Morgunblaðið - 05.08.1970, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, MHJVIKUDAGUR 5. ÁGÚST 1970
3
KRUMMI Krummason úr
Sædýrasafninu í Hafnarlirði
brá sér m.eð blaðamön.num
Morgunblaðsins á sumarhátíð-
ina í Húsaifel'lisskógi. Krummi
er ved taminn hrafn og fylgdi
h.ann okikur eins og utn alda-
vini væri að ræða. Sat hann
ý'misít á öxl okkar eða lék sér
Þessiair ungu stúlkur sögðust allar elska Krumma. Hann var þó ekkesrt að æsa sig upp og
leyfði fjöimörgum höndum að klappa á blásvart bakið. — Ljósmiyndir Mbl. Kristinn Ben.
Krummi Krummason
- á ferð með
blaðamönn-
um Mbl. í
Húsafelli
vænan skaimmt af bjúgium sem
hann gieypti með miklum til-
þrifum. Kriuinmá mætti á
þjóðlagahátíðinini í Húsafelli,
en ekki fékkst hann þó til
þess að taka lagið, en hinis
veigar voru sungin íslenzk
þjóðlög til heiðurs Krumma,
sem var þarna fulltrúi ís-
lenzikra hrafna á þjóðlaigahá-
tíðtani.
í grenmdinni og ef hanm var
sv.amigiur gaf hann frá sér
hressilegt krunk, en þegar
h,ann var saddur umilaði hánn
og röflaði einhver skelfing í
góðum tón.
Krumm;' gisti næturlangt í
útihúsi hjá Guðimundi Páls-
synd bónda á Húsafelli o«g fór
svo vel um hann að hamn var
frekair óhness þegar við raost-
u.m hann um moriguninn og
tókum han.n með á flandur.
AuðVitað reyndi Krummi
að stela ýmsu glin.gri, en
vegna uppeld tslegra tilþrifa
blaðamanma lét hann aif þeim
prakkaraskap. Krummi fór
aldrei lan.gt í burtu, því han.n
er feikn snákinm oig vill frem-
ur vera í félagsskaip, en fara
einförum. Noíkkra frændur
sína hitti hatnn frá Hraf.na-
klétti við Húsaflel'l, en aftur
kom hanm fljúgandi t’l oikk-
ar úr þeirri ferð og fékik þá
Krummi í matarveizlu hjá
hitti á víðavangi. Krumma
lega góðir og helmingurinn
en hinn helmingurinn í félag ann,
tán um.
tsinum kunningja, seim hann
þóttu ávextirnir úr dósinni sér-
úr dósinni hvarf í gogg hans
seim heldur dósinni með
Einu sinni héldum við að
Krummi væri stumginn af fyr
ir fullt og allt, en um síðir
famnst hann inni í tjaldi hjá
nokkrum umgum stúllkuim.
Hann stóð þar fyrir frairman
speigil og var að snyrta sig.
Líkaði hon.um spegilmy.ndin
vel og hafði verlð að röfla við
sjálfan sig í speglinum á anm-
an klulkíkU'tíma.
Krummi var fljótur að
kyrmaist fóliki og allir höfðiu
gaman af tiltækjum hans og
látbragði og þegar lagið var
tekið við tjaldskörin.a sat
hann hinm spaklegasti á gít-
arnum og veliti vön.gum.
EÞegar við skildum við
Krumma eftir tveggja sólar-
hri.nga samfylgd var hann í
óðamæli að segja öðr.um
krummium í Sædýraisafniwu
firá þeim fjölmörgu ævintýr-
um, sem hanm hafði len.t í á
Húsaflelli. — á.j.
