Morgunblaðið - 17.06.1972, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. JÚNl 1972
Myndlist á Listahátíð
Karl Kvaran: Listasafn ASÍ.
Afrísk list: Casa Nova.
FRAMLAG Listasafms Alþýðu-
sambands íslands, sem er til húsa
é Laugavegi 18, til Listahátíðar,
tr sýning á 13 mymdumn eftir
Karl Kvaran og eru þetta allt
mýjar myndir, málaðar á síðasta
ári.
Þð er at'nygl isverð tryggð, sem
Karl Kvaran hefur sýnt einni og
£Ö«mu litategund í hálfan annan
áratug, en þessi listamaður hef-
nr fremuir flestum, ef ekki öllum
ijlefnzkum listamörunum, sniðið
séa- þrönigan sitakk í tjáningar-
sneðulium sínum. Það er öbilgjöm
þrautsei'gja sem kemur fram í
þessari afstöðu Karls Kvaran, og
þótt stöðugar smábreytingar fel-
ist í list hans er ekki auðvelt að
koma auga á þær þegar hamn
sýnír með jafnskömtimi millibili,
og hann hefur gert undanfarin
ár. Það má þó merkja nokikrar
breytingar á þessari sýningu frá
sýndingu hans í Bogasalnum í
nóvemiber sl., litir eru ekki jafin
giæsilegir, meió kyrrð og ró yfir
formum og hljómum litanina.
Gouache-litir ná yfir vitt svið
áferðar, því hefur maður teldð
eftir í myndum Karls, situndum
hafa fyrri myndir hans eimna
helzt líkzt collage-myndum (klipp
myndum), nú eru litinnir grófari
og þurrari og trúlega nær eðli-
legri áferð siinmi. Efiniskennd
listamanmsins hefur þarmig dýpk-
að með árunum. Þessi sýnámg
Karls Kvaran grípur þannig ekki
áhoirfandann jafn föstum tökum
strax í upphafi, sem umdangemgn
ar sýningar hans, en vera má að
myndirmar vinmi þeitm mum meira
á með tímanum. Það timaskeið
Karls Kvaran er hann lagði
áheralu á ílug og létta þemsiu
forma samfara hljómmiiklum lit-
um spenntum til hime ítrasta,
virðist niú haifa þokað fyrir hald-
meiri og kyrrlátari myndheimi.
Verður fróðlegt að fylgjast mieð
því hvernig listamanminum tekst
þar að rækta sinm garð.
Sýming memmingarmiálasitofmun-
ar Sameinuðu þjóðanna —
Frá sýningu á afrískri list í Casa Nova.
Karl Kvaran: Frú Emelía.
UNESCO — S afrískiri lisit í Casa
Nova fauk 14. júní og fór algjör-
lega fram hjá mér að hún yrði
elcki framllengd til sunn/udags-
kvölds, sem aðrar myndlistasýn-
inigar á vegum liistahátíðar, en
salinn þurfti að nota vegtna há-
tíðahalda nýstúdemta. Það er
mikill femgur fyrir ok.kur að
þessari sýmngu, sem færði oklk-
ur heim sanninm uim menmingar-
leg vimnubrögð frumstæðra þjóð-
flokka. Myndi.rnar virtust þó
fæstar af eldri árgerðinni og olli
það mér nokkrum vombrigðum,
þar sem ég hef séð svo mikið af
frumistæðri list í erlemdum söfn-
um, að ég hafði htaikkað mjög
tii að sjá þær að nýju og endur-
nýja kynmin í íslenzlku umhverfi.
Myndimar á veggs>pjölduim
(plakötum) voru aftur á móti frá
öðirum og eidri heiini og hver
annarri fallegri. Vomamdi verður
framhald á síílkum sýningum og
þær þurfa þá að vera uppi í
lemgri tíma, svo að rííkt menmámig-
ar- og uppeldislegt gildi sem þær
hafa.
