Morgunblaðið - 27.01.1970, Blaðsíða 22

Morgunblaðið - 27.01.1970, Blaðsíða 22
22 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 27. JANÚAR 1*70 Elínbjörg Halldórsd. Faedd 30. apríl 1897. — Dáin 19. janúar 1970. EKKI óraði mig fyrir því, þegar ég kom síðast til þin í kaffi, að það yrði í síðasta sinin sem við sæjumst. Þú varst svo glöð og kát eins og þú áttir vanda til, en þó veit ég núna að þú varst þá þegar orðin veik. Það var svo gott að koma til þín, þú átt- ir svo mikla hlýju og mildi til að miðla af. Á þessari kveðjustund kemur svo margt upp í huga minn, þitt ljúfa bros, hugrekki þitt og kær- leikur. Ég á þér svo margt að þakka, þú studdir mig í veik- indum mínum og hjálpaðix mér á mai'gan hátt, lífskraftur þinn og gleði höfðu svo góð áhrif. Yngsta dóttir mín hændist mjög að þér þegar við bjugg- uim í sama húsi. Hún elskaði þig og dáði, enda átti hún marg- ar stundir, ógleymanlegar stund- iir hjá þér. Ég veit þótt þú sért farin leið Faðir minn Guðbrandur Samúclsson úrsmiður, lézt að heimili sínu, Álfheim- um 52, 26. janúar si. Elín Guðbrandsdóttir. Jóna Jakobsdóttir, Reykjalundi, lézt að heimili sínu að kvöldi þess 24. þ.m. Jarðarförin auglýst sfðar. Guðmundur Jasonarson, og dætur hinnar látnu. Jóhann Jóhannsson, Sogavegi 38, andaðist í Landsspítalanum 26. janúar. FYrir hönd vandamanna, Margrét Bjarnadóttir, Árni Finnbogason. Faðir okkar, tengdafaðir og afi, Þórarinn H. Þorsteinsson, Ásbraut 11, Kópavogi, lézt aðfaranótt laugardagsins 24. janúar. Börn, tengdaböm og barnabörn. Bróðir okkar, mágur og frændi, Þorkell Þórðarson, Njálsgötu 15, andaðist í Landsspítalanum 25. janúar. Sólveig Þórðardóttir, Elínborg Þórðardóttir, Vigberg Einarsson og systraböm. okkar aJlra, að vfð muinum hitt- ast aftuir og þá verður ánægju- legt að hitta góða vimkonu. Frá fjölgkyldu minni færi ég þér beztu kveðjur ag þakklæti fyrir eiskulega viðkynninigu. Ég bið góðan guð að geyma þig, elsku vinkona, og færi þér mínar innilegustu þakkir fyrir samveru stundir okkar, sem eru mér kær ar og ég mun aldrei gleyma. Anna Hallgrímsdóttir. KVEOJA FRA FRÆNKUM. Svo staðfost og sterk í lífsinis straumi, þú stóðst í vitund vorri siern vermandi kraftur. Sál þin var guðsigjöf úr alheimsdns lind-um, sem lifir og lifir í siamieind, er blómstrar í eilífðar yndi. Smáar við þáðum þinn fórnfúsa kænlieik. Néunum atf hug þinum lifsilykilssannlei k, og hönd þín svo iðaði í veraldarkraf ti, að ætíð oes uindraði mannkostaigæðL Þú und hverja græddir í hugljúfu starfi og plástrama lagðir svo blæiþítt við sikinn, brosin úr bamsiaugum hlauzt þá að launum, sá yljandi fjánsjóður taidiist fljótt þinn. í barnamina hópi varst eiins og kjörin, þau drógust sem segull að yln/um frá þér. Ljósa þú gœttir og Ijóe ert þú ætíð í hug þeinra mörgu er lifa hér. Frá starfi þú gekkst á síðasta degi, þá þrekið var lúið af áreynsluþraut. Móti þeim örlögum þér voru boðin, tókst einis og hetja í hvensdagsins leik. Þó köM sé þín kirm, þinn ylur samt lifir í hjörtumum mörgu er sáðir þú í. Hann geymist sem nesti í bugarims helgi, er legigjum við sjálfar á veginm þinn. Útför Ingimundar Magnússonar, MelgerSi 22, Kópavogi, sem lézt af slysförum 19. jan- úar, fer