EIK TEKK ÁL.MUR PALESANDER
Skoðið svefnherbergissettin okkar
ÚRVMIÐ ER HVERCI MEIRA
STAKST[IMR
Menntastefna
I nýútkomnum Stefni er grein
eftir I»orvald Búason, eðlisfræð-
ing, sem ber yfirskriftina: Menn
ingararfur og menntastefna. t
grein þessari segir Þorvaldur
m.a.:
„íslendingar hafa fylkt sér
undir merki lýðræðisins, og hér
hefur aldrei verið almenn
kennsla í hugmyndafræði nokk-
urrar stjómmálastefnu. Hins veg
ar skortir mikið á, að hug-
myndir um nýjungar í kennslu
og menntamálum hafi veriðbom
ar fram, til þess að skoðana-
‘skipti yrðu um þær og til úr-
vals kæmi. Þó hefur á undan-
förnum árum komið til all harðra
átaka um iðnvæðingu landsins,
en iðnvæðingin verður aldreiís
lendinga sjálfra, nema til komi
menntastefna í takt við iðnþró-
un og helzt nokkrum töktum á
undan.
f Konungsskuggsjá segir faðir
inn syninum, hver skil hann
þurfi að kunna á ýmsum fræð-
um til að vera kaupmaður og
kennir honum þau. 1 nútíma-
myndinni er hliðstæðan einfald
lega; ef við ætlum að hagnast á
stóriðju, verðum við að mennta
okkar eigin menn til þeirra
verka. En hvar er skerfur okkar
til menntamála til að mæta nýj-
um tímum? Stóriðja er þegar ris
in. Við þurfum greinilega á sam-
ræmdri mennta- og iðnþróunar-
stefnú að halda.“
Raunvísindi
„Erfitt er að kveða skýlausan
dóm upp um það að orsök lakrar
kennslu í raungreinum sé fólgin
í því, að raungreinar hafa ekki
verið stundaðar við Háskólann.
Sú hugmynd er þó áleitin, og
bendir dæmið um góðan fram-
gang íslenzkra fræða eindregið
til þessa. Bezt er, að jafnræði
sé með hinum fjölmörgu nyt-
sömu fræðum í nútíma þjóðfé-
lagi, og því er nauðsýnlegt að
veita menntun í sem flestum
greinum hér í landinu sjálfu. Að
eins með því móti gegnir skóla-
kerfið hlutverki hins vísa föður,
sem vill veita úrlausn öllum skyn
samlegum spumingum. Faðirinn
í Konungsskuggsjá ráðlagði syn
inum að gera sig tölvísan og
fræddi hann um gang himin-
tungla. Sex hundruð árum síðar
á öld raunvísinda og tækni meg
um við ekki leggja minni áherzlu
á raungreinar.
Það hefur verið notað sem rök
gegn stofnun nýrra námsleiða,
að heimskur verði sá er heima
situr og nauðsynlegt sé að veru
legur hluti námsmanna leiti ut-
an til náms og þá einkum í hin
um vanræktu raungreinum.
Þetta er verulega misráðið. Þeir
eru fjölmargir, sem fara utan að
námi loknu í íslenzkum skólum
og eru þá vel undir það búnir
að tileinka sér á skömmum tíma
markverðar nýjungar. Sú örv-
un, sem góð menntun veitir þeim,
sem nema, að kynnast viðhorf-
um fræðimanna annarra þjóða á
menntastofnunum og í starfi, er
næg trygging þess, að einangr-
unarhættu sé bægt frá. Með því
fæst betri nýting fjármuna, sem
veitt er til menntunar.“
„. . .Hæfileikar góðs kemmara
njóta sín betur honum til
fullnægingair í starfi og þjóð-
félaginu í heild til hag-
sældar, ef hann hefur svigrúm
tii að sveigja námsefni og
kennsluhætti inn á nýjar braut-
ir. Nemendur njóta sín betur, ef
þeir eiga fleiri valkosti og njóta
jafnóðum árangurs af hæfileik-
um og ástundun. Það er of rík
tilhneiging til að steypa alla í
sama mót með því að láta ná-
kvæmlega sama námsefni gilda
fyrir heila árganga nemenda og
krefjast þess, að allir nemendur
heilla árganga fylgist nákvæm-
lega a@.“