Morgunblaðið - 18.08.1971, Blaðsíða 11

MÓRGÚNBLAÐIÐ, MIDVIKUDAGUR 18! ÁGÚST 1971
11
Minning:
Lúðvík Á. Jóhannesson
framkvæmdastj óri
F. 19/12 1915. D. 10/8 1971
KVEÐJUORÐ
Aldnir kveðja, einnig hinir,
ævin líður, skammt til nætur;
en þegar fara fomir vinir,
íinn ég sviða í hjartarætur.
R. Beck.
UM miðjan maí sl., þegar vorið
skartaði sínu fegursta og dag-
amir lengdust að því marki, að
verða nóttlausir, á okkar norð-
urslóðum, var mágur minn og
vinur, Lúðvik Jóhannesson, lagð-
ur inn á sjúkrahús til uppskurð-
ar við innvortis meinsemd.
Það var hans fyrsta vist á
ævinni í þeirri stofnun — og
hin siðasta, að fáum dögum
undanskildum, sem hann fékk
að dvelja heima, unz hann var
kaUaður inn á ný.
Þessi sterki og glæsilegi at-
orkumaður varð að lúta þeim
bitru örlögum, sem „maðurinn
með sigðina" hafði boðað.
Leiðir okkar Lúðvíks lágu
saman síðsumars árið 1933 og
þegar ég kvæntist systur hans
1936, má með sanni segja, að
líf okkar og f jölskyldnanna væri
samtvinnað ævinlega síðan.
Við bjuggum undir sama þaki
um 16 ára skeið, eignuðumst hús
saman á öndverðu ári 1940 og
byggðum sameiginlega í Barma-
hlíðinni árið 1946 og á sama ári
stofnuðum við fyrirtæki ásamt
Ragnari bróður hans og fleiri
góðum mönnum.
Ekki veit ég hvort það má
eindæmi kallast, en öll þessi
nánu samskipti okkar Lúðviks,
bæði á sviði viðskiptanna, sem
og í daglega lífinu, mótuðust af
gagnkvæmu trúnaðartrausti og
skilningi, og þegar nú hugurinn
reikar yfir liðnu árin, minnist
ég aldrei þess, að nokkurn
tima hafi spunnizt ágreiningur
eða sundurþykkja okkar í milli.
Hann var maður friðar og jafn-
aðar; og ekki spillti eiginkona
hans þeim góðu eiginleikum.
Þetta stutta ágrip hlýtur að-
eins að skoðast sem þröngur
rammi um langa og töluvert
viðburðaríka sögu, sem geymir
óteljandi gleði- og hamingju-
stundir, en rúmið leyfir ekki
frekari skil.
Vorið 1939 kvæntist Lúðvík
eftirlifandi eiginkonu sinni, Ingi-
björgu Vilhjálmsdóttur frá Haf-
urbjarnarstöðum. Ávallt kölluð
Bíbí af ættingjum og vinum.
Það var eitt af stærstu auðnu-
sporum í lífi hans, því samvald-
ari hjónum um persónuleika og
allan höfðingsskap hefi ég ekki
kynnzt á minni lífsleið.
Æska Lúðvíks var engum
rósum stráð. Hlutskipti hans
varð, eins og svo margra ung-
menna á tímum kreppu og at-
vinnuleysis, að treysta á mátt
sinn og atorku, en þar var af
miklu að taka.
Kom snemma i ijós að hann
var afburða hágleiksmaður, eins
Og hann átti kyn til.
Hann varð þvi brátt eftirsótt-
ur sem fagmaður í húsgagna-
og húsasmíði, ennfremur tók
hann meistararéttindi í bifreiða-
smíði.
Árið 1940 stofnaði Lúðvík,
ásamt nokkrum úrvals fagmönn-
um, Bílasmiðjuna h.f., sem brátt
varð landsþekkt fyrirtæki, enda
var það drifið upp af samvöld-
um mönnum þar sem vinna og
fagþekking bættu upp takmark-
að stofnfé. Fyrirtækið óx og
dafnaði.
Var Lúðvík forstjóri Bíla-
shriiðjunnar alla tíð.