fram frá Fossvogs- kirkju fimmtudaginm 29. jan- úar kl. 3 e.h. Foreldrar, systkin og aðrir vandamenn. Jónatan Hallvarðsson ÞAÐ var mikil harmafregn og óvænt, sem barst himgað að Rin- arbökfcum nú eftir áramótin um alvarleg veikindi og síðar and- lát Jónatans HaHvarðssonar, fyrrv. hæstarétitairfanseta. Frá því að við fyrir næstum 25 árum síðan hófium störf sam- an í Hæstarétti, þróaðist okkiar í milli það samband og sú vin- átta, sem hélzt til hinztu stuinda og mér og mínum er ógleyman- leg, en ek/ki skal á torg borin, enda amdstætt eðli okfcar látna vinar. í fornuim ritium íslenzkum, sem okkur er gjarnt að vitna í, segir m.a.: „Gáttir alilar áður gangi finam (otf skoðast skyli) otf skyggnast skyli“ Eftir löng og nsiin kynni atf Jóniatan Hallvarðsisyni tel ég mdg fáa eöa enga hafá þekkt, sem í störtfum sínium hatfa honum frek- ar kunniað að fiara að þessum speikiorðum. 01,1 þau mörigu og mikilvægiu trúnaðairstörf, sem honuim að verðleikum voru falin um ævina, vann hann á þann veg undir þessu merki og atf mieðfæddri háttvísL að ísiiand má vera þóttlátt fyrir og stolt yfir að haifia átt slikian son. Arni Tryggvason. Nanna Magnússon — Minning Árið 1970 hefur þegar kallað margan góðan íslendinginn til annarra vistarvera, þótt eigi sé fyrsti miániuiður þess láðfan. Ein er sú góð kona, sem burt var kölluð í þessum mánuði og sárt er saknað. En það er frú Nanna Magnússon. Sá, sem þetta skrifar þekkti hana aðeins frá þeim tíma, sem hún var forstöðukona sauma- stofu Þjóðleikhússins og verður því æviferill hennar og ætterni ekki rakið hér, enda hefur það verið gert í annarri grein. Vitanlega hlaut starf frú Gunnar Lýðsson Jens Elí frá Víganesi Fæddur 29. jan. 1918 Dáinn 21. jan. 1970 ÞAÐ sem ai er þessu nýbyrjaða ári hefur gengið yfir okkur mik- il dauðstfalla- og slysaalda. Hörmungaslys hafa orðið hvert Móðir mín, Aðalbjörg Vigfúsdóttir, Skógargerði 4, verður jarðsungi-n frá Foss- vogskirkju miðvikudaginn 28. janúar kl 1.30. Leifur Jónsson. Útför konunmiar minnair, móð- ur okkar, tengdamóður og ömmu, Pálínu Pálsdóttur, Holtsgötu 16, Hafnarfirði, fer fram frá Hafnarfjarðar- kirkju miðvikudaginin 28. þ.m. kl. 2 e.h. Blóm vinsamlega afþökkuð. Helgi Kr. Guðmundsson, böm, tengdabörn og baraaböm. Elskúleg eigiinkona, móðir, tengdamóðiir og amma, Margrét Kristinsdóttir, Hafnarstræti 91, /erðuir jadðsungin frá Akur- eyrarkirkju fimmtudaginin 29. janúar kl. 1.30 e.h. Blóm og kransar afbeðnir. Ef einhver vildi minmast hinmar lótnu, er þeim bent á liíknar- stotfnamir. Fyrir hönd ættingja, Jón Þórðarson. Þökkum auðsýnda vináttu og hlýhug við andlát og útför Kristins Þórðarsonar, múrara frá Brekkuholti. Börn og systkin hins iátna. á fætur öðiu, og eru það miklir skattar sem hið nýbyrjaða ár hetfur krafizt af okkur svo fá- mennri þjóð. Því hvert manms- líf hjá okkuir er mikils virði, ekki sízt þegar um unga og táp- mikla menn er að ræða. En það er svo margt, sem við hvorki ráðum við né skiljum. Á slíkum stundum finnum við bezt hve smáir við erum og litlir og van- mátta, og við hverja slysafirétt getum við aðeirns vonað að þessi óskapaalda sé gengin yfir og það verði langt langt þangað til mað ur heyri slíkar