Morgunblaðið - 13.02.1972, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. FEBRÚAR 1972
HÁSETA vantar
á góðan 80 tonna bát til
Knu- og netaveiða. — Sími
52117.
FISKVINNA —
HAFNARFJÖRÐUR
Karlmenn og konur vantar i
fiskvinnu. Mikil vinrva. Uppl.
í síma 52727.
NÁMSFLOKKARNIR, Kópavogi
Nýir hjálparflokkar fyrir gagn
fræðaskólanemendur hefjast
á mánudag. kinritun i dag og
á morgun til kl. 10 í síma
42404.
VÉLBUNDIN TAÐA
til sölu að Vatrvsenda, Vil’l-
ingahohshreppi. — Sími um
VilKngaho'lt.
KAUPUM FLÖSKUR
Merktar Á.T.V.R. í glerið á
10 kr. stk. Móttaka Skúla-
götu 82.
HÚS TIL SÖLU
Tilboð óskast i títið hús, 40
fm, selst trl brottfSutnlngs
eða niðurrifs. Sími 40064.
HLJÓMBURÐART ÆKI
Til sölu er Tandberg útvarps-
tæki (Sölivsuper 9) með 2
hátöiurum. Einnig 2 lausir há-
talarar í fallegum tea-k-köss-
um. Simi 38646.
HÚSEIGENDUR
Ökum húsdýraáburði á lóðir,
ódýr og góð þjónusta. Uppl.
í síma 40563.
AÐSTOÐARSTÚLKA
á taonliækningastofun-a á
Sauðárkróki óskast strax. —
Uppl. í síma 95-5396 frá kl.
10—5.
STÓRT EINBÝLISHÚS
á Flötunum i Garðahreppii til
Jeigu. Laust nú þegar. Uppl.
í sima 95-5396 frá kl. 10—5.
FIAT 850 '67
tfl sölu, góður bíll. Uppl. í
s'rma 24379.
ANTIK — NÝKOMIÐ
Glaesiitegt sófasett, skatthol,
vinskápur, um 100—150 ára,
hengi-borð og vegglamp-ar o.
m. fl. Göm-ul búsáihöid. —
ST0KKUR, Vesturgötu 3.
SAAB 99
til söiu. Ekinn 800 þús. kíló-
metra, með útvarpi o. fl. —
Uppl. í síma 93-8192.
NOTUÐ ELDAVÉL
og tvöfaldur stálvaskur með
blöndunartEOki til sölu, ódýrt.
Uppl. í ÁWhewnum 28, kjall-
ara, eftir Wl. 5.
PICK-UP
ViJ kaupa nýtegan skúffubíl,
eða fitinn vörubil. Staö-
greiðsla. Uppl. í síma 92-
1480.
ÁHNAD IIIOILLA

Frú Vilborg Vigfúsdóttir,
Stangarholti 34, Reykjavík, verð
ur áttræð á morgun, mánudag-
inn 14. febrúar.
FRETTIR
Kvenstúdentafélag Islands
Aðalfundur í Þjóðleikhúskjall-
aa-anum mánudaginn 14. febr. kl.
8.30. Hafið félagsskirteinin með.
70 ára verður mánudaginn 14.
febrúar 1972, Sigurjón Hansson,
Brekkustíg 6, R. Hann verður
staddur á afmælisdaginn að
heimili dóttur sinnar og tengda-
sonar Fellsmúla 6 3 h. t. v.
Nýlega hafa opiniberað trúiof-
un sína ungfrú Herdís Hallgrims-
dóttir, Smáiraflöt 16, Garða-
hreppi, og Magnús Grétar Guð-
miundsson, iðnmemi, Sigtúni 23,
Reylkjavík.
Fátt getur fegurra en ný-
fallna mjöll á okkar láði.
Skyndilega er eins og allt sé
orðið hreint eftir alls kyns
drasl, basl og sýsl í rusli
dagana á undan. Auðvitað
kemur það til af því, að við
höfum verið að mannskemma
okkur á alls kyns hlutum,
sem um Ielð koma við kaun
in á sál okkar, því að vel-
flest okkar eigum enn sál, sam
vizku og sómatilfinningu, en
anzi er misjafnt, hvernig far-
ið er með svo brothætta hluti.
