Morgunblaðið - 25.02.1971, Blaðsíða 22

Morgunblaðið - 25.02.1971, Blaðsíða 22
22 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. FEBRÚAR 1971 j - Sigtryggur Klemenzson um stórta vin)a(h.ópi og trölltryggð þeiirra brást okkur aldirei þegar meðt lá við. , ' Framhald af bls. 11 eegja í miðju þorpiniu, á milli húsanna. Giróin tún teygðu sig báðum megiin niður að ánni í dálitlum brekkuihalla, og bemiskuheimili okkar voru svo að segja gegnt hvort öðru sitt hvorum megim áriirunar. Við töluðumst við á morgnana yfir áma, áðuir en við fórum úr sokkum og skóm og óðúm hana, ef við þá ékki tipl- uðum á steimium og stukkum yfir hamia þurrum fótum. Þaninig lá leið okkar Sig- tryggs fyrst samam í Húsavík — leiðin til æ-vilangrar vináttu, þótt síðar yrði lengra á milli, sem breytti þó aldrei bemsikuvkiátt- unmi. Þegar okkur óx fiskur um hrygg og við gátum orðið að gagni við framleiðslusitörf á Húsavík, stóðum við aíllmörg sumur við sama flatnmgsborðið í fiskvininslustöð Guðjohnserna á Húsavík, undir alkunmri verk- stjórn og hagsýni Klememzar Klemenzsonar, föður Sigtryggs. Við áttum því emm samleið á þenmam hátt í bermiskulþorpimu okkar og margar mimmisistæðar viðraeður og samverustundir. Sigtryggur var handfljótur, vandvirkur og fimur fisfcflatn- iingsmaður. Samtímis var hanm nærgætimn og titlitssamur sam- verkamaður, sem ávamm sér trauist húsbæmda og vináttu okk- ar hinma, sem með honum umnu, tryggur vimur í gegnum þykkt og þunnt. Og svo kornu skólaárin í Memmtaiskólanum á Akureyri. — Þar dvöldum við samam 4 vetur, Sigtryggur eimium bekk á umd- aim. Ég hygg a@ Sigtryggur sé eimm þeirra framúrskarandi nem enda í M. A., er hinm mierki og gáfaði skólameistari, Sigurður Guðmundssom, hafði hvað mest- ar mætur á, fyrr og sáðar. Sigtryggur var afburðanáms- miaður í öUum greinum og jafn- am í broddi fylkimigar í símum bekk og yfir allan Skólamm. Aiuk þess hlóðuist að sjálfsögðu á hamm þá þegar öll hin mestu trúmiaðar- Störf í skólamum. Hanm studdi félagsstairf nem- emda í skólanum af heilum huga, þar sem meira réð glöggskyggni, vitsmunir og farseel gætni frem- ur em mikil fjrrirferð og barð- vítuig átök. Jafnifraimt var hatnm ætíð reiðubúimm að hjálpa og miðla nememdum, sem til hans leituðu, með góðum ráðum og ná- kvæmri þekkiinigu og kummáttu á námsefni alllt frá lægsta tii efeta bekkjar. Reyndu það miargir og nutu góðs af. Síðan þetita var er mikið vatn tiil sjávar rumnið og leiðir okkar hættu að liggja saiman á árbakka þessa lífs. Aðrir mumu greiina frá merku lífsstarfi viniar míns, Siigtryggs, frá því er hamn gekk frá Há- skóla fslands með hátt og glæsi- legt lagapróf. En hvar sem Sigtryggur fór, hvaða trúnaðiarstörf, sem honum voru failim meðferð á, og þau voru ótrúlega mörg og vamda- söm, var hamn jafnian hinm t Móðir mín, tengdamóðir og amma, Oddný Margrét Halldórsdóttir, andaðist að Elliheimilinu Grund þriðjudagiran 23. þ.m. Héðinn Jóhannesson, Málfríður Jónsdóttir, Héðinn Héðinsson, Margrét Héðinsdóttir. t Eiginmaður mimn og faðir okkar, Ingólfur Sigurðsson, andaðist að heimili sínu, A- götu 10, Blesugróf, 23. þ.m. Svanfriður Símonardóttir og böm. t Móðir okkar, t Þuríður Þorsteinsdóttir, Margrét Eggertsdóttir, Hringbraut 67, Laugavegi 98, lézt að Hrafnistu laugardag- andaðist að heimili sínu mánu- iran 20. febrúar. daginn 22. febrúar. Jarðarförin fer fram frá Dóm- kirkjunmi nk. föstudag kl. Björgúlfur Lúðvíksson, 10.30 f.h. Lúðvík Lúðvíksson. Aðstandendur. Maðurinm minn, Guðmundur Björnsson, kaupmaður frá Isafirði, lézt þann 23. þ.m. Fyrir hönd .