Morgunblaðið - 13.04.1972, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLA.ÐIÐ, FCMMTUDAGUR 13. APRÍL 1972
HB* 22-0-22*
RAUÐARÁRSTÍG 31
<------------->
14444 S* 25555
14444 S* 25555
BíiALEIOfl
> CAR RENTAL
n 21190 21188
LÉIGUFLUG
FLÍIGKENNSLA
FLUGSTÖÐIN HF
Símar 11422. 26422.
Ódýrari
en aáriri
Skodh
icioah
44 - 46.
SiMl 42600.
Kópferðir
~il leigu í lengri og skemmri
ferðir 8—ÍO farþega bílar.
Kjartan lngimarsson
simi 32716.
K
STAKSTEINARiT
Traust
samstaða
eða hvað?
„Inna.n ríkisstjórnarinnar
er traust samstaða um öll þau
vandamál, sem ríkisstjómin
hefur orðið að fjalla um.“ —
Þessi voru orð Magnúsar
Kjartanssonar um stjómar-
heimilið, þegar hann fjallaði
um þverbrautarmálið á þingi.
Kaldhæðnin leynir sér ekki,
— eða hvaða manni öðrum
hefði dottið i hug að nota því
likt tækifæri til sérstakra yf
irlýsinga um samstöðu? Blek-
ið var varla þornað á bókun-
inni tim það, að samkomulag-
ið við Bandaríkjastjórn væri
Ekki veit ég hvað margar
nefndir eru tórandi hér á
landi, sem al’þin.gi hefir ung-
að út, en ein er sú nefnd sem
alltaf er í sviðsljósinu í lok
fengitímans ár hvert, þessi
nefnd ber hið blæfagra nafn,
úthlutunarnefnd listamanna-
launa. — Já, fallegt nafn, en
ekki að sama skapi vinsælt.
Þessi háttskrifaða nefnd hef-
ur orðið fyrir aðlkasti á
hverj'U ári og henni borið
margt á brýn, ekki allt fal-
legt, helzt ekki prenthæft.
Þetta skítkast hefur aðallega
komið frá þeim, sem ekki
hafa hlotið þann „heiður“ að
komast á skömmtunarlistann
hjá nefndinni, en hafa verið
skildir eftir utangarðs og ætl
að að bita sinu og virðist
manni ekki óeðlilegt að látið
hafi hátt í gömunum á þeim.
Margt af þessu utangarðs-
fólki hefur verið vinsælt
meðal fólksins, (alþýðunnar),
en það er nú síður en svo
meðmæli með því hjá „menn-
ingarvitunum", sem hafið
hafa sjálfa sig upp á ísmatrón
inn. Ekki vil ég þó haida því
fram að úthlutunarnefndin
hafi farið að ráðum þeirra og
klætit sig í nýju fötin keisar
arus, minnsta kosti ekki þeir í
nefndinni sem unna kynbor-
inni list.
Nú er útblutun listamanna-
styfkja nýlokið og er það eng
þess eðlis, aS meS þvi værl
brostin forsenda þess aS unnt
væri aS halda uppi sjálí-
stæSri, islenzkri utanríkis-
stefnu. Þessi meiSandi um-
mæli sá ráðherrann svo á-
stæðu til að endurtaka ■ þing
ræðunni, auk þess sem hann
gaf þvílíkar yfirlýsingar
þvert ofan í það, sem utanrík
isráðherra hafði sagt nokkr
um minútum áður, að forsætis
ráðherra varð að standa upp
og taka tipp hanzkann fyrir
utanríkisráðherrann!
Vafalaust finnst þess ekkert
dæmi i íslenzkri stjórnmála-
sögti, að ráðherra hafi hagað
sér með ofangreindum liætti.
En lagsbræðurnir Magnús
Kjartansson og Lúðvik Jóseps
son geta ekki skotið sér und-
an stjórnskipulegri og sið-
in ósannindi þótt fiuWyrt sé,
að aldrei hefur orrahríðin
verið jafn rishá sem nú og
það sem sérstaka athygli vek
ur er það, að nú eru það
ek/ki sinuvambarnir einir sem
bera vopn á úthlutunarnefnd
ina heldur einnig og engu sáð
ur þeir, sem hlutu náðar-
brauðið og voru þar með
leiddir á græn grös, meira að
segja, að í þessum „vanþakk-
láta“ hóp finnast æruverð-
ugir hátekjumenn, sem sveia
við skammti sínum. Klappa á
magann og segja. — Nei takk
vér höfum ekki lyst. Þegar
maginn er mettur þá er listin
hafin yfir penimga.
— Ja, mikill er andskotinn
í kýrhausnum og mi'kið er
vanþakklæti fólksins, mun út
hlutunamefndin segja.
