Morgunblaðið - 09.05.1971, Síða 14

Morgunblaðið - 09.05.1971, Síða 14
14 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. MAl 1971 Hér er KHiott að raría við sam starfsfólk sitt ow og Ingmar Bergman, en þau eru öll sænsk. — Elliott Framhald af bls. 11 End, en einnig Hollywood með „Funny Girl“ & „Hello Dolly“. Á meðan lék Elliott í „The Con- fession“, mynd, sem aldrei var sýnd, lék 3ja manna körfubolta með vinum sínum og veðjaði á fótboltaleiki. Vandkvasðin voru að hann var svo vinalegur „gaur.“ Sál- fræðingar myndu segja að hann hafi reynt að kyngja eðlilegri af brýðisemi sinni, með því að ganga um og segja: „Já, Barbra er mjög sigursæl leikkona, mjög sigursæl," og einnig með þvi að reyna að selja þætti hennar til sjónvarpsstöðva, en í raunveruieikanum var þetta ailt honum til meiri lítillækkim- ar og hann gróf hendurnar enn- þá dýpra í vasana. Á meðan sagði Barbra: „Já, Ehiott er dásamiegur til að halda mér við jörðína og ég tek ekki nógu mikið tillit til! vandamáia hans." En hún var á óteljandi æfingum fyrir næstu sýníngar og hún þurfti að mála búnínga fyrir „Helio I>olly“ og allir samníngamir, og handritin komu í bunkum og bláðamerm héldu áfram að bíða eftir fleiri blaðaviðtölum. Umboðsmenn næstu mynd, Bibi Andersson, Max von Syd- sjálfsvirðingu mína. Hvorugt okkar hafði gott af þvi. Barbra treystir engum, sem þarf á ein- hverju að halda hjá henni. í>að varð mér vandamál. Ég var venjulega fullur afsökunar og sektartilfinningar, þegar ég varð að útskýra vandamál mín fyrir henni. — mér fannst það lítillækkandi. Nú veit ég, að það er ekkert rangt við það. Konan átti að sýna skilning, en ekki að reyna að særa manninn, þar seim hann er viðkvæmastur og koma honum úr jafrrvægi. Hjón ættu að reyna að skilja galla hvors annars. Þau ættu ekki að láta eftir sér að vera með slæma galla. Ég veit ekki hvemig gott hjónaband á að vera — mitt hef ur ekki verið það gott — en til litssemí og skilningur myndu hjálpa.“ Ástand sambands þeirra í lok ársins 1970? „Við erum ennþá löglega gift,“ segir hann með áherzluna á orðinum gift en ekki löglega. Oiðrómurrnn um samband Börbru og kanadíska forsætisráðherrans Pierre Trud- eau hefur þagnað, enda hann nú kominn í hjónaband, og hún hef- ur flogið til Svíþjóðar til að reyna að koma á sáttum, svo að möguleikinn á að þau taki sam- an aftur er ennþá fyrir hendi. Úr nýjustu mynd Elliotts, Gett ing Straight. vildu hitt og þetta og allir héldu áfram að hringja og segja: „Barbra þú verður að koma á hátíð í kvöld, næstum allir verða þar . . Ó já, komdu með . . . um . . . eiginmanninn þinn. Sé þíg klukkan níu.‘‘ Hver hafði tíma til að vera nærgætinn? Snemma árs 1969, eftir sjö ára sambúð slitu þau samvistum. Á þeim tíma sagði hann; „Ef til vill er ég sekur um að gefast upp, með því að segja, „Ef ég mætti ekki í gift- inguna okkar, þá myndi ekki veröa nein gifting." Sennilega gaf það mér afsökun fyrir því að fara ekki út einn. . . ég hugs aði aíltaf: „Hvað get ég boðið henn.i upp á?