ættingja, Aðalheiður Guðmundsdóttir. Jarðarför manmsins mins, Hallgeirs Elíassonar, fer fram frá Fosvogskirkju föstudaginn 26. febrúar 1971 kl. 10.30. Hjördís Jónsdóttir. Jarðarför konunnar minnar GUÐRÚNAR GUÐLAUGSDÓTTUR Breiðagerði 19, Rvk., fer fram frá Akraneskirkju, laugardaginn 27. febrúar kl. 2 e.h. Kveðjuathöfn verður í Fossvogskirkju föstudaginn 26. febrúar kl. 1,30 e.h. F. h. barna, tengdabarna og barnabarna. Ingi Guðmonsson. traiuisfti, gXöggskyggni og afbragðs góði þjóðfélagsþegn, er vamm sín ssfcötrtf á þamm hátt, að ekki vairð bebur gert. Slikt mark og mið hafði Sigtryggur jafnian að leiðar ijósi, hvar og hvanær sem hiann lagði huga og hömd til starfa. Nú er þesai góði og ljúfi berniskuvimur horfinn yfir móð- una miklu og niður hemmiair er þumguir og þrútimm af harmi. Konu hams og börmum sendi ég dýpstu samúðiarkveðjur. Ég veit hve mikill og góður heimilisfaðiir Sigtryggur var — og því er söknuðuirimm sáraistur immam þeirra veggja. Em ég veit 'lika, hve góðuir bróðir Siigtryggur var Sigríði systur simmi og samband þeirra fallegt, gott og néið. Guð styrki ykkuir öil í sárum söknuði eftir mikUWjefan mamn og afb ragsgóðam dreng. Jakob V. Hafstein. Nú er sá gengimm, er bezt var að sér ger um flesta hluti og raium!beztur vina — Sigtryggur Klememzson seðlabamkastjóri, formvinuir minm og bekkjairbróð- ir, er faíllimm í valion, mjög fyrir aldur firam. Nær fjörutíu og þrjú ár eru liðiin frá því við hittumst fyrst, á útmánuðuim í heimavist Menntaskóilains á Akureyri, og hamm tók mér ókumimigum opm- um örmum. Þá hófst vimátta ofcfe ar, sem aldrei bar skugga á, þótt stuindum ákildi vík vini. • í befcksögn okkar var mikið einvaladið, traust fólk og margl frábærra námsmaninia og góðra dremgja, en Sigtryggur bar þó höfuð og herðar yfir þá alla bæði að mámsgáfum og manm kostum. Hanm var með afbrigð- um vínsæll og vimmargur, þvi menm löðuðust að honium sakir gáfnia hans og góðviidar, serr voru hams aðalsmerki til ævi- loka. Það er heiðríkja yfir minmimg- um þessarra haminigjuária í hópi góðra viina, en þar var Sigtrygg ur jafmiam fremur veitandinm en þiggj amdimm. Áriin liðu. Sigtryggur hlaiut mikinin námsframa. Hæstu emb ætti og miargvísieg trúniaðairstöri hlóðust á hanm, enda að vonum, því fáir voru honum jafmir, en engimm fremri samtíðarmiamma héríendra. Hanm varð ráðuneyt- isstjóri í fj ármálaráðuinieytinu, sem þá var eitt hið erfiðasrta og annasaimasta embætti lamdsies. En hann var fjögramaki í Starfi, manmia ósórhlífniaistur, minmið fá- gætlega trútt, gáfurmar flug- skarpar og réttsýni hanis og heið- arleik var viðbrugðið. Sigtryggur var eimmág mikill hamimgjumaður í einkalífi síuu. Hanm kvæntist ungur Unni Páfe- dóttur, Zóphóníassoniar, himmi ágætustu