Morgunblaðið - 25.02.1971, Page 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. FEBRÚAR 1971
j
- Sigtryggur Klemenzson
um stórta vin)a(h.ópi og trölltryggð
þeiirra brást okkur aldirei þegar
meðt lá við.
, ' Framhald af bls. 11
eegja í miðju þorpiniu, á milli
húsanna.
Giróin tún teygðu sig báðum
megiin niður að ánni í dálitlum
brekkuihalla, og bemiskuheimili
okkar voru svo að segja gegnt
hvort öðru sitt hvorum megim
áriirunar. Við töluðumst við á
morgnana yfir áma, áðuir en við
fórum úr sokkum og skóm og
óðúm hana, ef við þá ékki tipl-
uðum á steimium og stukkum yfir
hamia þurrum fótum.
Þaninig lá leið okkar Sig-
tryggs fyrst samam í Húsavík —
leiðin til æ-vilangrar vináttu, þótt
síðar yrði lengra á milli, sem
breytti þó aldrei bemsikuvkiátt-
unmi.
Þegar okkur óx fiskur um
hrygg og við gátum orðið að
gagni við framleiðslusitörf á
Húsavík, stóðum við aíllmörg
sumur við sama flatnmgsborðið
í fiskvininslustöð Guðjohnserna á
Húsavík, undir alkunmri verk-
stjórn og hagsýni Klememzar
Klemenzsonar, föður Sigtryggs.
Við áttum því emm samleið á
þenmam hátt í bermiskulþorpimu
okkar og margar mimmisistæðar
viðraeður og samverustundir.
Sigtryggur var handfljótur,
vandvirkur og fimur fisfcflatn-
iingsmaður. Samtímis var hanm
nærgætimn og titlitssamur sam-
verkamaður, sem ávamm sér
trauist húsbæmda og vináttu okk-
ar hinma, sem með honum umnu,
tryggur vimur í gegnum þykkt
og þunnt.
Og svo kornu skólaárin í
Memmtaiskólanum á Akureyri. —
Þar dvöldum við samam 4 vetur,
Sigtryggur eimium bekk á umd-
aim. Ég hygg a@ Sigtryggur sé
eimm þeirra framúrskarandi nem
enda í M. A., er hinm mierki og
gáfaði skólameistari, Sigurður
Guðmundssom, hafði hvað mest-
ar mætur á, fyrr og sáðar.
Sigtryggur var afburðanáms-
miaður í öUum greinum og jafn-
am í broddi fylkimigar í símum
bekk og yfir allan Skólamm. Aiuk
þess hlóðuist að sjálfsögðu á hamm
þá þegar öll hin mestu trúmiaðar-
Störf í skólamum.
Hanm studdi félagsstairf nem-
emda í skólanum af heilum huga,
þar sem meira réð glöggskyggni,
vitsmunir og farseel gætni frem-
ur em mikil fjrrirferð og barð-
vítuig átök. Jafnifraimt var hatnm
ætíð reiðubúimm að hjálpa og
miðla nememdum, sem til hans
leituðu, með góðum ráðum og ná-
kvæmri þekkiinigu og kummáttu á
námsefni alllt frá lægsta tii efeta
bekkjar. Reyndu það miargir og
nutu góðs af.
Síðan þetita var er mikið vatn
tiil sjávar rumnið og leiðir okkar
hættu að liggja saiman á árbakka
þessa lífs.
Aðrir mumu greiina frá merku
lífsstarfi viniar míns, Siigtryggs,
frá því er hamn gekk frá Há-
skóla fslands með hátt og glæsi-
legt lagapróf.
En hvar sem Sigtryggur fór,
hvaða trúnaðiarstörf, sem honum
voru failim meðferð á, og þau
voru ótrúlega mörg og vamda-
söm, var hamn jafnian hinm
t Móðir mín, tengdamóðir og amma, Oddný Margrét Halldórsdóttir, andaðist að Elliheimilinu Grund þriðjudagiran 23. þ.m. Héðinn Jóhannesson, Málfríður Jónsdóttir, Héðinn Héðinsson, Margrét Héðinsdóttir. t Eiginmaður mimn og faðir okkar, Ingólfur Sigurðsson, andaðist að heimili sínu, A- götu 10, Blesugróf, 23. þ.m. Svanfriður Símonardóttir og böm.

