Morgunblaðið - 04.12.1971, Blaðsíða 19

MORiGUN'BLA.ÐIÐ, LA.UOARDAGUR 4. DESEMBER 1971
19
Erna Einarsdóttir
— Minningarorð
MIG langar tiil að miinnast með
niolklkrum orðum vinlkonu minin-
ar Ermu Einarsdiötitur, en hún
andaðfet í Landispítaiianum að
kvölidi liauigardaigis 27. f.m.
Erna var fædd í Reykjavík
shinn 22. marz 1907. Foreldrar
hennar voru Einar M. Jónasson
þá yfirdómslögmaður í Reykja-
vSk og síðar sýslumaðiur í Barða
strandarsýsJu og kona hans frú
Ragnheiður KrLsitjánsdó ttir HaliL
Föðuramma Emu var komin af
hiinni kunnu Skarðsætt en móð-
uramtna afkomandi séra Fnið-
rifcs Egigerz prests í Skarðsiþimg-
um. Að Ernu stóðu því sterkir
ættstofnar og er mér óhætt að
segja að hún bar svipmiót þeirra
begigja.
Foreldrar Ernu voru búsett á
Patreksfirði um itíu ára sfceið
mieðan faðir hennaf gegndi
sýslumannsembætti, en fluttust
til Reykjavíikur árið 1928 og
bjuggu þar itdi ævilioka.
Erna ótlist upp á mannmörgu
myndarheiimilLi foreldra sinna í
hópi siex sysitfcina, og er hún
hin fyrsta sem hverfur úr þeim
systkinahópi.
Kynni okkar Ermu hófust fyr-
ir nærfellt 45 árum er við vor-
um samitiða í Kvennaskólanum
í Reykjavák einn vetur. Á þau
góðu kynni fóffl aldrei stouiggi,
þó fundurn okkar bæri ekki nógu
oft saman hin síðari árin.
Ég minnist mangra skemmti-
legra stunda á bernskuheimili
hennar. Þar var öllum tekið opn-
um örrnum af eintægri alúð og
gestrisni. Söngur og tóniist voru
þar í hávegum höfð, og þar
fannst mér alltaf að húsfreyjan,
frú Ragnheiður, ætti sterkasta
þáttinn. Hún var hefðarkona.
Eftir lát föður síns árið 1937
má segja að Erna hafi verið stoð
og stýita móður sinnar, en ymgri
systur hennar voru þá enn á
skólaalLdrL
Erna var greind kona, einörð
í skoðunum og lét ekki sinn hlut.
Hún var vel menntuð tii munns
og handa og má segja að hvert
verk léki henni í höndum. Möng
ár stundaði hún skriÆsitofiustörf
samhiliiða heimifcstörfunum og
síðastliðin átta ár hjá Gjald-
heim'tunni í Reykjavíik.
Erna gi'f.tist 1. júní 1940 Sverri
Kristjánssyni sagmfræðinigi. I>au
sliitu samvistum. Þeim varð
tveggja barna auðið, Einars
Ragnars, f. 21.11. 1940 og Guð-
rúnar Vigdisar, f. 11.3. 1943.
Einar Ragnar var ytra við
nám í sagmfræði og fornleifa-
fræði og hafði nær lokið þvx
námi er sviplegt slys batt enda
á hans stutta lífsferii hinn 24.5.
1969. Hann var mesti efnismað-
ur otg foreidrum sínum mitoillll
harmdauði. Einar Ragnar var
ikvænitiuir búlgarsíkri konu. oig
áttu þau einn sion, Ægi, sem
elst nú upp hjá móður sinni í
f jartegu landi.
Guðrún VLgdlís lauk hjúkrun-
arnámi frá HjúkrunarskóLa Is-
Land 1967. Hún er igifit Guðmiundi
Guðjónssyni lækni á Seltfossi og
eLga þau tvær dœtur, Ragnheiði
og Ernti.
Ema var börnum sínum frá-
bærlega skilninigsrik og um-
hyggj usöm móðir og lagði sig
a'Lla fram ti'l að koma þeirn til
mennta og þroska.
Erna dvaldist síðastliðið sum-
ar á heimili dlóttur sinnar og
tengdasonar á Selifossi og nault.
