Morgunblaðið - 16.06.1970, Blaðsíða 17

MORGUN'BLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. JÚNÍ 1970
17
Dúxar teknir tali
Að hafa gagn
af kennurunum
Hlakka til að glíma
— ÞAÐ er ósköp gaman að vera
búinn í prófunum, en ég geri
ráð fyrir að það verði svolítið
tómlegt þegar frá líður, sagði
Axel Jóhannsson, sem varð hæst
ur í stærðfræðideild á stúdents-
prófi í Menntaskólanum í Reykja
vík. Hann hlaut ágætiseinkunn,
9,40.
Þegar við fóruim að ræða við
Axel vildi hann ekki láta stilla
sér upp við vegg, sem einlhverju
ofurmenni — því það væri hann
alls ekfki. >ó-tt hann hefði fengið
noklkruim komimum hærra, en
þeir seim kcimu næstir á eftir
honuim, þá væri það emginn mæli
ikvarði á greind eða ástundun.
— Það sem er aðalatriðið, sagði
Axel, er að kunna að nota sér
Skennarana. Ég held að flestir
nemiendur eyði miklu af tíman
um í kcnnslustundunuim til eindk
is, í stað þess að reyna að hafa
eins gott af þeim og þeir geta,
imeð því að hlusta á kennarana.
Við í miínurn bekk, 6-U, höfum
verið heppnir og haft góða kenn
ara í flestuim greinum.
Þarna talar Axel af nokkurri
reynslu, því öll barnaslkólaárin,
til 13 ára aldurs bjó hann í Nor
egi og Danmörku og gekk þar í
síkóla.
— Það voru mikil Viðbrigði
fyrir mig að koma hingað og setj
ast á skólabekk. í Noregi og Dan
mörku hafði ég komið í skólann
til að læra og þurfti lítið að
lesa heirna, en hér var sett fyrir
í timunuim og Svo átti ég að læra
hieima til að geta staðið mig í
yfirheyrslunni næsta dag. — En
ég held að vinnubrögðin úti, þ.e.
að hlusta á kennarann, hafi kom
ið mér að góðu haldi hér og oft
sparað mér ndkkuð af heimalestr
inuim.
Axel sagðist hafa haft mikið
dálæti á raungreinunum og tals
verðu af tómstundum sinum
hefði hann varið í vinnu við
raunvisindablað skólans, „De
rerum natuira", sem hann, rit-
stýrði.
— Þegar útgáfa blaðisins hófst
fyrir ncklkiruim árum sagði Axel
var það næir eingömgu miðað við
þekkingu og áhuga 6. bekikjar
stærðfræðideildar, en það var
mjög vafasamur útgáfugrundvöU
ur, því blaðinu er ætlað að vefkja
áhuiga á raunvísindum meðal
nemendanna. Síðustu tvö árin
bættist ritnefnd liðsauki úr mála
deild, sem var Mjölii Snæsdóttir,
sem vann af miklum dugnaði.
Nú eru meira að segja 3ju-bekk-
ingar farnir að skrifa í blaðið
greinar, sem þeir vinna eða þýða
að einhveirju leyti.
•— Hvað tekiur nú við hjá þér?
— Ég hef áhuga á svo mörgu
— en aðailega eðlisfræði, efna-
fræði og hvers konar náttúru-
I fræði. Lifafnafræðin er sameig
inleg öllum þessum greinum og
því hef ég hana helzt í huga. En
ág veit ekki hvað verður hægt
að nema mi'kið af henni hér, en
er þó að hugsa um að innrita mig
í náttúrufræðideildina og vera
a.m.lk. eitt ár og sjá svo til. Ef
fjárráðin leyfa langar mig milk
ið til náms í Bretlandi, í Cam
bridge eða einlhverri annarri há
skólaborg. — En í surnar fæ ég
vinnu við að aðstoða dr. Guð-
mund Guðmundsson stærðfræð
ing við einihverja tölvuútreikn
inga og verður gaman að fá að
kynnast tölvunni og þeim mögu
leilkuim, sem hún býður upp á.
Selma Guðmundsdóttir, maður hennar og sonur. Ljósm. Ól. K. M.
Finn ekki til neinnar
dúxtilfinningar
MÁLADEILDARDÚXINN og
jafnframt skóladúx í Mennta-
skólanum við Hamrahlíð var
ung stúlka Selma Guðmunds-
dóttir og hlaut hún einkunnina
9,46. Selma er gift Árna Tómasi
Ragnarssyni læknanema og eiga
þau einn son, Guðmund Tómas
sem er eins árs. Jafnframt
menntaskólanáminu hefur Selma
lagt stund á píanóleik í Tónlist-
arskólanum.
Þagair vilð hiilitiuim Selmiu á
hieúmili forieldria heininiair, Siatomie
G'uir.iniaulgsdóltltiuir og G'uðimiuinidiair
Ánmaisonia'r kar.irjana, í gær vildi
-hún elkki gana -mi'kiið úr því að
•anfiðiuir tiíimli væni að balki.
— Hvarniig var þalð með hús-
-mlóðuiriaföirlfiln á me'ðan á mlámiir.iu
stóð?
—> Húsmlóðluiristör'f viildi ég
seigjia iað væriu akki til, 'heldmr
heimillisistörf og þau höfum við,
éig oig maðiurinn minn unn-ið sam
eiginilega og þa-ð hef-ur létt mik-
ið á mér, en vissu-lega er ég
fe-gin að vera- búin.
Selma sagislt ©kki vena búin -alð
•geina það uipp við sllg hvaðia miám
hún 1-aggi fynir sig -í fnamltlíðiininii.
