Morgunblaðið - 25.10.1970, Blaðsíða 6

30
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 25. OKTÓBER 1970
Klæðið veggina með
VYMURA
Það er fallegt, endingargott, þvott-
ekta, auðvelt í uppsetningu.
Tilwalið í skóla, sjúkrahús. samkomu-
hús, skrifstofur, opinberar byggingar
— og auðvitað á heimli yðar.
VYMURA VEGGFÓÐUR má þvo og
skrúbba, en þó heldur það alltaf sín-
um upprunalega lit.
Gerið íbúðina að fatlegu heimili með
VYMURA VEGGFÓÐRI.
Umboðsmenn: G. S. Júliusson
VYMURA
Fundarefni:
Samningur milli S.V.F.R. og Veiðifélags Fljótsdalshéraðs
lagður fram til samþykktar og gerð grein fyrir honum.
Stjóm S.V.F.R.
um fjögurra ára skeið var ég
eiimig oddviti. Á þess>um fyrstu
hreppstjórnarárum mínum voru
miklu fleiri bæir í Meðallandi
en nú er og einnig fleira fólk.
Þá var komið að því að ræða
um ströndin:
— Ég hef haft afskipti af um
30 ströndum frá því að ég varð
hreppstjóri, sagði Eyjólfur. —
Lengi vel var það mikið starf
að sjá um þau, en nú hafa tím-
arnir breytzt mikið með bættum
samgöngum og aukinni tækni á
flestum sviðum. Þeim ströndum
sem orðið hafa í seinni tíð hef
ég ekki þurft að hafa miklar
áhyggjur af. Nú skeður það oft-
ast að skipin nást út, en áður fyrr
var það næsta íátítt. Sennilega
hefur vonleysið átt sinn þátt í
þvi. Menn höfðu bókstaflega enga
trú á þvi að hægt væri að ná
skipunum út, ef þau strönduðu,
en bættar samgöngur áttu fyrst
og fremst þátt í því að farið var
að gera tilraunir og smátt og
smátt fóru menn að sjá að þetta
myndi takast.
STRÖND Á STRÖND OFAN
— Fyrsta strandið sem ég
þurfti að hafa afskipti af varð
árið 1920. Þá strandaði þýzka
skipið Marta frá Hamborg, og
fáeinum dögum síðar strandaði
svo danskt skip sem hét Elisa-
bet. Það kom oftar fyrir að mað-
ur þyrfti að vera að fást við
fieiri en eitt strand í einu. Þann
ig strandaði t.d. færeyska skút-
an Queen Viktoria frá Vest-
manhavn 17. marz 1931, og dag-
inn eftir, 18. marz, strandaði svo
einnig á Meðallandssöndunum
enski t ogarinn Lord Beacons-
field. Or þessum skipum þurfti
að hirða það sem nýtilegt var,
og síðan var það selt á upp-
boði.
FRANSKA STRANDIÐ
— Franska strandið, sem varð
hérna 1935, kalla ég oft strand
strandanna, sagði Eyjólfur. Þá
strandaði franska skútan Lieute-
nant Boyau að nóttu til við
sandana, og við vissum ekkert
Framtíðarstarf
S krifstofusfúl ka
Þekkt innflutningsfyrirtæki í Reykjavík óskar að ráða
stúlku til almennra skrifstofustarfa.
Umsækjendur þurfa að hafa verulega vélritunarkunnáttu
og staðgóða þekkingu á ensku ritmáli.
Eiginhandarumsóknir, sem tilgreini menntun, starfsþjálfun og
fyrri vinnuveitendur sendist Morgunblaðinu merktar:
„Skrifstofustúlka — 8384" fyrir 28. október.
Eyjólfur hreppstjóri á llnausum
Viðgerðir —
framtíðaratvinna
Eitt stærsta skrifstofuvéiaviðgerðarverkstæði borgarinnar ósk-
ar að ráða mann til viðhalds og viðgerða á rafritvélum.
Engra sérstakra prófa er krafizt, en menn á aldrinum 18—24
ára, sem áður hafa unnið hverskonar viðgerðastörf, og/eða
hafa undirstöðumenntun í rafmagnsfræðum, ganga fyrir öðrum.
Nokkur enskukunnátta er nauðsynleg.
Viðkomandi fær fullkomna þjálfun í viðgerðum og viðhaldi
rafritvéla á launum.
Umsóknir sendist Morgunblaðinu fyrir 1. nóvember
merktar: „Framtíðaratvinna — 6004".
um það fyrr en um morguninn,
er fjórir strandmannanna kom-
ust við iilan lieik heim að bæn-
um Syðri-Fljótum. Við brugðum
þegar við og héldum til sjávar,
og var aðkoman að þessu
strandi heldur ömurleg. Fimm
menn höfðu farizt, en auk þeirra
fjögurra sem komust til bæja,
höfðu 20 kamizt í land. Einn
fundum við á leiðinni til sjávar
en nítján biðu niður við strönd-
ina, allir blautir og mjög illa á
sig komnir. Ég hefði aldrei trú-
að því að menn gætu skoifið eins
og þeir gerðu. En við komum
þeim öilum til bæja, og hresst-
ust þeir furðu fljótt. Þetta er
eina strandið sem mannttjón hef-
ur orðið í frá því að ég hóf af-
skipti af ströndum. Fyrr á tím-
um kom það reyndar stundu-m
fyrir að menn færust, og í
kirkjugarðinum okkar er reitur
þar sem eingöngu erlendir
strandmenn eru grafnir.