, Einn sterkur þáttur lífsnautn-
ar hans voru hin næmu áhrif er
hann fékk notið, af fegurð ís-
lenzkrar náttúru og í þeim efn-
um áttu hann og Bíbí beina sám-
leið.
Fyrír nokkrum árum festi
Lúðvik þeim land; lítinn órækt-
arhvamm uppi af Hafravatns-
rétt, sem hlaut nafnið Stekkjar-
hvammur.
t höndum þeirra hjóna og
með aðstoð barnanna, varð á
skömmum tíma til einn fegursti
blómskrýddur trjálundur, sem
gefur að Iíta á þeim slóðum.
Efst í þeim gróðurlundi stend-
ur nú glæsilegur sumarbústað-
ur fjölskyldunnar, sem hann
reisti af þeim hagleik og smekk-
vísi, sem hann var þekktur að.
Óneitanlega verður um hríð
tómlegra þangað heim að líta,
eftir að húsbóndinn er horfinn
af sjónarsviðinu. — En merkið
stendur þótt maðurinn falli, og
ekki tjáir um að sakast, því við
stóran er að deila.
Eitt sólrikasta sumar, sem við
höfum lifað, er nú senn á enda.
Lúðvík fékk ekki að njóta þess,
— og það haustaði snemma að
í huga okkar.
Ég minnist ekki að hafa
kynnzt manni grandvarari Lúð-
vik til orðs og æðis. Skaphöfn
hans mótaðist af rólyndi og
þeirri festu, sem einkennir vilja-
sterkar persónur, sem gera harð-
astar kröfur til sín sjálfra.
Lúðvík var einstakur heimilis-
faðir, nærgætinn og tillitssam-
ur.
Mér fannst stundum eitthvað
ljúft og barnslegt við hann.
Var þar ekki guðseðlið í mann-
inum? Öll börn hændust ósjálf-
rátt að honum.
Ég mæli hér af mikilli reynslu;
af langri sambúð við Lúðvik og
Bíbí. Þau hjón reyndust mér,
konu minni og börnum okkar
eins og þau tilheyrðu þeirra eig-
in fjölskyldu.
Þessi nánu tengsl fjölskyldna
okkar og umhyggju fyrir mínu
fólki, mátti ég því betur finna,
að ég var oft langdvölum á sjón-
um, allt til striðsloka og deildi
minni landveru með þeim.
Það kemur ekki aðeins skyld-
leikinn til, að börnin mín sakna
Lúðviks móðurbróður síns svo
mjög.
Sá tregi á sér dýpri rætur.
Einlægur vinur æsku þeirrar,
sem bar þau á höndum sér og
lét sér éins annt um þau og sín
eigin börn, er nú horfinn þeim.
Þau bönd voru mjög sterk, og
hin bundnu tengsl við Bíbí og
börn þeirra munu aldrei slitna.
Það er sannast mála, að heim-
ili Lúðviks bar frá upphafi hefð-
bundinn glæsibrag, sem þau
hjónin voru sem eitt um að
skapa. En það segir fæst.
Þau voru slíkir vinír vina
sinna, að gestrisni þeirra voru
fá takmörk sett. Hafi maður
nokkru sinni, utan sins eigin
heimilis, fundið sig heima hjá
sér, þá var það i þeirra ranni.
Þar hafa margir, aðrir en ég átt
ógleymanlégar gleðistundir.
Þeim virtist létt um að vekja
stemningu, þeim var það svo
eðlilegt.
Einn bezti vottur um hjárta-
Iag Lúðvíks var umhyggja hans
fyrir Elísabetu móður sirini. Hún
hefir nú dvalið undir hans þaki
hátt í tvo áratugi, og lifir þá
ráun, á níræðisaldri, að sjá á
bak ástfólgnum syni fyrir ald-
ur fram.
Og nú hverfist tómið yfir
hugann og manni finnst, sem
andlegri birtu sé brugðið.
Þó verður þeirri djúpu kennd
þakklætis og virðingar, sem
hann ávann sér meðal sinna
vina, aldrei á burtu feykt um
ókomna tíð.