t Móðir okkar, t Þuríður Þorsteinsdóttir,
Margrét Eggertsdóttir, Hringbraut 67,
Laugavegi 98, lézt að Hrafnistu laugardag-
andaðist að heimili sínu mánu- iran 20. febrúar.
daginn 22. febrúar. Jarðarförin fer fram frá Dóm-
kirkjunmi nk. föstudag kl.
Björgúlfur Lúðvíksson, 10.30 f.h.
Lúðvík Lúðvíksson. Aðstandendur.

Maðurinm minn,
Guðmundur Björnsson,
kaupmaður
frá Isafirði,
lézt þann 23. þ.m.
Fyrir hönd .ættingja,
Aðalheiður Guðmundsdóttir.
Jarðarför manmsins mins,
Hallgeirs Elíassonar,
fer fram frá Fosvogskirkju
föstudaginn 26. febrúar 1971
kl. 10.30.
Hjördís Jónsdóttir.
Jarðarför konunnar minnar
GUÐRÚNAR GUÐLAUGSDÓTTUR
Breiðagerði 19, Rvk.,
fer fram frá Akraneskirkju, laugardaginn 27. febrúar kl. 2 e.h.
Kveðjuathöfn verður í Fossvogskirkju föstudaginn 26. febrúar
kl. 1,30 e.h.
F. h. barna, tengdabarna og barnabarna.
Ingi Guðmonsson.
traiuisfti, gXöggskyggni og afbragðs
góði þjóðfélagsþegn, er vamm sín
ssfcötrtf á þamm hátt, að ekki vairð
bebur gert. Slikt mark og mið
hafði Sigtryggur jafnian að leiðar
ijósi, hvar og hvanær sem hiann
lagði huga og hömd til starfa.
Nú er þesai góði og ljúfi
berniskuvimur horfinn yfir móð-
una miklu og niður hemmiair er
þumguir og þrútimm af harmi.
Konu hams og börmum sendi ég
dýpstu samúðiarkveðjur. Ég veit
hve mikill og góður heimilisfaðiir
Sigtryggur var — og því er
söknuðuirimm sáraistur immam
þeirra veggja. Em ég veit 'lika,
hve góðuir bróðir Siigtryggur var
Sigríði systur simmi og samband
þeirra fallegt, gott og néið.
Guð styrki ykkuir öil í sárum
söknuði eftir mikUWjefan mamn
og afb ragsgóðam dreng.
Jakob V. Hafstein.
Nú er sá gengimm, er bezt var
að sér ger um flesta hluti og
raium!beztur vina — Sigtryggur
Klememzson seðlabamkastjóri,
formvinuir minm og bekkjairbróð-
ir, er faíllimm í valion, mjög fyrir
aldur firam. Nær fjörutíu og þrjú
ár eru liðiin frá því við hittumst
fyrst, á útmánuðuim í heimavist
Menntaskóilains á Akureyri, og
hamm tók mér ókumimigum opm-
um örmum. Þá hófst vimátta ofcfe
ar, sem aldrei bar skugga á, þótt
stuindum ákildi vík vini. •
í befcksögn okkar var mikið
einvaladið, traust fólk og margl
frábærra námsmaninia og góðra
dremgja, en Sigtryggur bar þó
höfuð og herðar yfir þá alla
bæði að mámsgáfum og manm
kostum. Hanm var með afbrigð-
um vínsæll og vimmargur, þvi
menm löðuðust að honium sakir
gáfnia hans og góðviidar, serr
voru hams aðalsmerki til ævi-
loka.
Það er heiðríkja yfir minmimg-
um þessarra haminigjuária í hópi
góðra viina, en þar var Sigtrygg
ur jafmiam fremur veitandinm en
þiggj amdimm.
Áriin liðu. Sigtryggur hlaiut
mikinin námsframa. Hæstu emb
ætti og miargvísieg trúniaðairstöri
hlóðust á hanm, enda að vonum,
því fáir voru honum jafmir, en
engimm fremri samtíðarmiamma
héríendra. Hanm varð ráðuneyt-
isstjóri í fj ármálaráðuinieytinu,
sem þá var eitt hið erfiðasrta og
annasaimasta embætti lamdsies.
En hann var fjögramaki í Starfi,
manmia ósórhlífniaistur, minmið fá-
gætlega trútt, gáfurmar flug-
skarpar og réttsýni hanis og heið-
arleik var viðbrugðið.
Sigtryggur var eimmág mikill
hamimgjumaður í einkalífi síuu.
