Morgunblaðið - 28.02.1970, Qupperneq 17

MORjGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. FBBRÚAR 1070
17
Drengirnir sauma
stúlkurnar smíða
I MÝRARHUSASKÓLA á Sel-
tjarniaimiesi var fyrir skömimiu
tekin upp sú nýbreytni, að pilt-
uniuim viar kemnt að saiumia, en
stúlkumar fóru í smíðatíma.
Guðríður Hanimibalsdóttiir, banda
vinn'ukermarinn í Mýrarbiúsa-
skióla, sag!ði í samitali við Mbl.
í gær, að drengirnir befðu tekið
þessari nýbreytni mjög vel. Þeim
befði í fyristu veriið strítt svolítið
á að taka sér nál í hönd, en
avo befði þetta breytat og þeim
þætti gamain að saumonium. Þá
sagði Guðríður, að stúlkiumum
þætti mjöig gamiam í smiíðinnl.
Loðfeldur
á Sauðárkróki
— hefur minkarækt að ári
Sauðárkróki, 25. febr.
Á S.L. ári var stofnað hér á
Sauðárkróki hlutafélag um loð-
dýrarækt, sem hlaut nafnið Loð-
feldur h.f. Hluthafar eru 90, en
hlutafé 1% milljón, sem vænt-
anlega verður hækkað í 2%
milljón á þessu eða næsta ári.
í gær veitti landbúnaðarráð-
herra félaginu leyfi til loðdýra-
ræktar, og mun það vera hið
þriðja í röðinni, sem veitt hef-
ur verið.
Byggingarframkvæmdir eiga
að hefjast í vor og á að verða
lokið um næstu áramót. Fyrir-
hugað er að rekstur hefjist í
byrjun næsta árs og þá verði
keyptar 1000 minkalæður.
Stjórn Loðfelds skipa: Adólf
Björnsson, formaður, Stefán Ól-
afur Stefánsson, Egill Bjarna-
son, Kristján Hansen, og Stefán
Guðmundsson.
— Jón.
Hér eru ungu mennimir í saumatímanum, ásamt handavinnukennaranum, Guðríði Hannibals-
dóttur (Ljósm. Mbl. Ól. K. M).
Yfir 3 millj. til æfingastöðv-
ar og sumardvalarheimilis
Frá aðalfundi Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra
AÐALFUNDUR Styrktarfélags
laimaðra og fatlaðra fyrir starfs-
árið 1. okt. 1968 til 30. sept. 1969
var haldinn 22. febrúar sl.
Formaður félagsins, Svgvar
Pálsson, flutti skýrslu stjórnar.
Tekjur félagsins af ágóðaMuta
af eldspýtnasölu náimiu 1795 þús.
kr., og var það aðeinis hærri upp
hæð en ánið áður. Hreinar tekj-
ur af Sómahappdrættinu voru
1061 þús. kr. eða mjög svipuð
upphæð og árið áður. Aðrar tekj
ur félagsins voru gjafir og
áheit og vaxtatekjur auk styrks
úr ríkissjóði 17 þús. kr. og borg-
arsjóði 35 þús. kr.
Tekjur voru alls 3.252 þús.
kr., en þeim varið til greiðslu
rdkstrarhalla á æfingastöð og
rðkstri suimardvalarheimilis fyr-
ir fötluð börn í Reykj adal í Mos
fellssveit. Þannig að aðeins 177
þús. kr. fóru til eignaaukningar.
Eignir félagsins eru alls bók-
færðar á 22,6 millj. króna, en
gkuldir alls 5,8 millj. króna, og
hrein eign því 16,8 millj. króna.
Á sl. starfsári hófst rekstur
æfingastöðvar að Háaleitisbraut
13. Þangað komu 437 sjúklingax
sem fengu alls 8840 æfingameð-
ferðir.
Eru þetta nokkuð lægri tölur
en árið áður og stafar af flutn-
ingi starfseminnar frá Sjafnar-
götu 14 að Háaleitisbraut.
Félagið rak sumardvalarheim-
ili í Reykjadal í Mosfellssveit
eins og áðtur. Þar dvödduist 48
börn í 11 vi'kur. Þá er nú hafinn
nýr þáttur í starfi félagsins, sem
er rðkstur heimavistarskóla fyr
ir föt/luð börn í Reykjadal í Mos
fellssveit. i
Nýtir þá félagið að fullu þessa
eign til Skólahalds á vetrum og
sumardvalar á sumrin. Ekki er
all't ákveðið enn um hvern þátt
hið opinbera mun taka í kostn-
aði við þetta skólahald. Má
vænta allrar beztu fyrirgreiðslu
af hálfu menntamálaráðuneytis-
ins í þessu efni.
