Morgunblaðið - 27.01.1970, Blaðsíða 28

28
MORÖU'NBLAÐ’IÐ, ÞRIÐJUDAGUR 27. JANtJAR 1370
var öllu að verða lokið. Ef þú
skyldir einhverntíma verða á ferð
inni í Georgetown, Dirk minn,
þá farðu til hans Francis og
reyndu að gera honum Ijóst, hve
alvarleg hegðun hans hefur ver
ið. Ég veit, að það er um sein-
an, en mér finnst samt, að dreng
urinn ætti að fá alvarlega ofaní
gjöf. Ég hef enga heilsu til að
annast það sjálfur, en mér væri
það mikil huggun að vita, að
einhver annar hefði gert það
fyrir mig, og þú ert rétti mað-
urinn . ..
Dirk átti ekkert erindi til
Georgetown fyrr en í janúar
næsta ár, 1837. Þá burft.i hann
að ljúka erindi við Hartfield og
Clackson viðvíkjandi einhverj-
um sykurförmum, og auk þess
þurfti hann að reka eitthvert
annað erindi. Snemma í mánuð-
inum hafði komið bréf frá mála-
færslumannsskrifstofu í George-
town sem tilkynnti, að Sara
nokkur Hubert væri látin og
hefði arfleitt hann að matvöru-
búðinni sinni. (Erfðaskráin, sem
lögfræðingarnir sýndu Dirk
seinna, hafði inni að halda þessa
setningu: „Téður herramaður,
hr. Dirk van Groenwegel sýndi
mikla vinsemd einni, sem bæði
horium sjálfum og minni vesælu
persónu þótti mjög vænt um.“)
María spurði, hvort hún mætti
fara líka, og Dirk ákvað að láta
það eftir henni, og færði sem
ástæðu, að hún mundi getahjálp
að sér til að greina sundur skjöl
in og minna sig á ýmis smáatriði,
sem kynnu að fara framhjá sér.
Þetta var góð og gild átylla, því
að undanfarið ár hafði María
hjálpað honum mikið við skrif-
stofustörf í sögunarmyllunni.
Til leigu við Luuguveg
Á bezta stað við Laugaveg neðanverðan er til leigu og laust
nú þegar húsnæði fyrir skrifstofur, félagsstarfsemi eða hrein-
legan iðnað.
Upplýsingar í símum 2-3020, 1-9195 og 16766.
Nú getum við boðið
VOLKSWAGEN
á stórlœkkuðu verði
- eða allt frá kr.
189.S00,oo
HEKLA hf.
Laugavegi 170—172 — Sími 21240.
Húin var orðin talsvert útfarin
í bókfærslu, og hafði þegar látið
í veðri vaka, að hún kærði sig
ekkert um að giftast — en það
tók nú reyndar enginn alvar-
lega.
Dirk gisti alltaf í Flagstaff ef
hann var staddur í Demerara.
Og þar var honum nú vel tek-
ið að vanda. Undir eins og Ed-
ward sá Maríu, sagðist hann
vilja mála mynd af henni. —
Þetta rauðgullna hár á þér,
barnið gott. Ég sé það alveg
fyrir mér á léreftinu! Dirk,
drengur minn, þama áttu fallega
dóttur og veizt sennilega ekk-
ert af því! Og Luise skríkti eitt-
hvað hæðnislega og sagði: — Æ,
Edward minn! Hvað er orðið af
minninu þínu? Þó að ég sé átta-
tíu og þriggja ára en þú ekki
nema sjötíu og þriggja þá man
ég samt enn, að María er dýr-
mætasta eignin hans pabba síns.
Og hvemig gæti hann þá ver-
ið blindur á töfra hennar?
123
En gamanseemin fór samt bráð-
lega af, því að þegar Edward
tók að minmast á lát Elfridu,
leiddi það auðvitað talið að
Francis.
— Ég vil nú helzt ekki hugsa
um það, unraði Willem. — Fað-
ir hennar er ruddalegur og ósið
aður negri — einn þessara, sem
tókst að kaupa sér frelsi 1832.
Hann rekur matvörubúð í
Charlestown, og hvort sem þú
vilt trúa því eða ekki, þá býr
Francis hjá fjölskyldunni uppi
yfir búðinni. Já, hann er orð-
inm einn af þeim, Dirk. Og eft-
ir uppeldið, sem hann fékk! Það
er ótrúlegt!
— Sem manneskjur eru þau
nú ekki svo bölvuð, sagði Ed-
ward og hallaði hvítu höfðinu
undir flatt, hugsi. — Ég fór að
heimsækja þau um jólin. Þau
eru frá vesturströndinni. Og ég
varð hrifinn af þeim báðum.
Stúlkan Matilda, fannst mér vera
frekar veimiltítuleg, en hún er
snotur á negra vísu. Sannleik-
urinn er víst sá, að Francis
gerði hana ólétta, og foreldr-
arnir samþykktu, að hún giftist
honum, aðeins til þess að þau
héldu ekki áfram að lifa saman
í synd og fæða af sér lausa-
leikskrakka. Þetta dökka fólk
er vandlátara um slíka hluti en
hvítir menn, eins og þú munt
vita. Og mér skildisit á öllu, að
þau séu sízt ánægðari með þenn
an ráðahag en við erum.
— En hvað gerir Francis?
spurði Dirk. — Lifir hann á
þeim?
