Morgunblaðið - 19.01.1971, Side 22

Morgunblaðið - 19.01.1971, Side 22
22 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. JANÚÁR 1971 Björqvin Hermanns- son — Minningarorð F. 10.7. 1884. D. 12.1. 1971. 1 dag fer fram frá Dómkirkj- unni jarðarför Björgvins Hermannssonar húsgagnasmíða- meistara að Óðinsgötu 5 i Reykjavík. Með nokkrum orðum vil ég minnast þessa gamla og góða vinar míns og allrar þeirr- ar vináttu og tryggðar, er hann sýndi mér þann langa tima er við höfum þekkzt, en það eru nú orðin 62 ár síðan við sáumst fyrst. Björgvin var merkilegur mað- ur á margan hátt og hafði mikla og góða hæfileika á mörg- um sviðum. Hann var ágætur fag maður, svo nákvæmur og vand- virkur í öllum sínum verkum, að af bar og sá ég aldrei annað en sérlega vandaða muni frá hon- um fara. Framkoma hans öll vár glaðvær og prúðmannleg, hann var ágætlega máli farinn og gott var að koma máli sinu við hann. Björgvin var mjög fróður um landsmál og það, sem gerð- ist með þjóðinni, bæði fyrr og síðar því hann hafði svo gott minni, að sérstakt mátti heita. Hann var heldur hlédrægur að eðlisfari og flíkaði ekki hugðarefnum sínum við alla. Ljóðelskur var hann og kunni feikn af lausavísum og heila Ijóðaflokka eftir þessa gömlu og góðu skáld, sem hann dáði, Þorstein Erlingsson, Kristján Jónsson og fleiri. Bók Kristjáns Jónssonar held ég að hann hafi kunnað utanbókar, enda var hann prýðilega hagmæltur sjálf- ur, en með hagmælsku sína fór hann ekki hátt, en hafði gaman af að láta kunningja sina heyra eina og eina góða visu í góðu tómi. Ekki safnaði Björgvin auði, enda var það ekki von, því börn þeirra hjóna urðu sjö, öll myndarleg og ágætisfólk. Eigin- kona Björgvins, Sigurrós Böðvarsdóttir er ættuð úr Húnavatnssýslu og alin upp á Tannstaðabakka, mesta myndar- og ágætiskona og hugsaði hún um börnin sin af einstakri móð- urást og kærleika. Hún varð fyrir heiisuleysi og varð að ganga undir hættulegar aðgerð- ir og býst ég við, að þá hafi Björgvin átt við marga erfið- leika að stríða, en aldrei heyrði ég Björgvin kvarta. Björgvin var einhver mesti eljumaður, sem ég þekkti, og aldrei féll honum verk úr hendi. Til vinnu mætti hann alltaf stundvíslega og leit ekki á klukku á kvöld- in, enda var oft orðið áiiðið er hann gekk heim til hvílu. Björgvin hafði húsgagnavinnu- stofu á nokkrum stöðum, en seinast að Óðinsgötu 2. Þar var hann í mörg ár og voru þeir oft t Faðir og fósiturfaðir okkar Sigurður Guðmundsson, Börgarnesi, andaðisf að Sjúkrahúsi Akra- ness 16. janúar. Hrefna Sigurðardóttir, Rut Sigurðardóttir. t Konan mín, Hilma Vigfúsdóttir, Suðurgötu 49, Hafnarfirði, andaðist að LandakotsspítaJa 16. þ. m. F. h. vandamanna, Jón Þorvaidsson. þrir og fjórir á stofunni, þvi hann hafði oft nemendur. Vinnu stofa hans varð þekkt í bænum fyrir vandaða vinnu og áreiðan- leg viðskipti. Eitt varð það, sem einkenndi Björgvin, en það var hin mikla átthagatryggð. Hérað- ið hans fagra Fljótsdalshérað, þar sem hann var fæddur og uppalinn var fegursti staður á landinu öllu í hans aug- um og gat hann oft dásamað það með bamslegri gleði. Björgvin var heilsugóður um ævina unz hann veiktist fyrir um það bil sex árum, en þá var hann um áttrætt. Fór þá heilsan að þrjóta og sjónin brást, likamskraftar dvínuðu, en hann bar sig vel. Voru þeir, sem til þekktu, bæði læknar og aðrir undrandi yfir því, hve lengi