Læknamir Haukur Kristjáns-
son og Haulkur Þórðarson fluttu
síðan skýrslu um starfsemi æf-
ingastöðvar og sutmardvalar-
heimilis og nýja hedmavistar-
skólans, sem hóf starfræksilu sl.
haust.
Formaður félagsins var endur
kjörinn Svavar Pálsson til eins
árs og Friðfinnur Ólafsson vara-
formaður, meðstjórnendur voru
enduhkosnir til tveggja ára Andr
és Þormar fyrrv. affalgjaldkeri
og Vigfús Guinnarsson, en til
vara Eggert Kristjánssn hdl., og
frú Björg Stefánsdóttir. í fram
kvæmdaráð félagsins voru kos-
in til 3ja ára Haukur Kriistjáns-
Árshátíð Kven-
félags Akraness
Akrainiesi, 25. febrúar.
í JANÚAR hélt Kvenfélag Akra-
neisis ártshátíð siíma og baiuð öllu
fólki á Akranesd sextíu og sjö ára
og eldra eins og vemja er. Ýmiis
skemimitiatriði voru á diaigskrá:
upplieistiur, sönigur, kvikmynda-
sýninig o.fl. Veitimgar vom bom-
ar fram og að lokium var darnað.
Kvenfélag Akramiess færir öllum,
sem aðstoðuðu við árshátíðina,
beztu þakfcir. Sérstakar þakkdr
til hiótelstjórans Óla J. Ólasonar
og koou Ihans fyrir frábæra hjálp
semi. 250 miamns isóttu 'árshiáitíð
þessa þrátt fyrir inflúensiufarald-
ur. — hsþ
son læfcnir, Haukur Þórðarson
laeknir, Sigríður Baöhmann yfir-
hjúlkrunarkona, Haukur Þor-
leifsson bankafulltr. og Halldór
E. Rafnar borgarfógeti.
(Frá Styrktarfélagi lamaðra
og fatlaðra).
Taflmót Gróttu
ÍÞRÓTTAFÉLAGIÐ Grótta á
Seltjarnarnesi hefur nú hafið
innanfélagstaflmót. í unglinga-
flolkki og 2. flokki.. Unglimgamót
inu er lokið og varð sigurvegari
Höskuldur Höskuldsson. Hann
hlaiut skjal og farandbikar að
launum. í 2. flokki em 15 kepp-
endur og em búnar 6 umferðir.
Keppt er um fagran bikar, sem
Garðar Ólafsson, úrsmiður, gaf.
Efstir og jafnir em Garðar
Guðmundsson með 4 vinninga og
1 biðskák og Birgir Sigurbjörns
son 4 vinninga, þriðji er Gylfi
Gylfason (15 ára) 3% vinming og
1 biðskák, í 4.—7. sæti eru Gunm
ar Sigurðsson, Þórhallur Þór-
hallsson og Þórður Höskuldisson
með 3 vinninga og 1 biðsfcák.
1
EFTIR
MATTHÍAS JOHANNESSEN
Hann hefur aðsetur í dálitlum
skúr við Elliðaárstífluna. Þegar
okkur bar þar að, stóð hann á hlað-
inu sínu og horfði yfir borgina. Til
norðurs að sjá „risu við himininn
hávaxin fjöll“ — og hvítur jökull
yfir öllu. Á igötummi glærfrosið kamid-
ísbrúnt krapið.
„Umferð bönnuð“, málað á skilti
við stífluna. „Við erum hér, svo að
börnin fari sér ekki að voða í ánni“,
sagði hann. „Við verðum að fara vel
með borginá okkar.“
Þannig var allt sem hann sagði,
hlýtt, jákvætt, skemmtilegt. „Ég er
gamall sjómaður", sagði hann. „Var
með Matthíasi Jónassyni á skútu
fyrir vestan. Hann var kappsfullur
og vildi helzt draga fleiri fiskia en
hinir.“
Hann sagðist heita Pétur Guð-
mundsson,_ starfsmaður hjá borginni,
67 ára. „Ég er gamall í bili“, sagði
hann og brosti. Hann hefur í hyggju
að kasta ellibelgnum, þegar hann er
kominn á ellilaun.
Pétur Guðmundsson er íslenzk al-
þýða holdi klædd. Það var heilsu-
samlegt að hitta hann á verðinum.
Börnin mega ekki fara sér að voða.
