Morgunblaðið - 31.07.1971, Blaðsíða 22

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 31. JÚLl 1971
22
í minningu þriggja
frændsystkina
Þórey Guiðmiundsdóttir f. 5.
jTúcní 1957, fórst af sil'y.Siförum 16.
jó'iS 1964, Valgeiir Stefiánsison
f. 10. j'úní 1948, fórst 1 flugslysi
15. júií 1968 og Bemiharð Þóris-
son f. 6. niövemiber 1960, fórst
af siliystförum 22. júll 1971.
Ég heyrðS mömrmu segja, í
æsikiu miininí, þessi spaklega
maéOitu orð: „Guð er þar siem
bóndinin ptoagir akur sáinin
og vegairgeirðairmaðurimi mytar
grjótið." Eniginn tirúmaðuir eíaisit
um að Guð er aills staðair, eíkiki
aðeiins I kíiirkj'um eða bænahús-
um eða við kiristillegiar athafmir.
Það siem méir fanmist mamma
viffija leggja áheirzlu á, vair, að
það var ekki síöur Guðíi þófcn-
anliegt, að plægja aikuir eða
Þórey
Valgeir
mylja igrjót og að hanm væri
ekki síður þar á verði.
Okkur hefir verið kemmt að
vegir Guðs séu órarmsakan-
legir og því mun okkur óhætt
að trúa. Mér kom þetta í hutg,
er fregmto um siys dremigsimis
umga á dráttarvéiimmi miorður i
Auðtorekku í Hörgárdal nú fyrir
skemmstu, barst. Góðkunningi
mimm toenti mér á að sérstakt
væri að með fnemur skömrnu
miffiilliibil. Skyidu þau þrjú firærnd-
systkámi öl farast í júMmániuði
og ÖM á umiga aldri.
Mörguim ftanist óþarfi að
t
Útför eiginkonu minnar, móð-
ur, tengdamóður og ömmu,
Jónínu Þorgerðar
Jónsdóttur,
Stóra-Rimakoti, Þykkvabæ,
Rangárvallasýslu,
fer fram frá Hábæjarkirkju
þriðjudaginn 3. ágúst kl. 1 e.h.
Benedikt Pétursson,
börn, tengdabörn
og barnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð við
andlát og jarðarför systur
okkar,
Kristínar Þórarinsdóttur.
Anna og Margrét
Þórarinsdætur.
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð við andlát og
útför eiginmanns míns og
föður,
Hjalta Finnbogasonar,
húsgagnabólstrara,
Hátúni 4.
Fyrir hönd aðstandenda,
Inga Finnbogason,
Stella Hjaltadóttir.
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
RÓSU FRIÐFINNSDÓTTUR
frá Ólafsfirðí.
Við færum hjúkrunarfólki og öðru starfsliði Hrafnistu sér-
stakar þakkir fyrir alla umhyggju þess.og alúð við hana.
Baldvin Tryggvason, Júlía Sveinbjarnardóttir,
Dýrleif J. Tryggvadóttir, Óskar Guðlaugsson
og bamabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og útför hjartkærrar eiginkonu minnar, móður, tengdamóður
og ömmu,
GUÐRÚNAR HANSDÓTTUR,
Laugateigi 42.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks i Landakots-
spítala.
Júlíus Jónsson,
Hans Júlíusson, Anna Hjartardóttir,
Jón Gunnar Júlíusson, Þuríður Beck,
Birna Júliusdóttir, Hlöðver Oddsson,
Kristín Júlíusdóttir, Guðmundur Ingólfsson
og bamaböm.
storilfla lamga minmiinigiu um Mtimm
drernig, eða firæmdsysitkfa hans.
Það er helduir etoká æitilam mím,
emda mium filieisitium í huiga htat-
tekniimig og samúð tái himma eft-
Mifiamdi, sem ræður því að mað
ur tekur sér penina í hönd. Þú
gefiur aMtaf geiflið ofiurlitið af
sjálifiuim þér með hluttetoniimigu
og það er gjöf, sem þér er aiuð-
veld, en þeim, sem þiggur, dýr-
mæit.
Þessi lærdómsríku speki-
orð hef ég Jesið og oft komið
til huigar, þeigar ég hef staðið
ráðþrota gegm þeim röbum, að
það sé Guði þóknainflegt að tatoa
frá okkur ffitið ba'nn.
„Ekikert Mtið barn hefiir
Bernharð
mokkru simni fæðzt í þennan
heim, dvalizt stutta stund á jarðn
esku heimilM og horfið aftur til
föðurins himneSka, án þess að
vekja igleðd og slkilja efitir heig-
ar kemmdir. Ástvimár þess heföu
taMð sig smiauðari, ef þeir hefðu
fariö á más við umidursamlegt
hjlal þess, skrýtim bffiðuiaitliot,
mjúika smertimigu örsmárra
hamida og emigifllfagurt brosdð.