Næata -vetiuir 1-ainigair hama til þe-as
að halda áfinaim í Tóinliisitlansikól-
-aniuim, ©n- þar á hún laiffieilnis ólok-
ið lobapinóiji, ©n siíðain er allt
ó'ábveð-ið.
— Ég >ar mj-ög áraæigð yfiir ár-
lanigrirauim á atúdehtisipmóifii, -en
hims vegair fir.in óg ekki til
raokku'rr'air dúxtilflilninlinigar, segir
Selmia og hlæir. í daig ©r ég
óisfköp f©giin -að v-ena búíin mieð
þamraain áflairaga ©n ég -er vias -uim
-að 'Siiðair mieúr á ég ©fitl’ir að sialknia
þeasia t'ímiabils.
Það kemiuir 'hi)k á Sielmiu, þeigair
við spyrjiuim hair.ia hvaiða fiaig Ihún
hafi hafit mast 'Uippáhiald á í sikól-
ainiuim,
— Mér þó-ti.iu þalu öll slkiemimiti-
leg, ©n af liiÆanidi miáluim þótiti
-miér flriainisika sfcemimltlileigusit, ©n
laltán.iain er 'mié-r miiiklilis’ várðfi og
ég miet þaið milkils að ba'ía hiaflt
tæikifæirii flil þess a$ læina hairua,
siagð'i Selma að lökuim.
Axel með foreldrum síuum Jóh anni Axelssyni og Guðrúnu Fri ðgeirsdóttur og Birgittu íris Birg
isdóttur vinkonu sinni.
við nýtt verkefni
Lítið gagn að latínunni
MJÖLL Snæsdóttir varð semi-
dúx í Menntaskólanum í Reykja
vík, hlaut ágætiseinkunnina 9,43
á stúdentsprófi í máladeild. Hún
var því verðlaunuð í bak og fyr
ir og fékk meðal annars verð-
laun fyrir frammistöðu í latínu
og þakkaði fyrir með stuttu á-
varpi, á latínu, þar sem hún gat
þess m.a. að latína kæmi senni-
lega aldr.ei að neinu gagni. Slík
orð úr munni stúlku með 9,9 í
latínu þótti ýmsum kynleg, en
sjálf sagði Mjöll er við ræddum
stutta stund við liana:
— Ég 'kveið mikið fyrir að
þurfa að flytja þetta ávarp. Eg
hef alltaf ætlað mér að komast
hjá því að verða hæst í latínu
— og mór tókst það og varð önn
ur. Þar með hélt ég að ég væri
sloppin, en af einhverjum ástæð-
um var í þetta skipti æfllazt til
þess að annar hæsti segði nokkur
orð lika. — En mér þótti gam-
an í latínu, merkilegt noitók, þrátt
fyrir U'mimælin.
IÞegair við heimsóttum Mjöll að
ákólaslituim loknum- sagðist hún
nú annans hafa heldur fátt að
segja, sem öðrum mætti verða til
gagns eða skemimtunar en að-
spurð uim hvað nú tæki við, sagði
hún:
— Hvað tekur við? Eigum við
nokkuð að láta það uppi? Ég
miða að því að kornast út svo
framar'lega sem peningarnir
leyfa — en penin-gamálin eru
vöðal-eg hjá flestum stúdentum.
Ef það gengur ekki þá verð ég
heima.
— Og í sumar?
— Enn sem komið er er ég at-
vinnulaus. í skólanum er atvinnu
miðlun og þeir ætla að reyna að
útvega mér eitthvað — mér er
sag't að þeir séu þúnir að útvega
fjölda manns vinnu og vona því
að þetta gangi.
DÚX Verzlunarskólastúdenta
varð að þessu sinni Sverrir
Ilauksson og hlaut hann eink-
unina 8.47. Sverrir hlaut fjölda
verðlauna við skólaslitin, m.a.
fyrir beztan námsárangur í verzl
unargreinum, beztan árangur á
stúdentsprófi o. s. frv. Einnig
fékk Sverrir hók frá skólanum
sjálfum fyrir ágætan námsárang
ur í gegnum námsárin í V. í.
Það var ekki auðvelt að ná tali
af Sverri að skólauppsögn lok-
> **»
Mjöli með for-eldrum sínum Snæ Jóhannessyni og Birnu Ólafsdóttur.
inni, því margir þurftu að óska
honum til hamingju, en að lok-
um tókst það þó.
— Ertu efcki ániæigð'ur, Sverr-
ir?
— Jú, auðvitað. Miaður er
alltaf áraægð'ur, þeigiar góður
ára-n-g'ur hefur náðist mieð erfíð-
iiruu. Anraars eru áreiðanleigia all-
ir nýstúdenflar áiraægðir í da'g,
hver sem áraraguriran í próflu-ri-
um hef u-r verið.
Sverri-r Haiuikssioin er Reyfcvífc-
ilnigiur oig er soniur hjóiniairana
Haiulkis Herbertsisioraar oig Ásu
Ársiæ-lsidió'ttur. Haran er 22 ám
gairraa-11 og er eiiran af f.i órum
systkiiraum. Sverrir er að huigsa
um að fara í viðsfcipflaifræði í
H. í. í haust.
— H’verraig stóð á því að þú
fórs't í V. í. frekar «n í aðm
skóla?
— Ég valdi Verzluiniarskólairan
af því að ég tel að han-n gefi
mér betri undirbúniiing fyrir við-
skiiptafræði en að-rir skóla-r. Ég
h-ef kunnað mj-ög vel við mig
í stoólianuim, þaraniig að ég sé
ekk-i ef-tir ákvörðuin mirarai.
— Hver eru frekari fraimtíðar-
•áform?
— Ég ætl-a að ljúka við-
skiptafræði'ninii fyrst áðu-r ert ég
geri frekari áform, sagði Sverrir
Framhald á bls. 19