Morgunblaðið - 30.12.1969, Blaðsíða 25

MORGrUNBLAÐIE), ÞRIÐJUDAG-tnR 30. DESEMBER 11909
25
Franskir hveitibrauðs
dagar á íslandi
— ViS höifum ekki orðið fyx
ir vonbrigðum, sögðu þau.
Það heduir verið kalt, en vetur
irm hafur sína kosti. Þá eru
lærri ferSamenn og maSur
kynnist ‘betur sjálfu Jólkmu í
landinu.
Þau hjönin dvöldust fyrst
nokkra daga í Reykjavík en
fóru síSan með áætl.unarbil til
Akureyrar, lituðust uim þar og
fóru síðan flugleiðis til Reykja
vikur. Þá lá leiðin aS Geysi.
— SkólastjÓTÍnn á Geysi tók
okíkur svo vel og sýndi oikkur
allt, sem þar var að sjá. Það
var fátt um ferSafóllk — og
óþarfi aS troSa sápu í hverina
tfl að fá þá til aS gjósa. Við
hiofðuim nægan tíma til þess
að sjá þá gjósa af sjáiif’sdáð-
um. í áætlunarbílnum á leið
inni frá Geysi hitfcum við
franska konu, sem er gift Is-
lendingi og búsett í Biskups-
tungunum. Hún bauð okkur
heim og við fengum tæikifæri
til að kynnast islenzku heim-
ilL
Fransika frúin í Biskups-
tungunum ráðlagði þeim að
fara til Vestmannaeyja og þar
gengu þau um Heimaey frá
nyrzta odda til þess syðsta í
frosti og roki.
— Okkur var Skelfing kalt,
en veðrið var fallegt og þess
virði að vera úti þrátt íyrir
kuldann. Við skoðuðum allt,
sem hægt var að slkoða í Vest
mannaeyjum og sérstaklega
urðum við hrifin af sjódýra-
safninu.
(HéSan fóru hjónin með
GulKossi til Kaupm.haifnar,
þaðan með lest til Lanœem-
borgar. Þaæ tóku þau bíl, sem
þau Skildu þar eftir og héldu
til heimkynna sinna í Júra-
fjöllum. Hversdagsleilkinn tólk
við á ný, húsbóndinn hvartf
ur að verzlunarstönfum, frúin
að heimilisistörfum og þau
segjast ætla að láta sig
dreyma um næstu íslandsferð.
heldur sigla um slóðir víkinga
skipa í Norðunhöfum en gond
óla í Feneyjum. Þegar ég
minntist á þetta við konuna
mína núverandi fannst Iienni
þetta ágætis hugmynd. Sjö-
unda nóvember, tveimur dög-
um eftir að við giftum okkur
fórum við til Luvemborgar
og þaðan fiugleiðiis til ís-
lands.
— Og hvernig finnst þeim
svo hveitibranðsdagavistin á
íslandi?
„HVERNIG dettur fólki í hug
að fara í brúðkaupsferS til ís-
lands í nóvembw?"
Þannig spurðu margir sem
fréttu af ferSuim Le
Culier hjónanna Jean-Claude
og Marie-Tberese, en þau
voxu 'hér í nóvember.
— Ég veit ekki hverju skal
svara, sagSi brúSguminn, er
þau hjónin litu inn á Mbl. —
Ég hef alltaf verið hrifnairi af
n orðrin u en suðrinu — ég vil

Marie-Therese og Jean-Claude Le Culier — ánægð með fs-
landsferðina
Sæla mín, sorg og gleði
og sitjörrauimair eru að aegja
'Okíkur eilttlhvaið sérsitialkt raúma.
Þá saigði pabbi miinin: „Þú veizit
uim bairniilð, gam fæ'dldist á jöluin-
nm ag var iagt í jötu í Bietíiéhiem.