Stutt heimisókm þesis var ekiki
tiilviljum.. Hún var heilög bless-
um. Barmið hverfur, em mimmimig-
in, áhriifiim og temgsíffim við það
eru efitir. Ef váð eattum kost á
því að hafla Aegursta málverk
heims hangamidi upp á vegg hjá
okbur I miámiuö, mynidium við
vera þakklát, þvi ekká hyrfli það
akikur með öiiiu, þótt það væri
t
Þökkum hjartanlega þá miklu
samúð og vinsemd, sem okk-
ur var sýnd, við andlát og
jarðarför okkar hjartkæra
eiginmanns, föður og bróður,
Árna Sigurjónssonar,
Austnrvegi 30,
Vestmannaeyjum.
Sérstaklega þökkum við Olíu-
félaginu hf.
Sigríður Aiiðunsdóttir,
Halldór Bjarni Árnason,
systkin og fóstursystir
hins látna.
t
Okkar innilegustu þakkir
sendum við öllum, er auð-
sýndu okkur vináttu og sam-
úð við fráfall og jarðarför
elskulegs eiginmanns og föð-
ur okkar,
Alberts Sigurgeirssonar,
Vorsabæ 18.
Málfríður Giiðmundsdóttir,
Særún Aibertsdóttir,
Isrún Albertsdóttir,
Oddur Albertsson,
Óðinn Aibertsson,
Bryndís Albertsdóttir.
euftur Æfiuitit á brott. Ljóiml þess
yirði okkur ævamamidi eiigmi. Ef
Guð telkur bairmdð, sem hamm
llámaði ökkur, glieymium þá eikki
að þakka það llám. HuigJeliðum, að
það, sem genði þvi fæirt að vera
siendiitooði Guðs hér á jörðu, vair
hretaiJeiiká þass, eimfeldmá, tirúm-
aðartraiuist, sakleysi, eimfliæiginá og
hfaimieslk gfleði. Alllt þetta hefiiir
seytJað inn í sál okkar og geytm-
ist þar, þótt banniið hverfi sjóm-
uim ’um stumidamsiaikir.“
Þetta vom hta spakieigu
huigigumararð um Mtt sikiíljamilieigt
hv£urf ffiitiflis bamnis. Þessi huigg-
umarorð vildá ég faera þeim ÖM-
um ásitvimium flrændsystb'mamma
í Auðbnelkku, sem Jéfcust imieð svo
voveiflegum hæfcti og nú siðast
MifcM drenigurimm á dráttarvéJ-
immi.
Sorg olktoar og sökmiuðiur
stendur efilaust í réttiu htatfailiM
við þá ást, sem við berum tíl
hims horfna, og hver ber etoki
miikla og djúpa ást tffi Mitálls
dæemigs, Mtiillliar stúfficu og umgs
mamns, sem er að komast til
mainmdómsiájramina.
Þessar Mnur eiiga aðeins að
færa þetai miiinn Mtla sikerf hliut-
tekníimigar.
Vignir Gnðmimdsson.
Jóhann Kolbeinsson
Minning
Fæddur 26. september 1883.
Dáinn 26. júb 1971.
Fyrir etaiu og háflifiu ári skriif-
aði ég fláeim miimmimgiarorð um
Þorbjöngu ErJemdsdóttur á Ham
arsiheiði. Mér þótti þá víst, að
eigfamammii henmar mumdi þykja
niokkuð eimimamiafleigt á eftir. Enig
imm sá haniuom þó bregða og
hamm vixtist óhreyttur, em nú er
hamm þó liátfam, án þess að hafia
orðið verufliega veitour. Ég held
að Mfsoatoam hafi misst síma
beztu miærimtgu við fráfaál kom-
uirunar.
Jóhamm Kollbetaissom fæddist i
Stómu-Mástumigiu árið 1883, son-
ur hjómamma, sem þar bjuiggm þá,
og tanigi síðam, Kollbeims Eiríks-
sonar og Jóhömmiu Bergsteims-
dóttur. Hjá þeim ólst hamm u-pp
i stórumi sysitkfaiahópi, við mikl-
ar athafmir. Fór tffi sjóróðra þeg
ar hamm hafði aldur tffi og eitt-
hvað fiór hamm í vimmiumemmstou
að heknam. Affia ævá var hamm
efitársóttiur gairðJagsimaður og
heysikaparmaður svo mitoifli að
arð fór af.