Ég gekk um daginn, þegar
snjór huldi svai-ta, en lítt
freðna jörðina mér dulítinn
spöl yfir hjarnið, þegar farið
var að skyggja, hérna niður í
Skildinganes. Ekki var ég nú
að forðast neinn, en það get-
ur verið ákaflega yndislegt
að eiga svona tækifæri, þótt
ekki væri nema hálftíma,
einn og með sjálfum sér ein-
um, enginn nærri, nema við-
áttan í kring, sem á sér eng-
in takmörk, og „vegir liggja
til allra átta,“ alger þögn,
ekkert „popvæl" úr útvarpi
eða annars staðar. t>á loks í
þessari þögn er hægt að
finna frið, og þá kom mér í
hug gamalt ljóð eftir hann
Tómas, sem maður þarf ekki
einu sinni að nefna með eftir
nafni, þvi að allir vita, við
hvem er átt, en fyrstu gullnu
stefin í því ljóði eru einnaitt
um þau áhrif sem ég varð fyr
ir á þessari gönguferð minni
um Skildinganesið og eru á
þessa leiö:
„Löng er nóttin þeim, sem
birtuimar bíða. —
Við brunninn ég sat, þar sem
stjörnumar komu forðum,
og horfðu á okkur bömin, og
hrostu við okkur
frá botni djúpsins. En það.er
svo óralangt siðan. —
Nú horfðu stjörnumar
frosnum andvökuaugum,
svo ótti mig greip. Og siðan
hef ég reikað
um auðar göt,umar árlangar
skammdegisnætur.
Ekkert hljóð hefur þögnina
miklu rofið.“ —
Auðvitað mætti þama
setja púnkt, en skáidið held-
ur áfram af mannviti sínu og
ljóðaskyni á þessa leið:
„Engin ramst hefnr borið mér
boð frá mönnum.
Ei hergmáli veldur aldan,
sem hnigur við klettinn.
Skóhljóðið, fótatak sjálfs
mín, hverfm- í íinmið
og hljóðir svifa
• framhjá."
DAGBÖK
í dag er sunnudagur 13. febrúar og er það 44. dagur ársins
1972. Eftir lifa 322 dagar. Föstuinngangur. Langafasta. Sjövikna-
fasta. Árdegisháflæði kl. 5.29. (Úr fslandsalmanakinu).
Hogværð tungunnr er Iífstré en fals hennar veldur hugarr
kvöl. (Orðskv. 15. 4).
Almennar .ípplýsingar um lækna
þjónustu í Reykjavík
eru gefnar I símsvara 18888.
Lækningastofur eru lokaðar á
laugardögum, nema á Klappar-
stíg 27 frá 9—12, simar 11360 os
11680.
Vestmannaeyjar.
Neyðarvaktir Iækna: Símsvar'
2525.
Næturlæknir í Keflavík
14. febrúar Ambjörn Ólafsson.
„ÉG ER DULARFULLA BLÓMIÐ
í DRAUMIHINS UNGA MANNS“
Já, svona á að yrkja, þann-
ig á að segja fólki allt um
þögnina, sem líklega að lok-
um verður eitt hið dýrmæt-
asta, sem við eigum. Mig lang
aði til að hélga þessum stutta
pistli mínum þessa þögn, en
þó get ég ekki orða þundizt
um þær undirtektir, sem
grein mín um það, sem enn
er eftir af Örfirisey, og sem
bamaleikur er að varðveita,
— hefur hlotið. Þau ummæli,
þau skrif, og þær myndir,
sem ég hef fengið í því sam-
bandi eru uppörvandi og
verma bæði hjarta og hug, og
nú finn ég, að ég stend ekki
einn.
Sleppum samt Effersey að
sinni, vegna þess mig langar
að tala um allt annað, og
verð þó að vera stuttorður,
annars fer sjálfsagt allt úr
skorðum. — Ég sá hana titra
stjörnuna langt í burtu, sá
hana þessa stjömu vona okk-
ar, langt, langt i burtu, titra,
eins og ljósin I Reykjavík,
þegar maður kemur í gegnum
Tíðaskarð, með náttmyrkur
Hvalfjarðarins að baki, og
skyndilega birtir. Allt er eins
og lýsandi perlur á bandi,
eins og á þeirri hál&festi, sem
maður helzt velur sinni út-
völdu, — og auðvitað hét
stjaman, sem ég sá, Venus,
hvað annað, mínir kæru, og
oftast skin hún hæst í vestri
eins og Magnús Stefánssan,
öðru nafni Öm Arnarson
orðaði svo fagurlega:
„Venus hátt í vestri skín.
Við skidum hátta, elskan
mín.“
Það skyldi nú aldrei vera,
að svona falleg vísuorð mætti
ekki lengur „skandera" hér
uppi á Islandi vegna svokall-
aðrar „klámöldu" hjá ná-
grönnum okkar? En í spakri
bók og heilagri segir: „Hrein
um er allt Iireint," og við það
höldum við okkur.
Einar Benediktsson tók af
okkur allan vafa um svoleið-
is lágkúrulegan hugsunar-
hátt, enda átti hann ekkert
betra, það stórmenni andans,
að láta okkur pislunum eftir
en „recept", því að þannig tal
ar hann um þess stjörnu, sjálf
sagt í sömu hrifningu og ég,
sem þó má kalia mig auman
þræl, miðað við þann andans
jöfur.