“ Ég gaf Börbru Þegar allt kemur til alls, er hann núna New York „gaurinn" sem varð stórfrægur og hún Xew York „pían“ sem varð stór fræg og þau hafa djúpan skiln- ing hvort á öðru. Gould segir, að árangur hans hafi átt upptök sín innra með honum fyrir um það bil 2 árum. „Ég hafði verið í sálgreiningu í 5 ár, en það var ekki fyrr en þá, að ég komst að raun um ... jæja, þegar ég hófst handa, vissi ég að ég hafði aJltaf verið rugJaður í öllu því, sem var á miHi þess, hvemig fólk sagði að hlutimir ættu að vera og hvemig það framkvæmdi þá, og hvemig ég framkvæmdi þá. Og ég komst að raun um að maður verður að uppgötva hvað maður er og halda fast í það, annars verður maður aldrei frjáls. En mjög fátt fólk veit í raun og veru hvað frjálsræði andans er. Mjög fáir hafa í raun og veru lifað við frjálsræði. Eins og Harry Bailey segir í „Getting Straight“ — Það skiptir ekki máli hver þú ert, heldur hvað þú ert — það sem þú gerir úr sjálfum þér.“ Hann talar um þessar upp- götvanir eins og maður, sem ræð ir um heilsu sína fyrsta daginn, sem hann er á fótum, eítir slæma lungnabólgu — líkt og hamn geti varla trúað því, hversu dásamlegt það er að geta dregið andann djúpt og finna hvergi til. „Mér finnst dásam- legt að geta horft á fólk í stað- inn fyrir að stara alltaf á tæm- ar á mér. Ég var vanur að ganga álútur, því að ég var hræddur um að hrasa eða stiga ofan á eitthvað sem slcreið.“ Hann hrosir í gegnum allt þetta liðaða brúna skegg, sem hylur meirihlutann af andliti hans, nema hin hiýju brúnu augu. Jafnskjótt og hann byrjar að ræða um tvö síðastliðin ár hættir hann að vera óttasleginn eða hræddur við fólk. Líkt og Sally Kellerman (Hot Lips í MA.S.H.) segir: „Hann er fálát- ur, aðlaðandi náungi. . . . en það veður enginn oní hann.“ Þessa stundina býr hann í New York og safnar í kringum sig alls konar einkennilegum hlutum, t.d. skiltum frá út fararstjórum og myndum af körfubolta- og fótboltastjörn- um. Oftast borðar hann náttúru lækningarfæðu í staðinn fyrir ís með kaffibragði. Og þegar hann rekur sig i hljóðnemann á meðan á viðtalinu stendur og segir „Afsakið“ getur hann hleg ið að sjálfum sér og sagt: „Tókstu eftir þessu? Ég bað hljóðnemann afsökunar." Ég hef á tilfinningunni, að harm hafi spaugað mikið til að ná tökum á hinum stöðugu af- sökunum sínum, að ástæðan til að myndirnar hans hafa orðið svona vinsælar sé sú að hann gefur það i skyn að hann sé bú- inn að fara í gegnum alla enda leysuna, og hafi á einhvern hátt getað haJdið sér við jörðina með þvi að hlæja — þess vegna hlæja áhorfendumir með hon- um. Hann óx upp, segir hann, mjög viðJcvæmur og þoldi ekki að vera asnalegur í augum ann- arra. Honum fannst eina vonin vera sú, að honum mætti á ein- hvem hátt takast að sýna for- eldrutn sínum fram á hversu vænt honum þætti um þau. Nú sér hann hvemig fólk, sem hon- um þótt vænt um, notfærði sér sektarkennd hans til að fá hann til að gera, hvað sem það vildi, en hann er ekki bttur. Hann álítur að móðir hans haíi reynt að gera það bezta sem hún gat. Hann evfir yfirleitt ekki hlutina — þegar hann og Barbra voru að slíta sambúðinni sagði hann um hana, „Hún er stórkostleg, misskilin . . . óttasJegin og verð- ur auðveldlega særð. í mínum angum, er hún mjög faileg stúlka." Utan vinnu sinnar helgar hann sig fáeinum hlutum — syni sínum Jason...........,Hann er þriggja og hálfs árs gamall. Hann er mikill ábyrgðarhluti. Að ala upp bara er mjög mikil- vægt hlutverk. Ég reyni að eyða eins miklum tíma hjá hon- um og ég mögulega get_“ — Að málstað stúdentauppreisnannma. „Ég tel að þær séu mjög nauð synlegar til að vekja athygli á vandamálum. Ég álít, að þakka megi. . . hverjum sem þakka skal — mannlegum anda. . . að það er einhver nógu hugrakkur til að geta hafnað hluta af mannlegri virðingu og látið hrækja á sig og gera grin að sér, með það í huga að koma á fratmfæri hlutum, sem eríítt er að tjá.