Morgunblaðið - 09.05.1972, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐJB, ÞRIÐJUDAGUR 9. MAl 1972
7
Smmútna
krossgðta
Lárétt: 1 kvenmanmsnaifn, 8.
áiþjián, 10 húsdýr, 11 hnuina, 12.
keyr, 13. fangamark, 14 hreyf-
inigiu, 16 óró’.eiki.
Lóffrétt: 2. goð, 3. fjárgræðgi,
4. taia, 5. íiát, 7 eldast, 9. fikt,
10. ku, 11. skikinn, 12. 11, 13.
ILtftnirtsr síóustu krossgátu:
Lárétt: 1. auimur, 6. mar, 8. sæ
10. kw, 11. skillkimn, 12. 11, 13.
óin, 14. fil, 16. salli.
Lóðrétt: 2. um, 3 makril, 4 ur,
5. essið. 7. tunna. 9. æki, 10 kná,
14. fa, 15.11.
UHIIIIIIIIIIIIIil!llilIlllllllllllllllllllllllllllllll)limillllllilllllllllllllllllllll!llllllllil||||li]||lilll|
jCrnaðheilla
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiniiiiiBiiiiiiiil
Laugardaginn 11. marz voj ni
gefin saman i hjónaband í
kirkju Óháða safnaðarins af
sr. Eimil Björn.ssýn' ungfrú Þöra
Margrét Sigorðardóttir og Sig
urbjöm Ernst Björnsson. Heim-
ili þeirra verður að Efri-Gerð-
utm Garði.
Ljósm.st. Gunnars Ing'mars.
Suðurveri.
Laugardaginn 19. febr. 1972
voro gefin saman í hjónaband i
Liágaifel 1 skirkjo af sr. Bjarna Sig
urðssyni ungfrú Sigriður Jóna
Firiðriksdóttir og Hiynur Árna-
son. Heimili þeirra verður að
Melgérði Mttsfellissveit.
Ljóismjst. Gunnars Ingimars.
Siuðurv»T-í
Jilill

'íwim

DAGBOK
BARIMAWA
Afmælisdagurinn
hans Óla Jóns.
Eftir Kappel Böcker
Óli Jón var hálfsmeykur
við pabba sinn, en óþekk-
ur við mömmu sína. Hann
var mikið dekurbarn. Þeg-
ar hann var ekki í skólan-
um, var hann heizt að
finna frammi í eldhúsi,
þar sem hann var að nauða
á mömmu sinni um mat.
Ef hann sá kjötbita eða
pylsu eða svolitla köku-
sneið, gat hann ekki á sér
setið en suðaði í sífeilu:
„Ó, mamma, bara svoiítinn
bita mamma ....
mamma bara pínuiítinn
„Nei, drengur minn."
„Æ, jú, mig langar svo,
mamma,“
„Nei, drengur minn.“
„Mér finnst það svo
gott.“
„Nei, væni minn.“
„Ó, mamma.“
Og þegar hann togaði
svo í piis mömmu sinnar,
sagði hún að lokum:
„Taktu það þá og reyndu
svo að þegja.“
Óli Jón kunni lagið á
þessu.
En pabba hans gramd-
ist þetta háttaiag.
Ekki var einu sinni því
að fagna að hann borðaði
fallega. Ef þau fengu til
dæmis kjöt og brauð í
kvöldmatinn, þá var kjöt-
ið alltaf horfið áður en
nokkur vissi af og Óli sat
eftir með stóra sneið af
þuiru brauði og horfði
biðjandi á móður sína. Það
stóðst mamma- hans ekki,
svo hann fékk aðra kjöt-
sneið. En alltaf lauk mál-
tíðinni með því, að pabbi
hans varð að skera brauð-
ið í litla bita og kjötið í
jafnstóra bita og leggja
ofan á. Þetta var kallað
„að húa til riddara," og þá
gat Óli Jón ekki skorazt
undan að ljúka við mat-
inn. Því eins og fyrr seg-
ir, bar hann virðingu fyr-
ir pabba sínum.
Ef Óli Jón hefði fengið
að ráða, þá hefði hann
borðað kjötið smurt með
þykku lagi af smjöri, því
kjötið fannst honum bezt
og smjörið.
„Mamma.“
„Já, væni minn.“
„Nú á ég bráðum af-
mæli.“
„Já, Óli Jón, þá verður
þú átta ára.“
„Fæ ég þá að drekka
súkkulaði?"
„Já, ætli það ekki, ef við
höfum ráð á því að kaupa
það.“
„Má ég þá fá tvo bolla.“
„Já.“
„Má ég fá þrjá bolla?“
„Já.“
„Má ég fá fjóra bolla?“
„Tuttugu!“ sagði pabbi
hans og Óli Jón sneri sér
frá mömmu sinni og leit
undrandi á pabba sinn, því
pabbi hans var ekki van-
ur að taka þessa afstöðu.
„Hundrað bolla!“ sagði
pabbi hans, „og ef þú vilt
meira, þá er það ekki
nema sjálfsagt.“
Óli Jón var svo hissa, að
PRflMffflbÐS
SrflGfl
BflRNflNNfl
SMAFOLK
PFANUTS
that'^ 60öP.„HE'LL PROPAPLH'
NEEO A TETAN^ £H0T...
DRATTHAGI BLYANTMRINN
lHl!:
FERDINAND