líf- ið hélt velli. Að endingu vil ég minn- ast þessa góða vinar míns með innilegu þakklæti fyrir alla hans miklu vináttu frá því fyrsta og bið guð að vernda hann á hinni nýju lífsbraut, því trú mín er, að maðurinn lifi, þótt hann deyi. Ég vil færa konunni hans og hennar fólki öllu innilegustu samúðar- kveðjur og bið guð að styðja hana og styrkja. Benedikt Guðmundsson í DAG fer fram frá Dómkirkj- unni útcför Björgvins Hermanns- sonar húsgagnasimíðameistara, Óðinsgötu 5, en hann andaðist árla morguns þann 12. jainúar s.l. í Landakotsspítala 86 ára gamall. Björtgvin var fæddur 10. júlí 1884 í Fremra Seli í Hróarstumgu Norður-Múlasýslu, sonur hjón- anna Hermanns Stefánssonar og Guðnýjar Sigfúsdóttur, en ólst upp hjá Jósef Sigfússyni móðoxr- bróður sínum og koniu hans Guðrúnu Oddsdóttur. Um tvítugsaldur fluttist Björg- vin til Reykjavíkur og hóf nám í húsgagnasmíði hjá hinuim kunna athafnamanini Eyvindi Árna- syni og laulk þar sveinsprófi. Næstu árin stundaði Björgvin iðn sína hér í bæ, en fkittist til ísafjæðar og veitti forstöðu hús- gagnavinnustofu um þriggja ára Skeið. Árið 1914 kom Björgvin afitur til Reykjavíkur og vann hann í átta ár hjá Jóni Hall- dórssyni húsgagnasmíðameistara. Árið 1922 stofnaði Björgvin sína eigin vinnustofu og rak hana óslitið til ársins 1966, en þá varð hanm að hætta vegna sjúkleika, sem leiddi ti'l þess að hann missti sjónina, og var það honum mikið áfall. Fyrir um það bil ári síðan gekk Björgvin undir augnaupp- skurð og fékk nokkra sjón aftur. Varð það honum mikil raunabót t Jairðairföir íöðursysituir miiininar Guðrúnar Ófeigsdóttur, fer fram frá Dómkirkjuinini kl. 3 e. h. fimmitudaigiinn 21. jamúar 1971. Fyrir hönd vandamanna, Ásgeir Jónsson, Hólavallagötu 3. t ÚtfÖT Gísla Friðrikssonar, útgerðarmanns, Bíldudal, fer fram frá Háteigskli'kju í dag kl. 15. Elfa Fanndal Gísladóttir, Kári Fanndal Guðbrandsson. í hanis veikindum, að geta aftur hafið lestur góðra bóka, því bók- eLskur var hann og átti gott bókasafn. Undirritaður á góðar minn- ingar um Björgvin Hermannsson, og það sem vakti sérstakiega at- hygli mína var hvað hann var dagfarspúður og áreiðantegur og hvers maninis hugljúfi, enda elskaður af sínum nániustu. Hinn 4. nióv. 1911 kvæntist Björgvin Sigurrósu Böðvars- dóttur frá Tanmstaðarbakka í Hrútafirði og lifðu þau saman í farsælu hjónabandi og varð átta bama auðið, auk þess ólu þau upp sonarison sinn. Ég, sem. þessar Mniur rita, hef allltaf talið það gæfu mína að hafa kynnzt Björgvin og Sigur- rósu og heimi'li þeirra því sam- hent voru þau hjón með að sýna ástúð og hlýLeika, enda glöðust þegar ftest af börmim, Larma- börnum og tengdabömum voru á heimiii þeirra. Kæri viniur og tengdafaðir nú þegar þú ert kvaddur hinztu kveðju, þá viljum ég og fjöl- skylda mín þakka þér föðuriega uimhyggj^u og góðvild frá fyrstu kynnum. Kæra Sigurrós mín, ég færi þér og bömium þínum mínar inini- Legstu samúðarkveðjur. Ilallgrímur Pétursson. KVEÐJA FRÁ SONARDÓTTUR ELSKU afi, aðeins fáeinar Mnur sem kveðjuorð til þín. Þú hefur kennt mér margt á lífsleiðinni án þess þó að vita af því. Þinn heiðarleiki, sann- sögli og orðheldni voru þín aðal- einkenni. Þú varst einn af iiinum hreinu og beinu möninum sem hægt var að treysta. Þín orð stóðu sem stafur á bók. Er ég kvaddi þig í haust, datt mér ekki í hug að það væri hinzta kveðjan. Þú sem dáðir Ausiturland sagðir að þar væri okkur vel borgið Ég minnist þess hve oft þú veittir mér ánægjustundir mieð vísum þín, ein það var með vís- urnar eins og annað, þú flikaðir þeim ekki. Ég geymi eftir þig nokkrar vísur sem eru mér mikils virði, en vænst þykir mér þó um vís- t Móðir okikar, Margrét Guðmundsdóttir, Tjamargötu 11, ;em amdaðist í Ellliiheimiílliinu Gruind 14. þjn. verður jaæð- siungiin frá Dóm'kíirkjiunnii miiðvikud. 