Morgunblaðið - 27.02.1972, Síða 4

r
4
MORGUNBLAÖDE), SUNNUDAGUR 27. FEBROAR 1972
® 22-0*22-
RAUDARÁRSTÍG 31
V.------—------/
14444 “3 25555
14444 S25555
LEIGUFLUG
FLUGKENNSLA
FLUGSTÖÐIN HF
Simar 11422. 26422.
BÍLALEIGA
CAR RENTAL
TT 21190 21188
HAFNFIRÐINCAR
ATHUGIÐ
Ný og betri þjónusta.
SÍMI 51870
BÍLALH1GAN BLIKI hf
Lækjargðtu 32.
Le.gjum Volkswagen 1300, 1302,
1302 S og Lar.d-Rover, dísíl. —-
Símsvan' eftir lokun.
fMR ER EITTHURfl
FVRIR RlLfl
Sr. E»órir Stephensen: HUGVEKJA
DRAUMURINN
SL. .sunnudag hugleiddum við merkan
draum og imnihaldsríkan, og í dag skul
um viö halda áfram, þar sem frá var horf-
ið.
íhugum t.d. bömin í kringum okkur og
líf þeirra. Draumur konunnar minnir okk-
ur á þá miklu ábyrgð, sem við hin eldri
berum gagnvart þeim. — Af hverju læra
börnin málið? er stundum spurt. Og svar-
ið er: Af því, að það er fyrir þeim haft.
— Börnin læra móðurmálið af þvi,
hvernig móðirin og aðrir tala við það. Mál
Guðsríkisins, mál bænar, trúar og kær-
lelka lærist á sama hátt. Móðirin og fað-
irinn og aðrir uppalendur bera þar mikla
ábyrgð. Ef við vanrækjum að kenna börn-
unum mál Guðsríkisins getur svo farið,
að þau læri það aldrei.
í hverju barni sjáum við hin eldri líka
okkar draum um betri heim. Við finnum
alltaf til þess, hvað veröldin er grimm,
hvað hún geymir mikið af hatri og neyð,
Okkur ógnar oft að senda börnin frá
okkur út í þessa miskunnarlausu veröld,
en við verðum þó að gera það. Og yfir-
leitt gerum við það í þvi trausti, að þeim
eða þeirra kynslóð takist að skapa eitt-
hvað betri heim en þann, sem hún tók
í arf.
En svo er hitt líka staðreynd, að von-
brigðin eru oft mikil, Og hver er ástæð-
an? Þeir eru of fáir, sem kunna málið,
sem er grundvallarnauðsyn þess, að við
getum eignazt Guðsríki hér á jörð. — Og
meðan svo er, munu iM öfl geisa. Meðan
svo er, er krafan til okkar mjög sterk um
að bregðast ekki bömunum í því að kenna
þeim mál bænar, trúar og kærleiksríks
lífs, og er þið vaxið upp, sem ung eruð,
að gleyma ekki því, sem þið lærðuð bezt
á unga aldri. Þið eigið að láta það bera
ávöxt í lifi ykkar, svo að þið bregðizt ekki
heldur, bregðizt hvorki Guði né mönnum.
Hvernig var boðskapur draumsins? —
Nemið boðskap Guðs og fáið aðra til að
gjöra hið sama. Farið út á meðal mann-
anna, elskið þá, verndið þá, sýnið þeim
kærleika Guðs og takmarkið, sem hann
þráir að þið og allir aðrir geti náð. —
Þannig var boðskapurinn. Við finnum
staðfestingu hans í orðum Jesú, er hann
hafði lokið við að segja frá miskunnsama
Samverjanum: Far þú og gjör slíkt hið
sama.
Já, flest ungt fólk á sér líka drauma, —
um bjarta og fagra framtíð, um betri og
glaðari menn, um það að mega leggja
eitthvað af mörkum sjálft til að skapa
slíka hluti. Hinir síðustu tímar hafa ein-
kennzt af miklum óróa meðal þessa unga
fólks, óróa, sem á sér orsök I megnri
óánægju þess með fullorðna fólkið og þá
veröld, sem það leggur í hendur hinum
ungu.
Ég las fyrir nokkru grein eftir mann,
sem hefur ferðazt um mörg lönd til þess
eins að ræða við unga fólkið og heyra
álit þess um þessi mál. Hann segir, að
það séu tvö orð, sem leiti sífellt á huga
hans, er hann reynir að gera sér grein
fyrir útkomunni úr könnun sinni og reyn
ir að draga þræðina saman. Og þessi tvö
orð eru samábyrgð og beiskja.
Hann segist hafa fundið mjög sterka
samábyrgðartilfinningu meðal ungs fólks
víða um heim, og fyrir hann er það eitt-
hvað, sem er alveg nýtt. En beiskjan er
líka mikil. Og hún kemur af því, að æsk-
unni finnst að kynslóðin, sem hefur verið
við stjórnvölinn, hafi svikið.
Hvað hefur sú kynslóð gert fyrir heim-
inn? spyr unga fólkið. Hvað hefur hún
afrekað, siðan hún tók við ábyrgðinni?