Gefi almættið ástvinum hans
styrk í þeirra reynslu.
Guðm. Jensson.
MARGAR skemmtilegar stundir
höfum við átt með Lúðvík Jó-
hannessyni og Ingibjörgu, konu
hans; e.t.v. þær eftirminnileg-
ustu við Hrófá í Steingrimsíirði.
Þegar degi tók að halla og logn-
ið breiddi hvíta hönd á ósinn,
sátum við á bakkanum og horfð-
um á torfurnar ganga í ána,
forystulaxinn fyrstua: og kom
stundum hálfur upp úr vatns-
skorpunni, eins og til að skoða
manniífið og umhverfið og full-
vissa sig um, að æskustöðvarn-
ar væru þar í næsta nágrenni.
Þá var gaman að lifa, anda að
sér og láta hugann hvilast i
vatninu. Á slákum stundumnaut
Lúðvík sín og smitaði alla með
gleði sinni og hlýju viðmóti.
Enn rennur Hrófá. Og enn
finnum við Lúðvík í minning-
unni þótt hann sé sjálfur far-
inn til upphafs sins, þangað sem
leið okkar alira liggur:
. . . en innsta hræring hugar
mins
hún hverfa skal til upphafs
sins
sem báran endurheimt
í hafið.
Þegar heiðin hvíslar í tæru
vatni er Island ævintýri líkast.
Lúðvík upplifði þetta ævintýri
með þeim hljóðiáta fögnuði, sem
einkenndi allt lif hans og af-
stöðu alla. Atkvæðamikill fram-
kvæmdamaður sótti hann kjark
og áræði, unað og gleði I þann
Söng, sem á sér landið sjálft að
forsendu. Og þannig minnumst
við hans, ekki með sorg heldur
gleði og þakklæti. Það er því
ekki að ófyrirsynju að nú á
kveðjustund renni Fljótið helga
inn í hugann i sinni hljóðlátu
tign. Við eigum vafalaust oft eft-
ir að vera minnt á að „...sefandi
harmljóð hins helga fljóts úr
húminu til mín líður.“ En —
— eins veit ég og finn, að það
fylgir mér
um firð hinna bláu vega,
er hnig ég eitt síðkvöld að
hjarta þér
ó, haustfagra ættjörð miíns
trega.
Landið fylgir okkur í fljótinu
og minnir á góðan dreng, sem
við söknum af bakkanum héma
megin.
Við og fjölskyldur okkar send-
um Ingiibjörgu og bömunum
sem voru gleði hans, stolt og un-
aður djúpar samúðarkveðjur.
Gunnar Hansson,
Matthías Johannessen.
Framhald á bls. 19
Trésmáðavélar
Til sölu góðar trésmíðavélar. Sambyggð Steinberg vél (stærri
gerð). Bandslipivél (pússvél). Hjólsög, kúttsög og borvél á
fæti og margt fl.
Tilboð merkt: „7519" sendist Mbl fyrir 23. þ.m.
Starfsmaður
Öskum eftir að ráða starfsmann til verksmiðjustarfa.
Umsækjendur komi til viðtals kl. 4—6 í dag og 9—11
á morgun.
ETNA H.F.,
Grensásvegi 7, simi 85685.
Tilkynningi
Með tilvisun til 11. gr. laga nr. 78 frá 10. ágúst 1970 sbr,
fög nr. 49 frá 16. marz 1951, er hér með skorað á þá, sem eiga
ógreidd iðgjöld í Lifeyrissjóð sjómanna, að gera nú þegar skil
á þeim til sjóðsins.
Hafi ekki verið gerð skil á öllum vangoldnum iðgjöldum
innan 30 daga frá birtingu þessarar tilkynningar mun verða
óskað uppboðssölu á viðkomandi skipi (iögverði) til fullnustu
skuldarinnar,
Reykjavík 9. ágúst 1971
f. h. Lífeyrissjóðs sjómanna
Tryggingastofnun ríkisins.
heimurinn segirJá
víd hinum logagylltu
BENSONand HEDGES
kr.SZ hafið þið sagt Já?