Hanm kvæntist ungur Unni Páfe-
dóttur, Zóphóníassoniar, himmi
ágætustu konu einis og hún á
kyn tiíl, og eignuðust þau sex
miammvænlegar dætur. Heimili
þeirra hjóna stóð jafnam opið hin
En skjótt Skipast veður í lofti.
Hiin sterka eik, sem staðið hafði
af sér mörg veður, brast skymdi-
lega. Síðustu æviárin háði þessi
viraur minn hetjulega baráttu
gegn sífeilt þyngni sjúkdámtsáíöljl
um. Þá var hans góða kona hon-
um styrfcust stoð 1 öllum þraut-
um, og æðrulauist studdi húm
manm simm þar tid yfir iauk.
Ég og fjölskýlda miin sendium
konu hams, dætrum, Skyldmenn-
um og ten'gdafólki hjartanlegar
samúðarkveðjur í þeirra þungu
sorg og milkla mis»i.
Nú er hinmd góðu baráttu lok-
ið, skeiðið ruonið á enda, góður
dremigur er gengiinm til hinztu
hvildar.
En þú, sem sólina hefur slkap-
að, gef þjóð vorri marga hans
líka þegar mieyð henmiar er
stærst.
Óskar Magnússon
frá Tumigunesi.
FYRIR réttum þrem árum lágu
leiðir okkar Sigtryggs Klemenz-
sonar saman, þá varð ég sókn-
arprestur Hallgrímssóknar, en
hann var þar formaður sóknar-
nefndar og hafði verið það um
allmörg ár. Mér var kunnugt
um margvísleg störf þessa at-
hafnamanns og þekkti hann því
nokkuð af góðrl afspurn. Ég
vissi, að hann hafði þá um langt
skeið verið í fremstu sveit
þeirra manna, sem börðust fyr-
ir framgangi Hallgrímskirkju,
að hún risi á Skólavörðuhæð í
þeirri mynd, sem Guðjón
Samúelsson hafði gefið henni,
en það mál mætti svo sem
kunnugt er stu-ndum andstöðu
og jafnvel óvild.
För hugsjónamannsins á þess-
ari jörð er ekki alltaf blómum
stráð, oft er í götu lagður
steinn skammsýnna manna. Það
hafa Hallgrímskirkju-menn feng
ið að reyna á liðnum áratugum.
Kynni mín af Sigtryggi voru
óvenju góð. Ég fann það glöggt
hve Hallgrímskirkja átti rík tök
í huga hains, og það vair áreið-
anlega ein af hæstu hugsjónum
þessa gáfaða og fjölhæfa at-
hafnamanns, að hún risi í tign
sinni, og að frá henni bærist
boðskapur Drottins yfir land og
Þjóð.
En eitt skyggði á. Það var
hve heilsa og kraftar þessa
ágæta manns stóð höllum fæti
hin siiðustu ár. En aldrei lét hann
bugast eða á sér sjá. Alltaf
sama hógværðin, sama bjart-
sýnin sem einkenndi mál hans,
aldrei kveinstafir eða uppgjöf,
hversu mikið sem á hann var
lagt.
Leiðir okkar lágu oft saman
þessi fáu ár: í kirkjunni, á
fundarstaðnum, í sjúkrastof-
unni, á hlýju heimili hans og
alls staðar er myndin af honum
hin sama í huga mínum, mynd
hins hógværa, trausta og skiln-
ingsríka manns.
t
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda hluttekningu við andlát og
jarðarför föður okkar, tengdaföður og afa
JÓNS BJARNASONAR
Skólavörðustíg 41.
Svava Jónsdóttir, Stefán Þórðarson,
Hörður Jónsson, Þorgerður Brynjólfsdóttir,
Sigurður Jónsson, Hjördís Guðmundsdóttir,
Aðalsteinn Jónsson og bamabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og útför okkar hjartkæru eiginkonu, móður, tengdamóður
og ömmu
SIGRÚNAR ELlNBORGAR GUÐJÓNSDÓTTUR
frá Syðsta-koti, Miðnesi.
Einar G. Lárusson,
Kristján Kristjánsson,
Erla Wigelund og sonarböm.
Það er gott að fyrirhitta slíka
menn á lífsleiðmni. Líf mitt er
ríkara vegna kynna minna af
honum, þess vegna býr mikið
þakklæti í huga mínum er ég
minmist Sigtryggs Klemenzson-
ar og starfa hans.