— Það virðist svo, jánkaði Ed
ward. — Hann hjálpar þeim í
búðinni skilst mér, en hann sæk
ir enn spilastaði og hanaöt. Og
svo segja sumir, að hann iðki
kukl og svartagaldur.
Dirk bað um heimilisfangið í
Charlestown, og Edward sagði
honum hvar hann gæti fundið
búðina og heimilið, en Willem
ráðlagði Dirk að koma þar
hvergi nærri.
Dirk sagðist ekki enn hafa á-
kveðið, hvað hann gerði, en með
sjálfum sér fann hann hvöt til
þess, og fann það alveg á sér,
að hann mundi leita uppi búðina
í Charlestown. María vissi það
líka, og tveim dögum síðar, þeg-
ar hún var í vagninum með föð-
ur sínum og þau voru í orði
kveðnu að fara til Kaywanahúss
ins, lét hún ekki í ljós neina
undrun þegar faðir hennar skip
aði eklinum að fara til heimilis-
fangsins í Charlestown. Hún
skríkti og kreisti á honum hönd
ina og sagði lágt: — Ættarblóð-
ið!
Hann reðnaði, hló og svaraði:
— Já, já. Líklega get ég ekki
stillt mig, telpa mín. Það eru
álög á mér að vera að heimska
mig í sambandi við þetta ættar-
blóð okkar.
íbúðarhúsið með búðinni í, sem
Dirk hafði verið vísað á, var
frekar hrörleg bygging, kannski
tuttugu eða þrjátíu ár-a gömul.
Klúrt skilti bar áletrunina:
„Jason Clark — beztu matvör-
Ur seldar hér”. Gálgatimbursleg
brú úr tré lá yfir mjóan skurð
áður en komið var að búðinni,
og Dirk og María stigu á hana
eins varlega og þau gátu, svo
að hún dytti ekki niður undan
þeim.
Aðeins tveir viðskiptavinir voru
í búðinni og stutti og digri
svertinginn með hrokkna yfir-
skeggið, rauf samstundis samtal
sitt við annan þeirra til þess að
snúa sér að Dirk. Framkoma
hans var kurteis, án þess þó að
vera fleðuleg. — Góðan daginn,
her.ra minn, sagði hann. — Hvað
get ég gert fyrir yður?
Dirk sagði til sín og spurði,
hvort Francis væri heima, og
maðurinn, sem játaðist vera Ja-
son Clark, faðir konu Francis,
sagði, að Francis væri úti, en að
það væri sér æra og ánægja, ef
herrann og unga daman vildu
koma upp stundarkom. —
Herra Francis sagðist verða kom
inn til morgunverðar, svo að
hann ætti að koma á hverri
stundu.
Nokkrum mínútum síðar voru
Dirk og María að brölta upp
utanhússtigann, upp á efri hæð
ina, í fylgd með hr. Clark. Kona
hans, sem hafði sýnilega séð til
vagnsins ofan af loftinu, opn-
aði dymar og bauð þeim inn,
jafnkurteis og maður hennar.
Hún var ólívugræn á hörund og
á að gizka fertug, mjög hrein-
leg til fana, og eins var stofan
mjög snyrtileg. Þar voru aðeins
tveir stólar og hún bauð þeim
til sætis, en Dirk stóð fast á
því, að hún skyldi hafa annan
stólinn. Jason Clank afsakaði sig
og kvaðist þurfa að simna búð-
inni.
Þau voru enn að karpa um
sætaskipunina þegar ljósbrún-
leit img kona, sem hefði hæg-
lega getað verið hreinn negri,
kom inn. Hún var komin langt
á leið, og var feimin og kjök-
urleg á svipinn. Dirk varð að
játa, að hún væri hreint ekki
ólagleg. Frú Clark kynnti hana
sem „Matilda dóttir mín, herra”.
Fótatak heyrðist úti á tröpp-
unum og Francis, illa til fara
og órakaðuir, kom inn. Matilda
greip andann á lofti og frú
Clark sneri sér við með kvíða-
svip, en Francis brást alls ekki
við á þann hátt, sem kona hans
og tengdamóðir hefðu getað bú-
izt við. Hann brosti og sagði:
— Er það mögulegt? Dirk
frændi? Og María frænka! Ja,
hérna! Og svo segir fólkið, að
kraftaverkin hafi hætt á biblíu
tímunum.
Dirk roðnaði og María hleypti
brúnum og fölnaði ofurlítið, en
bæði tóku í höndina, sem Fran-
cis rétti fram. Dirk sagði, sett-
lega: — Okkur fannst rétt að
heilsa upp á þig úr því að við
vorum á ferðinni hérna í Geonge
town, Francis. Ég vona, að það
komi þér ekki til óþæginda?
Og Francis hló harkalega og
sagði. —• Alls ekki nokkra vit-
und, Dirk frændi. Það gleður
Allar tegundír i útvarpstæki, vasaljós cg lelk-
fðng alltaf fyrirliggjandi.
Aðeins i heildsölu til verzlana.
Fljót afgreiðsla.
HNITBERG HF.
Öldugötu 15, Rvik. — Simt 2 28 12.
íslenzku
dömusokkabuxurnar
PANDA
KOMNAR AFTUR
Hæfa sérstaklega
íslenzkri veðráttu.
□ 30 den, tvöföld skrefbót
□ tvöfaldar buxur
□ nýtt snið
□ tízkulítur.
Smásöluverð aðeins
kr. 139,00.
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
Dov/ð S. Jónsson
& Co. hf.
Sími 24-333.