ÖM. þessi uinidiur enu uipphiaf siæl-
uinmiar sem við Mjiértium aff því
heilaga giuð'Sbamii, sem er friefc-
ari okkiar ag -eiliflt 'aithvairf syrad-
mgra miarania.“
Ó, hvað ég brainin af þrá, að
flá að sjá þaið blesisiað'a baim, ssm
stirax var flairiið svoraa ógætíllegia
mieð hér. .jMaimimia oig palbfbi, nsá
ég flara þaimgað, éig glef alvag fsr-
ið eiiin, WLýt að raita eins oig
mieniniirrair, sem rötiuiðiu lamigia
leiið, aff því það var svo bjiart atf
Eítj’öiriniuirarai, og flenigiu að sij'á. bam-
ið, iraér er aflivag ófaaett, það er
svo hjiart frá Jesúbanniiniu."
Aldlrei faomlslt ág þá bæjiairflieið,
en flór að biðjia G*uð að leyfla
bairiniiniu sírau að koirraa iál mira,
þagar það Staefakair, þá varð ég
róleigiri og laigði miiran bamiaðkap
niðiur.
SVo faorn airaraaS erfið'i fyrnr
miig. Paíbbi miinra vax aft úti við
stm búvahk, raotaði svo allar siín-
ar 'hrvíldarsitiuinidir til a@ lesia
Híbllíuinia. Það þ'ótti mér lei'ðiin-
leigft og saigðii: „Hvers vegiraa ©rliu
aiMltatf aið lesa þessa stóru bófls,
sem er efldkert slkerramitiileg, enig-
air miyradiir og enigin flafleg
kvseði.“ Taffiaðiu hieldiuir váð miig
'Og segiðu mér sögu.“ Já, ég sfkial
segja þér miargar dýnmiæfar sög-
ur úr stónu bókiininii. Það gljörði
hlanin oig þá flóir miér að fiiniraast
Bilhlíam bezt aflira bólkia og rétitl
pafbba haima alltaf, þegar haran
'kom inn.
Pabbi máran las hiúsflesbna -aSlfltt
árið. Hugvekjiur og Passíuisálimia
á vetuimia, era Jóndbök Vídlaiíinis
á suniniudlöguim.. Pasglusá’lmiairaa
GREIN þessia dfariifla ég til að
viltraa um mína reynisfliu atf niá-
lægð Guðs, uimhyiggju hains og
Ikærleilkia itifl oiklkar smiæliragjiaininia.
Ég fæ þá siælu, afð miuinia enin
mín æ'sfcuiatriðli greiniilliaga og
isegja niákværral'ega gatt frá öflJlu,
leiran'ig mírau óvituirtega orðalagi
1 miárad váð hieilöig samimraidi frá
“Guiði og möraraum.
Ég fædldlist í flaguirri sveiit. Sá
þar fyrst geáisila sólarinmiar og
viðlbröigð vcjcstiinis. Fjiaillið og
tfjlölsfcrúð hilíðia þess. Frá þæj'ar-
etyruim Syðri-Valla sá ág slótitar
.jgnuradlir og féirMað dreifla siór um
igræraa haiga. Sfcaimimit flrá bæj'air-
Veggniuim var ynidisiteg't gi/1 irneð
girænium brefafaum og þair var
Ibæj arlælkiurinin máwn, breiða áiin,
sem ranm avo ró!iaga sir.ra veg
ram miðjiain daliran til ^jávair. Við
þá lirad ó'sífeaai óg að umia ævi
mliinnar dlaigia. Olft vmt mér þamm-
suð að siælkjia svomia mitoið að ámmd,
en 'gait alldirei stóllt mág um að
hllaupia þa'inigað, gramigia um graaraa
baifaka, sjá sólargeidlairaa glitra á
yfirborðii úðairas og hiusrta á iotf-
gjlörðairtómia árinmiar. Stumidiuim
varð ág þreytt, sölt þá ®g swtfm-
aði oift flremst á bafakamiuim, <em
dlaltt aidirei fram 'atf boinium I áraa.
Hver hatfði gyo skiaipað aflflia þá
diýrð og loflað okfkiur að njiótia
heiraraar "tifL unaðs og affloormi?
