Morgunblaðið - 17.06.1972, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. JÚNÍ 1972
7
Smínutna
krossgáta
CT‘ ^rp
Ti* ■
8 9 r ”
12 13
" Lh mr
Pr
18 n
Lárétt: 1 blása — 6 sagnfræð
fagur — 8 krot — 10 oddi — 12
Jsaupstaður á Islandi — 14 frum-
efni — 15 keyri —- 16 banda —
18 veiðartjón.
Lóðrétt: 2 gabb — 3 kindur —
4 eignarfomafn — 5 siá með fæt
toum 7 ógurlega mikið — 9
Tnannsnafn — 11 þrir eins — 13
veiði — 16 fæddi — 17 siagur.
Nýir borgarar
Á FæðingiarheMniJi Reykjavík-
wirborgar við Eiríksgötu fædd-
fet:
Guðmundu K. Hassing og
Tómasi Hassing, Jörvabakka 22,
Rvk, sonur 15.6. kl. 17.15. Hann
vó 2980 grömm og var 49 sm.
Sigrúnu Sigurðardóttur og
Guðmundi Arnarsyni Hraunbæ
14, Rvk. dóttir 15.6. kl. 21.35.
Hún vó 3370 grömm og var 50
sm.
Svanhildi S. Sigurðardótt-
u-r og Sævari Sigursteinssyni,
B-götu 12, Þorlákshöfn, sonur
16.6. kl. 06.15. Hann vó 3800 gr
og var 51 sm.
[itniininiimm]nmin)iiiiiiiiiiiiiimiiimmiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiJiiuiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiii)iiiii|||
FRÉTTIR
iiimiiiiiuuuiiiiijuiiiiiiiniiiijiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiimimiiiiiiimiiiiimiiiiiiimiuimjiiiiim 111
Frá Kvénréttindafélagi Islands.
13. landsfundur Kvenréttinda
félags íslands verður settur með
ikaffisamkvæmi í Átthagasal
hótel Sögu mánudaginn 19. júní
kö. 20.30. Öllum er heimill ða-.
gangur meðan húsrúm leyfir.
Ásprestakall
Safnaðarferðin verður farin
24.—25. júní. Farið verður til
Vikur í Mýrdal. Uppl. hjá Guð-
nýju í síma 33613.
Kvenfélagið.
HIN árlega skemmtiferð safn-
aðarföiks i Grensássóikin verðut'
farin um Bongarif jörð 25. jómí kl.
9 árdegis. Laigit verðiu.r af s.tað
frá nýja safnaðanheimilinu við
Háaleitisbraut. Þáttitaka til’kýnn
iisit fyrir fSmmtudaigslkvöad í sima
35715, 37479 og 37375. Ferða-
mefndim.
||IIIRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUNIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII||
BLÖD OGTÍMARIT ;
Bbiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiill
Skátablaðið, 2. tbi. 38. árg.
1972, er komið úit og hefiur verið
semt MtoJ. Meðal efncs má nefna
greimima „Skátinm otg trúi(n“, eft-
ir Björgvim Magnússon, og grein
ina „Skátar og foreldirar“, efitir
Tryiggva Þorsteimsson.
BÍLASKOÐUN
Á MÁNUDAG
R-9901 — R-10®50.
DAGBÓK
MRMNVA..
Hundahald bannað
Eftir Roderick Lull
„HLUSTAÐU nú vel á,
Joe,“ sagði pabbi. Hann
talaði hægt og með áherzlu
á hverju atkvæði, alveg
eins og ungfrú Bush, kenn-
arinn okkar í fimmta bekk,
þegar hún var að reyna að
troða einhverri vizkunni
í treggáfaðan nemanda.
Hann lagði frá sér dag-
blaðið og hristi höfuðið.
„Ég vona að ég þurfi ekki
j að endurtaka þetta, Joe.
Mér þykir vænt um hunda.
j Ef það kæmi að nokkru
! gagni, gæti ég vel iátið
I prenta „hundavinurinn
mikli“ á nafnspjaldið mitt.
Og einhvern tíma skaltu
j eignast hund. En nú eru
allar líkur til þess að við
fáum þessa íbúð í Banner
Arms í haust. Og það er
! jafn fráleitt að ætla sér að
hafa hund þar, eins og að
ætla sér að geyma snjó-
bolta í heitum bakaraofni.
Þess vegna segi ég: Engan
hund í húsið eins og er
því miður, Joe.“
„Já, það er rétt,“ sagði
mamma. „Okkur þykir
þetta vissulega leitt, Joe.
Þegar við komumst í fast-
an samastað, þá skaltu fá
alla þá hunda, sem þig
lystir . . . ja, eða einn hund
að minnsta kosti. En nú
verðum við að leggja
áherzlu á að komast í þessa
íbúð í Banner Arms. Við
getum ekki haldizt lengur
við í þessari rottuholu.“
„Jæja,“ sagði ég, „jæja.“
Það var alltaf sama sag-
an. Ég leit á mömmu, sem
er smávaxin og brúnhærð.
Ég leit á pabba, sem er hár
og grannur og dökkur á
brún og brá. Þau voru
brosmild að jafnaði. Nú
stökk þeim ekki bros.
„Jæja,“ sagði ég. „Ætli
ég fari þá ekki út og skoði
annarra manna hunda, ef
ykkur er sama.“
Pabbi skellti fótunum of-
an af hnallinum og gólfið,
svo small í. „Joe, ég held
að ég sé sæmilega þolin-
móður maður að eðlisfari,
en
sagði
„Rólegur, George,“
mamma. „Rólegur.“
Ég fór út. Þetta var fag-
ur vordagur. Ég heyrði
hund gelta einhvers staðar
í fjarska. Ég þóttist heyra
að þetta væri lítill en stygg
lyndur hundur. Þeir, sem
hafa kynnt sér allt um
hunda eins og ég, geta—
dæmt um slíkt af geltinu.
Ég leit í kringum mig, en
enginn hundur var sýnileg-
ur. Það var bara betra.
Nógu illa leið mér samt.
Ég hugsaði með sjálfum
mér, að ég mætti ekki
áfellast foreldra mína. En
sannleikurinn var sá, að
húsið þar sem við leigðum
var alls ekki svo afleitt. Að
vísu voru termítar í veggj-
unum og pípulagningin var
ekki upp á marga fiska.

IBER-
VEIZTU SVARIÐ?
Hve miklum hraða getur hlébarðinn náð?
A — 50 kin á klst.
B — 78 knt á klst.
C — 113 km á klst.
Svar við mynd 17: B.
Sama var víst hægt að
segja um raflögnina, því
öryggin voru alltaf að
springa. Að ógleymdum
lekanum í frárennslispíp-
unum og músunum á háa-
loftinu. Mamma fjargviðr-
aðist einhver býsn út af
þessum músum, sem var
reyndar alveg óþarfi. Þær
komu sárasjaldan niður og
gerðu engum mein þótt
þær væru að leika sér hver
við aðra þarna uppi. Að
öðru leyti var húsið alveg
ágætt. Og alveg sérlega
hentugt fyrir hund.
FRflMttflbÐS
Sfl&fl
BflRNflNNfl
SMAFOLK
PEAMJTS
— Hæ!
— Burt. I»ti átt ekki heiima
hér lengur.
— Ég var bara að gá.
— Hver er þessi vinttr
þinn?
— Ó, þetta er Doddi töff. —
Við búum á sama Garði.
— Ég hcld þið séuð báðir
gengnir af vitinu.
Menn verða svona á því að
búa lengi á stúdentagaarð'i.
FERDINAND