Morgunblaðið - 03.10.1970, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. OKTÓBER 1970
Erlendur Sigurðsson
skipstjóri — Minning
HANN var fæddur í Keflavik
15. júli 1907. Foreldrar hana voru
hjónin Ágústa Guðjónsdóttir,
skipasmiðs og Sigurður Erlends
son, skipstjóri, Oddssonar kenn
ara í Grindavík. Erlendur var
þrið.j i sonur þedrra hjóna. Hinir
voru Magnús f. 1904 og Guðjón
Gunnar f. 1905. Alls urðu börn
þeirra hjóna , Ágústu og Sigurð
ar, 8, 4 synir og 4 dætur.
Erlendur var snemma dugleg-
ur og táprnikill og ekki leið á
löngu þar til hann gat fylgt eldri
bræðrum sínum að flestum störf
um.
Snemma hneigðist hugur hans
til sjávarina og ekki var hann
gamall er hann fór að fara á sjó
með afa sínum, Guðjóni skipa-
smið og bræðrum sínum. í fyrst
unni lá hann í barka bátsins,
þegar sigit var eða róið og söng
þá af hjartans lyst. En fljótlega
lærði hann líka að taka á ár, eins
og þeiir og varð svo fiskinn, að
undrun sætti. Alla ævi var það
svo, að þó að hann væri nokkur
ár í landi og stundaði aðra vinnu,
þá var hugurmn oftast við haf
ið og þangað lágu svo leiðir hans
aftur og aftur. Fyrstu árin var
t
Faðir okkar,
Ólafur Gíslason,
andaðist að beimili síruu,
Stórási 9, Garðahreppi,
fimimitudiaginin 1. okt.
Gísli Ólafsson,
Jensína Ólafsdóttir.
t
Katrín Kjartansdóttir,
Njálsgötu 2,
lézt áð Elliiheiimilimi Gruind
föstudaginn 25. sept. Jarðar-
förin fer fram frá Dóm-
kirkjummi mánodaginn 5. okt.
kl. 3 e.h. Þeir sem vilja
miinmiast hininar látruu, láti
Elliiheimjilið Grund njóta þess.
Vandamenn.
t
Móðir mín,
Ásrún Jörgensdóttir,
frá Krossavík,
verður jarðsuingin frá Akur-
eyrarkirkju mánudaginn 5.
okt. kl. 1,30.
Fyrir hönd systra mimmia ag
ainnarra vandiamiamna.
Elín Ólafsdóttir.
t
Jarðarföir móðiur okkar, syst-
ur, tengdamóðiur, örnrnu og
lanigöTnmiu,
Margrétar
Magnúsdóttur,
aem lézt að hjúkrumardeild
Hrafnisitu 27. sept, fer fram
frá Fríkirkjunni máruudaginn
5. okt. kl. 13,30.
Böm, systkin, tengda-
böm, bama- og bama-
bamaböm hinnar látnn.
hann vélstjóri á ýmsum skipum
hér, en seinina tók hann svo skip
stjórapróf og var mörg ár skip
stjóri, bæði heppinn og vinsæll.
Á árunum 1930 og 1932 varð
hann fyrir þeim mikla harmi að
missa báða eldri bræður sína,
Magnús og Guðjón í sjóinn með
eins og hálfs árs millibili. Þetta
var ákaflega þungbær reynsla
fyrir Erlend, því þessir bræður
voru svo samrýndir og miklir
vinir, að betra varð ekki á kos-
ið.
15. júlí árið 1933 gekk hann að
eiga sína ágætu og gagnmerku
konu, Vilborgu Eiríksdóttur, odd
vita í Sandgerði. Það varð hon-
um mikil gæfa og guðsblessun
að eignast slíka komu. Þau hafa
fylgzt að öll þessi ár í blíðu og
t
Faðir okkar,
Ólafur Gíslason,
Stórási 9, Garðahreppi,
verður jar'ðsungimin frá Þjóð-
kirkjummi í Hafnarfirði þriðju-
daigimm 6. ofct. kl. 2 e.h.
Gísli Ólafsson,
Jensína Ólafsdóttir.
t
Immilegusitu hjartamis þakkir
flyt ég ölluim þeiim, sem aiuð-
sýnidu mér saimúð og vmar-
buig viið amdlát oig útför móð-
ur miimmiar,
Hólmfríðar Guðmundsson.
Einmig þakka ég þeim af al-
huig, sem heimsóttu hania,
hlymmtu áð hemmi og auð-
sýndu henmi miargvísleg vin-
arhót síðustu árim á Hrafn-
istu.
Guð blessi ykkur öll.
Margrét Björgvinsdóttir.
t
Þöktouim inmilega auðsýnda
samúð og vimarhuig við and-
lát og útför móður akkar,
temigdamóður, ömmu- ðg lamig-
immiu,
Halldóru Ástríðar
Guðmundsdóttur,
Sogaveg 168.
