Morgunblaðið - 20.03.1970, Qupperneq 28

^28
MOŒlGUNBiJVÐIÐ, FÖSTUDAGTJR 20. MABZ 1070
GEORGES SIMENON:
EINKENNILEGUR
ARFUR
verið skrifað frá skrifstofunni
minni.
Hver sknaittínn gietiuir h'aifa orð-
ið atf þessuim Maiuvoiisiin-sitr'ák?
Stór og þunglamalegur gekk
Babin eftir götunni og tuggði
vindilstúfinn. Þetta var leiðin-
teg stund daigsinis — stuindin
þegar hann þurfti að fara heim
til sín. Hann þoldi ekki heim-
álíið Siiitlt né fjölskylduma, og
settist við kvöldverðarborðið
mnildiriaindi og hotrfði á feoiniuinia
og bömin ásökunaraugum.
Án þess að bíða eftir siðasta
réttinum, stóð hann upp, gekk
inn í skrifstofuna sína og greip
símann.
— Ert það þú, Armandine?
Já, Raioull hér ... Ef þú slkyldiir
rekast á hávaxinn ungan mann,
svartklæddan og með selskinns-
húfu ... Nei... ég get ekki út-
skýrt það í símann ... Sjáðu
til. Það er það, sem ég vil ..
Og það er mjög mikilvægt...
Mér er meira að segja sama þé
þú... Þú skilur, ekki satt? ...
Góða nótt, elskan ... Það er eng
inn hjá þér, er það?
Hann sagði þetta fyrir
kurteisis sakir, því að hann
vissi mæta vel, að hann átti
blíðu Armandine hinnar fögru í
félagi við að minnsta kosti tvo
aðra, ef ekki þrjá.
n.
— Allt í lagi. Þú þarft ekk-
ert að vera feiminn við mig.
Gilles hafði hrokkið upp af
svefni og séð, að hann lá alls-
nakinn í rúminu. Hann hafði
komizt að þeirri niðurstöðu, að
einu náttfÖtin hans væru of ó-
hrein til þess að vera í þeim,
og í svefninum hafði hann
sparkað ofan af sér rúmfötunum.
— Þú ert með skinn eins og
krakki, sagði Jaja, um leið og
hún laut niður til þess að taka
sokkana hans upp af gólfinu,
og sneri þeim við um leið. —Eru
þetta þeir einu, sem þú átt? Allt
í lagi, liggðu bara dálítið í rúm
inu.
Þegar hún kom aftur, nokkr-
um mínútum síðar, var hún með
höndina í sokknum og stoppu-
nál með svörtum þræði í hinni
hendinni.
— Þér er óhætt að fara á
fætur.
Og þegar hann hreyfði sig
hvergi, bætti hún við:
— Hvað er þetta. Ertu feim-
inn að klæða þig svo ég sjái
til? Ég er búin að sjá allt, sem
guð hefur skapað á þér. Gott
og vel. Ég skal fara. Þegar þú
ert tilbúinn, kemurðu niður og
færð þér morgunbita.
Honum gekk furðu greiðlega
Sefur þú
oft
yfir þig
Hér er rétla lausnin!
Rafmagnsvekjaraklukka sem hringir
á 10 mínútna fresti, þar til þú ferð
á fætur!
Tilvalin fermingagjöf.
Heimilistæki sf.
HAFNARSTRÆTI 3, SÍMI 20455.
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Útgjöld þín aukast skyndilega. Fullvissaðu þig um að breytingar
séu eðlilegar. Fyrirvaralitið verður þú að takast á kendur ábyrgð,
og átt engra annarra kosta völ. Láttu viðskipti og önnur málefni utan
heimilis hafa forgang.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Tunglið þitt er á hápunkti, og þú ættir að geta gert betri samninga.
Fjölskyldan og félagar þfnir eru ekki samstillt í svipinn.
Tvíburamir, 21. maí — 20. júní.
Allt ætti yfirleitt að ganga sæmilega vcl hjá þér, en þú skalt ekki
vera heimtufrekur. Það tefur þig að masa of mikið.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Þótt þig blóðlangi til að sleppa öllum smáatriðum, skaltu endilega
pína þig áfram. Haltu þig við öryggismálin, og gættu þess að vinnu-
brögðin séu góð. Neitaðu þér um freistinguna að karpa.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Ef þú ferð nákvæmlega yfir alla hluti heima hjá þér, verðurðu al-
veg undrandi yfir þeim ósköpum, sem þar eru ónothæf.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Þér verður litið úr fjármununum. Þú hefur hvorki tima né ástæð-
ur til að leyfa þér nokkurn munað. Haltu áfram.
Vogin, 23. september — 22. október.
Reyndu að fá haldgóða samvinnu, og betri gagnkvæman skilning
hlýturðu að geta fengið. Gerðu grein fyrir áformum þinum og vertu
reiðubúinn að breyta þeim, ef þörf krefur, þannig að auðnast megi
að ljúka verki í tæka tið.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Þú sómir þér illa við að reyna að villa fyrir fólki. Reyndu að halda
þig við efnið, og ljúktu liálfköruðum verkum.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Byrjaðu snemma og haltu vel áfram. Það er furðulegt hverju
þú getur komið I verk, með beinu áframhaldi. Þetta kemur til af þvf,
að dómgreind þín er óvenju skörp.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Vertu fús að greiða úr flækjum, sem varða starf þitt og fjármál.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Nú er ekki tími til að láta skapið hlaupa mcð sig f gönur.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Gerðu þér grein fyrir fjárreiðum þínum og ákveddu leyfið, sem fram
undan er. Reyndu að fá hópstarf samþykkt.
að rata niður og hún gæddi hon
um á tveimur tylftum af ostr-
um og hvítvíni, sem hann þorði
ekki -annað en þiggja til þess að
særa ekki tilfinningar hennar.
