Morgunblaðið - 13.08.1971, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 13. ÁGÚST 1971
17
Hörmulegrt er að sjá slíka öldnnga, sem orðið hafa að yfir-
gefa heimiii sín.
AUir komast ekki hjálparlanst á leiðarenda.
ina á lofti. En þegar ég sá fram
an i hana; stirðnað andlitið og
líflaus augue; féllust mér
hendur. Hversu ægileg hlýtur
ekki saga þessarar stólku að
hafa verið.
Ég vék til bliðar og hleypti
konunni fram hjá mér. „Song-
iegt, songlegt,“ sagði vinur
miinn Santosh Basak, blaðamað
ur við „The Stafesmam" í Kal-
kútta, þegar ég reyndi að lýsa
þessu fyrir honum. „Bn hvað
heldur þú, að margir reiki nú
um vegina sem þessi unga
kona ? Margir. Margir."
Og hann sagði mér söguna af
föðurnum, sem hann hitti ber-
andi dáið bam sitt. „Hvað var
hún görnul?" spurði Basak.
„Uriggja ára,“ svaraði faðir-
inn. Basak tók ijósmynd af
þeim feðgiraum. Og Ijósmyndin
fór viða. „En trúðu mér,“ segir
Basak, „það veitir mér litla
gleði að hafa tekið þessa
frægu mynd.“
Síðan mætti ég við Bagdah
igamalli konu með ungbarn í
örmum sínum. Foreldrar þess
höfðu dáið á leiðinni og nú
neytti gamla konan ýtrustu
krafta sinna tii að skila barna-
bami sínu tii öryiggisins. Það
tókst. Og þrátt fyffir ailt leið
mér vel, þegar ég tók mynd-
ina af gömlu konunni og bama
barni hennar í Mamabhagina-
búðunum skammt frá Bagdah.
Hver flóttamaður kostar ind-
versku stjómina tvær rúpiur á
dag (1 rúpía samsvarar um 26
krónum íslenzkum. Meðalverka
mannskaup hér er 3 rúpíur eða
minna á dag).
„Þetta kostar að um framfar-
ir verður ekki að ræða í Ind-
landi næsti 2—3 árin,“ segir
Sengutta. „Við leggjum nú alla
okkar þróunarsjóði í aðstoðina
við flóttafólkið og við hér í
Vestur-Bengal kóstum nú til
bennar um 11 milijón rúpíum
á dag.“
Að sögn Sengutta hefur V-
Bengai fengið urn 20 milljóna
rúpía aðstoð eriendis frá.
„En hvað getóm við gert?“
spyr hann svo. „Þetta fólk var
áður brot af indversku þjóð-
inni. Það talar sama mál og við
— þetta eru bræður okkar og
systur. Við getum ekki annað
en tekið við þeim.“
Semgutta gerir sér engar
gyllivonir um hjálp umheims-
ins. „Hver man nú Biafra?"
spyr 'hann. Og bætir svo við:
„Samúð er elskuleg. En hún
hvorki skýlir fyrir monsún
regninu né heldur getur þú
borðað hana.“
Kóleran hefur höggvið skörð
í raðir flóttafólksins. Um
50 þús. sjúkdómstitfelli hafa
fundizt og þar af hafa 5 þúsund
manns látizt úr kóleru í ind-
verSkum sjúkrahúsum. Talið er
að annar eins fjöldi hafi orðið
henni að bráð á vegum úti. Á
leið okkar ókum við fram á lí'k
gamallar konu í vegkantin-
um. Hún hafði látizt daginn áð-
ur — úr kóleru.
„Við erurh að ná valdi yfir kól
erunni,“ segir dr. H. Saha, yfir
maður heilbrigðisþjónustunnar
í V-Bengai. „En bætiefnaskort
ur veldur okkur nú mestum erf
iðleikum; einfcum meðal bama,
og barnamatur er af skornum
skammti."
Við komuna er flóttafólkið
allt bólusett gegn kóleru og
kúabölu. En það vantar fleiri
lyf. Berklahættan er mikil og
tauigaveikin getur stungið sór
niður, hvenær sem er.
Sex sjúkrahópar erlend-
is frá, samtals 36 manns, hatfa
dvalið að störfum í V-Bengal
að undanförnu. Indverska
stjómin hefur nú beðið alila er-
lenda sjálfboðaiiða að hverfa á
brott, þar sem atvinnuleysi ri)k
ir meðal indversks hjúkrunar-
Framhald á bls. 19
Ung kona og börn hennar
GLÍMAN VIÐ GRÝLU
í ÞJÓÐVILJANUM í gaer birt
ist grein eftir Svövu Jakob3-
dóttur, sem beifflir Spámenn
Haninibals. Engum datt í hug
annað en greinin fjallaði um
Magnús Torfa og Bjarna
Guðnason, þ,e. þá sem sumir
telja að séu mölurimn í hertygj
um Hannibals, enda hefur
skáldkonan áreiðanlega meiri
velþóknun á þeim en flestum
öðrum í þeim herbúðum. Að
vísu hafa þeir félagar farið
hina leiðina og miifli flokka:
byrjuðu í Alþýðubandalag-
inu og sóttu metorð til Hanni
bals. Skáldkonan hóf aftur á
móti sinn feril i Alþýðu-
flokknum, tók á sig krók sem
var mjög hyggilegt eims og á
stóð, og studdi Hanmibalista
um skeið, en hafnaði svo hjá
Grýlu gömlu. Heldur fitnaði
Grýla við það, en vonandi
verður kellu þó ekki bumbult,
áður en lýkur.