þar stakrar umhyggju þeirra
beggja. Hún hafði mLkla ánægj'U
af LitLu dótturdætrunum, sem
voru auigasteinar hennar. Eftir
að Erna var fLutt í LandspltaL-
ann að áliðnu sumri var dóttir
hennar hjá henni hverja stund
sem hún galt allt þar til yfir
Lauk. Vitum við, sem til þekkj-
urn að umhyiggja Guðrúnar dótt-
ur hennar bar til hennar þann
yfliinn, sem einn gat vermt hjart-
að og létt henni síðustu ævi-
stundirnar. Erna var vinum sín-
uim hoLl og hrein. Rausn og gott
skap fyfllgdi henni aJIa ævi.
Ég færi ásitvinum Ernu vin-
konu minar einllægar samúðar-
kveðjur.
Margrét Ólafsdóttir Biöndal.
Sigríður Kristjana
Magnúsdóttir
FRO SLgríður Kristjana Magnús-
dóttir frá Efra-Lanigholti í Hruna
mannahreppi lézt í Landakots-
spítaflanum þann 27. nóvember sl.
Fráfall hennar bar svo brátt að
og kom vandamönnum hennar
og vinuim svo mjög á óvart, þar
sem hún hafði ekki kennt sér
neins meins áður.
Sigríður var fædd að Hraun-
holtum í Kolbeinsstaðahreppi
þann 20. janúar 1918, dóttir
hjónanna Borghildar Jónasdótt-
ur og Magnúsar Magnússonar.
Móður sína missti hún 10 ára
gömiul og systur sína, Siigfiríði 14
ára, mánuði síðar. Faðir hennar
er enn á lífi, kominn yfir áttrætt.
Sigríður ólst því upp í föðurhús-
um ásamt systkinum sínum,
sem öll eru á lífi.
Árið 1943 gi'ftist hún eftirlif-
andi eiginmanni sinum, Jóhanni
Einarssyni frá Efra-Langholti,
þeim góða dreng, og hófu þau
búskap þar ásamt þeim ágæta
manni, Sveini Kristjánssyni, upp-
eldisbróður Jóhanns.
Þau Sigríður og Jóhann eiign-
uðust fjögur. góð og myndarieg
börn, en þau eru þessi: Borg-
— Minning
Kristinn
Framtiald af bls. 22.
arprest sinn og sveitunga er
hann féll fram og var Látinn,
Bóndiinn og sjómaðurinn verð
skuilda fylili liega að eftir þeim sé
munað, ekki síður en einhverju
Reykja v’ík urbarn i. Minningar
um slíka menn deyja altírei.
Hafrænan berst inn með hlíð
imni og seltublandið kul minnir
á sægarp, sem er að kveðja
sveitina sína. Yfir svip hans
hvílir Ijúfur hlijóðlátur blœr er
ihann ýtir úr vör og heldur ferð
búinn inn í framtíðina.
Skjöldur Stefánsson.
ÞEIR TÝNA nú tölumni gömlu
sýsiunefndarmennimir mínir.
Horfnir eru á þessu ári Jón frá
Breiðabólsistað, Sigtrygigur frá
Hrappssrtöðum, og nú síðast
Kristinn á Skarði. Hann andaðist
heima að óðali símu Skarði á
Skarðsströnd í Dalasýslu hinn 21.
f.m. — Ég veit, að þeir verða
margir, sem finna sig knúna til
að senda honum hinztu kveðju
og skrá um hann minningarorð.
Skulu æviatriði hans því ekki
rakin í þessum fáu kveðjuorðum
mmum. Eins og alþjóð veit, er
talið, að Skarð á Skarðsströnd sé
elzta óðal á íslandi. Þar hafa allt
frá landnámsöld setið margir
merkir óðalsbændur og héraðs-
höfðingjar, sem gert hafa garð-
inn frægan. — Kristinn var einn
híinna kunnu og svipmiklu Hvols-
bræðra. Indriði og Sigvaldi eru
löngu dánir. Að Skarði fluttist
Kristinn ungur og gekk að eiga
Elínborgu Bogadóttur Magnúsem.