„Ég olnka þig-, djáenið
dýrðarbjarta.
demant á himmsins
tignarbrá,
geisli af kærleik frá
giiðdómninn hjarta."
Spýtnabrak á vesturströnd Ör
firiseyjar, nálægt Reykjanesi.
Sýsl í rusli, Ein af mörgum
mynduni, sem einn ónefndur
Eyjarunnandi að jþessu sinni
sendi Mbl. í tilefni af skrifun-
um urn varðveizlu Jiess litla,
sein hægt er enn að varðv-eita
á þessari perlu Reykjavikur.
En þessum manni eru hér með
færðar góðar þakkir fyrir til-
skrif og myndir.
Emari var sýnt að yrkja svo
stórbrotið, að mér ferst varla
að tina upp IjóðMniir eftir
hann, en skyldi ég þá vera
minni maður eftir? Hver
veit? 1 það minnsta streymir
inn í mig, hríslast um hverja
taug, kemur jafnvel út á mér
svita, og það af eintókum stór
ieik þessa andans jöfurs, —og
svo ekki meira um það að
sinni. Bíður betri tíma.
Ég tíndi upp einn grá'grýt-
isstein, lítinn, næstum ómerki
legan í fjörunni. Þakkaði góð
um guði fyrir, hvað fjaran
þrátt fyrir allt mengunartal,
var blessunarlega laus við
þann hroða, sem virðist vera
að setja mesta markið á svip-
mót menningarafreka okkar
kynstofna, að eira engu, láta
vaða á súðum, svo með nátt-
úruna, svo með menninguna.
Og sem ég nú gekk þar með
ströndinni undir heiðríkum
og stjömubjörtum himni með
Venus, Sirius og alls kyns
aðra góðkuimingja i stjömu-
heimmum hið efra, og má þá
sízt gleyma Karlsvagninum,
einhverjum mesta „luxus-
vagni“ sem um getur, og þarf
aldrei að skápta um árgerð,
liklega eins og Rolls Roysinn,
þá minnist ég stundum kvæð-
is, sem Bjarni Andrésson, hóg
vært skáld, sem stundum hef
ur verið hirt kvæði eftir á
Tannlæknavakt
i Heilsuverndarstöðinni alla
laugardaga og sunnudaga kl.
5—6. Sími 22411.
Munið frímerkjasöfnun
Geðvemdarfélagsins.
Pósthólf 1308, Reykjavík.
Asgrímssafn, Bergstaðastrætl 74
er opið sunnudaga, þriðjudaga
og fimmtudaga frá kl. 1.30—4.
Aðgangur ókeypis.
ffáttúruBripasafnið Hverflsgótu 116.
OpiO þriOjud., fimmtud., íaugard. og
sunnud. kl. 13.30—16.00.
RáOgjafarþjónusta GeOverndarféla**-
ins er opin þriOJudaga kl. 4.30—6.30
siödegis aO Veltusundi 3, simi 12139.
ÞJónusta er ókeypis og öllum helmiL
þessum síðum, yrkir nú fyrir
noikkrum vikum, og sendi mér,
máski alveg sama hugsun,
sem í mínum Iínum felst, og
er á þessa leið og hann nefn-
ir:
Heiðrík þögn
Stef skafrenningsins
í þögulli
fannbreiðn dalanna
hljóma eins og
sandblásnir
furnstrengir
þilsins.
Strengir
hreinleikans
vaka liljóðir í
nýsnævi dagsins,
meðan alklædd iindin
Ieitar þess, sem
týndist í
gær.
Hljómfall
dropans biður
í tónsprota frostsins,
og voidugt raddmagn
fossanna titrar
ósungið í klakaböndum
þagnarinnar.
Laufblöð
vetrarins glitra
brosandi í kyrri
mjöllinni, þangað til
vindurinn breiðir
yfir þan og
geislinn vekur
að nýju
Tónn
norðurljósanna
glitrar
á strengjum
vindhörpunnar,
sem flytur
frið
í hásal
fjallanna.
Stjörnur
himins og jarðar
horfast i augu
í heiðrikri
þögn.
Og þar með endaði ég þessa
göngu mína þarna í fjörunni,
týndi einn og einn lítinn kuð-
ung upp í hönd mína ag
m.a.s. náði ég einum hörpu-
diski, ekkert þó sérlega
skrautlegum eða fallegum en
með rákunum sínum var hann
nægur til að minna mig á
hjónin fyrir vestan, sem á
dögunum sendu mér nokkra
vöðva úr þessu lostæta kvik-
indi, — og svo þá gerðist ég
stjömuglópur aftur og
horfði í suðurátt, og auðvit-
að þurfti þá að verða fyrir
mér augað i Nautinu, Aldeb-
aram, sem svo er nefnd, og
síðan heim í heitt kaffið.
— Fr.S.
ÚTI
Á
VÍÐAVANGI