Ég bið Guð að styrkja og
blessa eiginkonu hans, frú Uruni
Pálsdóttur, dætur þeirra og
fjölskyldu.
Ragnar Fjalar Lárusson.
Er ég átti leið um miðbæámn
seimni hluta fimmtudagisáns 18.
febrúair, sá ég, að fámii blakti í
hálfa stömig að Amarhvo'li. Ég
þóttist þá vifha, að vimurimm minm
og gamli beikkjarbróðir, Siigtrygg
ur Klemenzsom, hefði miú tapað
því einia stríði, sem hamm gat
ekki ummið. Áður hafði bainm með
kummiáttu, dómgreömd og rmamm-
kostum ummið hvem þamm sigur,
sem hamm bafði kaert sig um. —
Þeir urðu e!kki fleári mé stærri
einiumgis vegraa þess, að Sigtrygg
ur vair ekki mietarðagjairm og
viMi ekki berjaflt í mávígi stjóm-
málairaraa. Fraimi hairas vairð að
vísu miikiQI, en á oddimwm vildi
bairan ekki vera. Tiil slíks hefði
honum þó verið treyst eimis og
ammaTis. Ern hamm var himin gæfu-
sami, hógværi maðuir, sem aillir
ujnmu, treystu og virta, og eir,
þegar allt keimur til alls raokkuð
betra og meima em það?
Það átti vel við að sjá rikis-
fáraamm blaikta yfir húsinu Arm-
arihvoli. Þar kom ég til hams, þeg
ar hanm var ráðumeytisstjóri, og
á meðan hamn tailaði í ammiain sim
amm, hrimgdi himrn, em fyrir firiam-
am skrifstofumia biðu miargir
meran viðtals. — Eitt simm sem
oftar var ég gestur hamis, þegar
hanm kom heim úr vinmiummi með
geysiStóram skjalabu'raka.
„Hver fjamdimm er mú þetta?“
spurði ég.
„Þetta eru nú fjárlögim,“ sagði
Sigtryggur.
Það er víst efcki talið sérlega
heilsusamlegt að taka vimmumia
með sér heiim, em siMkt taldi Sig-
tryggur ekki eftir sér. Við viirair
hans hörmum mú, að hamm skyldi
hafa slitið kröftum sámum svo
leragi í argaþrasi fjánmiálaréðu-
neytiis. Okkur grwnar, að anmiams
hefði ef til vill betur farið, em
hainm kummi vel við að bafa mik-
ið að gera. Hanm vair starfsims
miaður. Það er víst við eragam að
sakast.
Það hefur verið eim mesta lífs-
gæfa mim, aQvöruliiHia ærámgjams,
að ég hef eigraazt miokkra trygga
vini, mér fremri og betri. An
þeirra væri ég nú miklu snia/uð-
ari. Alltaf kom ég ríkari en áð-
ur frá himu elskulega og hlýlega
heimili Sigtryggs að Leifsigötiu
18. Þar var haimimgja bams öll,
og þaðam var henmi miðlað öðr-
um. Hamm var lífca kvæmtur allra
manma bezt.
Bekkuriran, sem tók stúdents-
próf frá M.A. 1933, hefur goldið
mikið iafhroð. Við vorum 14, em.
erum nú aðeimis 9, svo að mörg
skörð sfcamda opim ög ófylit. Þetta
síðastia er stærst. Em öll hittatmst1
við þó að lokum. „Lukkam húm
er eilif, þótt hverfi um Stumd.“
Vertu sæll, elsku vimiur.
Til þín, Uraraur, og dætranma
semdi ég að lokum þessi tvö fá-
tæklegu vísuiorð:
Hvar aðeiras virðist auðm og tóm,
grær umdurfaigurt tregams blóm.
Öm Snorrason.
Norðmenn gefa
mælingaskip
til Indlands
OSLÓ 23. febrúar, AP.
Noregur hefur ákveðið að gefa
Iradverjum 40 tomma rammsókna-
Skip til að kortleggja fiskimið og
fiskgömgusvæði við suðaustar-
strörad lamdisiinð. Skipið heitir
Sardimella og leggur upp til Imd-
larads þamm 2. marz. Beiraast mæl-
iiragar og athugamir þessar að þvi
að gefa nákvæmar upplýsiragar
um fiskigegnd sem að gagni
geta kornið við veiðar Imdverja
við eradurskipulaignimigu og upp-
byggmgu fiSkis(kipasf!Lota þeirra.