Reyndist hún honum ástúðlegur
lifsföruniautuir til daiuðadags. Bú-
skapur þeirra á Skarði stóð hátt
á 6. áratug. Hinn fasmikli og
svipheiði hústoóndi er nú hniginn
að foldu á níræðisaldri. Hinum
fjölmörgu Skarðsvinum er djúp-
ur söknuður í huga. Það var
sama, hvenær komið var að
Skarði. Alltaf tók húsbóndinn á
móti gestum síinium mað út-
breiddan faðminn, sýndi þeim
ástúð og umhyggju meðan staðið
var við og fylgdi þeim sáðain út
á hlað með blessunaróskum. Ég
þekkti hinn látna sem húsbónda
á Skarði, hreppstjóra, sýslu-
nefndarmann, trúnaðarmann í
mörgu starfi í þágu sveitar og
sýslu, — en ekki sízt sem elsku-
legan og tryggilyndan vin.
Milli æskuheimilis míns,
Breiðabólstaðar á Fellisströnd,
og Skarðverja, var alla tið
traust vinátta. Við hjónm og
börn okkar fundum og skjótt,
að á Skarði var vinum að mæta.
Á þau kynni féll aldrei skuggi.
— Það er staðarlegt að horfa
heim að Skarði, þegar komið er
eftir Skógargötunum og höfuð-
bólið blasir við. Það var líka oft
ógleymanLegt að horfa heiman
frá Skarði yfir Breiðafjörðinn
og fjallahringinn á báðar hendur
og njóta leiðsagnar Kristins Indr-
iðasonar, er hann lýsti því, sem
fyrir augu bar, með kjarngóðu
og hressilegu tungutaki. Eða þeg-
ar hann leiddi gestina til kirkju
sinnar, þar sem fornir og merki-
legLr kitkjugripir tala englatumg-
um minninganna. Á þeim helga
stað hlaut hann hinztu hvíld við
guðsþjónustu og þakkargjörð.
Við hjónin kveðjum kæran
heillavin og sendum eftirlifandi
eiginkonu hans, Elínborgu, hinni
góðu og mætu konu, dætrum
þeirra, tengdasonum og skyldu-
liði öllu innilegar samúðar-
kveðjur. Heill og hamingja fylgi
jafnan Skarði og Skarðverjum
öllum.
Friffjón Þórffarson.
Minning þriggja systra
ÞÆR voru fæddar á HáteLg á
Akranesi og ólust þar upp ásamit
'tveimur bræðrum, Þórði og Ól-
afi, sem báðir eru látnir. For-
eldrar þeirra voru Ásmundur
Þórðarson frá Elínarhöfða og Ól-
ína Bjarnadóttir frá Kjaransstöð
um. Háteigur var með elztu oig
stærstu býium á Akranesi oig var
stundaður þar búskapur og sjáv-
arútvegur jöfnum höndum.
Þau hjónin voru um margt ó-
lií'k, en sambúð þeirra framúr-
skarandi góð. Hún var harðdug-
Leg, fyligin sér og mjög gestris-
in og brjóstigóð. Hann var bók-
hneigður, minnugur vel og fróð-
leiiksfúsi, og myndaði sér sínar
áikveðnu sfcoðanir, sem hann hvik
aði ógjarnan frá. Hann var lag-
hentur og fylgdist vel með öll-
um nýjungum og því sem til
framfara horfði. Þessar lyndis-
einkunnir foreldra sinna erfðu
þær systur hver á sinin hátt.
Elzt var Ólafína, fædd 21.9.
1881, dáin 22.10. 1965. Hún gift-
i&t Sveini Ingjaldssyni, vélstjóra
frá Nýlendu. Þa.u áttu eina dótt-
ur, Unni. Mann sinn misslti Ólaf-
ína úr spönstou veiteinni. Efitir
það vann hún fyrir sér og dótt-
ur sinni með saumum, enda var
hún mjög lagin og duigfeg, traust
og vinföst. Þær mæðgur skiidu
aldrei meðan báðar iliifðu, og var
Ólafína miikLl srtoð dóttur sinni,
þegar hún misstl mann sinn un.g
frá mörg.um börnum.