konu einis og hún á kyn tiíl, og eignuðust þau sex miammvænlegar dætur. Heimili þeirra hjóna stóð jafnam opið hin En skjótt Skipast veður í lofti. Hiin sterka eik, sem staðið hafði af sér mörg veður, brast skymdi- lega. Síðustu æviárin háði þessi viraur minn hetjulega baráttu gegn sífeilt þyngni sjúkdámtsáíöljl um. Þá var hans góða kona hon- um styrfcust stoð 1 öllum þraut- um, og æðrulauist studdi húm manm simm þar tid yfir iauk. Ég og fjölskýlda miin sendium konu hams, dætrum, Skyldmenn- um og ten'gdafólki hjartanlegar samúðarkveðjur í þeirra þungu sorg og milkla mis»i. Nú er hinmd góðu baráttu lok- ið, skeiðið ruonið á enda, góður dremigur er gengiinm til hinztu hvildar. En þú, sem sólina hefur slkap- að, gef þjóð vorri marga hans líka þegar mieyð henmiar er stærst. Óskar Magnússon frá Tumigunesi. FYRIR réttum þrem árum lágu leiðir okkar Sigtryggs Klemenz- sonar saman, þá varð ég sókn- arprestur Hallgrímssóknar, en hann var þar formaður sóknar- nefndar og hafði verið það um allmörg ár. Mér var kunnugt um margvísleg störf þessa at- hafnamanns og þekkti hann því nokkuð af góðrl afspurn. Ég vissi, að hann hafði þá um langt skeið verið í fremstu sveit þeirra manna, sem börðust fyr- ir framgangi Hallgrímskirkju, að hún risi á Skólavörðuhæð í þeirri mynd, sem Guðjón Samúelsson hafði gefið henni, en það mál mætti svo sem kunnugt er stu-ndum andstöðu og jafnvel óvild. För hugsjónamannsins á þess- ari jörð er ekki alltaf blómum stráð, oft er í götu lagður steinn skammsýnna manna. Það hafa Hallgrímskirkju-menn feng ið að reyna á liðnum áratugum. Kynni mín af Sigtryggi voru óvenju góð. Ég fann það glöggt hve Hallgrímskirkja átti rík tök í huga hains, og það vair áreið- anlega ein af hæstu hugsjónum þessa gáfaða og fjölhæfa at- hafnamanns, að hún risi í tign sinni, og að frá henni bærist boðskapur Drottins yfir land og Þjóð. En eitt skyggði á. Það var hve heilsa og kraftar þessa ágæta manns stóð höllum fæti hin siiðustu ár. En aldrei lét hann bugast eða á sér sjá. Alltaf sama hógværðin, sama bjart- sýnin sem einkenndi mál hans, aldrei kveinstafir eða uppgjöf, hversu mikið sem á hann var lagt. Leiðir okkar lágu oft saman þessi fáu ár: í kirkjunni, á fundarstaðnum, í sjúkrastof- unni, á hlýju heimili hans og alls staðar er myndin af honum hin sama í huga mínum, mynd hins hógværa, trausta og skiln- ingsríka manns. t Alúðarþakkir fyrir auðsýnda hluttekningu við andlát og jarðarför föður okkar, tengdaföður og afa JÓNS BJARNASONAR Skólavörðustíg 41. Svava Jónsdóttir, Stefán Þórðarson, Hörður Jónsson, Þorgerður Brynjólfsdóttir, Sigurður Jónsson, Hjördís Guðmundsdóttir, Aðalsteinn Jónsson og bamabörn. t Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför okkar hjartkæru eiginkonu, móður, tengdamóður og ömmu SIGRÚNAR ELlNBORGAR GUÐJÓNSDÓTTUR frá Syðsta-koti, Miðnesi. Einar G. Lárusson, Kristján Kristjánsson, Erla Wigelund og sonarböm. Það er gott að fyrirhitta slíka menn á lífsleiðmni. Líf mitt er ríkara vegna kynna minna af honum, þess vegna býr mikið þakklæti í huga mínum er ég minmist Sigtryggs Klemenzson- ar og starfa hans. Ég bið Guð að styrkja og