“ „Ég held að það sé mikill svipur með ástandinu í Ameriku og á írlandi, þar sem bandalag af mótmælendum hefur eytt borgaralegum réttindum mót- herjans. Við þurfum öll að biðj- ast aísökunar á einhverju og sennilega Amerika mest af öll- um, þvi að hún hefur náð svo miklum árangri." Þýðir þetta að hann sé á móti Ameríku? „Wow“. Gould glottir, í fyrsta skipti hverfur öll mýkt úr andlitinu, augu hans glampa af ákafa yfir því, sem viðtalið hefur snú'zt að. ..Ne:. ég er ekki á móti Ameríku. Mér finnst þetta mjög til hróss Ameriku að fólk hafi nógu mikinn áhuga til að vilja berjast fyrir breyting- um og að það býr í andrúms- lofti sem levfir því að mótmæ.la. En sú ógn er yfirvofandi að boð og eftirspura eftir vinnu . . . Þú skilur, það er svo auð- velt að láta mann kóma í manns stað. Þetta getur lika kallazt að vera á móti . . því sem er mann legt, ég meina, virðingu.“ Hann hikar augnablik, þreyta sigur yfir hann aftur. Hæfileikinn sem gerir hann mannlegan og fullan samúðar í myndum sinum kemur í ljós, þegar hann lýkur við það sem hann Iangar til að segja; og hr. Morpurgo kemur fram úr skugganum. „Ég hef hitt fólk, sem vinmir við að moka skít og skilur hvað það er að gera, og er ánægt með það. Mjög fátt fólk er ánægt. Fólk hefur meíra og er minna ánægt en það var. Það sem fólk skilur ekki er, að við erum bara s'kepnur sem hugsa. Það segir að mannskepnan sé-of beldisfull — og það er satt. Við erum ofbeídisfull. Við fyllumst afbrýðisemi. Við höfum geysi- legar tilfinningasveiflur. Við getum verið gereyðandi. En þeg ar við að lokum finnum hinn mannlega virðuleika, sem okkur ber, þá erum við langt á leið komin með að sigrast á þess- um vandamálum." Mr. Morpurgo kemur inn í síð- ustu setninguna með orðunum: „Elliott, við verðum að fara. Meðan ég man, þú átt pantað far með flugvél kl. 7 í fyrramál íP Ss # ___________ BHi: 9pmw Eíliott Gould í hlutverki Trapper siúkiu>5ða í mynd'nni M.AJS.H. ásamt Donakl Siitlicr ',nd sem m a. lék í mynd’nni Tlie Dirty Dozen sem sýnd var ' Ar fyr'r nokkru. fólk taki brey'tingum og verði á móti ölJum mótmælum. Það gæti orðið mjög vafasamt. Menning okkar byggir á og er gegnsýrð af samkeppni og keppnin verð- ur harðari." Hann notar hendurnar til frekari útskýringar orðum sín- um, afsökunarsvipurinn er horf- inn. Þetta er það, sem hefur gef- ið honum krafta til að kljúfa síðastiiðin tvö ár, gefið honum virðingu sem hefur gert honum kleift að líta upp úr óhreinind- unum og af hlutunum sem skríða. „1 uppvextinum heyrir þú fólk kvarta, og það er hrætt. Það er hrætt við annað fólk og Iram- j >ð. Þú verður kominn tíl Stokk I hólms um miðían mor°,un.“ Mér ! dettur í hug ástralski dreifing j arað’i'inn, sem man ársiðaniega j hvort sem er ekki eftir glas- inu, sem hann bauð upp á. j Gould stendur og er aftur j komin með hendurnar i vasana I með augun iímd við tærnar. Allt j í einu iitur hann upp og glott ir og segir, „Okey, við skulum koma,“ og hann veifar um leið og hann töltir niður stíginn. Hann er i of erfiðri atvinnu- grein til að geta haldið í a'lan þann styrk sem hann hefur áunnið sér, en samt sem áður er hann tilbúinn að reyna.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.