Elín var fædd 11.2. 1887 og
dáin 4.3. 1970. Hún giftist Bjarna
Óliafssyni, skipstjóra frá Lifla-
Teig. Sonur þeirra er ÓLafur, pró
fessor við Háskólann. Mann sinn
missi.i EMn i sjóinn árið 1939. Er
það sorglega slys enn i fensku
minni margra Akurnesin'ga. Elín
var mjög trúuð kona og góð-
gjörn, mátti aldrei meitt autmt
sjá, svo að hún reyndi ekki úr
að bæta. Stiltt og hógvær í gleði
og sorg, féLagsliynd og gestrisin.
Þannig muna hana allir, sem
henni kynntuist.
Bjarnfríður var yngst af systr-
umum, fasdd 1.1. 1889 og dáin
26.11. 1971. Hún giiftisrt Halldóri
Jónssyni, útgerðarmanni frá Að-
albóLi. Dóttir þeirra er HéLena.
Framhald á bls. 21.
hildur, sem er giift Bjarna Ein-
arssyrai frá Hælí í Gnúpverja-
hreppi og búa þau þar. Jóhanna,
sem nú er heirna. PáLmi, sem er
kvæntur Barböru Björnsdóttur,
en þau búa í Hveragerði — og
Sveinn Flosi, sem er yngstur, 16
ára og er heiima. Sigríður heitin
var mitoil myndarkona tiil hug-
ar og handa, frið sýnum og
hjartahrein.
Aldrei heyrði ég hana hall-
mæla neinni manmeskju, emda
held ég, að ailiir, sem hemmi kynnt
ust, hafi borið til hennar hlýjan
hug. Skap hennar var með af-
brigðum gott, framkoman róleg
og blíð. Hún var manni sínum
styrk eiginkona og var hjóna-
band þeirra með eindæmu>m
gott. Allt hennar starf miðaðist
við að hlúa að heimilinu. Og að
ástvinir hennar og heimilisfóik
hefðu það sem bezt.
Þeir bræður, Jóhann og Sveinn,
hafa með miklum dugnaði gert
Langholtsbúið að stórbýli. Og
fyrir rúmum tveimur árum
reistu þeir stórt nýtízkulegt íbúð-
arhús, sem Sigríður heitin naut
því miður alltof skammt. Það
var því oft margt í heimili og
ekki sízt á sumrin, því þá var
aliltaf tekið eitt eða ffleiri kaup-
staðabörn á heimilið. Meðal
þeirra voru böm okkar hjón-
anna. Húsmóðirin hafði því
ósjaldan ærið verk að vinna, en
aldrei kvartaði hún eða taldi eft-
ir sér að gera þetta eða hitfc.
Þau eru orðin mörg, kaupstaða-
börnin, sem verið hafa í sveit í
Lanigflioliti á liðnuim árum, og
mörg þeirra nú orðin fuMtiða
fólk.
Og nú að leiðarlokum muniu
þau, ásamt þeim öðrum, er kynnt
ust þér að góðu einu, minnast
þín, Sigga mín, með hlýjum og
þakklátum huga. Við Nína, syst-
ir þin, þökkum þér fyrir allt það
góða, sem þú sýndir okbur
ávallt og fyrir börnin ok'kar, sem.
þú varst sem önnur móðir, þeg-
ar þau voru í sveitinni hjá yktour
hjónunum sumar eftir sumar. —■
Vertu sæl, Sigga min. Ég veit,
að það verður tekið vel á móti
þér handan móðunnar miikLu.
Vini mínum, Jóhanni Einai-s-
syni, börnum hans og ötlum að-
standendum sendi ég innilegar
samúðarikveðjur mflnar og fjöl-
skyldu minnar. Megi minningin
um ástríka móður, góða og
glæsilega konu milda sárasta
söknuðinn.
Árni Vill>e«-g.
Jó/abasar Hornafjarðarilugvöllur
Staða umsjónarmanns á Hornafjarðarflugvelli er laus til um-
verður haldinn á morgun, sunnudag. kl. 15.00 að Ingólfsstraeti sóknar frá og með 1. janúar nk.
19 — Margt góðra muna, kökur og sælgæti. Launakjör eru samkvæmt kjarasamningi starfsmanna ríkisins.
Ágóðinn rennor í barnaskólasjóð Aðventista. Umsóknum skal skilað fyrir 20. desember nk.
Komið og gerið góð kaup. Flugmálastjóri.
BASARNEFNOIN. ReykjavíkurflugveHi.