Morgunblaðið - 17.01.1970, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. JANÚAR 1970
Dirk hló. — Nú held ég, að
íœyndunaraflið sé að hlaupa með
þig í gönur.
María andvarpaði. — í>að er
sjálfsagt — en en.gu að síður
verð ég fegin, þegar þið
mamma og öll hin komið heim
aftur.
Dirk nefndi ekki þetta sam-
tal neitt við Corneliu, en endur-
minningin um það kvaidi hann,
allan tímann, sem hann stóð við
í Demerara. Stundum reyndi
hann að telja sér trú um, að
þetta væru bara krakkaórar hjá
Maríu og raunverulega væri
ekkert að hræðast, en þá gat
þetta dularfu'lla innræti Francis
orðið yfirsterkara í huga hans
og kvíðinn greip ha.nn aftur. Ef
honum fannst nokkur hlutur ó-
þolandi, þá var það einhver
svona ógnun, sem ekki var haegt
að festa fingur á. Dularfullir
hliutir höfðu aldrei verið honum
að skapi, og mundu aldrei verða.
Hann ákvað, að þegar hamn
kæmi heim til Berbice, skyldi
hann rannsaka málið nákvæm-
lega og komast til botns í því.
Meðan þessu fór fram, var
Francis æðsta ráð í Nýmörk.
Vagninn með eldra fólkinu í
var varla horfinn úr augsýn,
þegar Francis leit í kringum
sig og á hin börnin og sagði,
með silkimjúkri hálfstríðnislegri
rödd: — Jæja, þá eru þau farin.
Verða burtu í meira en viku. Vit
ið þið, hvað það þýðir? Það þýð-
ir, að í meira en viku verð ég
húsbóndinn hérna. Og nú brosti
hann til þeirra og það bros
höfðu Dirk og hitt eldra fólkið
aldrei séð á honum. Það var
miklu fremur eitthvert illkvittn
isglott en bros, og gert með vör-
unum einum. En börnirn könnuð-
ust við það.
— í kvöld, sagði Francis með
ábúðarmikilli rödd, — verða ill-
virki framin — illvirki framin í
myrkrinu. Englar Satans mumu
sveima um kring hér í húsinu.
Ykkur er betra að koma ykkur í
bólið, öllum saman! Síðasta setn
ingin var sögð í hvössum tón.
Hún var skipum.
María tautaði: — Þú ert ekki
hann pabbi minn. Eg þarf ekk-
ert að gegna þér.
— Hahal Þú! Pabbastelpan!
Þú ættir nú ekki hvað sízt að
vera varkár, kelli mín. Myrkra-
völdin hafa alveg sérstaklega
auga á þér.
Sybil og Amelia hlógu. Sybil
var hávaxin og ljóshærð, fimm-
tán ára gömul, en Amelia sextán.
Amelia var alltaf hálfdularfull í
augum móður sinnar, en Sybil
var opinská og blátt áfram og
ekki laus við hæðni. Hún sagði:
— Einhvenn tíma koma þessi til
tæki þín þér í bölvun, Francis.
— Ætli það? Francis leit illi-
lega til hennar. Hvað veizt þú
um tiltæki mín, að þú getir ver-
ið svona viss?
— Ég veit hvað þú gerir, en
ég vil bara ekki vera að sneypa
þig framan í fullorðna fólkinu,
en ég veit það fyrir því.
— Hanrn er djöfull, tautaði
María, og leit á hann, enda þótt
hræðslan skini út úr augum
hennar. Matilde og Harriet, syst-
ur Fraricis virtust líka hrædd-
ar, og gláptu á bróður sinn.
Matilde var ljóshærð og hnell-
in. Hún var átján ára, mjög hæg
stiúika, eftirlát og laus við
heimtufrekju — en karlmönn-
um leizt á hana. Það voru þeg-
ar tveir biðlar á ferðinmi. Harriet
grannvaxin og dökkhærð, var
líka hæggerð, enda þótt í fari
hennar væri eimhver lymiska,
sem gerði það að verkum, að
henni var ekki treyst. Að ýmsu
leytd var hún ekkert óáþetkk
Francis, en hafði þó efckert til
að bera, sem beinlínis væri hægt
að kalla illsku. En hún var
hræsnari.
— Francis er ekkert meiri
djöifull en Hendrik, sagði
Harriet — og Hendrik, þrettán
ára og alvarleguir á svipimn, gaf
frá sér lágt urr og glápti á
Harriet, sem honum var mein-
illia við.