Nú, en spámenniirnir? Þá
koma skáldkonunmi fyrst í hug
ritstjórar Morgunblaðisims! Og
allt út af því að hún er sár-
móðguð vegna þess að Morg
unblaðið skuli leyfa sér að
nota „nú hvert tækifæri til að
boða fyrir alþjóð, að Alþýðu-
bandalagið sé ólýðræðislegur
flokkur, en hvenær sem þeir
eru beðnir að rökstyðja mál
sitt, svara þeir aðeins eimu til:
Hannibal segir það.“
Það er rétt, Hannibal segir
það. Og hann veit hvað ham-n
syngur í því efni eftir lamga
glímu við Grýlu gömlu, sem
hann nefnir svo — þá
sömu og er með ferlega hönd
Magnúsar Kj artanssonar og
haltan fót Lúðvíks Jósepsson
ar. En þetta eru bara smámun
ir: saga kommúnistaflokksins
á íslamdi segir það — eða er
vitað til þess að kommúnistar
séu í eimhverjum öðrum flokki
en Alþýðubandalaginiu? Styð-
ur Brynjólfur Bjarnaison
kannski einhvern annan
flokk? Eða Steingrímur Aðal-
steimsson? Eða byltingaBÍmm-
uðu spréliligosarnir í Æskulýðs
fylkingunni?
Og á hvaða íslendingum
hefur Brezhnev velþóknum?
Um daginn var vitnað til
þess í Reykjavikurbréfi að i
nýútkominni bók eftir Krietin
Andrésson skýrir han/n frá því,
sallarólegur, enda maður ein-
arður og óhræddur og þorir
að stamda viS skoðanir sínar
án þesis að kalla irautt hvítt,
að tilgamgur Þjóðviljans hafi
m.a. verið sá, þegar hann var
stofnaður — að leggja ísland
undir kommúnismanm. Svo
mörg voru þau orð og sæiir
eru þeir þingmenn sem vita
í hvaða flokki þeir eru. Hitt
er svo annað mál að ýmsir
fleiri eru áttiavilltir og langt
er frá því að allir stuðnings-
menn Alþýðubandalagsins séu
kommúnistar.
Svava Jakobsdóttir blandar
guði af skiljanlegum ástæðum
inn í málflutning simm, enda
tengd honum á margan hátt.
En hér verður hamis þó að engu
getið vegna þess að hún og
Magnús Kjartanisson virðast
standa í svo miklu persónu-
legra sambandi við hanm en
undirritaður, ef marka má til
vitinanir þeirra i Biblíuna. Þó
er ekki hægt annað en nefna
þessa setningu skáldkonunn-
ar, eða kanmski það hatfi verið
þingmaðurinn sem skrifaði
hana: „Morgunblaðinu dugar
sem sagt ekki minna en skipa
Hannibal Valdima-rssyni í
hl'utverk guðs almáttugs."
Hvaða bardús er þetta eigin-
lega? Gengur einhver farsótt
yfir landið án þess að vitað
sé tiil? Hefur heilbrigðismála-
ráðherra sett nefnd í málið?
Eða er þetta bara venjulegur
gálgahúmor?
Rétt áðan, eða um það bil
sem forsjóninni var blandað
í umræðurnar, var sagt full-
um fetum að víst væru ekki
allir stuðningsmenn Alþýðu-
bandalagsins kommúnistar.
Hamingjunni sé lof. 18.000 ís
lendingar geta ekki í fullri al
vöru óskað eftir þvi lýðræði,
sem ríkiir í Austur-Evrópu-
löndunum og hamdan afmælis
barnisins um þessar mundir —
Berlínarmúrsins. Þessu til
sönnunar er rétt að geta þess,
að undirritaður hitti dugmik
tan bónda að máli fyrir
skömmu og spurði hann, hvað
Islenzkir bændur vildu helzt
af öllu: „Að vera sj ál!fstæðir,“
sagði bóndinm og þurfti ekki
að hugsa sig um. „Við flýðum
Harald Nonegskonung í þVS
skyni einu. Og það eru margir
„bændur" sem flýja frá Aust
ur-Þýzkalandi núna,“ bætti
hann við. „Já,“ sagði ég, „en
heldurðu að bændur vildu að
bú þeirra yrðu þjóðnýtt?"
„Nei,“ sagði hamm ákveðið.
„En gerð að félagsbúum?"
„Það á lamgt í lamd,“ sagði
hanm og bætti við: „Bændur
vilja lifa eins og kóngar í riki
sínu, stjórna og starfa. Það
er gott að vera bóndi á ís-
landi.“
Ég spurði síðar hvar þessi
bóndi væri í pólitík. Jú, hann
er eini stuðningsmaður Al-
þýðubandalagsims hér í sveit-
inni, var mér tjáð. Sem sagt:
lenti í vitlausum dilk.
Skáldkonain þykist áreiðan
lega vera fulltrúi þessa bónda
á Alþimgi ísliemdinga. Hún ætti
því að gæta sín og túlka mál-
stað hans og þeirra sem líkt
hugsa, eins og sæmir. Flana
ekki að neinu. Umgangast þá
ekki eins og kúlakka.
Hitt er svo rannsóknarefni
út af fyrir sig, hvers vegna svo
ágætur bóndi sem fyrr greimir
getur stutt þá sem sækja all-
ar fyrirmyndir simar til þeirra
sem útrýmdu miklum hluta
rússneskrar bændastéttar (kú
lökkunum) og breytrtu henni
allra náðairsamlegaist í þræla,
bæði í bæjum og sveitum. En
það sfcendur sjálfsagt til
bóta. Sumir bærtdur voru hail
ir undir Haraid konumg lúfu.
Mattliías Johannessen,