fréttir aftur. En mér varð ekki að þeirri von minni, er ég frétti lát vinar míns og frænda, Gunnans Lýðs- sonar frá Víganesi í Stranda- sýslu. Mig setti hljóðan. Gat það verið að þessi síungi, þrekmikli fjörmaður væri horfinn yfir móðuna miklu? Og nú á kveðju- stumdu míns bezta vinar reyni ég að setja saman mínar inni- legustu þaikkir til hans í fátæk- legum kveðjulínum. Gunnar Jens Elí Lýðsson var fæddur á Víganesi í Stranda- sýslu 29. janúar 1918. Foreldrar hans voru þau Lýður Lýðsson Einarssonar frá Kjós í Árnes- hreppi og Jensína Guðrún Jens- dóttir frá Víganesi Guðmunds- sonar. Þeim Jensínu og Lýði varð sex bama auðið, sem allt voru drengir, og eru nú fjórir bræður Gunnars heitins á lífi. Gunnar mun snemma hafa verið tápmik- iil og léttur til snúninga, og hneigðist hugur hans strax til búdkapar og fjárgæzlu. Ekki mun Gunnar hafa verið eldri en 13—14 ára er hann réðst til Jóns Sveinesonar, kaupimanns á Framhald á bls. 24 Nönnu við leikhúsið fyrst og fremst að beinast að leikurun- um, því hennar vandi var að sjá um sauma á búningum þeinra og bera ábyrgð á að þar væri hvert smáatriði hárrétt. Sam- starf hennar við leikarana var með þeim hætti, að hún varð hvers manns hugljúfi og mikils metin, sökum þekkingar, hæfi- leika og vandvirkni. Frú Nönnu fór vel að stjóma fólki. Hún bar með sér hið sér- staka fas þeirra, sem búa yfir ákveðnum gkoðunum og vilja- festu. Það er einn af lyklunum að hliði lífshamingjunnar að ganga að starfi með eldlegum áhuga, jafnvel persónulegri fórnfýsi. Frú Nanna var þess háttar mann eskja. Til dæmis um áhuga henn ar á þessu starfi má geta þess, að hún fór árlega til útlanda á eigin kostnað til þess að kynna sér það nýjasta í fagi sínu hjá hinum miklu leikhúsum stórþjóð anna. Þannig hafði hún til dæm- is góð sambönd við sum af fræg ustu leikhúsum Þýzkalands. Ein af orsökum þess, hve heilladrjúg frú Nanna varð í starfi við Þjóðleikhúsið var sú, að hún var kona mannglögg og athugul. Hún kynnti sér vand- lega leikmáta, sérkenni og lima- burð leikaranna, og hafði þetta sín áhrif á frábæran árangur gtarfs hennar. Skömmu áður en frú Nanna réðsf til Þ j óðl ei k h úss ins (en það var við stofnun þess), hafði hún gifzt efitiiirlifandi manini sín- um, Grími lækni Magnússyni. Enda er manni hennar sár harrn ur kveðinn við hið skyndilega fráfall hennar. Frú Nanna kenndi sér hjarta- meins fyrir tveim árum og varð þá mjög veik, en virtist brátt ná sér að fullu, enda var hún þrek- kona og lifandi í þess orðs sanna skilningi. Mein þetta mun hafa tekið sig upp aftur skyndilega í þessum mánuði. En hún fékk hægt andlát — lézt í svefni. En frú Nanna var ekki ein- ungis frábær starfskraftur í fagi því, sem hún hafði valið sér, heldur var hún einnig það, sem meira máli skiptir, góð kona, hjartahlý og mátti ekki aumt sjá. Var í þessum efnum með þeim hjónum andlegur skyld- leiki. Þeim, sem þekktu þau kom það því ekki á óvart, er þaú Nanna og Grímur læknir tóku að gerast bjargvættir ungra barna, sem lifðu við örbirgð og erfiðleika. Enda fór svo, að þau ólu upp og komu til manns fjór- um fátækum stúlkum, hverri á Framhald á bls. 25

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.