blessa eiginkonu hans, frú Uruni Pálsdóttur, dætur þeirra og fjölskyldu. Ragnar Fjalar Lárusson. Er ég átti leið um miðbæámn seimni hluta fimmtudagisáns 18. febrúair, sá ég, að fámii blakti í hálfa stömig að Amarhvo'li. Ég þóttist þá vifha, að vimurimm minm og gamli beikkjarbróðir, Siigtrygg ur Klemenzsom, hefði miú tapað því einia stríði, sem hamm gat ekki ummið. Áður hafði bainm með kummiáttu, dómgreömd og rmamm- kostum ummið hvem þamm sigur, sem hamm bafði kaert sig um. — Þeir urðu e!kki fleári mé stærri einiumgis vegraa þess, að Sigtrygg ur vair ekki mietarðagjairm og viMi ekki berjaflt í mávígi stjóm- málairaraa. Fraimi hairas vairð að vísu miikiQI, en á oddimwm vildi bairan ekki vera. Tiil slíks hefði honum þó verið treyst eimis og ammaTis. Ern hamm var himin gæfu- sami, hógværi maðuir, sem aillir ujnmu, treystu og virta, og eir, þegar allt keimur til alls raokkuð betra og meima em það? Það átti vel við að sjá rikis- fáraamm blaikta yfir húsinu Arm- arihvoli. Þar kom ég til hams, þeg ar hanm var ráðumeytisstjóri, og á meðan hamn tailaði í ammiain sim amm, hrimgdi himrn, em fyrir firiam- am skrifstofumia biðu miargir meran viðtals. — Eitt simm sem oftar var ég gestur hamis, þegar hanm kom heim úr vinmiummi með geysiStóram skjalabu'raka. „Hver fjamdimm er mú þetta?“ spurði ég. „Þetta eru nú fjárlögim,“ sagði Sigtryggur. Það er víst efcki talið sérlega heilsusamlegt að taka vimmumia með sér heiim, em siMkt taldi Sig- tryggur ekki eftir sér. Við viirair hans hörmum mú, að hamm skyldi hafa slitið kröftum sámum svo leragi í argaþrasi fjánmiálaréðu- neytiis. Okkur grwnar, að anmiams hefði ef til vill betur farið, em hainm kummi vel við að bafa mik- ið að gera. Hanm vair starfsims miaður. Það er víst við eragam að sakast. Það hefur verið eim mesta lífs- gæfa mim, aQvöruliiHia ærámgjams, að ég hef eigraazt miokkra trygga vini, mér fremri og betri. An þeirra væri ég nú miklu snia/uð- ari. Alltaf kom ég ríkari en áð- ur frá himu elskulega og hlýlega heimili Sigtryggs að Leifsigötiu 18. Þar var haimimgja bams öll, og þaðam var henmi miðlað öðr- um. Hamm var lífca kvæmtur allra manma bezt. Bekkuriran, sem tók stúdents- próf frá M.A. 1933, hefur goldið mikið iafhroð. Við vorum 14, em. erum nú aðeimis 9, svo að mörg skörð sfcamda opim ög ófylit. Þetta síðastia er stærst. Em öll hittatmst1 við þó að lokum. „Lukkam húm er eilif, þótt hverfi um Stumd.“ Vertu sæll, elsku vimiur. Til þín, Uraraur, og dætranma semdi ég að lokum þessi tvö fá- tæklegu vísuiorð: Hvar aðeiras virðist auðm og tóm, grær umdurfaigurt tregams blóm. Öm Snorrason. Norðmenn gefa mælingaskip til Indlands OSLÓ 23. febrúar, AP. Noregur hefur ákveðið að gefa Iradverjum 40 tomma rammsókna- Skip til að kortleggja fiskimið og fiskgömgusvæði við suðaustar- strörad lamdisiinð. Skipið heitir Sardimella og leggur upp til Imd- larads þamm 2. marz. Beiraast mæl- iiragar og athugamir þessar að þvi að gefa nákvæmar upplýsiragar um fiskigegnd sem að gagni geta kornið við veiðar Imdverja við eradurskipulaignimigu og upp- byggmgu fiSkis(kipasf!Lota þeirra.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.