Stríð, hungur, þjóðamorð, þjóðahatur,
kynþáttaofsóknir, fátækt og óréttlæti. Og
síðan kemur það, sem kórónar verkið:
Sprengjan, sprengjan, sem getur þurrk-
að allt lif út af jörðinni. — Þetta hafið
þið gert, segir þetta unga fólk. Þetta er
sá arfur, sem við hljótum.
Þannig túlkar greinarhöfundur viðhorf
erlendrar æsku til heimsvandamálanna.
Og víst hefur þetta unga fólk ýmislegf
til síns máls. Við höfum orðið vitni að
því, að mannsandanum virðist fátt ómátt-
ugt i tæknilegum efnum. En hið andlega
svið er ekki jafn glæsilegt. — Það er hægt
að sigra mánann, en það er ekki hægt að
sigra hungurvofuna. Það er hægt að
stjórna tunglflaugum, en það er ekki
hægt að útrýma styrjöldum. Það er hægt
að sigra himingeimánn, en það er ekki
hægt að skapa himnariki á jörð.
Og af hverju? Af því að það eru of
fáir, sem kunna málið, sem til þess þarf.
Sú kynslóð, sem gagnrýnir svo hart,
sem unga kynslóðin gerir í dag, hún hlýt-
ur iika að vilja gera eitthvað til úrbóta.
Hún verður að gera það, ef hún ætlazt
til þess, að hún sé tekin alvarlega og
menn viti, að hún m-einar það, sem hún
segir.
Ungt fólk á Islandi er hluti af þessari
æsku og ber sinn hluta samábyrgðarinn-
ar. Þess vegna segi ég við ykkur, sem
ung eruð og lesið orð mín í dag: Munið,
að mál Guðsríkis lærist ekki nema með
bæn og trausti til Guðs og harðri baráttu
við sjálfan sig. Látið trú og kærleika ein-
kenna líf ykkar. Þið eigið ykkar drauma
eins og annað ungt fólk, og bænirnar ykk-
ar munu mynda þrepin í himnastiga
handa ykkur, himnastiga, sem mun bera
ykkur sama boðskap og Jakob fékk forð-
um um himnastigann við Betel, er Drott-
inn kom til hans og sagði: Sjá, ég er með
þér og varðveiti þig hvert sem þú ferð,
og af þér munu allar ættkvísUr jarðar-
innar blessun hljóta.
Og það er sá draumur, sem Guð á um
hverja kynslóð, að hún eigi hina einlægu
þrá, til að láta eftirkomendurna njóta
verka sinna. — Þann draum þarf hver
maður að eiga. Bæði þú og ég.
ORÐ 1 EYRA
Leiðréttingar
MIKIÐ er skrýtilegt, hvað
menn geta misslkilið. Mér sýn-
ist, að aðskidjanlegir ágætis-
meroi hafi ekki enin „fattað“
þau bláköldu sannindi, að
Jakob skriifar allt í fúlusbu
alvöru. Kannski er Jakob
meira að segja alvarlegasti
höfundur á íslandi, jafnvel
alvarlegri en Tór og Ingibjörg
Sigurðardóttir til samans. —
Jaköb meinar Sko aWt, sem
hann segir og skrifar og ieyfir
sér engin húimorisbísik höfiuð-
stökk eða alvörulausa brand-
arasmíði á þesisum alvöru-
stundum og uppgangstáimium
menningarlegra hugsjóná. —
Jakob er með öðrum orðum
kú'ltúrpersónuleiki eða menn-
ingarviti, hvað hér með aug-
lýsist.
Jakob er til að mynda
(menningarlegt orðafar frá
Kjöben) yfir sig hrifinn af
sköpunarhugmynd formanns
Menntamálaráðs, og Jakob er
líka ákafiur aðdáandi Njarðar
Njarðvíkur, Sigfúsar Bliíasson
ar, Ólafs Ragnars og svo
firamvegis. Jakob ætflar sem
sagt aldeilis ekki að brenna
sig á því soðiniU að fara að
krítiséra þær persónur, sem
hafa burðazt með íslenzka
menningu í bakpokanum sín-
um allt frá Hrafna-FIóka sál-
uga til dags sigurðarsonar og
súmmaranna. Það væri nú
láka annað hvort.
En fyrst Jakob er nú á ann-
að borð með leiðréttingar, þá
vildi hann aðeins geta þess,
að í geníölu Skrifi hans urn
daginn var slæm prentviila,
ein af þeim, sem þeir kenna
tilteknum púka. Þar stóð
Hannibal í stað Hannibaal,
sem er að sjáifisögðu það
rébta.
Vandamenn fyrirbærisins
eru beðnir forláts á mistökun-
um.
með DC-ð
L0FTLEIBIR
PARPOflTUn
beln líno í lofl/kráfdeikl
75TOQ
^Kdupmdnnahöfn ^Osló ^ Stokkhólmur
sunnudagd/ sunnudagð/ mánudaga/
mánudaga/ þriójudaga/ (oriÖjudaga/ föstudaga.
fimmtudaga og föstudaga. fimmtudaga
^ Gldsgow
laugardaga
}London
laugardaga