Pétur, sá yngsti, sem var sex
ára o g snarplegur lítill snáði,
með skolleitt hár og grágræn
augu, var mjög hændur að eldra
bróður sínum. Hann starði eins
og ósjálfrátt á Ha.rriet, en stillti
sig samt. Hann var í leynum
hugans hræddur við Francis.
Francis leit á þau á víxl og
hvert þeimra um ság leit niður
undir augnatilíliti hans. — Yk'k-
ur langar kanuski til að óhlýðn-
ast mér, er það ekki? Þá skul-
115
uð þið muna, hvað ég sagði ykk
uir einu sinni. Ég hef vald til að
drepa hvert ykkar sem er —
hræða ykkur þegar þið eruð sof
andi, og láta ykkur aldrei
vakna aftur. Þið ættuð að haga
ykkur skikkaralega.
Þau þögðu öll, en í saima bili
heyrðist til barnfóstrunnar, sem
var að kalla á Pétur. — Massa
Pétur! Það er kominn matur.
Þetta rauf leiðsluna, sem þau
voru í. Pétur hljóp út og hin
tíndust út á eftir honum. Fran-
cis hélt Harriet eftir. Hann
greip í handlegginn á henni og
sagði. — Bíddu við, Harriet. Ég
þarf að segja dálítið við þig.
Harriet stirðnaði upp og
hræðslan skein út úr bláu a.ug-
umum. Gran.nur l.íkamin.n skalf
ofurlítið. — Hvað var það,
Francis?
Francis beið þamgað til hin
voru komin úr heyrnarmáli. —
Ég vil, að þú hafir auga með
þeim í kvöld og í nótt, Harriet.
Harriet reyndi að brosa.
— Hvað ertu nú að brugga,
Francis?
— Það er mitt mál, sagði Fran
cis harkalega. Hann greip aftur í
handlegginn á henni, en nú sneri
hann upp á hann, svo að hún
rak upp ofurlítið hljóð. — Þú
gerir eims og ég segi, og hefur
auga með þeim. Sérð um, að ekk
ert þeirra fari út, þegar dimmt
er orðið eða fari að elta mig.
Skilurðu það? Ef eimhverjir
njósnarar fara á eftir mér í nótt,
þá er það þér að kenna, og þá
skal það líka koma þyngst nið-
ur á þér. Ég skal hefna mín á
þér á grimmilegasta hátt, sem
hægt er að hugsa sér.
— Þú m.eiðir mig í handleggn
um!
— Er það? Francis glotti. —
Þú mátt þakka fyrir meðan ég
meiði þig ekki annars staðar, þar
sem það er verulega sárt.
Harriet stokkroðnaði og sleit
handiegginn á sér la.usan. Höf- \
uðið skalf af reiði og blygðun. i
— Einhvem tíma sikal Dirk
frændi komast að því, hvernig
þú ert og þá verður þér fleygt
út úr húsinu.
— Þa.u komast aldrei að
neinu, nema eitthvert ykkar
kjafti frá. Og ekkert ykkar ger-
ir það. Ekki þú, eða hvað?
Mundirðu gera það, Harriet.
Hann horfði fast á hana og hún
leit undan og roðnaði aftur.
Hann kleip í kinnina á henni.
— Þú gætir þeirra fyrir mig,
systir góð. Þú þorir hvort sem
er ekki neitt til við mig. Þú
veizt verstu leyndarmálin mín,
og þú hefur þa.gað yfir þeim. Og
ég veit sum þinma — karlmanns
leyndainmála. Þú hetfur ekki efni
á að óvingast við mig, finnst
þér það?
Harriet sendi honum augna-
tillit, sem var fullt haturs og
ótta, hvort tveggja í senn.
— Þú manst kannski þarna
forðum, undir jamíntrénu? Hvað
þú varst að gera með honum
Hammond, blessuðum saklausa,
u.nga verkstjóranum okkar?
Harriet fölnaði en kom engu
orði upp. Hún stóð á öndinni
og kreppti og rétti fin.gurna á
víxl.
— í fyrra, Harriet. Þú varst
bara fjórtán ára, systir mín litla,
— Þú varst að njósna um mig,
annars hefðirðu ekki séð það.
— Ég njósnaði ekkert. And-
arnir sögðu mér það.
— Snáfaðu burt, sagði Harri-
et og náði varla andanum. —
Þessi Elvira fer með þig til hel
vítis, einhverja nóttina, með
alla þessa galdra sína — og
öll þessi skuggalegu skipti sín
við íjandann. Hin — hinir
krakkarnir — vita ósköp vel,
að þú ferð í kofanm hennar á
nóttu.nni. Hendrik sá þig tvisv-
ar og Amelia vaknaði eina nótt-
ina og fann reykelsislykt. Þú
veizt ekki sjálfur, hvað þetta
er, sem þú ert að kuikla við,
Francis.
