Morgunblaðið - 11.05.1972, Side 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. MAl 1972
Ekki erfiðara
að veiða vel
Það virðist örug'gt að
Skarðsvik frá Hellis-
sandi verði aflahæst á ver-
tíðinni núna. Síðastliðinn
mánudag var hún búin að
fiska um 1460 tonn og hvorki
skipstjóri né skipshöifn voru
farin að láta nokkurn bilbug
á sér finna svo það er ekki
ólíklegt að tonnin verði orð-
in 1500 á lokadag sem er
mánudaginn 15. þ.m. Það er
ekkert nýmæli fyrir Skarðs
vikur-stráka að vera ofar-
lega á aflaskýrslum, þeir
hafa um árabil verið hæstir
við Breiðafjörð og hyggjast
halda því áfram.
Skipstjóri á Skarðsvik-
inni er Sigurður Kristjóns-
son, frá Sandi.
—- Sigurður, hvers vegna
veiða sumir skipstjórar meira
en aðrir?
— Tja, það er nú margt
sem kemur til. Ef hann fær
góðan mannskap, hefur það i
sér að fiska, hefur gott skip
og góða útgerð, þá kemur
þetta af sjálfu sér. Það er
engin sérstök töfraformúla
fyrir skipstjórann, þetta verð
ur allt að fara saman.
— Og þetta er allt fyrir
hendi á Skar'ðsvikinni ?
— Já, ég hef verið svo
heppinn. Við erum tólf á
skipinu og margir okkar eru
búnir að vinna lengi saman,
sumir þeirra hafa verið hjá
mér i ein tólf ár. Ég hef því
alltaf haft úrvals mannskap
og umgu mennirnir sem koma
um borð til mín gefa hinum
ekkert eftir, þeir eru bæði á-
hugasamir og duglegir.
— Mér er sagt að þú vitir
fyrirfram hvort þú veiðir
mikið?
— Það er nú knanski of-
sagt. Maður hefur svosem s'm
ar hugmyndir og kannski ein
hverja tilfinningu fyrir
hvort gengur vel eða illa.
Það fylgir kannski margra
ára sókn.
— Hvað viltu annars segja
mér um þessa vertíð?
— Hún hefur í stuttu máli
, sagt verið mjög góð, ekki að-
eins fyrir okkur heldur og
fiiesta aðra báta. Gsaftir hafa
verið góðar og við höf-
um mest sótt okkar fisk 10—
15 mílur frá Rifi þannig að
það hefur ekki verið langt í
land. Við vorum á línu fram
að 11. október og meðan við
vorum á henni fórum við ein
ar sjötíu mílur út í nokkrum
róðrum en oftast héldum við
okkur miklu nær landi. Við
höfum lika fengið góðan fisk
i allan vetur, allt frá því við
byrjuðum á línu.
— Hafa bátarnir haldið
saman í vetur?
— Nei, einmitt ekki. Þeir
hafa verið dreifðir um mjög
stór svæði og það virðist hafa
verið góður fiskur víðast
hvar því eins og ég sagði áð-
an hafa flestir gert góða ver
tíð. Það hefur oft munað
meiru á okkur og næsta bát
Segir áhöfnin
á Skarösvik
aflahæsta bát
vertíðarinnar
fyrir neðan. Þetta er mjög
ánægjulegt og verður von-
andi framhald á.
— Það er auðvitað gott að
fiska vel, en þá er þrældóm-
urinn líika m'klu msiri?
— Það er auðvitað mikil
vinna en ég held að okkur
finnist nú ekki milklu erfið-
ara að veiða vel. Það er al-
veg nóg að sofa í sex tíma
og erfiðið kemur jú upp i
vana svo það er kannski eljki
svo rrikil breiyting á erf-
iðinu við að fiska sæmilega
og fiska vel. Hins vegar er
sjómennskan erfið í sjálfu
sér og hefur alltaf verið. Það
er lika sótt fastar á stóru
bátunum. Stóru bátarnir eru
bæði öruggari og afkasta-
meiri en það fylgir þeim
kannski meiri vinna. Það er
alltaf sótt og alltaf dregið
nema í aftökum og landleg-
urnar verða þvi fáar. Þetta
er auðvitað þreytandi og
menn hafa ekki mikinn tíma
til að vera með fjölskyldum
sínium, það er e.t.v. einhver
stærsti ókosturinn við sjó-
mannslífið.
— Og þið ætlið ekki að
hætta þann 15?
— Nei, ég geri ráð fyrir að
við höldum út undir mánaða
mót, eif fiskur helzt. 1 fyrra
tókum við upp fyrsta júní og
komum með 10,5 tonn úr þeim
lúðri.
— En margir bátanna eru
farnir að taka upp.
— Já auðvitað, menn hafa
sína hentisemi með það. Þeir
bátar hér sem eru með að-
komumenn eru líklega flestir
að hætta. Aðkomumennimir
eru búnir að fá nóg í bili og
það er mjög skiljanlegt, þeir
hafa ekki getað skotizt í land
til að heilsa upp á sína eins
og við.
— Það eru líka margir sem
telja að þeir séu búnir að
þéna nóg. Fólk er farið að
passa sig út af sköttunum.
Það hefur verið ofboðsleg
vinna í vetur, bæði hjá land
verkafólki og sjómönnum.
Þetta hefur auðvitað haft í
för með sér góðar tekjur. Það
er að vísu gott að þéna mikið
en ef á að taka 40—50 pró-
sent í skatta fara menn að
hugsa sig um tvisvar. Fólk
hefur lagt hart að sér til að
vinma sér inn þessa aura og
þótt sjálfsagt sé að borga
skatta er heldur mikið að
vita að helminginn af tíman-
um er maður ekki að vinna
fyrir sjálfan sig. Margir
vildu minnka við sig vinnúna
af þessum sökum, en halda
áfram til þess að bjarga dýr-
mætu hráefni. Það er miklu
fremur skyldurækni en á-
góðavon sem ræður gerðum
þeirra.
— Við þurfum fleiri báta
og fleiri sjómenn, ég held að
allir séu sammála um nauð-
syn þess að efla sjávarútveg
inn. En það verður þá að sjá
fyrir því að afkoma þeirra
sem að honum vinma sé þann
ig að fólk sækist eftir störf-
um sem honum eru tengd.
Og þar með kveðjum við
Sigurð og hina Skarðsvíkur-
strákana. Klukkan er að
verða níu að kvöldi og þeir
eru að ljúka við að landa.
Klukikan uim sex i fyrramál-
ið leggja þeir aftur á miðin.
Annað kvöld koma þeir inn,
landa og legigja siig til sex
næsta morgun. Þeir sofa oft
um borð því þó ekki sé langt
heim ná þeir kannski aðeins
lengri svefntíma með því
móti. Þeir eru oft blaut-
ir, þeim er oft kalt og þeir
eru oft þreybtir. En þeir
halda áfram. Við tölum oft
uim það — ekki sízt núna
þegar landhelgin er á döf-
inni — Hve stór hluti sjávar
útvegurinn er i lífsbaráttu
okkar. Kannski við ættum að
vera þeim dálítið þakklát.
— Óli Tynes.
P.s. Áður en reiðir sagn-
fræðingar byrja að ausa yfir
okkur brófum er rétt að taka
fram að við vitum vel að
lökadagur er 11. maí. Hins
vegar er viða farið að miða
við 15. og þar sem þeir gera
það á Snæfellsnesi var hald-
ið við það i þessari grein.
Skarðsvíkurstrákarnir. Sigurður, skipstjóri, er þriðji frá vinstri
í efri röð.
Landað tir Skarðsvík.