Hamm settist í bú temigdaföð-
ur síms árið 1909 og bjó þar til
dauiðadaigs og rouou ekki marg-
Jr hafa áfct lenigri búslkaparsiögu.
ÖH er sú saga um mikffi átök,
en góðan siigur að Jokum, svo að
hta síðari ár var efmahagurinm
traustur, ef miðað er við haeis
stétt. Hamm gat þvi oft Játiö efit-
ir sér það sem ég held að hafli
verið eim hams mesta gleði, em
það var að hflau/pa umdir bagiga
með þeim sem hanm vissi erfið-
Jaga stadda. Eragimm eimm mað-
ur mum hafa vtað hve ofit sffikt
bar við, og aillls ekki hamm sj'állf-
ur, em kummiuigt ar mér um ósmá-
ar fjárhæðir er rökmuiðu úr
hendi hams.
1 búskapnum var homum sauð-
fiéð huigleiikniaist og hamm var
eiinm sáðasti ,„sauðabómd'imm“ i
simmi sveiit. Hesta áttá hanm
affitaif góða, ætláðist til miikils af
þeim og galt þeim vel fyrir. Mér
er í bamnsimiinmi er hainm fiyjgdii
sr. Ólafi Briiiem að Hrepphóla-
kárkju, em þeir flóru oft mikimm,
en Jóhanm var þá á tveámiur hvt
um hiestium, eimtoum mam ég hvað
Lumdl var miilkill gæðtagur.
Umigur var Jóhamm í hópi fior-
uistuimanma sveitar siinmiar og
starfaði í hreppsiniefmd um 30 ára
skeið og var þar áhrlifiamikiill,
eims og nærri má geta um svo
eimtoeiittam mamm.
Kummasitur varð Jóhainm á efiri
árum staum fiyrir að vera yflir
30 ár fjiaiUakónigur á Gnúpverja
afiréttL Frá aJdaöðffi hefir það
verið mikffi vírðtagarstaða og ailflis
ekki vaflidir til þess merna úr-
vaflsmenm, JetJtta er eim sú
lemigsita á Jamdfau, svo sjiálltft
Airmarflel er í immstu leitum. Oft
er því úr vömdiu að ráða þegiar
veður bregðast og vötm verða
ófær, en fjalakómigur er eim-
valdiur og ber ábymgð á 30
miönmuim og tugþúsumd f jiár. Tffi
þessa vanda var Jóhamm óvemju
vefl faMmm, svo að homuim urðu
aldrei á mástök, svo mumað sé
eftár.
Fyrdr þesisi störf sím var hamm
í beitri tenigsluim við umiga fiólk-
ið em aJgemigast er um miemm afi
ammarri kyrasJóð, emda var hamm
því ofit hautour í horná. Miig mimm-
ir að hamm ætti fruirrukvæði &ð
byggimigu samkiomuihúss þess,
sem þjónað hefiur öJJu féflags- og
skemmitam&íffifli svelitarimmar tifl.
síðusitu ára.
Jóhamm KoJbeimisson var hár
maður beiinivaximm og léttfeer á
yrugri árum, þótti fiJestum betri
smali og úrræðagóðuir ferðamað-
ur.
GJettni hans var oft viðbruigð-
ið svo að lengi firaanefitir gátu
umigir menm átt vom á að hamm
setti fyrir þá bragð, eða byði
þeim í tusik og margiir urðu að
sætta sflig viö að hamm drægi úr
hendá þeirra, ef því var að
skipta,
Ég kynirutÍLst Jóhainmi nokhuð
vel fiyrir 40 árum. Þá Jærð-
ist mér befcur en áður, að amd-
Jeigur þroslki verður ekki aMtaí
mæfldiur með fjölda skóJaára, eða
prófvottoröum og mér kom
skemmtiiJega á’ óvart hvað margit
hamm haifiði huigsað um og hve
mörg huigðarefmi hans voru.
Þeir voru aflxlavtaár, Eirítour
Etaarsison frá Hæfi og Jóhamm.
Eiríikur gerði vísur i giaimmi og
aJvöru þegar Jóhanm varð sex-
tuigur. Þær kamm ég efckii, em
þykiist muma að nflöuri'agisorðim
væru:
Vamdfumdið mum verða þitt
VLSÍtÖJuigffidÍ.
Um anmiaai vin simm kvað
Eiríkur við svipað tætoitfæri, það
sem eims ve(l hefiði getað verið
um Jóhamm:
Nú situr hanm hér svipfiastur og
svariaifár,
en umdiiirniiðri einiJægtur og
opimiskár.
Þammiig kom hanin mér fyrir
sjórnir. Og mér flimmst hverjum
mammi vegsautoi að hatfa átt
hamm að vimi. Slítora er gott að
mfainiasit.
Einar Gestsson.