20. jain. kl. 10,30. Pála Kristjánsdóttir, Sverrir Kristjánsson. t Inmilliega þökikum við öllium sem auðsýi.du okkur samúð og hjálp við andlát og jarð- arför, Elínar Davíðsson. Fyrír hönd bama og annarra aðsitandenda, Björgvin H. Magnússon. uina sem þú laumaðir í lófa minin er ég kvaddi þig í haust, hún er þannig. óska ég ferðin frama til fariin til Hafnar yrði og ykkur gangi allt í vil austur á Hornafirði. Ég miun muna þitt glaða við- mót og göfuga hugsun, þótt þú sért farimn buirt úr þessium heimi verður þú ekki einn þegar yfir kemur, því soniur þinn sem á um/dan eæ farinn mun annast þig. Guð biessi mimningu þína. Hvíldu í friði. Sigurrós Gunnarsdóttir. (Brot úr Átthagaminning). Mér atvikin spunnu þann örlaga þráð, í átthaga f jarlægð að dvelja. Þá fannst mér sem mundi á auðninni áð, sem ættgengan kjörgrip að selja. Og Austurland sífellt ég hjartfólgnasthef, og heimsæki löngum — á meðan ég sef. HE I dag kveöjum við, hinzta sinni vel þekktan borg- ara Reykjavíkur, sem starfað hefur hér öll sín manndómsár og fjöldi af eldri kynsióðinni þekkti af viðskiptum sínum við hann að Óðinsgötu, þar sem hann rak húsgagnavinnustofu um fjölda ára af vandvirkni og prúðmennsku enda varð honum vel til vina. Kæri móðurbróðir, nokkur kveðjuorð að leiðarlokum, með þakklæti fyrir langa og hug- þekka kynningu, þakka þér bros þitt og hlýju og fróðleik sem þú varst svo ríkur af og öll vinahótin. Austfirðingur varst þú i sál og sinni. Þangað leitaði oftast hugur þinn, enda varst þú þar öll bernsku- og unglingsárin. Og austfirzku ævintýralöndin bernskuáranna, hugljúf og hrein. Björgvin Hermannsson var fæddur 10. júlí 1884 að Fremra- Seli í Hróarstungu í Norður- Múlasýslu. Foreldrar hans voru Guðný Sigfúsdóttir ættuð frá Sunnudal í Vopnafirði, og Her- mann Kristján Stefánsson ættað ur frá Syðri-Vík í Vopnafirði Einarssonar af Burstafellsætt. Hermann faðir Björgvins dó úr lungnabólgu er Björgvin var að eins tíu ára, eftir það fer Björgvin til móðurbróður síns Jóseps Sigfússonar, og konu hans Guðnýjar Oddsdóttur. Þau voru barnlaus, en skamma stund dvaldi Björgvin þar, þvi Jósep drukknaði í Lagarfljóti á pálma- sunnudag 1894. Næst liggur leið Björgvins til Benedikts Rafnssonar afa míns, en þar var þá móðir hans í hús- mennsku. Mun þeim hafa liðið þar vel, því Benedikt Rafnsson var myndarkarl og lét sér annt um sitt heimilisfólk meðan hon- um entist þrek og heilsa. Björg- vin var um tima hjá séra Vigfúsi Þórðarsyni í Hjaltastað var það mikið menningar og myndarheimili og naut Björgvin góðs af því hvað lær- dóm snerti. Hagmæltur var Jósep og talinn vel greindur maður. Mun það hafa verið menntunarauki unglingsins að kynnast þessum tveim ágætis mönnum, er báðir voru prýðilega hagmæltir og margfróðir. Það mun áreiðanlega hafa vakið sköpunargáfu Björgvins til Ijóðagerðar, enda var hann mjög listfengur á því sviði, þótt ekki t Þökikum innitega ölllium er sýndu okkur