LISTAHÁTÍÐ
I REYKJAVÍK
— Minning
Hannes
Framhald af Ws. 13.
hent í öllu, sem þau gerðu. Þau
éttu þrjú böm, Stefaníu Mar-
gréti, sem nú býr S Vermont ríki
hér vestra, Jónas Kjartan, sem
t»>k við fyrirtæki föður síns er
tiann iét af kaupmennsku er
ihann tók við sendiherraembætt-
inu og Önnu, sem er kennari í
Rohester í New York ri'ki.
Með Hannesi Kjartanssyni er
^enginn drengur góður, sem
eaknað verður méðal hinna
mörgu, sem kynntust honum á al
þjóðasviðinu, eða áttu við hann
viðskipti. Stór vinahópur heima
og eriendis saknar vinar i
stað, en sárast er harmur kveð-
inn að eiginkonu hans og böm
um. Fjölskylda Hannesar var
honum eitt og allt og leit mirn
vera að eiginmanni og heimil-
isföður slíkum sem honum. En
þar er huggun harmi gegn að
aldrei fél blettur eða hrukka á
sambúðina við ástvinina.
Síðustu árin gekk Hannes
ekki heill til skógar. Fyrir þrem
ur árum fór að bera á' heilsu-
bresti, sem áigerðist er á íeið.
1 vor er hann var í heim-
sólkn á lslandi hlaut hann enn
eitt alvarlegt áfaH. Það var til
þess að hann ákvað að taka sér
fri frá störfum um hrið.
Vinum hans fannst, sem hann
hresstist við hvíldina og við vor
um farin að gera okkur vonir
um fulllan bara, einkum siðustu
vikurnar. Sjálfum fannst honum
batinn koma hægt, enda
áhuginn og árveknin óskert,
þrátt fyrir líkamlega vanlíðan.
Andlátið bar samt óvænt að og
við sém áttum því láni að fagna,
að kalla okkur vini Hannesar
getum tekið okkur í munn orð
Jónasar Haligrimssonar, er
hann sagði um merkan vin sinn
látinn:
„Skjótt hefir guð brugðið gleði
góðvina þinna."
New York í júni 1972,
l.G.
Þegar Hamnes Kjartansson
nú er fa'Xnn firá verðiur hann
okáour vimum hans mikiá eftirsjá
vegna manmkoista hans og
atgervis.
He'miili þeirra hjóna Harnnes-
ar oig Bljnar var um lamgit sikeið
miðistöð Islendinga i New York.
Vimum ag gesitum var þar vel
fagnað, enda gestri.sni
þeirra hjóna fráíbær. Hannes var
ætíð hi'ókur alis fagnaðar og
ekkert íéX honum beáur en að
hafa um sig hóp góðra vina og
gesta.
Hannes var mi'k.M eljiumað'ur,
og vann öll sin störf af fram-
úrs’karandi skydiuratkni oig
áhiuga. Hjáúpsamiur var hann
með afbriigðum og ráðaigóð-
ur. Ótaidiir eru þeir siem ieituðiu
til hans með hvers konar vanda-
má), oig áivallt var hann reiðiu-
búinn með aðistoð í smáu seif.i
stóru öCIium til handa.
Það varð h'utsikipti Hannesar
að diveija meirih'uta ævinnar er-
lendis. Æítíð var hann þó með
hugann á Isiandi. Fáitt var hon-
um kærara umræðiuefni þegar
fundium bar saman en í.slenzik
mál.efni, enda íyiigdist hann
gerla með oCiu sem fram fór á
Fróni.
Islendingar verita.n hafs muniu
lengi minnast Hannesar, og þeir
senda Blrimu og bömum þeirra
jnniC'egar samúðarkveðjiur nú
þegar hann er kvaddur.
Sigurðnr Hóiigasom.
17. JUNl
BLÖÐRUR MEfl LYFTIGASI
FÁNAR, RELLUR OG FLEIRA
NESTI Á ÁRTÚNSHÖfÐA