Guðrún Ingibjörg
Kristófersdóttir,
Friðrika Elíasdóttir,
Leifur Sigurðsson
og aðrir aðstandendur.
75 ára:
Stefanía Ólafía
Erlendsdóttir
stríðu og milli þeirra hefur
ríkt hinn dýpsti kærleikur og
virðing. Engin koma hefur getað
hjúkrað manni sínum betur en
Vilborg gerði í hans löngu og
ströngu banalegu. Hún vakti yfir
honum og gat sér til um allar
hans þarfir, þótt hann brysti
mál til að láta óskir sínar í ljós,
og við hliðina á honum var hún
er hann andaðist sunnudaginn
27. þ.m.
Erlendur Sigurðsson var á
yngri árum hár og spengilegur,
að öllu leyti vel á sig kominn,
snar í smúningum, skjótráður og
skemmtilegur. Hann var prýði
lega greindur maður, söngvinn
og sérlega listfengur. Hvert
starf lék í höndum hanis og mörg
falleg oliumálverk eftir hann
prýða heimili viina hans.
En umfram allt var hann góð
ur maður, orlátur og óeigingjarn,
elskulegur eiginmaður og fram
úrskarandi faðir og afi.
Ungur var hann stoð og stytta
foreldra sinna og með honum og
systkinum hans var afair kært,
en þau eru: Sigríður, Sólveig, Ó1
öf, Guðrún og Ásgeir.
Þeim hjónum, Vilborgu og Erl
endi varð 6 barna auðið og voru
þau þessi: Guðjón Magnús (and
aðiist mánaðar gamall), Ágústa
Sigríður, Þóra gift Hreiðari Jó-
steinssyni á Húsavík, Einar, bú
settur í Ameríku, kvæntur þar-
lendri konu, Eiríkur Sveinbjörn,
Sigurður kvæntur Ólöfu Olsen.
Öll eru systkinin ágætis fólk.
Barniabömin eru 9 og voru
þau öll hjartfólgin afa sínum og
að sjálfsögðu ekki sízt Erlendur
Karlsson, dóttursonur hanis og
litla systir hans, sem bjuggu í
húsi afia og ömmu.
Ég kveð svo frá okkur systr-
unum á Framnesi elskulegan
systurson okkar og bið honurn
Guðsblessunar á eilífðarbraut-
inni. Hjartans samúðarkveðja til
eiginkonu hans, barna, systkina
og annarra vandamarma.
Jónina Guðjónsdóttir.
EKTA — Ósvi’kinn: Orð, sem
ekki síður eiga við menn en
hluti. Hvemig er þá ekta, ósvik
in manneskja? Væri ég spurð,
myndi svar mitt vera eitthvað
á þessa leið: Hún kemur til dyr
anna eins og hún er klædd,
bregður sér ekki í gervi vitrings,
þegar hún ekki veit, klæðist ekki
glitklæðum loddaramennskunmar
til að sýnast, er óbrotin og tilgerð
arlaus í viðskiptum sínum við
annað fólk. Hún er sem sé ó-
svikin, raunveruleg og áþreifan
leg eins og náttúran gjálf.
Eftir áratuga náin kynni af
frænku miinni Stefaníu þykist ég
vera þess umkomin að bera
henni þann vitniisburð, að hún
sé fyrst og fremst ekta, ósvikin
maanneskja. Hún er ósvikin og
raunveruleg eins og ilmurinn af
birki á vordegi eftir regnskúr
eða hvítfyssandi hafaldan , af
djúpinu kalda.
Hún fæðist rétt fyrir aldamót
in, og elst upp, þar sem búskap-
ur og sjósókn eru stunduð jafn-
bliða. Á þeim tímum og við þær
aðstæður, er þá ríktu, lærðu
menn að vinna. Störfin voru fá
brotin en erfið. Þá stoðaði lítt
annað en að ganga beint tU
verks, möglumarlaust, því bjarg-
ræðiistíminn var oft skammur,
þar sem óblíð náttúna skammt-
aði hann af litlu örlæti og því
engimn tími til bollalegginga og
vangaveltu. í föðurhúsum lærði
Stefartía að vinna. Verkin henn
ar bera undantekningarlaust
mælskan vott um örugg handtök
sprottin af viljafestu og vinmu
gleði. Verkin hennar eru aldrei
hálfkák, unndn með banigandi
hendi. Segja má, að Stefanía og
vinnan séu svo nánir félagar, að
verklaus eir hún óhugsandi þeim,
er hania þekkja. Þótt hún sé nú
af léttasta skeiði, undr hún ekki
hag sínum nema við saumavél-
inia, sníðaborðið eða heimilis-
störfin.