— O, vertu alveg óhrædd. Ég
veit ósköp vel, hvað það er.
Það er karlmiannaleyndarmál.
Manstu ekki, hvað ég sagði þér,
að ég hefði séð pabba og Rósu
frænku vera að gera í Kay-
wanahúsinu, þegar ég var Lítil
snáði? Hann pabbi kallaði það
karlmannsleyndarmál.' Hann hló
harkalega. Það er meiri brand-
arinn! Hún Elvira hlær að því.
Það er nú sitt af hverju, sem
ég hef komizt að um karlmenn
og kvenfólk síðan ég var tólf
ára! Veiztu, hvernig pabbi og
Rósá frænka dóu? Þau brunnu
til bana í Edwards'húsinu í
eldsvoðanum mikla. Og hvað
hafa mamma og Dirk frændi
sagt okkur um það? Að þau
hafi verið að borða þegar kvikn
aði í húsinu og það hafi hrun-
ið ofan á þau. Það er meiri
lygararnir þetta ful'lorðna fólk!
Elvira komist að sannlei'kanum
Finnsk stjórnvöld
bjóða fram styrk handa Islendingi til náms eða rannsóknar-
starfa í Finnlandi námsárið 1970—71. Styrkurinn er veittur
til átta mánaða dvalar frá 1. september 1970 að telja, og
er styrkfjárhæðin 750 mörk á mánuði fyrir kandídata, en
600 mörk fyrir þá, er eigi hafa lokið háskólaprófi.
Umsóknum um styrk þennan skal koma til menntamála-
ráðuneytisins, Hverfisgötu 6, Reykjavík, fyrir 25. febrúar n.k.
Sérstök umsóknareyðublöð fást í ráðuneytinu. Umsókn fylgi
staðfest afrit prófskírteina, meðmæli tveggja kennara og
vottorð um kunnáttu í finnsku, sænsku, ensku eða þýzku.
Vakin skal athygli á, að finnsk stjórnvöld bjóða auk þess
fram eftirgreinda styrki, sem mönnum af öllum þjóðernum
er heimilt að sækja um:
1. Sex átta mánaða styrki til náms í finnskri tungu eða
öðrum fræðum, er varða finnska menningu.
2. Nokkra eins til tveggja mánaða styrki handa vísinda-
mönnum, listamönnum eða gagnrýnendum til sérfræði-
starfa eða námsdvalar í Finnlandi.
Menntamálaráðuneytið,
13. janúar 1970.
J
HEÍ XVAU iVíAriNW'

"M
ITEIM

*/>«»/.*) ,.íd „ndn*
ASK.UR
V.
nVÐUR
YÐUIt
GI ,< IDARST. gríSAK0TELE1T u r
GRILLAÐA KJÚKLINGA
ROAST BEEF
GTÚÐARSTEIKT IúVMB
IIAM BORGARA
DJÚPSTEIKTAN FISIv
k udurla ndsbra. ut /J
sími 38550
r
Hrúturinn, 21. marz — 19. april.
Allt sem pú segir í dag verSur tekið bátíðlega.
Nautið, 20. apríl — 20. mai.
Sjáðu nú lífið í dýrðarljóma, ef þú getur. Hresstu upp á kropp-
inn, svo að meira sé nú ekki sagt.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Þú hcfur mikinn starfa þcssa dagana, og skrifaðu því hjá þér allt,
sem þú átt ógert.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Dagurinn virðist óvenju friðsæll og auðveidur.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Líttu eftir mikilvægum verkefnum með fyrra fallinu. Gerðu þetta
sjálfur, annars fer allt út um þúfur.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Einhver kunningi þinn græðir óvænt. Þetta snertlr þig að ein-
hverju Ieyti.
Vogin, 23. september — 22. október.
Þú græðir á þvi að taka breiðari hrautina I dag.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Nýju áformin þin koma til framkvæmdar fyrr en þú bjóst við.
Þú getur skemmt þér í kvöld.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Þú átt svo annríkt að þú eygir enga útlcið í bili. Reyndu að
fylgjast með fjöldanum og gcra rétt.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Viðkvæma hluti skaltu Iáta Uggja í dag. Reyndu að gera skyldu
þína, án þess að fá of mikla samvinnu.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Endurskoðaðu málefni þín, og reyndu að fella úr allt, sem óþarft
er.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Vertu staðfastur við þá ættingjanna, sem mest berja sér, tll tl
eyðiieggja ekki daginn.