Ragnar í Smára sagði við mig um
daginn: „Þessi heimur, sem við lif-
um í, er ekki fyrir börn.“ Ég var
saimmiála Ragnari — þangað til ég
hitti Pétur Guðmundsson. Meðan
hans líkar, eru á stjái í mannlífs-
kvikunni er von til þess að börnin
komist klakklaust yfir „stífluna".
„Það er yndislegt veður í dag“,
sagði hann.
Við virtum fyrir okkur útsýnið
yfir Breiðholtið af hlaðinu hans
Péturs.
Þetta var fyrsta sunnudag í góu.
Blæjalogn. Og fólkið á skíðum í Ár-
túnsbrekku.
Fétur andaði að sér. „Veðrið er of
gott“, sagði hainm. „Það hefði átt að
vera hríðarbylur í dag. Það hefði
spáð góðu“. Hiann stakk höndiumum í
vasanin og vaiggaði 'sér.
„Þið fyrirgefið að ég skuli tala
við ykkur eins og sjómenn. Mér leið
alltaf vel á sjónum, ekki sízt á skút-
unum. En nú vantar sjómennina
okkar skuttogara. Þeim á að líðavel
í vetrarbyljunum, við höfum ekki
efni á öðru.“
Pétur Guðmundsson er sjómaður í
blóði sínu. Þarf ekki að hafa tilburði.
Eða sýnast. Alltsif eins, gæti ég trú-
að.
Pétur hélt að ég væri bílasali, því
að ég spurði eitthvað einkennileiga
um það, sem lá í augum uppi. Þórir
Jónsson, sem með mér var, hélthann
víst að væri ritstjóri Morgunblaðs-
ins, en var ekki viss um Hörð, húsa-
meistara. Ég leiddi hann í allan
sannleika. Húsameistari bauð honum
í nefið. Þá sagði Pétur: „Ekki meir.
Ekki meir. Ég hætti fyrir nokkrum
árum.“ Ég sá að hann bar meiri virð-
ingu fyrir hiúsameistara en okkur
Þóri. Ekki veit ég af hverju. En
þannig endar þetta alltaf. Ég þekki
til að mynda aðeins einn mann, sem
tekur ofan fyrir okkur Eykon. Hann
er danskur.
Pétur minntist á kyndilmessu og
sagði að fólk hefði haft trú á því í
gamla daga að nauðsynlegt væri að
hann skellti rækilega saman þann
dag, ekki síður en á góu. Þá hefði
mátt búast við góðu. „Þegar ég var
á brókinni, heyrði ég móður mína
tala um fjáirmann, sem vaknaði
snemma á kyndilmessu og leit út, en
sá sér til mikillar skelfingar að veð-
ur var bjart og heiðskírt til fjalla.
Hann tók þá til bragðs að fylla snjó
upp í gluggana. Þegar bóndinn
vaknaði, leit hann út. Hann varð svo
glaður, þegar hann sá ekki út fyrir
hríð að hann lét sjóða hangikjöt. Og
fjármaðurinn fékk dýrlega veizlu".
Pétur Guðmundsson er fulltrúi
þessa óspillta, svokallaða alþýðu-
fólks, sem við finnum um allt ísland.
Það kann vel að segja alvarlega
fyndni og fyndna alvöru. Án þessa
fólks væri ólíft fyrir geðvonzku ag
leiðindium. Án þess færi íslaind í
hunidania. Ferfallt húrra fyrir Pétri,
forseta vorum ag ríkisstjómi!
—★—
En svo er það hin hliðin á mann-
lífinu. Hún birtist m.a. í því, þegar
Austra er nærtækast í grein um
Jóhann Hjálmarsson í Þjóðviljanum,
að tala um „hið kalda glott hund-
ingjans". Ég minntist á það einhvers
staðar um daginn, að menn væru oft
að lýsa sjálfum sér, þegar þeir skrif-
uðu um aðra. Það fer víst ekki milli
mála. Austri minnir á bóndann, sem
flór á mis við heiðríkjuna. Hann lifir
og brærist í kenningu, sem byrgir
allt útsýn. Það er meiri manndráps-
hríðin. Samt hefur fjármaðurinn
aldrei fengið veizlu, svo að vitað sé.
Aldrei hefði manni með geðslag
Péturs Guðmundssonar dottið í hug
að taka svona til orða um annað
fólk. Hundingi er ekki til í hans
miunni. Þwí —
„það er svo misjafnt sem mennirnir
leita að
og misjafn tilgangurinn sem fyrir
þeim vakir.“
Svo kvað Tómas af alkunruri
fundvísi — á mannlegan breyzk-
leika.