Foreldrar Stefaníu voru hjón
in Mariía Sveinsdóttir og Erlend
ur Björnsison, útvegsbóndi og
hreppstjóri á Rreiðabólstöðum á
Álffcanesi, og þa>r fæddist hún og
ólst upp. Árið 1920 giftist hún
Geir Gestssyni, trésmíðameist-
ara, frá Rauðalæk í Hmappadals
sýslu og eignuðust þau þrjár dæt
ur, Maríu, sem gift er Hall-
grími Dalbertg, deildarstjóra, Ó1
öfu, gifta Árma Brynjólfssyni, raf
viirkj ameistara og Þórdísi, sem
gift var Kára Guðmundssyni,
mjólkureftirlitsmannL Síðar
meir réðst hún til starfa hjá Elísa
betu Foss í Lífstykkjabúðinni,
og þar lærði hún lífstykkjasaum.
Sjálf opnaða hún saumastofu og
verzlun við Frakkastíg hér í
barg, Lifstykkjasöluma s.f., árið
1951 og veitir því fyriirtæki enn
forstöðu.
Ekkert er eins ósvikið og
rammíslenzkt við Stefaníu og
gestrisni hemnar, sem er rómuð
af öllum þeim, er til þekkja.
Hún veitir ævinlega af rausn og
myndarskap og með hlýju hjart
ans.
Fónnin er hennair helgasta at
höfn. Þar sem hennar er þörf, er
henni hjartfólgnast að vena.
Fjölskylda mín og ég stöndum
í mikilli þakkarskuld við Stefan
íu vegna sívakandi umhyggju
hennar fyrir okkar hag svo og
fyrir ógleymanlegar stundir í
hópi vima og ættingja á vistlegu
heimili hennar að Kvisthaga 16.
Á þessum tím'amótum í ævi henn
ar sendum við henni hjartanleg
ar árnaðaróskir og vonum, að
hún megi enn njóta starfskrafta
og lífsgieði um mörg ókomin ár.
Signý Sen.
— Solzhenitsyn
Framhald af hls. 1
Þá var jafnframt skarað á alla
á lífi hans sjálfs í vinnubúð-
unum.
Tvær helztu skáldsögur
hans, „Fyrsti hringurinn" og
„Krabbameinsdeildin", hafa
ekki verið gefnar út í Sovét-
ríkjunum né heldur önnur
verk Solzhenitsyn, en meðal
þeirra má nefna tvö leikrit,
kvikmyndahandrit, margar
smásögur og Ijóð. Góðar heim
ildir i Sovétríkjunum herma,
að Solzhenitsyn hafi nýlega
lokið fyrsta hluta nýrrar skáld
sögu sinnar.
Meðal þeirra rithöfunda ann
arra, sem taldir eru koma til
greina við úthlutun Nóbels-
verðlaunanna í ár eru Ástra-
líumaðurinn Patrick White,
frönsku rithöfundarnir André
Malraux og Claude Simon,
ieikritaiskáldið Eiuigeine Ioniesou
Pable Neruda, ljóðskáid frá
Chile og forseti Senegal, Le-
opold Senghor, sem einnig er
ljóðskáld.
w>: 1 y S ^ Sll
SVAR MITT EFTIR BILLY GRAHAM
SVO virðist sem prestar eigi sér uppáhaldstexta. Mætti
ég spyrja, hver er uppáhaldstexti yðar?
JÓH. 3,16 er uppáhaldstexti minn: „Því að svo elsk-
aðd Guð heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn, til
þess að hver, sem á hann trúir, glatist ekki, heldur
hafi eilíft líf“.
Aldrei hefur sannleikanum verið þjappað saman
í hnotskum sem í þessari ritningargrein. Hér segir
frá Guði: Hann lætur sér annt um jörðina og lætur
einskis ófreistað til þess að leita manninn uppi og
endurleysa hann.
Hér segir frá manninum: Hann er glataður og
hlýtur að farast, ef hann veitir ekki viðtöku náðar-
samlegu tilboði Guðs um miskunn og hjálpræði.
Hér segir frá syni Guðs, sem var „ríkur, en gjörð-
ist yðar vegna fátækur“: Jesús Kristur var Guð,
holdi klæddur. 1 Kristi sætti Guð heiminn við sig.
Þ-essi texti er eins og stórkostleg hljómkviða:
Hér kveða við allir tónar tónstigans. Harm nær
hæstu hæðum guðlegrar elsku og djúpi mannlegrar
spillingar. Ég hef lagt út af honum í öllum álfum
heims, og hann hefur fundið sama endurhljóm, hvar
sem hann hefur verið boðaður.
t
Inmilegiar þakikir fyrir aiuS-
sýnda samúð við andlát og
útför,
Oddnýjar Guðnadóttur,
Skálavík, Stokkseyri.
Bjami BrynjóLfsson,
Gufffinnur G. Ottósson.
t
Alúðarþakkir færi éig ölkum
þeiim, sem sýmdiu mér viniáittu
og samúð við amdlát og j a.rð-
arför móðiur minmiar,
Guðmundínu
Kristjánsdóttur,
Holtsgötu 5.
Rósa Þorleifsdóttir.
Ininiieigtar þakkir til allra
þeirna, sem glöddiu mig á
sextugsiafmæli miímiu 29. ágiúst.
Gúð blessi ykJkiur.
Daníel Markússon.