Ég hef ætlað mér, sem ut-
angarðsmaður, að standa
einnig utan við djöfladans
inn, en reyna að ldta eins hlut
laust á málið og ég er maður
til, og með það fyrir augum
eru þessar línur skrifaðar. Ég
þykist vlta að þeir menn, sem
skipaðir eru i þessa umdieildu
nefnd, séu ósköp venjulegir
menn vel gefnir og fjölfróð
ir, en að sjlálfsögðu takmark
aðir eins og við erum 511. Ég
get ekki komið auga á, að
nefndin hafi dregið listafólk-
ið ti,l muna í dálka eftir póli
ferðilegri ábyrgð þverbrautar
málsins með skripalátum eða
stórmælum, — og vesæl bók
un uppi i stjórnarráði breytir
þar engu um. Það er skoðun
þessara tveggja manna, að
hinir ráðherramir fimm hafí
brugðizt þjóð sinni með þeim
hætti, að ekki verði fyrir bætt
— sjálf forsendan fyrir sjálf
stæðri utanrikisstefnu er
brostin að þeirra mati. En
það skiptir þá bara engu máli.
í ráðherrastólunum vilja þeir
sitja og þaðan fara þeir ekki
nema nauðugir. Þegar sú seta
er í húfi, skiptir „sjálfstæð ut
anríkisstefna“ þessa tvo menn
engu máli. Þetta er hin ömur
lega niðurstaða þverbrautar-
málsins og sú einkunn, sem
fulltrúar Alþýðubandalagsins
í ríkisstjórninni hafa gefið
tík, ekki heldur að þeir séu
tiltakanlega iLlgjarnir og það
an af síður vil ég taka undir
með þeim sem brigzla þeim
um heimsku. Þeir, sem gefa
nefndinni þennan vitnisburð,
mega hafa heiðurinn af þvi
óskiptan fyrir mér. Bardaga-
aðferð af þessu tagi hefur
aldrei reynzit sigursæl og ekki
siðimenntuð'u fólki samboðin.
Frá mínu sjónarhoml séð
er allur þessi darradans í
kringum útJhlutunarnefndina
að miklu leyti út í hött og
nær ekki þeim tilganigi, sem
honum er setlað, vegina þess,
að hann tyllir plástri á kýlið,
sem öll meinsemdin stafar
frá, sem á rætur sinar i söl-
um alþingis, en ekki nema að
litlu leyti hjá úfhliutunar-
nefndinni, eða að minnsta
kosti er það kýli annarrar
tegundiar. Hér á ég við þá
smánarlegu fjárveitinigu al-
þingis, sem hún leggur í lófa
úthlutunarnefndar ti'l að út-
býta listafólki. Hugsið ykkur
einar 7.330.000, — Þessi upp-
hæð mun samsvana árslaun-
um átta hátekjumanna. Þess-
ari upphæð á svo nefndin að
skipta á milli „vondra og
góðra“ listamanna — 150 ef
vel væri. Þegar þetta er at-
hU'gað æsingalaust, hygig ég,
að það væri sama hvaða
menn yrðiu valdir í þessa
nefnd, útlkoman mundi verða
eitfihvað lík því sem nú er,
meðan ekiki finnast menn, sem
færir væru uim að feta í fót-
spor Krists, er hann mettaðí
sjálfiun sér með békuninni,
sem stefnt var gegn nt-
anríkisráðherra og honnm til
háffungar, en hitti þá eina fyr
ir, sem hana gerffu.
Sigur
A-listans
Sl. föstudagskvöld lauk
kosningu í Félagi íslenzkra
rafvirkja með glæsiiegum
sigri A-listans, sem borinn var
fram af stjórn og trúnaðar-
ráði. Fékk hann hvorki meira
né minna en rúmlega 84%
greiddra atkvæða, en kost*-
ingaþátttaka var um 85%.
Þeissi kosningaúrsiit em lær
dómsrik fyrir margra hluta
sakir og þörf áminning til
stjórnvalda.
Jakob Jónasson.
fiimm þúsundir manna (það
kunna allir þá sögu).
Nú þætti mér gaman, og
enda fróðlegt, ef einhver
reiknisgilög'g'Ur maður viildi
setjast niður oig reikna úf.
hvað upphæð sú sem alþinigi
úthlutaði til listafól.ks á ár-
unium um 1950 væri að krónu-
tölu í da,g. Eftir míin'uim út-
reikningi er hún svo lygilega
há, að ég þori ekkí að nefna
hana hér. Það gæti meira að
segja orðið til þess að sikáid
og rifihöfunda færi að dreyma
um velferðarríiki. Það gæti
reynzt hæfcfiulegur dra'Uimur
eins og mú horfir.
EN HVAf) EB A» SEGJA
UM ÚTHLUTUNINA I ÁB?
Bftir að hafa athugað nokik
uð náið listann yfir það fóilic,
sem hlaut listaimanneistyiíc í
þetta sinn, varð ég hvort
tveggja í seron sár og glaður.
Ég gleðst af því að listafóUá
Framhald á bls. 23
Jakob Jónasson:
ÓFREMDARÁSTAND
Nokkur orð um úthlutun
listamannasty rk j a
fltcd DC 8
LOFTLEIDIR
PARPonTun
bcin líoo I fot/hróídcild
35IOO
^Kaupmannahöfn ^Osló ^ Stokkhólmur
sunnudasd/ sunnuddgd/ mdnuddgd/
mánuddgd/ joriöjuddgd/ briðjuddgd/ föstuddgd.
fimmtuddgd og föstuddgd. fimmtudagd
^ Glassow
Idugdrddgd
^ London
Idugdrddgd
>