Það vildi ég oig fékk fljóttega
að viitla. Og amiraað enm meima
stórmiarlki Guðs. Ég var þriggjia
óma, jlá hátt á fjórða ári, þagiar
ég spuirði: „Hvens vegmia er allt
svomia flallagt á jóflluinrnm?" Þá eru
ljiósán lókfaar srvo bijlört, öflfliuim 118-
Uir svo eiinfcienmiileiga vel, eru svo
'góðir og igfllaðár. Jaifin'viel dkepn-
lurraar aru ettnlhjvetm veginm öðiru-
Vísii eira venjuitega, og sjáiiið þið
Mniiiniinin, nioffðurljiósini, tuinigflið
Aramótadansleikur
veriSur haldinn á G AMLÁRSKYÖLD ©g
hefst kl. 9 e.h.
Hin viasaela hljómsveit
opys 4
lék fyrir fullu húsi á II. í jólum og sér um
að konia öllum gestum í áramótaskap.
★ SaJa aðgöngumiða er þegar hafin.
Pantið í síma 19100.
— (jtehtccjt mjjtt ár! —-

stoildli ég Auirðlu ’fljótt og grét oflt,
þsgar ég heyirðí '<»g stoildfi' saigruir
Bilblíuiraraar betiur þar. Eimiu siran.i
dfaittt m/ér srajia/ltræði í hiuig til að
■gleðjia paibba. Éig saigði: „Nú er
ég erð'in svo stierto alð ég giet
Ikiastað stórum stsinii í voradiu
snieninkiia.“ Þetta vairð homium þá
bara til hryggðar. Þú mátt aldirei
kiasta flfceini í racikkiuirn miamm.
Maraistu hvað Jesús saglði vi®
Pétur, þagar 'hanm hjö eyriað atf
óvini haras. Éig miunidi þa® oig
þagraaði.
Ég haf missit flonaldra mlíina og
aðffa góiðla æittir.igj'a, em >aldirei
íuindlið jiaifin sára sotrg 'Oig etara
uppisitiignimigairdlag. Hélt því að
Jesús værii allveg flariinm Jffá ctofc-
uir og éldki vom, að hamm gæiti
verið ’ teragur hjá mér nié ö'ðiru
syradhjiigu flólki hér. Mím etaa
taiggum var að það mymdi verna
Gu/ð, stem bafði tekiS Drottin
mitan til sta!
Noi faaf ég saigt mímar faelglU'Stu
minmáinigar og þar sijááð þið, að
ifaviorlki faiaf ég verið greirad mié
gætta, þótt Guið gaefi miér svomia
góða floreldina oig uinaðstega æsteu.
Hradla flétkk ég efclfai lam@a <divi3l í
þeirri paradís. mdssti foffeldira
mlíraa umig og fanm að ég var
sitlödld I aflfllt 'ammiaiDri dleiHd oSt'óma
slkólainis á j'örðiu vorri.
Hitti otft góð faeiimili, sam vildlu
reyraast irraár veQ, á staa vísu. En
æsfciu uiruað miinm flamm ég favemgi.
Missdá meiira að seigjia sökniuið
mimin ag faaatti að Jeiita þeirra
verðmœta. Lát miór lolfas nægja
faismi oig svíniaidira/f miiininia ddimnmu
leiða. ÞaB var og víst, aiS enigimn
'mianinltegur miáttur miumidd igeta
veitt miér sálafffcið og þaiu faygg-
inidi, að ráða flram úr þeim voða.
Ég var faamita temtga leálð firá
þeirri 'tíð, þegar ég fiainm sæluiraa
firá jóiabarnitau og ljósi þesis.
Þá faam etafaver tiil miíin, sá
Framhald á bls. 21
!SfpS»Sít3í!
Áramötafagnaður
ÆVSNTÝRI
DISKÓTEK
OPIÐ
KLUKKAN 10-3
Aðgöngumiðar á kr.
350.00 seklir í Tónabæ
í dag kl. 2—5 og
við irmgangmn.
Happdrætti fylgir
hverjum miða.
15 ára og eldri.
Munið nafnskírteinin.
RIKIKIBtRtRIBIKIRinf