— Nú er ekki rétti dagurinn
til að fara til fólksins þins. Það
er Allraheilagramessa og þá fara
allir í kirkjugarðinn. Ég er að
steikja kanínu. Þykir þér hún
góð?
Skyldi hann nokkum tíma
eiga ef tir að lif a stundir eins og
þessar? Og þó voru þær svo sem
ekkert sérstakar. Hann leit út á
litla torgið. Handan við stóramí
gildið voru litlu fiskibátarnir að
draga upp segl sín í suddarign-
ingunni. Inni hjá Jaja þefjaði
allt af víni, eplavíni og steikt-
um lauk. Handleggirnir á henni
voru geysimiklir og með ein-
hverjum ljósum roða, sem virtist
óeðlilegur.
Hún orkaði einhvern veginn
þannig á hann, að honum fannst
hann aftur vera orðinn krakki,
svo að þegar hann fór út, leit
hann allt í kringum sig til þess
að gá að, hvort nokkur hefði
séð hann.
V
Strætin voru sama sem mann-
auð. Öðru hverju brá fyrir
svartklæddum gömlum konum,
með blómapott í hendi, eða ofur
lítinn blómavönd.
Gilles spurði ekki til vegar,
svo það tók hann næstum hálf
tíma að finna Hafnargötu, enda
þótt hún væri þarna skammt frá.
Á nr. 17 þekkti hann aftur
dyrnar með boganum yfir, sem
hafði svo oft verið lýst fyrir
honum — aðeins voru hurðirn-
ar, sem voru sagðar grænar, nú
orðnar litlausar.
Án þess að hugsa sig um,
gekk hann að glugga með tjaldi
tfýtrir og neynidi að sjá intn utm
bann. Hann stóð þarna góða
stund, en þá varð hann þess
snögglega var, að það, sem hann
hafði tekið fyrir sína eigin speg
ilmynd í rúðunni, var annað
andlit, sem horfði á hann undr-
andi. 'Þetta var gamalt andlit og
honum fannst fölvinn á því vera
óeðlilegur, en hann vissi aldrei,
hvort þetta var andlit karls eða
konu, því að hann sneri snöggt
við og lallaði burt.
Hann fór inn í dómkirkjuna.
Hámessan var um það bil hálfn-
uð, en hann var þar þangað til
henni var lokið. Hann horfði á
söfnuðinn streyma út. Hann
langaði til að koma auga á Eloi
frænku, eða það sagði h-ann að
minnsta kosti við sjálfan sig, en
sú, sem- hann langaði raunveru
lega að sjá, var stúlkan frá
kvöldinu áður.
Borgin orkaði óviðkunnan-
lega á hann. Hann vissi ekkert,
hvert hann átti að fara eða
hvað hann ætti að taka sér fyr-
ir hendur. Hann hefði getað
farið inn í eitthvert kaffihús, en
óttaðist að verða þar áberandi
um of. Hann tók ofan selskinns
húfuna og stakk henni í vasa
sinn, en það breytti litlu, þar
eð sniðið á yfirfrakkanum hans
nægði til að vekja athygli.
Honum létti stóruim þegar
hann kom aftur inn til Jaja,
fimm mínútum fyrir tólf og fann
uppbúið borð handa sér úti við
gluggann.
— Halló! Ertu búinn að týna
húfunni þinni?
Hann dró hana upp úr vas-
anum og hún tók hana og athug
aði hana vandlega.
— Hún er ósvikin. Skyldi
hún vera nóg til að búa til
kraga úr henni?
Kerti loguðu við flesta leg-
steinana, og við hivern vindblæ
hölluðust logarnir í þessa átt-
ina eða hina, eins og lifandi
skepnur, og allir í sömu átt. Það
var eins og þeir ætluðu að
slokkna, en iifnuðu svo við, eins
og fyrir eitthvert kraftaverk.
Á blautum malarstigunum gekk
fólk hægar en það átti að sér,
og talaði saman í hálfum hljóð-
um.
Gilles las nöfnin, sem grafin
voru á legsteinana, og þarna
voru mörg nöfn, sem komu hon-
um kunnuglega fyrir sjónir, þar
eð foreldrar hans höfðu nefnt
þau svo oft. Vitaline Basse var
eitt þeirra. Krypplingur, sem
hafði verið vinstúlka móður
hans. Mamma hafði oft talað um
hana.
... í Herranum sofnuð, 32 ára
að aldri. Biðjið fyrir henni.
Honum datt í hug að leggja
blóm á leiðið hennar, af því að
þar voru engin fyrir, né heldur
kerti. Hann fékk oft svona hug-
dettur. En svo hikaði hann.
Hann yrði að fara út fyrir
kirkjugarðinn og spyrja um
verðið á blómunum. Oig koman,
sem seldi þau mundi glápa á
hann ©teinhissa. Og þegar hann
svo kæmi aftur að leiðinu og
legði blómin á það, mundu
kannski skyldmenni Vitaline
Basse koma á vettvang og fara
að spyrja, hver hann væri.
Trésmíðovélar til sölu
Til sölu á Auðbrekku 36, Kópavogi bandslípivél, hulsuborvél,
þykktarhefill, bandsöng og borvél.
Til sýnis eftir kl. 3 í dag.
Þorvaldur Þórarinsson, hrl.
Fermingargiafir