
ég bið að bl'essa þig.
Á æðra lífsins léiðum
og ljóssins vegum heiðum
um þroskans glæsta gæfu stig.
L. B.
Ásrún Guðmunda
Magnúsd. — Minning
Fædd 16. desember 1919. — Dáin 26. október 1969.
KVEÐJA
FRA BÖRNUM, TENGDABÖRNUM OG BARNABÖRNUM.
Það mJMar hairm að mdminiinig Ijúfla þín
og mynd’in góðirar toonu í huigum lifir.
Er hinzta kiölliun kæma Asrúin mín
kallaðd þiig iandaimiærin yÆir.
Þó dauðinm kærrni óvæmit oktoar til
og allna huigur etftir sæti hlljóður.
Alltatf toætrffleitos göflgan geymum ýL,
flrá góðri ömimu og veQ hugsandi mióður.
Þín var ætíð lundin lj'útf og gfflöð
lézt þér aninit uan okltoar kjör og haigi.
Varst atf fjölökyldunmi flremst í röð
að flegra allt og toatfa í góðu iaigi.
Þín viðtoynning alð vomium reyndist góð
verið betri gat hún engam-veiginn.
Oktouir gatfstu giiflturiítaan sjóð
geymdam vel unz finmiuimst hiinum megim.
Klötok í amda toæina mióðir mím
kveðj'Uim þilg og biessum minming þíinia.
Sömiuffleiðis bamabörmiin þím
bljúg í 'huga kiveðja örnimu sínia.
Við miuiniuim þiíg err halda heifflög jói
heiim til vor með dýrðarijóima síniuim.
í hiimniairítoi Mýturðu yl ag stojól
á heiitLa-diegi fliimmitugasta þínum..
A.J.
þeirra lótust í frumbermsfcu. Tvo
syni misstu þau einnig í blóma
liflsins, Sigurjón, sem lézt árið
1943, þá tvítugur að aldri og
Theodór andað'ist árið 1952, að-
eins 28 ára ga.mall, Á lífi eru:
Kristín Sailvör, húsmóðir í Vík
í Mýrdal, Guðbergur, fiskverk-
unarmaður, býr í Garðinum,
Iniga, húsmióðir í KefLavíto, Þór-
dís, húsmóðir í Ytri-Njarðvík og
yngstur er Einar, bifreiðastjóri,
búsettur í Keflavífc.
Einnig ólu þau hjónin upp
elzta son Ingu, dóttur sinnar, .
Sigurjón Skúlason, og Anna,
dóttir hennar, var hjá þeim til 5
ára aldurs. Einnig voru 2 elztu
börn Þórdísar, Anna Dóra og
Ingólfur Teitur, um árabil hjá
afa síniuim og ömimu. Yfiri'eitt má
segja, að barnabörnin öil hafi átt
greiðan aðgamg að heimili þeirra,
og hjá þeim umdu þau líka marga
stumd. Þar var faðmurinn ávalfflt
opimn — og hjartarúmið ætíð
nóg.
Ingólfur var m'esti duignaðar-
maður við hvert það starf, er
haram tók sér fyrir hendur.
Lengst af vann hann við bila-
viðgerðir. Og þótt hann væri
að mestu sjáMmenntaður á þeirn
vettvangi, stóð hanm þeim iðn-
lærðu fyllile'ga jafntfætis. Að eðl
isfari var hann líka mesti hag-
leikismaður.
En þó að lífs'baráttam væri oft
á tíðuim erfið og hörð, þá gaf
Inigólur sér allitatf tíma til að
auðga anda sinn með lestri góðra
bóka.
Hann var mikið lesinm, fróður
um margt og stálminmugur. Það
var gaman að ræða við hann og
Mýða á hann segja frá hinum
margvísatega fróðl'eik, sem hanm
bjó yfir. Þótt hann væri duil-
ur að eðlisfari, þá lágu gaman-
málin honum oft létt á tumgu.
Konu sína missti Ingólfur hinn
24. ágúst árið 1968. Etftir fráfall
'benmar bjó hann einn á Reyni-
stað, — gat ekki hugsað sér að
flytjast burtu þaðan. En á þessu
síðasta ári bók heilsu hans mjög
að hnigna, þótt hann sjálfur
viMi lítið úr því gera og léti sem
minnst á aliri vanheilsu bera.
Tvívegis dvaldist hann á sjúfcra
húsinu í Keflavík frá áramiótum,
og þar lézt hann hinn 23. október
síðastliðinn.
Honum var sjálfum vel ljóst,
að brátt væri hamn kominn að
lteiðarlokum. Bjartsýnn, huigrór
og æðru'laus horfði hanm fram til
þess, sem verða vildi. Dagsverk
inu var lokið — með sæmd. Og
þá var bæði l'júft og gott
að halla sér tE hinzrtu hvíildar.
Börnuinum, fjöLskyldum þeirra
og öðrum ættingjum votta ég ein
læga samúð rnína og bið þeim ÖU
Framhald á bls. 2*