samúð og viinar- huig Viið anidiláit og útför Kjartans Þorgrímssonar, Bólstaðahlíð 44. Halldóra Jónsdóttir, börn, tengdabörn og barnabörn. væru tök á að sinna því frek- ar, nema að afloknum oft löng- um og ströngum vinnudegi, en vænt þótti honum um er skáld- skap bar á góma, svo ríkan þátt átti hann í honum. Mörg kvæði hans fögur og hlý voru um byggðina sem hann unni öðrum landshlutum fremur, Austurlandið. Ég tek hér sið- ustu vísuna úr löngu ljóði um Heimabyggð og Austurlandshér- uðin. Lifðu heil með brosi á brá, björt í aftanskini. Beztu kveðju berðu frá, Björgvini Hermannssyni. Til Reykjavíkur kom Björgvin um haustið 1904, þá tví tugur að aldri. Réðst hann þá sem nemi til Eyvindar Árnason- ar húsgagnasmiðs er þá var ný- búinn að byggja verkstæði sitt að Laufásvegi 2, það hús stend- ur enn eins og við vitum. Vel líkaði Björgvini námið, enda voru húsbændur hans afbragðs- fólk Eyvindur og kona hans Soffía Heilmann. Að loknu sveinsprófi, eftir fjögur ár, vann Björgvin hér í bæ, sem fullgildur iðnaðarmaður í iðn sinni. 1911 kvæntist Björgvin eftir- lifandi konu sinni Sigurrós Böðvarsdóttur frá Skarði í Haukadal. Hún missti föður sinn ung að aldri en átti því láni að fagna að alast upp hjá þeim merkishjónum Einari Skúlasyni og konu hans Guðrúnu Jónsdóttur að Tann- staðabakka í Hrútafirði, þau reyndust herini sem beztu for- eldrar. Hjónaband Björgvins og Sigurrósar var byggt á traust- um grunni. Traust og kærleikur var hornsteinn þeirra og um- hyggja fyrir börnum sínum. Björgvin og Sigurrós eignuð- ust átta böm og ólu upp sonar- son að auki. Börnin eru öll myndarleg og vel gefin og hafa reynzt foreldrum sínum vel í ell- inni. Það er gæfa og styrkur þegar halla fer á iífsins dag. Björgvin réðst um vorið 1911 til Isafjarðar, til 3ja ára, sem forstöðumaður fyrir húsgagna- vinnustofu. Um haustið eða 4. nóvember giftust þau Sigurrós. Til Reykjavíkur flytjast þau hjónin aftur árið 1914 og vinn- ur Björgvin þá átta ár hjá Jóni Halldórssyni húsgagnasmíða- meistara. 1922 stofnar Björgvin sitt eig- ið fyrirtæki, er hann rekur allt til ársins 1966, er hann vegna sjóndepru Verður að hætta störf um. Fyrir tæpu ári fékk hann þó töluverða bót á sjóndepr- unni með uppskurði, var það honum mikil blessun í ellinni að geta aftur séð og gengið um og þó sér í lagi að geta nú aftur litið í bók, því bókamaður var Björgvin alla sína ævi. Kæri frændi, er við kveðjum þig nú um stund, viljum við þakka þér öll liðnu árin, þakka þér hlýjuna og ástúðina til okk- ar allra. Móðir mín biður mig fyrir hinztu kveðju til ástríks bróður og þakkar honum og fjölskyldu hans allar kærleiks- ríkar stundir bæði fyrr og síð- ar. Ástvinum þínum öllum biðjum við blessunar Guðs og styrks um ókomin ár. Hafðu þökk fyrir liðinn dag. Guð blessi minningu þína. Þorsteinn Halldórsson. Kveffja frá dóttursyni, Stefáni Hermanns. Hugur minm er hljóður hjartað fulit af trega þú afi minm ert horfinn, sem ég unini svo iinnilega í mínum bernistou heimi mynd-isýnir bjartar lagðir sólihlýja fi-á sálu þiinni og sitthvað þú gerðir og sagðir. Það mun í miinini minu muna rótum skjóta. Geymast þar ævi alla ylja mór lifsins um skeið en þér vil ég blessainiar biðja að blíður faðiriinn hæða lauini þér góðvild og gjörðir og þín gæti á eilífðair teið. Sigurunn Konráffsdóttir.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.