STRANDFLUTNINGARNIR
ERFIÐIR
— Það var líka oft miklum
erfiðleikum bundið að koma
strandmönnunum úr Meðalland
inu, og þurfti þá margt að út-
vega og margs að gæta. Sjálfir
höfðu strandmennirnir litla hug-
mynd um hvernig hyggilegast
væri að búa sig í íslenzkt vetrar
ferðalag. Ýmist var farið með
mennina ti'l Víkur í Mýrdal, eða
þeim var fylgt alla leið þangað
sem bílfært var. Eftir að bilfært
varð ailla leiðina austur, voru
þessir erfiðleikar úr sögunni.
Aðspurður um hvernig strand
mennirnir hefðu borizt af svar-
aði Eyjólfur:
— Þeir voru flestir furðu kát-
ir í sinn hóp; voru þakklátir fyr
ir björgunina. Stundum voru
menn þó daufir. Ég man sérstak-
lega eftir áhöfn af færeysku
skipi sem strandaði. Þeir voru
ákaflega niðurbrotnir og fannst
þeir missa mikið, þegar skip
þeirra byrjaði að grafast í sand
HÆTT KOMINN EFTIR
STRANDUPPBOÐ
Þá barst talið aftur að strand-
uppboðunum.
— Það var nokkuð mikið verk
að annast þau, sagði Eyjólfur —
miklar skriftir og reiknings-
færsla. Á fiestum uppboðunum
var furðumargt fóik, en oft
þurfti að hafa hraðan á til þess
að ljúka uppboðunum á einum
degi. Strandgóssið fór auðvit
að víða, en ég hygg, að lítið sé
nú til eftir af því á bæjunum.
Það eru þá helzt smáhlutir sem
strandmennirnir gáfu. Einn skip
stjóri gaf t.d. Langholtskirkju
hringingarklukku. Hún var
áletruð með nafni skipsins og
stranddegi. Þetta var skipstjór-
inn á Mörtu — fyrsta strandinu
sem varð, eftir að ég varð hrepp
stjóri. Þetta var kátur og hressi-
legur karl, sem færði mér pen-
ingastokk að gjöf og sagði um
leið og hann afhenti mér hann:
„You remember me when you
open this box.“
Þá segir Eyjólfur okkur frá
kröggum er hann lenti í er hann
var á heimleið úr stranduppboði
veturinn 1932, en þá strandaði
þýzki togarinn Alexander Raber
við Eldvatnsós:
— Það var að áliðnum degi,
er uppboðið var búið, sagði Eyj-
ólfur — og ég var nokkuð síð-
búinn til heimferðar. Brast
skyndiliega á með mikilli sorta-
hríð, eftir að ég var nýlega
lagður af stað heim. Hafði ég
sortann í fangið og áður en ég
vissi raunverulega af, hafði ég
fengið svo mikið upp í augun,
að ég var orðinn blindur. Ég
staulaðist samt áfram, enda þaul
kunnugur staðháttum. Eftir
nokkra göngu vaið fyrir mér
girðing og áttaði ég mig þá, og
komst við illan leik heim að
bænum Fljótum. Eftir þetta varð
ég að vera um hálísmánaöar
skeið undir læknishendi, en náði
mér svo til fulls.
SANDURINN AÐ GRÓA UPP
Að lokum berst svo talið að
búskapnum í Meðallandi, og
Eyjólfur segir að sveitin sé að
breytast mikið nú í seinni tíð.
Stór sandsvæði hafi verið afgirt
og sandurinn sé nú sem óðast að
gróa upp. — Og nú erum við
hættir meltekju til annars en að
fá fræið, sagði Eyjólfur. Áður
fyrr var meltekja til komgerð-
ar einn þáttur búskaparins. Það
var töluvert erfitt verk, en
komið sem við fengum.var gott,
og brauð sem var bakað úr því
var kostafæða. En slik vinnu-
brögð mundu ekki þykja svara
kostnaði nú til dags.
Þegar hér var komið sögu var
kominn ferðahugur í Eyjólf.
Hann ætlaði austur í Meðal-
land daginn eftir og þurfti að
heimsækja nokkra kunningja áð
ur en hann færi. .— Ég rata
bærilega um gamla bæinn, sagði
hann, — en ekkert um yngri
hverfin nerna að hafa kort, sagði
hann. Um leið og við kvöddum
þennan aldraða héraðshöfðingja,
sagði hann: Ætli ég fari nú ekki
senn að hætta hreppstjórastörf-
unum, það fer nú að verða mál
fyrir Meðallendinga að fá nýj-
an mann til þeirra starfa, — það
eru víst margir þar, sem ekki
hafa kynnzt öðrum hreppstjóra
á þessum tíma.
HREINSUM
rúskinnsjakka
rúskinnskápur
sérstök meðhöndlun
EFNALAUGIN BJÖRG
Héaleitisbraut 58-60. Simi 31380
Barmahlið 6. Sími 23337
B. Félagsfundur
verður haldinn í S.V.F.R. miðvikudaginn 28. þ.m. kl. 8.30 að
Hótel Sögu, Atthagasal.